Je kunt beter eerlijk zijn en nee zeggen dan steeds over je heen laten lopen. Anders blijven ze dat doen. Goede keus om voor jezelf te kiezen.
Met de auto is het vanaf ons ongeveer 1,5 uur rijden. Op de boot hebben we dan een eigen kamer waar de kleine kan liggen / spelen. En we even op ons zelf zijn. In Engeland is het dan nog 2 uurtjes rijden naar het huisje. Liever ga ik helemaal niet maar mijn schoonvader werkt in Engeland dus die kan links rijden , daar hebben wij moeite mee
Uit ervaring met vorige vakanties is het 90% doen wat hun willen want ja het is hun vakantie of jubileum. En we zijn juist met elkaar op vakantie om samen dingen te doen. Ze onderschatten denk ik een baby van 10/11 maanden . Ik vind zelf een weekend ook meer dan genoeg , maar dat staat niet in hun woordenboek. Hoe langer hoe beter bij hun. Mijn man vind een week wel een mooie periode. Helaas staat mijn man ook niet helemaal achter mij waardoor het een lastige situatie is. Hij snapt niet dat dit mij erg onrustig maakt en ik nu wel andere dingen aan mijn hoofd heb. Ik ben zelf niet erg mondig en klap snel dicht. Op dit moment ben ik ook licht overspannen en zit tegen een depressie aan dus alles is voor mij nu nog moeilijker. Maar ook daar wordt geen rekening mee gehouden want ze zeggen ja nu vind je het niet leuk maar straks wel.
Ik zou juist gaan vliegen en niet met de auto/bus gaan. Tenzij de kleine ooronstekingen heeft ofzo, dan ligt t uiteraard anders. Die van ons is nu bijna 5 en wij gingen altijd met de bus naar Spanje. Nou echt, geen haar op mn hoofd die dat met haar zou doen. Niet als guppy niet als 5 jarige. Doe t haar, mezelf en mn man niet aan. Heb met familie in een groot familiehuis gezeten toen mn ouders zoveel jaar getrouwd waren. Dochter was toen 2 denk ik. Heel de nacht gehuild (had ook gespuugd) IEDEREEN was kapot van vermoeidheid en strontsachrijnig. Lekker als je dan met zn allen in een busje zit en geen fatsoenlijke nachtstop. Zal de rijveiligheid ook enorm verbeteren. Kleine kinderen, helemaal dat grut, zijn ongeleide projectielen die niet voor rede vatbaar zijn als ze zich niet lekker voelen. Jammer voor die diepe wens om samen te reizen. Ik zou t echt echt echt niet doen. Dan maar vooruit reizen (of nareizen) en desnoods kan jij dan bijv. de bedden opmaken / boodschappen op locatie vast regelen als je eerder bent. Kan de kleine ook even rustig settelen en zit ook niet zo idioot lang in een maxicosi (wat eerder al terecht opgemerkt werd). Als je man t zo leuk vindt om met de auto te gaan, gaat hij toch met hun mee? Puntje bij paaltje, JIJ bent de lul met die kleine want jouw hart bloed als die kleine t niet naar zn zin heeft of zich rot voelt. Ik was nog erger geweest met zo'n voorstel. Wenste mn man veel plezier op de vakantie, ik blijf wel thuis met de kleine dan. Eigen agenda, lekker samen relaxen met de kleine.
Ben je hier al voor naar een huisarts oid geweest? Zou die persoon hier iets in kunnen betekenen? Ben je bezig om aan die depressie te werken? Je had ook nog een sollicitatiegesprek toch? Is dat nog iets geworden?
Je haalt er wel veel bij, maar eigenlijk heb je er gewoon geen zin in. Voor alles wat je noemt is wel een oplossing te bedenken als je er gewoon over praat: er kan vaker gestopt worden, je kunt kiezen voor ander vervoer als dat je beter lijkt (vliegen met een klein kind is niet zo rooskleurig als het lijkt, ik denk juist dat je meer vrijheid hebt in het busje), ook bij een gezamenlijke reis kun je best tijd voor jezelf nemen, je kunt met je eigen gezin eerder al een keer weg, een kind overleeft echt wel wat langer in de mc.. maar volgens mij zie je de oplossingen ook niet zitten. Als ik t zo teruglees dan lees ik vooral dat er rekening met jou gehouden moet worden. Maar ik kan me vanuit het perspectief van je schoonfamilie ook voorstellen dat het voor hun even niet om jou draait. En je man zit er tussenin. Misschien kun je beter eerlijk aangeven dat je echt niet mee wilt? Want met deze basishouding kan dat weekje vakantie natuurlijk nooit goed gaan en dat is voor niemand leuk.
