Mijn kinderen. Ik had nooit gedacht überhaupt kinderen te kunnen krijgen en toch gebeurde het. Ik had wel altijd zo'n grote mond dat als ik geen kinderen zou krijgen ik het ook wel prima vond maar ik denk dat ik uiteindelijk toch in een diepe put was beland. Hun komst heeft mij toch wel een beetje gered. Als zij nu weg zouden vallen zou het leven voor mij weinig tot geen zin meer hebben.
Ik was altijd zoekende en heel onrustig. Van waar doen we het allemaal voor. Maar vanaf de dag dat ik mijn zoon in mn armen had was dat gevoel ineens als sneeuw voor de zon verdwenen. Vond ik heel gek, zeker omdat ik dat ook totaal niet aan had zien komen. Zijn grapjes en gekke streken maken me vaak aan het lachen. En een leven zonder mijn lieve vriend wil ik me ook niet voorstellen. Ben zo blij dat ik hem heb leren kennen.
Mijn man en dit heerlijke kind❤️ Ik streef niet naar perfectie, zolang wij maar gezond en gelukkig zijn is het voor ons al snel goed.
Ik heb een pnd gehad en sindsdien voelt alles als een peulenschil. Maar hier word ik wel heel blij van: - mijn dochter, de knuffels en kusjes, haar vrolijkheid, naar haar kijken als ze slaapt - een goed boek lezen op mijn balkon - met vriendinnen afspreken thuis of op een terrasje - een podcast luisteren - mijn vriend, hoe verzorgend en lief hij voor me is. Heb ik nog nooit mogen meemaken!
Ja die heb ik een paar jaar geleden heel heftig gehad. Ik voelde me onzeker over alles en totaal niet happy. Dit duurde ongeveer anderhalf jaar. Toen ging het ineens weer steeds beter, raakte ik onverwacht zwanger en momenteel loop ik weer op wolkjes . Nu helemaal gelukkig met mijn gezin, supertoffe nieuwe baan en een nieuw huis in het vooruitzicht!
M’n moeder, m’n zus en m’n werk ❤️ Ja tuurlijk C en de kindjes ook, maar met m’n ouders en zus heb ik zo’n bijzondere band en die heb ik al m’n hele leven lang. En m’n werk maakt dat ik me zinvol voel, het fantastisch is en ik me er als een perfecte vis in het water voel.
De kinderen, mijn man, onze katten en dieren in het algemeen, mijn werk (geeft ook stress, maar ik vind het ook heel erg leuk). Net als Golden1213 ben ik een tijdje terug gaan kijken naar dingen waardoor ik meer geluk kon voelen, omdat ik inderdaad het idee had in een sleur te zitten...ik heb vroeger veel gesport, maar dat gaat lichamelijk niet meer en mede door de lockdowns en het thuiswerken ed ging in alles super suf vinden. Door het gebrek aan contact, kreeg ik steeds minder energie van mijn werk en verder was er natuurlijk ook weinig tot niets te beleven. Uiteindelijk leidde de 'zoektoch' tot een mooie combinatie: iets actiefs doen, wat fysiek wel mogelijk is, met dieren. En zo ben ik begonnen met paardrijden. En hoewel het vaak eigenlijk niet uitkomt, met werk en huishouden ed, geeft het absoluut energie. Ik vind het heerlijk om tussen de paarden rond te lopen, dus dat alleen is al fijn.
Sinds we terug zijn van vakantie merk ik dat ik ook last heb van deze gevoelens. Het idee weer een jaar lang te moeten doorbrengen voordat we weer naar de zon mogen en dan letterlijk “mogen” want nu met Corona is alles onzeker geworden. Het idee dat er weer een lockdown met thuisonderwijs zit aan te komen geeft me een benauwd en naar gevoel. Ook ik voel me schuldig voor dit gevoel want eigenlijk mag ik niet klagen, er zijn zoveel mensen met echte problemen maar toch krijg ik dit gevoel even niet weg.