Ik ben acht maanden geleden bevallen van mijn derde kindje en ik baal gewoon van mijn lijf. Het klinkt ondankbaar.. maar na de eerste twee kon je na twee maanden echt niet meer het verschil zien met voor mijn zwangerschap en nu ben ik gewoon echt nog dik. Het gaat om 'maar' vijf kilo, maat al die vijf kilo zitten op mijn onderbuik geplakt en daar zit echt een grote vetrol. Ik voel me onzeker en niet comfortabel met mijn lijf nu. Na mijn eerste twee kinderen had ik dit niet en vlogen de kilo's er tijdens de borstvoedings periode af. Nu ben ik net gestopt met borstvoeding en vrees ik dat ik eerder nog meer aan kom dan af val. Mijn man is elke ochtend al om half zes de deur uit, dus in de ochtend sporten is geen optie en in de avond ben ik uitgeblust als de kinderen om een uur of acht eindelijk slapen. Zijn er meer moeders waar hun lijf na de derde zo anders reageerde? Ik moet dankbaar zijn voor mijn kinderen, maar zelf ben ik onzeker nu.
Ik weet het nog niet (nu zwanger van de derde) maar ondertussen ook 7 jaar ouder dan bij de eerste) bij de eerste was ik binnen 2 maanden alles kwijt. Bij de tweede duurde dat bijna een jaar. Ik zou gaan wandelen veelvuldig, gezond eten en toch elke avond buikspieren gaan trainen of toch naar de sportschool gaan. Ik ben ook moe en vaak uitgeblust en geen zin na 32 uur weken, 2 kids en zwanger maar toch wandel ik bijna elke avond, doe een avond bootcamp en op zo zwem ik van 8-9 en doet mijn man de kids. Gewoon omdat ik mezelf dan beter voel. Dit kan tegenwoordig vaak ook wel thuis en online natuurlijk dus misschien dat een optie? Dus als je het echt vervelend vindt: toch een avond in de week prikken dat je even een uurtje gaat. Wie weet geeft het energie..
Na de bevallingen van de eerste twee was ik heel snel weer op m’n oude gewicht en was m’n buik ook snel weer redelijk strak. Nu, ruim anderhalf jaar na de geboorte van de 3e is m’n buik nog steeds niet zo strak als ervoor. M’n gewicht is wel al weer zeker een jaar op het oude niveau, maar mn borsten en buik zijn echt niet meer wat ze geweest zijn. De ene keer kan ik daar flink van balen (en kan ik er ook echt verdrietig van worden), de andere keer boeit het me weinig. Ik moet ook heel eerlijk zeggen dat ik helemaal geen zin heb om te sporten, ik ben daar echt veel te lui voor. Nu scheelt het wel dat ik geen kantoorbaan heb en daardoor veel beweeg. M’n slapper zijnde borsten vind ik eigenlijk vervelender dan m’n buikje, maar daar is helemaal weinig aan te doen. Ik probeer het maar te accepteren, ik ben tenslotte geen 18 meer (bijna 38). Qua gewicht heb ik ook eigenlijk niets te klagen (58 kg 1.70m), ik kwam tijdens alle zwangerschappen rond de 20 kg aan (daarna ben ik ook gestopt met wegen…) en dat is er elke keer snel af gegaan. Het is dus alleen allemaal niet zo strak meer. Denk dat het deels de zwangerschappen is, maar ook een stukje leeftijd.
Hier ook elke zwangerschap 20 kg aangekomen. En mijn borsten inderdaad ook niet meer als van ouds, maar in een bh is dat gelukkig niet te zien. Mijn buik valt alleen niet te verbergen. Ik ben ook 6 jaar ouder dan bij de eerste. Maar daar hoefde ik dus echt geen moeite voor het kwijtraken van de kilo's te doen, direct uit het ziekenhuis was ik al ruim 10 kg kwijt en daarna minimaal een kg per week. Bij 68 kg bleef ik steken, maar dat is gewoon 'mijn' gewicht. Nu kom ik niet onder de 73 kg. En ja sporten is natuurlijk een optie en zou ik misschien ook moeten doen. Maar even 1 uurtje ontspannen op een dag zonder dat ik iets moet vind ik ook fijn. Voor 8 uur slapen de kinderen niet en om half 10 ga ik zelf naar bed.
