Afgelopen week hebben we van de psycholoog te horen gekregen dat onze oudste zeer vermoedelijk adhd heeft, mogelijk icm autisme, maar daar zijn verdere onderzoeken voor nodig (het is sowieso geen klassiek autisme) en ze heeft een hoog intelligentieniveau (qb test gedaan en scoorde bij de meeste dingen bovengemiddeld en enkele gemiddeld. Geen hoogbegaafdheid overigens). Maar nu gaat ze naar groep 3 en is het spelen grotendeels over. Ergens maak ik mij zorgen. Ze komt bij haar beste vriendje in de klas, want die doet groep 3 nogmaals (blijkt ook adhd te hebben en redde het hiermee niet in dit rare leerjaar). Hier zit vast ervaring hoe wij dit als ouders het beste kunnen begeleiden. Spelen met vriendjes/vriendinnetjes buiten school gebeurt al amper. Dat creëert teveel prikkels, dus zijn we voorzichtig mee. Dingen als een speeltuin hebben vaak ook dat effect, alsof ze constant over haar grenzen gaat en niet weet wanneer te stoppen. Uitjes waar ze veel kan leren, bijvoorbeeld een museum, kan ze al haar energie op een positieve manier in kwijt. Diagnose is nog voorlopig. Er gaat nog een observatie in de klas komen en er gaat iemand hier thuis meekijken. Ook de intelligentietest is niet definitief. Als er na verder onderzoek aanleiding toe is, zal deze nogmaals afgenomen worden in groep 3, maar dat zien we dan wel weer. Voor nu gaan we even uit van adhd en hoge intelligentie, maar geen bijzaken. Alvast bedankt voor alle tips en hopelijk kunnen jullie mij een beetje geruststellen en handvatten geven.
Hier hadden we in groep 2 al het vermoeden van adhd bij de jongste, hij heeft eerst speltherapie gekregen, maar in groep 3 werd wel duidelijk dat hij een steviger zetje nodig had van buitenaf. Daarom toch de onderzoeken laten plaatsvinden en toen is er idd adhd vastgesteld. Wij hebben toen direct een gesprek gevraagd met de kinderarts voor medicatie. (Wij hadden hier al ervaring mee van de oudste, dus de drempel was nu minder hoog). Met de medicatie gaat het echt beter. Maar het is een heel gevoelig, slim jongetje dat echt moeite heeft met alle prikkels en dat blijft. Gelukkig kan hij zich wel focussen op zn schoolwerk waardoor hij groep 3 en 4 glansrijk is doorgekomen. 2 lastige jaren vanwege 2 keer schoolsluiting. Ook daar heeft hij veel last van gehad. De laatste maanden in groep 4 ging het minder, de juf snapte niet waarom hij bepaalde fouten maakte omdat hij dat allang onder de knie had. Na veel 4en en 5en bleek dat hij zich verveelde en dus gewoon maar wat invulde. Er zijn goede afspraken gekomen met de juffen en toen ging het beter. Een koptelefoon heeft hij veel baat bij. Na de vakantie groep 5, ik maak me wel wat zorgen, maar ik weet dat de lijntjes op onze school kort zijn, dus ik trek zo aan de bel als het niet goed gaat.
Mijn dochter had in groep 3 nog geen diagnose, maar had het toen natuurlijk al wel. In groep 3 had ze een hele fijne juf. Die juf zei altijd dat ze meer naast haar stoel stond dan dat ze er op zat en dat ze haar regelmatig even een rondje liet lopen over de gang, omdat ze daar behoefte aan had. Destijds werd het deels afgedaan als ‘ze is nog jong’ (versneld naar groep 3 gegaan). Cognitief zat ze daar prima op haar plek, kreeg extra uitdaging naast het reguliere werk, enz. Na groep 6 is ze van school gewisseld, naar een ‘traditionele vernieuwingsschool’. Dat past veel beter bij haar dan regulier onderwijs, hier kon ze veel beter haar creativiteit en bewegingsdrang kwijt en kwam dus veel beter tot haar recht. Ook het vrijere en de zelfstandigheid ed past beter bij haar, maar dat geldt natuurlijk niet voor alle kinderen met (of zonder ) ADHD. Ze gebruikt trouwens ook medicatie, dat heeft haar heel erg geholpen. Ik was eerst ‘tegen’, maar dacht op een gegeven moment ‘misschien ontneem ik haar door het ‘principiële tegen zijn’ wel de kans om zich beter te voelen’. Op dat moment wilde ik het in ieder geval geprobeerd hebben, zodat ik haar die kans niet zou ontnemen. Ze slikt een hele lage dosis, net genoeg om zich beter te kunnen concentreren, zichzelf minder in de weg te zitten en niet dagelijks tig uitbarstingen te hebben.
