Dat is gewoon een gevolg van oppassen, als ze dat niet wil moet ze niet oppassen. Niet het logeren afdwingen. Een keer zeggen dat logeren fijner zou zijn kan, maar bij een nee is dat dan voorlopig echt van de baan In mijn ogen heeft ze daar helemaal geen punt.
Sluit me aan bij deze tip. Op papier kom je heel helder over @Juultje23. En ook hier sluit ik me volledig bij aan.
Zo’n stuk rijden is toch niet te doen, iedere week voor 1 dag oppassen? En je gaat toch niet je kind iedere week laten logeren. Helemaal niet op zo’n jonge leeftijd. Die schoonmoeder van jou is koekoek en je man ook dat hij zich zo laat manipuleren. Ik zou daar heel tegendraads van worden en helemaal niet meer laten oppassen. Mijn schoonmoeder is ook een opdringerig type waar ik al vele aanvaringen mee heb gehad. Ik heb echt ontzettend spijt dat ik niet eerder mijn grenzen heb aangegeven toen. Want het ging van kwaad tot erger. Echt laat je niet overrulen en je man moet maar eens volwassen worden
Oh bah! Kriebels van je bericht! Hier ook zo’n schoonmoeder die alles al van te voren had bedacht en loopt te zeuren etc! Nou geloof me…. Ze kan finaal de pot op! Hebben een kind voor onszelf niet voor de grootouders zeg! oppassen gebeurt alleen wanneer het echt nodig is, en logeren..? Als het aan mij ligt nooit. Onnodig vind ik…
Dankjewel voor je berichtje. Ik ga vanaf volgende week naar een psycholoog omdat ik merk dat het niet lekker gaat. Heel vaak down gevoel en alles is moeten en voel me opgejaagd. Mede door het werk en mijn schoonmoeder. Ze is wel al iets rustiger geworden maar ik blijf gewoon de kriebels krijgen als ik haar zie. Ik hoop via de psycholoog handvatten te krijgen om met haar om te gaan en eventueel het gesprek aan te kunnen gaan. Ik heb nog 9 weken verlof maar merk gewoon dat ik er niet van kan genieten. Ik kan me veel dingen met mijn zoon niet herinneren. Gevoel dat ik niet genoeg geniet. Bedankt voor jullie steun.
Dankjewel. Toch fijn dat ik niet de enige ben haha. Ik vind logeren ook niet nodig tenzij er een noodgeval is of als de kleine er zelf om vraagt. En zelfs dan liever niet haha.
Goed dat je stappen hebt gezet om actief aan de slag te gaan met jezelf, zodat je hopelijk gauw weer fijner in je vel komt te zitten en je je krachtig genoeg gaat voelen om het gesprek met je schoonmoeder aan te gaan. Komt vast goed
Je hebt echt een opdringerige en dominante schoonmoeder, daar zou ik ook heel kriebelig en geïrriteerd van worden. Bij mij had ze alleen allang de volle lading gekregen. Ik zeg heel lang niks tot de emmer vol is en dan had ze hem echt over zich heen gekregen. Maar zo zit jij niet in elkaar en ik wil ook niet zeggen dat dat helemaal de juist manier is (de boodschap is daarna alleen wel duidelijk). Goed dat je hulp hebt gezocht! Hopelijk geeft het je de handvaten om meer voor jezelf en je kleine op te komen zodat je minder het gevoel hebt geleefd te worden door wat anderen willen. Je schrijft dat je nog 9 weken verlof hebt. Er zijn heel veel moeders die na hun bevalling na 10 weken weer aan het werk moeten, als je het zo bekijkt is 9 weken nog heel veel. Daarnaast denk ik dat het goed is minder bezig te zijn met dat het nog maar 9 weken is, meer in het nu leven en minder aftellen. Misschien helpt het om elke dag voor je zelf te benoemen waar je die dag van hebt kunnen genieten voor jezelf of samen met je kleine. En bedenk ook, over 9 weken gaat die kleine niet weg, ook daarna kun je nog van hem genieten, alleen er komt weer een ander onderdeel van het leven bij. Sterkte en vooral ook succes! Je hebt de eerste stap gezet, dat is vaak de moeilijkste...
Dankjewel voor je bericht. Doet mij echt goed. Ik zou ook zo graag alles eruit gooien en meer voor mij en de kleine op willen komen maar ze zet het op een janken en ik krijg dan een black out. Mijn schoonvader kan ook heel fel uit de hoek komen , gemeen zelfs, dat ik helemaal dicht klap. Op mijn man kan ik helaas ook niet bouwen. Ik probeer ook echt meer te focussen op het nog vrij zijn ipv het weer moeten werken maar is gewoon nog erg lastig. Ook omdat er totaal nog niet duidelijk is welke functie ik straks kan doen en of ik überhaupt nog een baan heb. Ik hoop echt dat het snel beter gaat. In ieder geval erg fijn om het hier van mij af te kunnen schrijven
Voorbereid zijn op een jankreactie en bij jezelf denken "manipulatie 1.0...." hoeft niet direct zo te zijn, sommigen huilen nogal snel zonder intenties of tweede agenda maar bij dit exemplaar zou ik t niet snel uitgummen. Dat dr man daar op reageert is logisch, die is geconditioneerd anders hou je t echt niet uit bij een dominant type. Als je t, in dit geval, ziet als onderdeel manipulatie heb je dikke kans dat je niet meer dichtklapt.