Oh, dat snap ik heel goed. Daar is iedereen anders in. Ik kan dus echt goed alleen zijn. Ik kan dus ook gewoon een gezellig gevoel hebben als ik alleen ben. Ik maak het ook echt gezellig voor mezelf (dat klinkt overigens heel raar hier op zp, sinds mensen dat als synoniem gebruiken… Maar ik bedoel gewoon de oud-Hollandse betekenis ). Ik neem waxinelichtjes mee en lekkere port, kaasjes en vijgenchutney, wijn, likeurtje, bonbons, mijn muziekboxje, etc. Ik maak er echt een verwenweekendje van Neemt niet weg dat ik dit ook graag samen met anderen doe, maar dus ook alleen en dan is alleen kunnen zijn en dat ook fijn vinden natuurlijk wel een voorwaarde. Ik had bij de eerste keer ook vooraf geen enkele twijfel of ik het leuk zou vinden, moest hooguit even de drempel over van het echt gaan regelen.
Ja ik kan ook goed alleen zijn maar ik sliep weinig en extreem onrustig. Als de jongste ook ouder is, zal dat wel weer anders worden. Want het was toch voornamelijk met hem dat ik in mijn hoofd zat. Zou hij goed slapen, zou de papa hem horen, ..... Terwijl mijn man dat prima kan zonder mij hoor, daar is geen twijfel over.
Oh ja, dat maakt het dan lastig. Ik heb nu vooraf altijd wel mijn 'zorgen' en dan maak ik een lijstje wat ik mijn man nog aan instructies moet geven Maar zodra ik dan in de auto zit is dat weg en denk ik daar ook niet meer aan. Misschien dat dat voor jou ook zo kan gaan als je kinderen ouder zijn.
Oh, als jij daar van opknapt, zeker doen! Je man redt het heus wel met de kinderen. Edit, ik lees dat je wat geboekt hebt, top, geniet ervan en nu vast van de voorpret!
Deed jij het al als ze jong waren ? Of ook als ze al wat ouder waren ? Onze jongste moet nog 4 worden.
Wat heerlijk om te lezen, lijkt mij zelf namelijk ook een keer heerlijk om een nachtje helemaal alleen weg te gaan. Niks moeten
Ik ga nu voor 6de keer weg en ben in mei 2019 gestart. Toen was zoon nog net geen 3 jaar. Maar de meiden waren toen al een stuk ouder, en dat scheelt misschien ook wel.
Een nachtje alleen zou ik niet zo snel doen maar ga wel ieder jaar met vriendinnen 5 nachten weg naar het buitenland. Partner gaat ieder jaar een week skiën met vrienden. Wij vinden het beide belangrijk om ook tijd voor jezelf te hebben zonder partner en kinderen. Dan ben ik ook zeker een betere moeder. Weet dat er ook genoeg vrouwen zijn die niet weg willen bij hun kinderen en dat is ook prima. Gaat er denk ik vooral om de je doet waar je blij van wordt en hopelijk daarin ook gesteund wordt door je partner....
Nou precies wat je omschrijft..heb er ook zooo'n behoefte aan, nog niet toen zoontje zo mini was dat begint nu pas te komen dat ik denk dat ik die een nacht kan/wil missen..alleen drinkt ie nog elke ochtend bij mij. Maar vind dat ie dat nu prima een keer kan overslaan . Met je gezin, partner of een vriendin weg ben je ook weer zo aan het aanpassen aan wat zij willen. Wat @Adje omschrijft klinkt echt superfijn en ga in overleg met man wanneer ik dat ook kan gaan doen ik vermoed dat hij dut zelf ook heel graag wil haha. Het enige waar ik tegenaan zou lopen is dineren in een goed restaurant in mijn eentje. Dat is toch iets wat ik zou willen delen dan met iemand (ben ook zo'n foodie) of tussen de gangen door een gesprek voeren. Hoe doe jij dat Adje?
