Ik denk dat het nogal verschilt per kind of het een vader (of moeder juist) zal missen. Een van m'n neefjes verlangt dus wél echt naar een vader, maar er zijn ook genoeg kinderen die daar geen behoefte aan hebben. Het is denk ik net zoiets als met enig kind zijn; het ene kind vind dat prima terwijl het andere kind zo graag een broer of zus had zou willen. Maar dat weet je dus nooit van te voren. Aan liefde zal het in de meeste gevallen niet ontbreken in ieder geval. Een nicht van mij is getrouwd met een man die ook nog een andere vrouw heeft; haar kind heeft dus 2 moeders en een vader. Dus dat kan ook nog.
Precies, mijn moeder is overleden toen ik 6 (en m’n zusje 3) waren en wij zijn ook gewoon gehecht aan mijn stiefmoeder. Wij hebben echt geen hechtingsproblemen en klinkt raar maar ik heb mijn moeder nooit echt “gemist” (wel toen het net gebeurde al weet ik dat niet meer en wel op latere leeftijd zo van hoe zou dat bij mijn moeder zou zijn gegaan (zwanger) of was ze hier maar bij (trouwen) maar niet een moederfiguur want die had ik gewoon…
Ben een tijd aangesloten geweest bij zo'n besloten fb groep idd. Veel mooie maar ook trieste verhalen mee beleefd met wensouders.
Het eerste wat ik dacht toen ik het las was: fantastisch dat dat kan. En toen las ik de eerste reacties in dit topic, heel negatief. Wat jammer! Hechting en identiteit hangt helemaal niet af van opgroeien bij homogene of heterogene ouders, hoe komt men daar bij??
Ik denk dat het goed is dat dit soort zaken op een open en verantwoorde manier kan in Nederland. Nu zie je soms dat mensen naar het buitenland gaan en daar in zeer kwalijke en soms zelfs illegale situaties terecht komen. Denk aan de babyfabrieken in India. Of gewoon uitbuiting van arme vrouwen in het Oosten. Of landen waar mensen anoniem maar tegen betaling zaad-of eicellen afstaan. Dat moet je niet willen. Hier is er goed toezicht en screening van alle betrokkenen. Ik vind dat een kind vanaf het begin recht heeft op alle informatie. En dat gewoon duidelijk moet zijn van wie ze afstammen (dus geen anonieme donoren). Die beslissing is wat mij betreft aan het kind zelf (als ze dat ooit willen weten) en niet aan anderen. In dit geval is duidelijk wie de ouders zijn en blijft de draagmoeder als een soort tante in beeld. En adoptie is tegenwoordig niet eens meer mogelijk vanwege de vele en vele misstanden wereldwijd. Nu was dat voor homostellen al zeer moeilijk. Maar dat geeft wel aan dat "maar dan adopteer je toch" ook geen optie is. Wat moet je dan als homostel? van dit kindje is vanaf het begin alles duidelijk. Het is niet verhandeld voor geld of onder onduidelijke omstandigheden bij deze ouders terecht gekomen. En zij zijn de eerste en hoofdverzorgers. Hechting kan dus gewoon plaatsvinden.
Ik denk zelf dat het voor kinderen het beste is om bij hun biologische, geïnteresseerde ouders met een sterk sociaal netwerk op te groeien. En die ouders zijn er natuurlijk genoeg. Maar ik denk dat er heel veel andere, bijna net zo goede, leefsituaties zijn en dat deze sowieso veel beter zijn dan biologische situaties waarbij kinderen niet geliefd en geborgd zijn. Er zijn al meerdere voorbeeld gegeven waarbij de biologische ouders zeker niet de beste situatie zijn voor een kind. Ik weet aardig zeker dat een kind dat geboren wordt in een situatie van liefde daar het beste op gedijt, onafhankelijk van de precieze verhoudingen.
Ja ik had precies hetzelfde! Ik heb zelfs het artikel nog een keer gelezen om te zien of ik iets gemist had ofzo.. hele rare reacties inderdaad..
Ik denk dat mensen die hier heel negatief en veroordelend over zijn vaak een behoorlijk religieuze achtergrond hebben. Die geloven dat alles en iedereen moet denken zoals hun geloof het zou voorschrijven. Wellicht zelfs mensen die tegen homoseksualiteit in het algemeen zijn. Of alles wat maar afwijkt van DE norm. Het gezin met een getrouwde (vanzelfsprekend) man en vrouw die zelf (vanzelfsprekend) kinderen kunnen krijgen. Mocht je dat niet kunnen dan dien je dat blijkbaar te accepteren en verder niet te zeuren. Wellicht ben je nog wel goed genoeg voor adoptie of pleegzorg? Of het zijn mensen die nog nooit een ongetrouwde vrouw/lesbische/alleenstaande of homoseksuele persoon in het wild hebben gezien. Dat kan natuurlijk ook...
Poeh wat een veroordelingen; iedereen mag afwijken van “de norm”, behalve als je ergens wel vraagtekens bij zet? Ik denk dat debat juist gezond is.
Dat, of het zijn mensen die zelf makkelijk kinderen kunnen krijgen en 0,0 inlevingsvermogen hebben wanneer het bij een ander anders loopt. Mensen die niet doorhebben dat adoptie en pleegzorg echt niet zo makkelijk is als altijd maar geroepen wordt. Ik hoop dat er eens een verandering komt in de zienswijze tav adoptie en pleegzorg. Dat het niet zo eenvoudig is. Zou SIRE hier een campange aan kunnen wagen?
De vraagtekens uit dit topic komen naar mijn idee vooral voort uit onwetendheid. Geen idee hebben waar je over praat en je ongefundeerde mening spuien. 0,0 inlevingsvermogen. Laat ze eerst eens onderzoeken hoe het zit. Dan mogen ze komen met het debat.
Dat kun je zeggen; maar ik ben toevallig jurist op het gebied van personen- en familierecht dus zo onwetend ben ik niet schat. Bovendien vind ik hoe jij schrijft heel wat rechtlijniger dan hoe ik schrijf: ik ben geen voorstander. Dat is niet bepaald een ongefundeerde mening spuien.
Nou sorry hoor, maar de reacties die in het begin gegeven waren, kwamen op mij dus ook nogal kwetsend en onwetend over. Heeft niks te maken met het voeren van een debat, maar met ongenuanceerd je “mening” verkondigen zonder dat je je erin verdiept hebt. Denk dat het daarover gaat en niet over de het voeren van een gezonde discussie. Er werd oa gezegd dat als een kind niet bij zijn biologische ouders is, het hechtingsproblemen krijgt, het zielig is, etc etc. Dus in dit geval gaat mijn kind straks mét vader m een heel groot probleem krijgen, want de biologische “vader” (gebruik dat woord liever niet, want mijn man is vader) is er niet. Maar ik weet zeker dat als wij tegen niemand ooit iets zouden zeggen over het gebruik van een donor, niemand iets aan ons kind gaat merken. En voordat ik verbaasde reacties krijg: we zijn zo open als t maar zijn kan hoor, ook later richting ons kind. Hebben al een heel boekwerk over de donor klaarliggen inclusief foto’s en een brief van hem.