snap ik helemaal hoor, dat je daar ‘s avonds geen zin meer in hebt. Dat uurtje wat je dan voor jezelf hebt is ook zo fijn om gewoon even te relaxen en niets je moeten. Zitten de oudste twee op school? Misschien is het dan een idee om thuis wat oefeningen te doen als de jongste slaapt. Heel eerlijk, zou ik zelf waarschijnlijk ook geen zin in hebben, want dan kan je of even lekker doorpakken met het huishouden of even een boekje lezen ofzo. wat sporten betreft enzo kan ik je dus helaas niet helpen (omdat bij mezelf die motivatie ontbreekt ) maar ik herken het gevoel van niet blij zijn met je lichaam na de 3e dus wel…
Hier precies hetzelfde en ben nu twee jaar na de laatste, derde, bevalling... Het stomme is dat ik nu (na het eerste jaar na de bevalling met diëtiste en hardloopschema gewerkt te hebben) wel onder het gewicht zit van vóór mijn derde zwangerschap, maar met name mijn buik is nog steeds niet terug gegaan, zoals wel na de eerste twee zwangerschappen. Ik heb zelf dus het beeld dat ik flinker ben dan voor de derde zwangerschap. Ik voel me daar ook heel onzeker onder en ben gewoon niet tevreden meer over mijn lijf. (In theorie mag ik niet klagen: gewicht is dus heel netjes en ik ben lang en in principe slank te noemen, maar ik weet dat het beter / anders kan...) Diëtiste gaf aan dat er met eten voor mij niets meer te winnen valt: ik leef zeer gezond. Ook beweging is geen probleem. Het enige waar ik nog hoop op gevestigd heb, is een meer regelmatiger leven. Het thuiswerken geeft mij toch veel meer stress en op een gewone werkdag heb ik wel minder beweging dan dat ik zou hebben als ik naar werk zou gaan. Dus ik heb hoop dat die vreselijk irritante laatste vetrol op mijn onderbuik toch weer eens verdwijnt (of in ieder geval minder wordt) als ik dit najaar weer "gewoon" mag gaan werken. Maar het is echt niet fijn om je niet meer thuis te voelen in je lijf. En inderdaad vreemd hè, waarom dat dan na een derde ineens niet meer lukt
Ik heb het ook hoor, maar dan na de vierde (nu 15 maanden). Na drie keizersnedes heb ik gewoon een vel hangen onder mijn navel, en hangen mijn toch al niet kleine borsten behoorlijk... Ik ben nu 12 kg kwijt door koolhydraatarm eten en weer op mijn ‘oude’ gewicht. Maar het ziet er allemaal bij lange na niet meer uit als ‘eerst’. Voel me hierbij al wel iets beter dan 5 maanden geleden. Ben wel van plan om te gaan sporten, hardlopen en fitness en hoop toch dat het daarmee iets strakker gaat worden. Maar de ‘zin’ en ‘puf’ om dit te ondernemen had ik tot 5 maanden terug ook absoluut niet. Het duurt na een bevalling ook gewoon een jaar voordat je lijf weer een beetje te plooien is. Wie weet als de kleine straks 1 jaar is, dat het dan misschien toch makkelijker gaat om die laatste kilo’s ook nog kwijt te raken? Ik houd me verder maar vast aan het feit dat mijn man steeds aangeeft mij nog altijd prachtig te vinden schrale troost misschien, maar toch
Heel herkenbaar, na mijn eerste 2 kinderen was ik echt heel tevreden over mijn lijf.. gewoon weer strak en plat. Na de derde is het niet meer goedgekomen.. Afvallen gaat super lastig, ik moet er heel veel moeite voor doen, terwijl dat na de 1e en 2e niet hoefde. De jongste is nu 18 maanden en ik moet nog steeds 5 kg.. mijn gewicht is wel gewoon gezond, alleen mijn buik vind ik niet mooi. Altijd wel moeite gehad met mijn lijf en kilo's.. maar zo erg als nu nog niet gehad volgens mij. Ik zit er zelfs aan te denken een mommy make over te laten doen
'gelukkig' ben ik niet de enige met deze onzekerheid en is het herkenbaar. Ik vind vooral het verschil zi groot, na de eerste twee zat ik na twee maanden letterlijk en figuurlijk weer goed in mijn vel en nu zit ik de hele dag aan mijn kleding te trekken, zodat mijn buik maar zo min mogelijk opvalt. Ik heb ook drie keer een keizersnede gehad en door omstandigheden gewoon niet de tijd kunnen nemen om echt zes weken te herstellen. Soms voelt het van binnen nog steeds niet prettig in mijn onderbuik en dan twijfel ik zelfs of het deels nog zwelling is.
