Ik zou het absoluut houden en ook gewoon af en toe dragen. Ik vind het eerlijk gezegd nogal ondankbaar om überhaupt tegen haar te zeggen dat je het niet mooi vindt en zou willen ruilen. Doet ze zo haar best iets speciaal voor jou uit te zoeken… Als je het nu nog houdt is de schade overigens wel al deels gedaan, ben ik bang. edit: 500 euro???????? Eerst eens een hartig woordje met papa wisselen dan, dat ga je toch niet uitgeven aan een sieraad dat je door een kind laat uitkiezen? En dat maakt het wel lastiger hier. Ik zou dan eerder het sieraad een paar keer opzichtig dragen en daarna stiekem ruilen. Maar als dat niet kan liever 500 weggooien dan je dochter zo teleurstellen, ik zou echt nooit laten merken dat ik het cadeautje niet mooi vind. Overigens snap ik alle opmerkingen over eerlijk zijn hier echt niet. Ik ben ook voor eerlijkheid, maar niet bij het krijgen van cadeautjes. Als iemand de moeite doet speciaal voor jou iets uit te zoeken, dan is dat waar het om gaat en ben je gewoon dankbaar, ook al had je zelf iets anders uitgekozen. Dat leer ik mijn kinderen ook.
Haha, dit! Wat een vermakelijk topic . Ik zou iedereen adviseren het eens van voor tot achter te lezen. Inderdaad is er door veel lezers iets heel anders van gemaakt dan er in de openingspost stond en dat is weer meegenomen door de volgende, heel grappig dit . Nog gefeliciteerd TS en ik ben heel benieuwd wat jullie samen gaan uitzoeken bij het ruilen.
Een gedeelte van de nieuwe sieraden, weekend niet thuis, alleen deze set mee... Dochter blij en ik blij
In het begin was ik team dat zeg je toch niet en hou het cadeau denkend aan een goedkope kleurige ketting. Na het lezen over dat de ketting €500,- was ja dan snap ik zeker dat je die wilt ruilen voor iets wat je wel mooi vind en draagt. Na het zien van de foto met de ketting ja daar zou ik ook echt niet blij mee zijn. Nu de nieuwe set gezien en vind dat dus wel echt heel mooi dus prima opgelost zo.
Dit zou ik tegen mijn dochter zeggen, maar dan zou zij in dit geval met haar stiefvader zijn geweest. Dan hadden we er samen om kunnen lachen, mannen en hun smaak. Ik ben van mening dat je als volwassene een kind hoort te ondersteunen in het kiezen van een cadeau dat past bij de ontvanger. Mijn dochter wilde toen ze kleiner was voor iedereen cadeaus halen die ze zelf zou willen krijgen. Een voetbal voor oma was het eerste wat ze bedacht. Daarin hebben we haar dus moeten “opvoeden”. Binnen mijn gezin had ik echt wel de “schuld” naar mijn vriend kunnen schuiven. De kinderen zien ons elke dag respectvol en liefdevol met elkaar omgaan. En mijn vriend zou met alle liefde “als schuldige” aangewezen willen worden, als dat er voor zorgt dat mijn of zijn kind zich daardoor minder rot zou voelen. Als zij “met al hun vriendschap” zoals ts dochter dat noemde iets hadden uitgezocht en het zou niet passend zijn, dan zouden zowel mijn vriend als ik niet willen dat zij zich zouden voelen falen