Ja ik ben bij de huisarts geweest en ik heb om de week een sessie bij de praktijk ondersteuner. Dat helpt zeker maar het is natuurlijk niet in een keer opgelost. Zij geeft als advies kijk in januari weer even hoe het gaat en plan dan de vakantie. Het is nu belangrijker om aan andere dingen te werken. Sollicitatie gesprek ging goed, ik hoor deze week of begin volgende week of ik de baan heb gekregen, ook erg spannend dus.
Ik heb aangegeven liever echt niet mee te willen maar dat werd niet goed opgenomen, door beide niet. Man boos want ik verpest het weer. Schoonouders boos want die krijgen hun zin niet. Ik ben in het verleden vaker met hun op vakantie geweest tegen mijn zin in om maar geen familie oorlog te beginnen. Want nee zeggen tegen hun zijn heel wat tranen, verwijten en wekenlange stilte.
Heb ik ook nog voorgesteld. Als er echt geen middenweg te vinden is dat mijn man mee gaat en de kleine en ik thuis blijven.. dat vindt hij ook geen goed idee, hij wil geen week zonder zijn kind. Wat ik ook heel goed snap. Maar hij wil ook niet vliegen zodat we er even goed bij kunnen zijn. En dat ik met de kleine ga vliegen wilt hij ook niet want dat vind hij geen fijn en goed idee. Er blijft zo weinig over. Als ik echt niet mee wil dan gaat hij ook niet en is dat mijn schuld en onthoudt ik hem dingen. Het enige waar hij mee kwam is dat hij niet snapt waarom zijn moeder nu al wil boeken als we allemaal nog niet weten wanneer we kunnen ivm werk maar ook ivm corona. We kunnen vanaf januari vakanties doorgeven voor dat jaar. Is het echt zo raar dat ik geen behoefte / zin meer heb in die familie vakanties ? Dat ik nu liever met zijn drieën weg ga? We zijn de afgelopen jaren heel wat met onze families weg geweest ipv met zijn tweeën.
Wat een lastige situatie voor iedereen. Jouw schoonfamilie vindt het helemaal leuk om met z'n allen weg te gaan (en dat mag), en jij vindt dat helemaal niet leuk (en dat mag ook). Jouw man zit er tussenin (en dat is voor hem niet fijn). Volgens mij kun je nu uit 2 opties kiezen. Of je gaat mee, accepteert dat dat niet jouw ding is, maar je doet het er mee (niet fijn voor jou), of je geeft bij je schoonfamilie aan dat jij niet mee gaat (niet fijn voor je schoonfamilie). Er zijn natuurlijk ook tussenliggende opties (jullie gaan minder ver, minder lang, jij blijft thuis en je man en zoontje gaan alleen mee). Maar ik heb het idee dat dat niet bespreekbaar is. Ik kan je wel vertellen wat ik zou doen, maar ik ben jou niet. Hopelijk kom je eruit, maar hoe dan ook, dat zal nooit naar ieders tevredenheid zijn. Succes met je herstel en sollicitatie.
Maar als ze dat oppert, wil man dat niet en schoonouders ook niet. Dus die staan ook niet open voor een middenweg.
Nee het is hun manier of helemaal niks. En als het niks wordt is het mijn schuld en is iedereen boos en moet ik dat nog heel lang aanhoren... schoonmoeder gaat mij negeren.. wordt er niet gezelliger op. Hun eerste optie naar Engeland vond ik een goed idee. Dat zijn 5 a 6 dagen weg met zijn alle. Het is te doen qua reistijd met auto en boot en terug vliegen is ook maar een uurtje We zijn met zijn alle gek van Engeland. Voor mij hoeft het helemaal niet maar wil best een paar dagen mee gaan om de rest een plezier te doen. Maar 9 dagen en zo ver weg.. En het kost mij vakantie dagen op het werk...
Als je echt niet meer mee wil zou ik er nu een punt van gaan maken. Je laat de hele tijd over je heen lopen. je man wil dingen niet. je schoonfamilie wil niet. jij moet maar buigen. ik lees dat je man niet wil dat jij thuis blijft, en ook niet wil dat jij gaat vliegen met jullie zoon. maar wat wil jij, jij mag ook keuzes maken, je man is toch niet de baas over jouw. Jij hebt toch ook iets te zeggen. jij wilt niet mee in die auto naar Spanje. punt. natuurlijk is het makkelijk voor ons achter de pc om te zeggen. laat die schoonfamilie maar boos worden en niet meer tegen je praten. dat is natuurlijk super moeilijk. en heel erg. maar ga eens op je strepen staan. want anders zul je tot het einde der tijde met dit gezeik bezig zijn. dan maar even niet gezellig. succes!
