Haal zelf even je quote weg. Ik zag laatst dat een bericht verwijderd was maar in de quote nog te zien was.
Hier niet laat op bed maar wel na het eten gezellig met het gezin wat doen. Vaak nog een bordspel of Mario kart daarna een lang stuk voorlezen. Dat vinden we ook zo gezellig
Van onze (niet directe) buurman. Aardige man in de 50. Die al jaren geniet van het vrijgezellen bestaan en sinds een jaar ook echt vrijgezel is Maandje geleden: Buurman: Nou ik moet uitkijken dat mijn vriendinnen niet te jong worden. Minimaal 35 ofzo. Ik: Verstandig. Buurman: Hoe oud ben jij? Ik: 34 Buurman: ow. Maar leeftijd mag ook jonger hoor. Gister. Aan het voetballen met heel het gezin buiten. Kinderen gaan praatje maken met buurman. Jongste wijst trots iedereen aan en benoemt wie het is. Wijst bij 'Papa' eerst naar de buurman en daarna naar mijn man. Buurman: Nee. Daar heb ik niks mee te maken. Al had ik geen nee gezegt tegen mama. De kop van mijn man!! Ik kon er nog wel wat om lachen, hij niet. Gelukkig ontging de kinderen de 'grap'.
Als moeder van een kind die niet altijd reageert zoals het hoort (gelukkig bij ons is drukt hij zich uit in taal en veelal niet lichamelijk) snap ik dat het niet altijd gaat zoals het hoort en dat je als ouder daar behoorlijk met mee in je maag kunt zitten. Maar zelf dan mag er best aan hartig woordje gesproken worden met de betrokkenen want hoe je het ook went of keert dit mag gewoon niet en dat zal het kind ook heel erg duidelijk gemaakt moeten worden. En ja ook die gesprekken hebben wij gehad met onze zoon, het zijn niet de makkelijkste gesprekken omdat het hem (en met hem vele andere kinderen) overkomt, vaak worden de tekenen vooral niet herkent of genegeerd waardoor de uitbarsting plaats vind. Altijd geven we hem mee dat we snappen wat er gebeurt is maar dat sommige dingen (lichamelijk of via woorden) gewoon niet mogen, hoe boos je ook bent.
Wij om 17 uur, maar mijn man begint 's ochtends om 6 uur ( gaat 4:45 uur uit bed) en die heeft om 17 uur dan echt wel honger.
Dat ik eindelijk klaar ben met het aanpassen van een patroon (van unicorn rugzak naar Batman) en wil ik mijn stof pakken dat naast me staat. Poes me vreemd aan kijkt dat daar stof ligt (ligt een nog maar 2 dagen) en vervolgens in de bak met stof gaat liggen. Blijkbaar ben ik klaar
Goed dat je het zegt. Ik kan het zelf niet meer aanpassen, maar zal het melden bij beheer. @Amaranthas je had het ook wat zakelijker kunnen benoemen in de zin van "er is misbruik binnen een gezin". Ik ben een beelddenker, en de manier waarop jij het omschreef, roept bij mij meteen veel beelden op en zie ik het in een soort film voor me gebeuren. Ik kan me voorstellen dat anderen dat ook kunnen hebben, en hoewel dat onbewust gebeurt, vind ik het respectloos naar het slachtoffer toe. Een zakelijkere woordkeuze zou dit misschien kunnen voorkomen. En in combinatie met mijn eigen herinneringen, zijn dergelijke beelden voor mij persoonlijk erg confronterend. Ik begrijp dat je daar (in eerste instantie) niet bij stilstaat, maar het zou je sieren als je er op terug zou komen. Maar dat hoeft natuurlijk niet, als jij dat niet nodig vindt.
Ik snap dat het vervelend is als er zo iets staat. Maar het zo benoemen kan voor veel de ogen openen. Ik zelf vind dat hun bij een bepaalde leeftijd niet samen mogen slapen. En ik ben ook een van de weinigen die gruweld als ik zie dat broer(tjes)/zus(jes) samen buiten moeten spelen. Dit is mijn eigen ervaring ik als 8 jarige met 3 jaar jonger broertje buiten. Ik zal niet verder gaan. Dus ja benoemen lijkt me juist nu zo goed. Ook omdat veel vroeg op de hoogte zijn door internet.
Sorry zeg je wanneer je spijt hebt, en dat heb ik niet. Dat zou ik kunnen doen ja, maar mijn verdere mening gaat geen fijnere discussie opleveren dus lijkt het me beter als ik het gewoon laat zoals het nu is.
Onzin dus. Omdat iemand een andere mening heeft of iets vind betekend niet dat ze geen inlevingsvermogen hebben.
Iemand verteld je dat ze door de manier waarop je je verhaal deelt, terstond herbelevingen ervaart... en jij bent van mening dat je daar niet even op terug hoeft te komen door bijvoorbeeld te zeggen dat je dat op zijn minst erg vervelend vindt voor die persoon? Dat is wel degelijk een gebrek aan inlevingsvermogen wat mij betreft.
Ik wil echt zo veel zeggen dat ik gewoon niet weet waar te beginnen. Denk dat ik maar beter even mijn mond houdt. Of beter gezegd; op mijn handen ga zitten.
Maar daar is toch niks ergs aan als broertjes en zusjes samen buiten spelen? Qua samen op 1 slaapkamer dat kan ook met 2 broertjes / 2 zusjes fout gaan. En soms kan het niet anders door weinig slaapkamers, als er iets voorgevallen is dan zou ik ze wel uit elkaar halen.
Mijn mond valt open dat de pakketbezorger ons pakket gewoon voor de deur zet. Niet bij de buren aangebeld, onverwachts was ik niet thuis. Gelijk een klacht ingediend, en nieuwe bezorger hij ramd op de deur bel en loopt gelijk naar het raam en tikt erop. Heb geduld man. Hij zet zijn bus dwars op straat, haalt pakket uit de bus, belt aan, doe je niet open zet hij het gewoon voor de deur. Ook bij één van de buren van de week een groot pakket aanbellen en weg wezen.
Die snap ik ook niet, wil je het uitleggen @din0 ? Of is het een moeten als in "altijd zodat moeder geen last heeft"? Al snap ik dan de link niet tussen deze opmerking en voorgaande berichten.
Isbhier heel normaal gelukkig vind het veel vervelender als ik het weer ergens op moet halen. Ramen bonken wel hekel aan trouwens. Maar als de achterdeur open staat (zelfde muur als voordeur, geen hek oid) dan zetten ze het vaak ook binnen terwijl ze "pakketje" roepen.