Beetje gekke titel misschien maar zat er wel over na te denken of dit klopt Vaak in de ochtend komt baby 'bovendrijven ' dus kan ik ruggetje aanraken enzo. Maar zodra hij/zij mijn aanraking voelt maakt het dat het wegkomt. Ik ken dit niet van de anderen (of ik ben vergeten) Als ik Google zie ik dat kindje vaak juist naar je hand toezwemt. Ik maak me niet snel zorgen maar vind dit toch wel erg gek. Iemand ervaring?
Ik had dat met de oudste ook inderdaad, begreep ook nooit wat ze bedoelden met dat ze naar je hand toekomen, ze leek juist altijd weg te gaan als ik mn handen op mn buik legde. Geen idee waar het door kwam, ze houd nu wel van knuffelen
Hand op zoeken deden die van mij pas later op t moment om de simpele reden dat ze ook minder ruimte hadden haha,maar zoals ze t in de film wel eens laten zien neuh... hier niet echt. De oudste was enthousiaster dan de jongste. Weinig hebben de jongste gevoeld. Die had ook een hekel aan echo's en bewoog zich weg ervan. En zelfs tijdens de bevalling sprong ie gewoon omhoog zodra er werd geretoucheerd...
Hier inderdaad ook moeilijk doen met echo's en ook hartje luisteren . Altijd wegduiken. Ach straks heeft kind geen keus meer als het inderdaad groter is
Die van ons reageert ook altijd weinig op aanraking. Alleen bij m’n vriend vaak wel, bij mij niet. Zolang ze maar druk genoeg zijn zou ik me er geen zorgen om maken Ben zelf ook geen aanrakerig type trouwens, wie weet heeft ze het wel van mij nu op het einde reageert ze wel meer moet ik zeggen, maar ook geen plek om weg te duiken meer.
Mijn jongste dochter was ook zo. Zo gauw mn hand kwam was het doei. En eigenlijk nu nog steeds. Als zij wil knuffelen is alles goed, maar meestal wil ze vrij zijn en dat mag
Mijn zoon deed dat ook, ook bij de echo’s. Hebben wel 3 x de 20 weken echo moeten doen Meneer is sinds geboorte al niet meer bij me weg te slaan
Mijn oudste deed dat ook. Daar kreeg ik geen contact mee zeg maar. Hij heeft wel ass maar is de grootste knuffelkont. Achteraf kan ik zeggen dat het ‘geen contact kunnen maken in de buik’ een eerste signaal was van autisme, maar je kan niet zeggen dat elke baby die van een hand wegduikt autisme heeft of zelfs een (verhoogde) kans op. Zoals je hier ook kan lezen zijn ze allemaal zo verschillend, ik zou er dus zeker geen conclusie aan hangen hoor!
Ik had inderdaad al wel gekscherend gezegd dat ik een autistisch kind in de buik lijk te hebben. Alhoewel mijn oudste ook ASS heeft en ik het niet van die zwangerschap ken. Mijn jongste heeft waarschijnlijk ook een vorm (maar laten we voorlopig niet diagnosticeren) dus het hoeft niks te betekenen.
Ik heb er ook eentje met vluchtneigingen. Dochter was ook zo trouwens. Kom daarentegen met muziek aanzetten (gewoon telefoon op je buik) en dat is toch wel boeiend geloof ik. Ben dr alleen nog niet helemaal over uit welk onderdeel waar uithangt. Gaat me tekeer in die buik en als dr vervolgens ineens een bal voorbij rolt vraag ik me af of dat nou een set billen waren of een hoofd (of voetjes...).