Dank jullie. Dat punt met medicatie zitten we nog niet, omdat we aan het begin van het traject zitten. Maar ik schrijf medicatie in minimale vorm ook niet meteen af
Welk onderwijs hebben jullie gekozen? Wij hebben enkel dalton in de buurt, maar ik vond bij de schoolkeuze dat ze teveel naar de groep en te weinig naar de leerlingen individueel keken. Daarom hebben we voor regulier onderwijs met gemiddeld kleinere klassen gekozen. Of dat de goede keuze was, gaan we komend jaar zien denk ik
Jenaplan. Op de school waar mijn dochter heeft gezeten keken ze naar mijn idee juist heel erg naar de kinderen, individueel én in de groep. Op de reguliere school waar ze eerst zat was dat veel minder/bijna niet het geval. Het verschilt zo per school (en dan nog per klas en per leerkracht) en per kind wat goed is. Hopelijk pakt het in jullie geval gewoon goed uit!
Mijn jongens zijn niet getest. Maar ik ben vrijwel zeker dat er iets speelt met de prikkelverwerking. Bij beiden op een totaal andere manier. Mijn oudste is afgelopen jaar naar groep 3 gegaan. Dat heeft hem en ons veel rust gegeven. Hij weet beter waar hij aan toe is, er zijn minder prikkels. Waar hij wel erg tegen aan loopt is dat hij lastiger leert met de hoeveelheid prikkels die hij op school krijgt. Deze zomer ben ik hetgeen waarmee hij moeite heeft nogmaals gaan doorlopen met hem, in de hoop dat hij de informatie komend jaar wat makkelijker naar de juiste plek in zijn hoofd kan sturen. In groep 3 wordt er (bij ons) verwacht dat er thuis veel lees kilometers worden gemaakt. Maar dat werkt niet als het hoofd vol is van de dag. Mijn tip zou zijn om goed in de gaten te houden wanneer het wel of geen nut heeft om te leren.
Dank je. We merkten vorig jaar al dat de voorspelbaarheid rust gaf (toen een invaljuf iets in een andere volgorde deed, merkten wij dat meteen thuis). Ik heb het toen met haar vaste juffen erover gehad en dat hebben ze goed opgepakt. De school denkt dus goed mee. Hopelijk zet dat voort in groep 3. Ik hoor van meerdere kanten dat de structuur vanaf groep 3 veel rust bij kinderen brengt, dus ik hoop dat we daar geen uitzondering op zijn.
Mijn belangrijke tips zouden zijn: korte lijntjes met school en goed luisteren naar je gevoel. En zodra je meer duidelijkheid hebt definitieve diagnose(s) een gesprek laten plannen met IB-er, psycholoog en leerkracht zodat alle neuzen dezelfde kant op staan en duidelijk is wat helpend is, wat nodig is en dat er ook regelmatig gekeken wordt of het voldoende is (evalueren). Wij kregen van juffen in groep 3 (te) weinig feedback, de problemen en de ernst ervan kwamen pas laat naar voren... Wij hebben gemerkt dat we daar als ouders veel meer op moeten zitten. Mijn dochter heeft in groep 3 het diagnose traject doorlopen. Het was een enorm moeilijk jaar (deels natuurlijk ook door eerste corona lockdown), ze heeft erg geworsteld op alle vlakken. Bij ons is alles 'definitief' geworden in zomervakantie en heeft ze in groep 4 een betere start gemaakt. Meer maatwerk en inzicht van leerkracht, maar ook de manier waarop überhaupt les gegeven werd paste veel meer bij haar (minder schrijven, werken op een tablet, vaak met koptelefoon, schoolse opstelling van de tafels). Ze heeft tweede helft van groep 4 ook medicatie gebruikt, wat haar welbevinden heeft verbeterd maar geen enkele verbetering in schoolresultaten heeft gegeven. Ze is nu naar groep 5 met een slecht rapport en wij hebben gevoel dat ze het niet gaat redden op regulier. Medicatie inmiddels gestopt ivm bijwerkingen.
Heftige keuzes. Succes! Ik denk dat het hier vooral voor de leraressen een uitdaging gaat worden. 2 kinderen met adhd in de klas die ook nog beste vrienden zijn In groep 2 werd er goed mee omgegaan terwijl er geen diagnose was. Maatschappijlijk werk en de ib-er zijn er al bij betrokken vorig jaar, dus dat zal in ons voordeel werken. Met de coronamaatregelen zal het lastiger zijn korte lijnen te houden, dus ik hoop dat deze leraressen daar goed in meewerken.
Ha ha, beste vriendje van mijn dochter heeft ook ADHD en ze zitten samen in de klas... Bij onze school zijn de 2 groepen 4 flink gehusseld omdat er te groot verschil zat in zorgbehoeftes/niveaus (1 klas veel zorgkinderen), dat was voor leerkracht niet meer te doen... Dochter krijgt nu dus in groep 5 een halve nieuwe klas