Hier zit er ook een kop op van heb ik jou daar. Ze kan een schatje zijn maar man heeft zij een talent om t bloed onder je nagels vandaan te trekken. Mja ze lijkt ook op dr mama dus ik heb gelukkig iets meer jaren ervaring daarmee. Mn man wordt er af en toe zenuwziek van, best bijzonder hij kent mij al sinds mn 14e en welk karaktertje er onder hangt, zei t nu aanzienlijk rustiger. Maar met alle pedagogiek en didactiek die hij voor zn werk heeft staat hij af en toe echt compleet tegen de muur als zij dr bui aantrekt. Hij wordt boos boos en gaat bulderen, tja dat helpt werkelijk waar geen ene zak. Dat is linker oor in, rechter oor uit en wordt compleet genegeerd of is nog een vaatje extra met brandversneller. Gaat bij mij ook niet altijd even soepeltjes maar ben er wel een stuk handiger in om die bui om te draaien van dr. Maar man vreet dat energie.
Het ligt heel erg aan de situatie denk ik. Zo heb ik mijn zoon een keer aangesproken in het openbaar, ik noemde hem brutale aap... Op een rustige maar wel een strenge manier. Geen stemverheffing en al helemaal geen fysiek geweld. Er kwam toen een vrouw naar me toe met een hoop boze woorden. Wat ik wel niet dacht om een kind zo te noemen. En dat ik had moeten wachten tot we thuis waren. In zulke situaties hou ik me er buiten, we hebben allemaal wel eens zulke dagen gok ik. Maar met fysiek geweld of echt buitensporig gescheld zou ik me wel bemoeien.
Op de originele vraag van dit topic: ik ben een schijtert. Waarschijnlijk zou ik niets zeggen. Daarnaast vind ik de losse ervaringen met eigen kinderen fijn om te lezen. Voel ik me ook weer wat menselijker door. De afgelopen dagen had ik een baby die door één of ander ongemak niet stopte met jengelen en ik kon hem gewoon niet weg leggen zonder gehuil. Dan oudste die maar bleef drammen en te pas en te onpas huilen en dan zeg ik ook dingen waarvan ik denk: dat werkt toch niet! Maar dan is mijn emmer al veel te vol. Ik vind het ook fijn om buitenshuis te zien dat andere peuters en kleuters ook bokkig en dramatisch kunnen doen en hoe ouders daar dan weer mee omgaan.
Wat hier trouwens perfect helpt is het zinnetje: ‘ Je kan kiezen of je pakt ... zelf of ik doe het’. Nu zegt mijn oudste zoon zelfs ‘mam ik wil kiezen’ Terwijl hij dus in feiten niks te kiezen heeft.
Mijn kleuter zegt: "mag ik [vul maar in]? Je moet zeggen ja of nee." Zo vroeg hij ook een keer om iets dat met de lunch niet op tafel stond, en ik zei geen ja of nee, maar: je kunt toch ook kiezen uit.. Kind: je moet er niet allemaal andere dingen bijhalen mama. Zeg gewoon ja of nee
Ja die werkt hier ook goed! Alleen soms als mijn jongste het bloed zo erg al de hele dag onder mijn nagels vandaan haalt (zoals vandaag) dan kan ik op het moment dat ik er niet meer tegen kan (overigens ontplofte ik vandaag niet ik heb hem gewoon mee naar boven genomen, gedoucht, voorgelezen, liedje gezongen en geknuffeld)die opvoedkundige lessen voor me halen en reageer ik heel vaak primair en denk ik ondertussen al bij mezelf dit werkt voor geen meter natuurlijk (zoals iemand die het hier ook aangeeft) Grappige is dat als hij bijv mijn man tot het uiterste drijft dat ik dan heel goed de situatie kan overzien en wel goede adviezen kan geven Maar dan gaat het niet over mijn eigen water die over kookt
Ik zou ook voor het kind opkomen denk ik, tenminste bij fysiek geweld. Want daar is nooit een reden voor. Misschien niet de juiste beslissing op dat moment, maar gewoon uit reactie. Bij alleen bijv stem verheffen zou ik me er niet snel mee bemoeien. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt eigenlijk. Wel laatst een keer met een dier. Er rende ineens een hond door het dolle heen over straat. De weg over, heen en weer. En die eigenares stond maar te schreeuwen vanuit de deuropening. Echt er kwam een heel scala aan scheldwoorden voorbij en "wacht maar tot ie terug komt...". Daar ben ik dus ook even naar toe gelopen. Toen vertelde ze dat ze die hond net geadopteerd had en hij bang was. Maargoed, ik heb even duidelijk gevraagd of ze de hond niet ging slaan ofzo als hij terug kwam. Ik word dan zelf echt boos en zie dan al helemaal voor me hoe die hond mishandeld zou worden. Paar dagen later zag ik haar ineens staan op het schoolplein. Oeps
Mijn zoontje is ook niet de makkelijkste en moet soms ook even stevig toegesproken worden voor iets tot hem doordringt, maar je kind uitmaken voor kutjoch en weet ik het wat vind ik echt niet oké en emotionele mishandeling. Wat ik zou doen in zo'n situatie echt geen idee, ik krijg er altijd een naar gevoel bij wanneer iemand zo staat te schreeuwen tegen z'n kind. (Dan bedoel ik niet het stem verheffen, want dat doe ik ook zeker wel eens, maar gewoon nog stop staan schreeuwen en kind uitmaken voor dom e.d.)
Ja mijn maag draait ook om en mn hart huilt, ik kan dr niet best tegen. Aan de andere kant ook een heel rationeel persoon kan compleet tot waanzin gedreven worden, ook door een kind. Had je mij gezien in de 6e week dat mn dochter nog zo gilde...ieder mens heeft een breekpunt, daar was de mijne. Haar veiligheid was geen issue maar een hartinfarct of een aneurysma als zij veilig lag in dr box of wieg, leek me een geweldige optie. Heerlijk, eindelijk rust! Dan ben je heeeeeeel ver heen. Mja die gilde opgeteld 18-21 uur van de 24 gedurende 6 weken. Dat begon al de nacht na de bevalling. 3 deuren verder sliepen ze nog met oordopjes. In tegenstelling tot Cb, HA en KA beweerden...Het was tóch de melk.
Ik vind het erg lastig. Mijn zoon is in een fase dat hij écht het bloed onder je nagels vandaan kan halen. Met of zonder publiek zou ik hem straffen. En ja soms kan dat wel eens harder overkomen, zeker als ik al zwaar geïrriteerd ben. Hem schoppen zal ik niet. Ik weet natuurlijk niet hoe hij te keer ging en wat er vooraf is gebeurd.
Dat laatste is herkenbaar. Mijn zoon kan ook zo zijn. Een keer schreeuwde hij dat hij vreselijk mishandeld werd. Daarop antwoordde ik rustig dat als hij echt zo mishandeld zou woorden hij geen grote mond zou durven geven