Wat speelt er toch?

Zou het kunnen dat het traumatisch is geweest. Wanneer jezelf als volwassene weet dat je onder narcose gaat heb je al een idee wat er gebeurd. Bij een kind misschien toch lastig over te brengen. Ik ben zelf toen ik 6 was geopereerd en ging onder narcose met een kapje, het besef dat je moest tellen en in 1 x weg bent is best raar. Misschien heeft ze iets gedroomd of is het uit narcose komen eng geweest, waren jullie hierbij. Wakker worden in een zieken met mensen om je heen die je niet kent is best eng..

 

And there you go, dat is de kern. Angst dat wanneer ze gaat slapen dat ze weer zo wakker word en de herinnering eraan.

 

Misschien latere verwerking en besef, plus eigen beleving en invulling? Maar zielig is het zeker.

 

Ik was er bij toen ze mijn zoon wakker maakten en de zuster deed dat door heel hard in zijn gezicht te blazen. Dus een monster die in haar gezicht blaast is heel logisch.

 

Bij onze zoon is dat niet gebeurd maar was ook drama in de uitslaapkamer. Ik hoorde hem al toen ik erheen liep en hij zich uit de armen van de zuster probeerde te worstelen al gillend. Ook in mijn armen was het drama. Kon hem bijna niet tegenhouden.

En jullie dochter zit ook met spanning voor school dus dat helpt niet. Heeft tijd nodig komt wel goed. Grote kans dat ze als een blok in slaap valt als ze met school is begonnen

 

Klinkt als een reactie op de narcose en het wakker worden erna. Hier duurde dat helaas enkele weken en daarna sliepen ze weer rustig. Veiligheid en vertrouwen bieden dan is het snelste over.

 

Je mag het even tijd geven om te zien of ze het zelf kan verwerken. Anders kun je naar een kinder emdr therapeut gaan. hHet kan helpen om te praten over wat haar ‘overkomen’ is. Feitelijke benoemingen en de emoties die je bij haar herkent. Maar ook dat het nu voorbij is en dat ze veilig is.
Misschien heb je foto’s of boekje van de bieb. het is voor haar blijkbaar traumatisch geweest. Veel kinderen zijn enorm veerkrachtig. Zeker als je woorden geeft aan wat ze voelen/ ervaren.

 

Misschien helpt het om, als ze zo overstuur wakker wordt, haar er echt even helemaal uit te halen. Dus echt even naar de woonkamer, slokje water drinken en dan weer naar bed brengen. Dat is wat goed werkt als mijn dochter een nachtmerrie heeft gehad. Als ik haar in bed probeer te troosten lukt het niet goed en wordt ze een uur later weer overstuur wakker, en als ik haar eruit heb gehaald slaapt ze daarna meestal wel weer goed door.
En verder zou ik er niet teveel woorden aan vuil maken (vragen wat er scheelt bedoel ik), dat is toch zinloos. Als ze verdrietig is, lekker op schoot en knuffelen, dat is wat ze het meest nodig heeft nu.

 

Gewoon nabijheid geven dan maar, hoe vermoeiend het ook is. Als ze inderdaad in OK pakken in dr gezicht hebben geblazen snap ik dat ze zo behoorlijk rot wakker geworden is. Jammer dat ze dat niet verteld hebben vooraf, dan had je haar er op voor kunnen bereiden. Het slijt er vanzelf uit, wij hadden wat gespook na dr ziekenhuisopname. Met name de verpleger die met twee spuitjes tegelijk een neusspoeling deed (kind lag bijna op de IC maar die verpleger...oeeeeeeeh) dat trok vanzelf weg. We kregen alleen een slaapstoornis cadeau van de medicatie, dat was een beetje jammer.

Maar apart dat je er niet al bij mocht zitten voordat ze wakker wakker werd. Toen de mijne geknipt werden (lang lang geleden) was t voor de ouders ene deur in als wij KO waren en andere deur door waar we op de uitslaap kwamen. Eerste wat ik zag was mn moeder naast mn bed, daarna zag ik pas verpleging.

