Oh helaas ben ik ook met die kant bekend, mocht je vorig jaar opsporing verzocht hebben gekeken, de man met de fiets in Roden was een fijne bekende van ons (dus niet en hij deed dit dus bij onbekenden en familieleden). Ik heb gewoon te veel gezien om wat dit betreft te geloven in het goede, ik ga dat niet kunnen. Moet ieder voor zich weten en daar vind ik ook helemaal niks van, maar als mensen dan gaan lopen roepen dat je dan maar beter geen kinderen had moet krijgen, maakt me dat goed kwaad. Vind het zo dom. En ik heb echt absoluut geen wantrouwen tegen mannen of mensen in het algemeen, maar ik ben wel voorzichtig.
Ik ben ook wel achterna gezeten in een tunnel en het geluk gehad om sneller te zijn. Ooit was er een jongen die me wel een lift wilde geven naar huis na het stappen. Ik heb toen nee gezegd. Later kwam ik erachter dat hij meedere meiden had verkracht en er ook voor moest zitten. Vreselijk dat je moeder dit is overkomen
Verwend ? Volgens mij heeft dat met veiligheid te maken Je eigen kind kan je leren goed uitkijken, voor zichzelf opkomen, etc maar lang niet alle mensen hebben het beste met je kind voor en als iemand iets wilt die sterker en ouder is dan is daar niet veel voor nodig dus zolang je ze daar in kan beschermen zal ik dat doen Vind verwend echt een vreemde opmerking
Ik mocht nooit alleen in het donker fietsen, verder dan 3 straten verderop zeg maar. Zelfs op mijn 18de kwam mijn vader de laatste 5min van de training even kijken om samen terug te fietsen. Als ik met iemand mee kon fietsen uiteraard niet. Hier 12jaar, dus ze zijn nog lang niet van ons af als ze in het donker ergens alleen heen of terug moeten
Nou eens hoor! Jeetje mina. Alsof je ze in een glazen stolp op de kast zet en ze nooit wat laat doen Ik vind 11 echt wat anders dan 18, jeetje mina.. beetje overdreven allemaal
Ik ben nooit een seconde bang geweest, heb jarenlang in een studentenstad gewoond en alle hoeken van die stad gezien zowat. Maar toch heb ik nooit in het donker alleen gefietst. Uit voorzorg, niet uit angst. Net als ik de gordel om doe in de auto, niet ondat ik zelf niet kan rijden of bang ben, maar omdat ik het gedrag van een ander niet kan beinvloeden. Het was ook vanzelfsprekend dat altijd ervoor werd gezorgd dat we na het stappen of trainen niet alleen thuiskwamen. Eerst door de ouders, daarna door onze mannelijke vrienden. Ook tussen de studenten, onze vrienden zorgden er altijd voor dat iemand op terugweg meefietse met de meiden.
Tja, daar zijn inzichten verschillend in, maar ik vind dit echt niet vallen onder "alles heeft zijn grenzen" Aangezien mijn grens zeker niet bereikt is als ik mijn kind ergens ga ophalen. Ik heb 24jaar geleden gestudeerd in een grote stad, en de vrouwelijke studentes werden zelden alleen gelaten onderweg naar huis. Helemaak gezien de wijken waar onze studentenhuizen vaak stonden. Niemand die er om vroeg, jongens fietsten automatisch mee. Ik heb verder jarenlang alleen gewoond, heb de halve wereld alleen afgereisd, en ben nu de kostwinner in huis. Vooral dat laatste zegt voor mij iets over mijn zelfstandigheid en emancipatie, niet of ik alleen naar huis fiets. Ik ben ook een prima chauffeur, maar ga niet rijden zonder een gordel. En zo wordt mijn zoon ook opgevoed op dit moment. Zorgzaam en galant voor elkaar is hoe wij staan in het leven.
Misschien je eigen berichten even teruglezen De manier waarop je praat over ouders die hun kind niet alleen laten in het donker zegt genoeg
Ik heb het idee dat er met dit soort dingen vroeger toch wel ‘makkelijker’ werd omgegaan. Ik moest altijd zelf naar de training en weer naar huis fietsen door weer en wind (vanaf dat ik 12 was). Mijn vader kwam me ook echt niet halen uit de kroeg (vanaf mijn 15e), maar moest dan bijvoorbeeld wel om 23:30 thuis zijn, waardoor ik dan in mijn eentje in het donker naar huis moest fietsen (15min). Mijn dochters zijn nog niet zo ver, maar kan me zo voorstellen dat ik dat moment van zelf laten gaan ook zo lang mogelijk wil uitstellen
ja dat herken ik via via... Iedereen mocht om 1.00 uur thuis zijn - en fietste dan samen naar huis, waarbij de meiden eerst thuis gebracht werden. Op één meisje na- zij moest dan om 00.00 uur thuis zijn, maar fietste daardoor wel alleen.... jij was in dus ook 'dat ene meisje' .. ik denk dat het dus gewoon heel persoonsafhankelijk is.