Dat was voor mij ook wel een beetje een hobbel. Maar ik had/heb me voorgenomen om geen dingen te laten om dat het spannend is of ongemakkelijk voelt, terwijl ik het wel graag zou willen. Dus ik neem mijn ereader mee en lees lekker, of zit soms op mijn telefoon tussen de gangen door. En meestal ga ik niet heel sjiek uit eten, maar bij mijn komende verblijf zit er dus gewoon een restaurant met michelinster naast mijn appartement in de penthouse van een hotel wat bij dat vakantiepark hoort. Tja, die kans laat ik dan niet lopen. Normaal kan ik in mijn eentje ook niet uitgebreid aan de wijn (geen zin om ook nog taxi’s ed te regelen), maar nu kan dat dus wel. We doen dat ook met vrienden regelmatig, en dat vind ik zo genieten. Maar nu dan alleen en dan accepteer ik vooraf gewoon dat ik het niet op dat moment met mensen kan delen. Stil genieten wordt dat.
Ja snap ik, nou ga ik toch googelen welk vakantiepark dat kan zijn maar dus geen gewoonte om naar een sterrenrestaurant in je eentje te gaan "gewoon" restaurant zou ik ook minder moeite mee hebben heb dat voor werk jaten geleden ook al vaak moeten doen, in het begin ongemakkelijk en soms heel snel klaar..
Nee dat is geen gewoonte. Maar je weet nooit, misschien wordt het dat wel Ik ga naar restaurant Rantree (dat verkleint je zoektocht ) Edit: ik heb wel een paar keer gekeken of er iets in de buurt zat. En zelfs een met of ik naar de Librije kon. Maar nooit gedaan omdat het dan met vervoer wat te ingewikkeld was en de Librije was al maanden daarvoor volgeboekt denk ik. Vorige keer toen de restaurants nog dicht waren, heb ik wel eten afgehaald bij een sterrenrestaurant (DaVinci in Maasbracht) waar ik 20 minuten met de auto vandaan zat. Dus het zat er wel een keer aan te komen, realiseer ik me nu.
Ik pak in mijn eentje gerust een terras. Sterker nog, ik ga als ik alleen in de stad ben altijd wel ergens wat drinken. Ben ik in de ochtend, dan meestal een koffie. Is het weekend en middag? Gerust een goed glas wijn en een blaadje mee in de tas! Qua eten zou ik gerust ergens alleen gaan zitten, maar dan niet mega sjiek ofzo!
Wellicht een andere aanleiding maar ik ben stewardess en liet mijn nu ex dus regelmatig alleen met 3 kinderen. Ik vond dat alleen maar een pre, even tijd voor alleen papa met de kinderts. In mijn omgeving waren er toch best veel vaders die echt maar een gedeelte van de opvoeding deden. Mijn ex had geen borsten maar voor de rest kon hij alles, 3 kinderen onder de 6 aankleden voeden en naar school, werken, boodschappen, huishouden…geen probleem… Dus 1 nachtje weg? Waarom zou je je daar schuldig over voelen… Lekker doen hoor… En wat betreft alleen gaan, ook niet gek. Ik ga in oktober een paar dagen alleen op vakantie. Zou met een vriendinnetje gaan, die kan helaas uiteindelijk toch niet. Toen dacht ik oke dus ik dan ook niet? Waarom eigenlijk niet? Dus ik ga gewoon. Lekker op het strand met een boekje…
Oh ik ben dus echt wel een beetje jaloers op jullie met jullie mannen. Ik zou het ook zo graag willen (of alleen thuis willen zijn) maar het is niet te doen met mijn man. Ik laat ze niet met een gerust hart achter, erg he. Een middag of ene avond, vooruit. Maar langer kan hij niet zo goed. Hij heeft, zeker in zijn depressieve periodes, 0 geduld. En dan zijn de kids ‘de dupe’ en dat vind ik het niet waard. Hij is ook nog nooit met ze alleen op stap geweest. Hooguit een halfuurtje speeltuin op de hoek. Meer niet. En sinds maart vorig jaar is hij dus 24/7 thuis (wel aan het werk gelukkig) . Ik wil gewoon even alleen zijn in mijn eigen huis, erg he... Maar @Nina Sanders geniet ervan!!! En geniet ook een beetje voor mij
Oei pittig zeg met 4 kinderen. En keer naar familie of vrienden of een soort gastouder/oppas? Dat heb je echt wel eens nodig lijkt me
Ik zou dat ook echt eens moeten doen. Op de een of andere manier komt het er nooit van. Zou eens echt moeten doorzetten hierin want ik herken het zeker! Binnenkort wel met mijn man een weekendje weg met elkaar zonder kind voor het eerst in 2 jaar . Gewoon lekker doen. Even ontladen, tot jezelf komen en geen mama zijn.