 

Hoe is haar het , onder narcose gaan, uitgelegd?

Vaak wordt het woord narcose vervangen door slapen. Mijn zoon is toen echt wel een tijdje bang geweest om te gaan slapen omdat hij dacht dat hij dan weer geopereerd zou worden.

Heb toen met hem alles uitgetekend. Dus duidelijk het ziekenhuis, de dokters en de operatie kamer. Verteld dat de dokter dacht dat narcose een te moeilijk woord voor hem was en dat hij toen , heel dom, slapen heeft gezegd.

Daarna zijn kamer thuis met zijn bed en de uitleg dat als hij thuis ging slapen er hier geen dokters en apparatuur zijn en dus ook geen narcose en dus ook geen operatie.

Na een paar dagen elke dag dit herhalen ging het al een stuk beter

 

Ik denk ook dat het wakker worden een traumatische ervaring is geweest. Je gaat slapen waar mama of papa bij is en je wordt wakker in een andere ruimte met allemaal vreemde mensen om je heen. Het blazende monster kan ook een kapje zijn geweest wat wel eens naast het gezicht gelegd wordt om sneller wakker te worden. Volgens mij is dat gewoon zuurstof wat eruit komt. Het enige wat je voor nu kan doen is haar laten weten dat je bij haar bent denk ik. Als het te lang gaat duren kun je hulp inschakelen.

Hier mocht ik bij buisjes naast kind zitten tot die wakker werd zodat er meteen een vertrouwd gezicht gezien werd bij het wakker worden.

 

Wat naar, zeg!
Wat ik zou doen:
Ik zou overdag erover "praten" met haar, wat er toen die dag gebeurd is. Gewoon op een rustige manier: Weet je nog, die dag toen wij naar het ziekenhuis gingen? etc.
"Dat je andere kleren aan kreeg en in een ziekenhuisbed lag".
En inderdaad absoluut niet het woord "slapen" gebruiken. Het is een narcose waardoor je in een soort van slaap valt.
Wellicht kun je het naspelen met poppen of zo. Gewoon luchtig. Dat een pop pijn heeft en naar het ziekenhuis gaat? En dan kan je net alsof doen dat niemand weet hoe dat gaat of zelfs een beetje gekke dingen roepen die natuurlijk niet kunnen. Dan kan zij misschien de "dokter" spelen die natuurlijk wel weet hoe het gaat?

Ik zeg maar wat, hoor....
Onze dochter was 4 jaar toen zij geopereerd werd. Wij hebben haar toen spelenderwijs voorbereid dmv rollenspelletjes met haar knuffel.
Na de operatie zat ze monter met haar ijsje op bed in het ziekenhuis waarbij ze verkondigde dat het een hele leuke dag was.

Maar......ik moet toegeven, wakker worden na een kno-operatie is voor de meeste kinderen niet bepaald prettig.
Mijn dochter heeft een andere operatie gehad.

 

Mijn jongste is een paar keer onder narcose geweest, ging telkens helemaal prima (niet angstig vooraf, vrolijk de OK op, vrolijk wakker worden etc) - maar toch maakte het wel indruk en moest ze daarna een periode bijkomen, en had ze meer behoefte aan nabijheid. Laatste keer was iets meer dan 6 maanden geleden, en nu gaat het gewoon weer prima met gaan slapen en blijven slapen.

Ik heb zelf een traumatische ervaring gehad met narcose (ik ontwaakte onverwacht snel en lag nog aan de beademing, waardoor ik het gevoel kreeg te stikken omdat ik tegen de beademing in probeerde te ademen) - meteen erna had ik eigenlijk nergens last van, maar na een tijdje kreeg ik nachtmerries en schrok ik wakker. Kennelijk duurde het even voor het trauma echt begon? Geen idee hoe dat werkt. Maar dat herken ik dus wel. Uiteindelijk is het ook gewoon weer overgegaan, gelukkig.