Ik zie er ook heel anders uit na de derde. Kilo’s, een buik, zwempak ipv bikini. Valt nog wel wat winst te behalen, want op dit moment doe ik er ook te weinig aan. Maar zoals van ouds wordt het niet meer zonder operaties. Ik heb een diastase van heb ik jou daar. Maar... Ik weiger me slecht te voelen. Soms heb ik het wel even als er bijvoorbeeld een mooie broek niet meer past of ik een foto terug zie, maar pak mezelf dan echt keihard aan. Vind het leven te mooi en te kort om mezelf lelijk te vinden en onzeker te zijn. Nu is het ook wel zo dat ik makkelijk praten heb. Ben in afwachting van een neurologisch onderzoek en verdenking van MS. Dat zet je leven sowieso wel in een ander perspectief. Heb super leuke kleding gekocht in 2 maten groter ghehe. Keek van de week in de spiegel en dacht, goh die bruine bolle kop staat je best goed eigenlijk. Wel in mijn achterhoofd wetende dat mijn cholesterol perfect is. Want als dat niet zo zou zijn zou ik ook anders naar mijn lijf kijken.
Herkenbaar hoor. Sowieso de verandering aan je lichaam na elke zwangerschap valt me soms best tegen. Terwijl vele zeggen dat ik niet mag klagen. Bij de 1e woog ik aan het begin van de zwangerschap 49 kg en aan het eind 77 kg. Ik voelde me echt dik. Gelukkig ben ik toen al snel veel kg kwijt geraakt en uiteindelijk woog ik weer 52. Toen vrij snel zwanger geraakt van de 2e, na die zwangerschap was ik weer redelijk snel terug met m'n buik alleen kwam mijn gewicht niet meer onder de 58. Opzich prima, maar nu 6 maanden na de bevalling vind ik mijn buik ook vaak nog verschrikkelijk. Ik weeg nu 61, dus nog 'maar' 3 kg te gaan om op het gewicht van voor de bevalling te zijn. Maar die buik, ik kan er ook echt niet aan wennen. Ik droeg altijd vrij strakke jurkjes/rokjes, dat durf ik nu echt niet meer aan te trekken. En als ik in de spiegel kijk, kijk ik ook niet positief naar mezelf. En toch mogen we trots zijn op ons lichaam, er hebben wel 3 kindjes in gewoond❤️
Pittig vond ik de derde zwangerschap veel moeten liggen en ook al was ik zo gelukkig dat lijf ging mij steeds meer tegenstaan. Ik heb nu al een jaar geprobeerd te sporten en af te vallen maar lukte niet. Wisselende diensten en als ik al thuis was wilde ik ook samen met het gezin zijn. 3 maanden geleden roer omgegooid. Ik heb het zomerboek van project gezond gekocht. En ben het gaan volgen. Inmiddels snap ik waar het bij mij in zit. Ik volg het nu nog als leidraad maar ben inmiddels zonder echt te lijnen 7 kilo kwijt en vooral die onderste vetrol op mijn buik is bijna weg. Ik krijg veel complimenten in mijn omgeving dat ik er goed uit zie en voel mij ook beter. Gisteren mijn jurkje aangedaan van 7 jaar geleden en hij paste. Zo blij ermee. Wellicht dat jou dit ook helpt.