Wij verwachten in januari ons derde meisje. Zo lastig om weer een naam te vinden! In het begin had ik wat namen op mijn lijstje en moest mijn man nog lang nadenken. Op de een of andere manier ben ik me in die tijd gaan hechten aan 1 naam (Jule/Juule). Tegen de tijd dat hij zijn lijstje klaar had, had ik 'mijn' naam dus al gevonden. Maar hij vindt het niks. Hij kan er niet aan wennen zegt hij. Dus die kan het nu niet worden, want andersom zou ik ook geen naam willen die ik niet leuk vind. Maar ik vind nu dus niks anders meer leuk, omdat die naam in mijn hoofd zit. Al het andere is nu een soort van compromis of b-keuze. Terwijl ik juist blij wil worden van de naam die we kiezen. Dit is al weken zo, dus we hebben het ook echt de tijd al wel gegeven. Het lijkt gewoon niet te veranderen. Overal zit ik namen lijstjes te zoeken en te vragen, maar niks kan me bekoren. Hoe zet ik die naam nou uit mijn hoofd? Want dit ligt echt aan mij.
Herkenbaar! Het is mij met 3 jongens niet gelukt mijn nr 1 naam te kunnen geven. Mijn man kan er ook niet aan wennen. De laatste keer had ik er echt moeite mee: 3 jongens en nog mijn naam niet! Ik heb dat toen een beetje boos tegen hem gezegd. Waarop hij zei: ik heb echt geprobeerd er aan te wennen, sorry maar ik kan toch niet een naam aan mijn zoon geven weer ik echt helemaal niets mee heb? En toen drong echt tot me door dat ik dat ook niet wil, ik wil niet dat hij voor een naam gaat om mij tevreden te stellen. Liever een compromis van samen dan een naam alleen van mij. En toen kwam de naam vanzelf, er bleven er 3 over die in het begin als b keuze voelden. Maar ineens begin ik aan 1 te wennen en voelde het goed dat die echt van ons was.
Bij onze jongste dochter kon mijn man niet aan mijn nummer 1 naam wennen. Dus hebben we verder gezocht en uiteindelijk een andere mooie naam gevonden. Voor mij in zekere zin wel b-keus, maar toch ook wel a, omdat ik vind dat je je allebei moet kunnen vinden in een naam. Mijn dochter zelf is overigens zéér duidelijk: ze vindt de naam die ik wilde vreselijk en is dus heel blij met de uiteindelijke keus.
Ik snap je gevoel, maar het komt vast wel goed! Even er van uitgaande dat alles goed mag blijven gaan heb je nog zo'n 3- 3,5e maand tot aan je bevalling. Nog heel wat weken (zo'n 13-16, maar misschien nog wel 1 of 2 meer) dus tot de geboorte. Kan me niet voorstellen dat er tegen die tijd niet iets nOg beters is, ook al klinkt dat nu vast heel onwerkelijk voor je. Moet overigens wel bekennen dat het bij onze oudste, na z'n geboorte, nog 3 jaar heeft geduurd voor ik eindelijk ECHT aan z'n naam gewend was. Het was niet mijn nummer 1 naam, maar zat wel zEEr dicht in de buurt (denk bijv. aan Nick en Mick, ik vond de ene het mooist en m'n man de ander). Maar ja, zoals bovenstaande dames al zeiden: liever een naam die beiden 'oke genoeg' vinden dan een naam waarbij er 1 helemaal hotel de botel is en de ander het 3x niks vindt. Maar wie weet: mannen zijn rare wezens, kan zomaar eens wezen dat die van jou nog (ten positieve) veranderd van gedachten over de naam Juule na verloop van tijd hoor! Hoe vaak ik dat wel niet met mijn man heb gehad dat ie het eerst helemaal niks vond en een paar weken toch wel (of andersom )..... Bij de jongste hadden we beiden een hele andere naam in gedachten. Toen kwam hier uiteindelijk de doorslag bij 35 weken, toen ik droomde dat we een dochtertje kregen die zei ''ik heet X.''. X. was de #1 naam van m'n man. En hoe mooi ik 'mijn' #1 ook vond, vanaf die tijd heb ik die laten varen en ik heb er zelfs niet eens over nagedacht om die als volgende naam te geven! Maar dat laatste is misschien nog een optie voor jullie? Juule als 2e/3e/4e naam?
Wij geven geen tweede namen. Dus dat houdt sowieso al op. En ja inderdaad, hij verandert hier ook nogal eens van gedachte, dus daar had ik mijn hoop natuurlijk een beetje op gezet. Maar het is al weken zo, dus ik geloof dat ik toch moet aanpassen. En op zich vind ik dat prima hoor. Ik wil best mee zoeken naar een andere naam en dat doe ik ook al de hele tijd. Maar toch blijft alles steeds dan 'neh, niet leuk' omdat ik dus eigenlijk maar 1 naam wel leuk genoeg vind. Dus ik heb dan echt zoiets van hoe krijg ik dat uit mijn hoofd? Misschien moet ik echt een heel stom iemand ontmoeten die Juule heet dat het dan weg is ofzo
Mijn vriend had ook 'de naam' voor mijn jongste. En ik had echt een never nooit niet gedachte bij die naam. Nu is het de tweede naam geworden, iedereen blij.
Vindt hij langere namen die hier op lijken ook niet leuk? Misschien is het bespreekbaar als afkorting. Ik weet niet hoe je de naam uitspreekt. Maar misschien is Julia iets?
Heel herkenbaar! Ik had vanaf het begin af aan ook een naam die ook al voelde alsof het hoorde bij ons meisje. We noemde haar ook allebei al zo, maar mijn vriend bleef wel steeds zeggen niet helemaal overtuigd te zijn omdat hij er niet aan kon wennen. Gedurende de zwangerschap werd hij daar ook steeds stelliger in. We hebben toen allebei een lijstje namen gemaakt, maar helaas vond ik zijn namen niks en hij die van mij niet (hebben ook echt allebei twee verschillende smaken voor namen). Uiteindelijk kwam ik een naam tegen en opperde ik die. Die sprak hem al meer aan en daar heeft hij toen ook voor gekozen. Daar moest ik vervolgens wel even aan wennen omdat ik nog los moest komen van mijn nr 1 naam, maar nu voelt het goed. Inderdaad liever een naam waar we ons beide in kunnen vinden dan een naam er doorheen duwen waar een van de twee niks bij voelt. Enerzijds vind ik het wel jammer hoor, maar wie weet voor een volgende…