Hierom zou ik aangeven dat het voor jou nu gewoon te veel is, jij dit nu niet kan en niet wíl plannen, omdat je je moet en wil richten op herstellen. Ik denk dat dit niet gaat over transport ofzo, maar over dat jíj grenzen moet gaan aangeven voor je eigen rust en gezondheid. En éigenlijk is jouw grens dat je dit nú niet wil. Je probeerde een middenweg te zoeken, en dat siert je echt, maar niemand denkt echt met je mee. En eerlijk? Ik denk dat die middenweg ook al je grens over gaat. Geef aan wat de praktijkondersteuner adviseert en zeg dat jij je daar voor nu bij aan sluit, dat je dit nú gewoon niet kan.
Er moet toch gewoon met iedereen rekening gehouden worden. En TO hoeft toch niet iets te doen wat ze echt niet wil? Mijn nekharen gaan echt overeind staan als ik lees hoe bazig deze familie is. Laat niet over je heen lopen hoor. Je mag hier gewoon je eigen mening over hebben en doen waar jij jezelf prettig bij voelt en wat jij denkt dat het beste is voor jullie kind. Die van mij hadden echt niet uren in een busje kunnen zitten. Die waren te eigenwijs om te slapen en zouden gerust uren en uren achter elkaar dreinen. En dan ook nog de eerste dagen oververmoeid zijn. En wie zit er dan mee? Jij! Volg je gevoel. Ik zou zeggen, ga lekker met het vliegtuig en vinden ze dat niet oké, lekker thuisblijven.
Jup sluit ik me compleet bij aan. Met de auto als grote groep zonder overnachting is echt GEEN optie. Zelfs met een nachtstop is t vrij discutabel, maar dan hou je in elk geval nog bestuurders over die een volle nachtrust konden pakken (er vanuit gaande dat je dan wel aparte hotelkamers neemt). Dus of met vliegtuig of hij gaat alleen met zn familie of toch een bestemming aanzienlijk dichterbij Andere smaken zijn er gewoon echt niet. Dan wordt t maar gezeik, maar jij wordt wel geacht je vakantiedagen op te offeren voor iets waar je bij voorbaat al weet dat t absoluut NIET ontspannend gaat worden, voor een reis waar jij geacht wordt het bepaalde maar te volgen. Zo'n reis hakt er stevig in voor een ukkepuk dus het stopt ook niet met de reistijd, want daarna ben je ook geheid de sigaar en bij terugkomst WEER. Oftewel je bent KAPOT. Wil je toch schikken naar de massa, prima maar dan zorgt HIJ voor de kleine, entertainement, gehuil en verzorging en niet bij jou aankomen met gezeur dat hij zo moe is. (wat je geheid gaat krijgen) Kan jij de boeman zijn, maar je zoekt in elk geval nog een oplossing ten gunste van je kind waar zij alleen maar aan t drammen zijn op HUN manier met een bord voor hun kop. Kind van 11 maanden zitten geen programma "sleep" op, was t maar zo dan hadden alle slaap coaches geen bal te doen en waren alle jonge ouders fris en fruitig.
Ik heb niet alles gelezen maar absoluut niet. 1400 kilometer is echt enorm veel. Zijn ze van plan om elke keer minimaal een half uur te stoppen om rustig wat te eten, te bewegen, verschonen etc? Daar bij zou ik ook niet willen dat ze eerst roken om vervolgens die walm net zo hard mee naar binnen de nemen. Dat is net zo goed meeroken. Maar goed dat is een andere discussie. Onze knul kon best 1.5 uur mee in de auto naar mijn moeder maar als we pech hadden spuugde hij alles onder of schreeuwde hij een deel van de reis. Zijn ze bereid om stil en rustig te blijven wanneer de kleine toch besluit dat het een stom idee is en alles bij elkaar aan het schreeuwen is. Het is niet dat je de kleine op schoot kan nemen om te kalmeren. 1400 km zou ongeveer 13 uur stond op internet. En dat is zonder de stops en files. Dus absoluut met het vliegtuig. Als ze je zien als zondebok dan maakt het toch niet uit wat je kiest. Het zou wel beter zijn als een goed gesprek hebt met je man en die achter je staat. Als het vliegtuig niet goed zou zijn zou ik niet gaan.
In mijn schoonfamilie zijn er ook soort gelijke tradities (want voor hun is het dat gewoon geworden) waar mijn man graag naartoe gaat/geen nee tegen durft te zeggen, maar ik gewoonweg geen zin in heb. Sinds de geboorte van ons zoontje ga ik ook niet meer met tegenzin overal mee naartoe. Ik heb heel duidelijk tegen mijn man gezegd dat het zijn keuze en goed recht is om wel te gaan, maar ik voor mezelf gerust anders mag beslissen. Ook hij was bang voor boze reacties en dan moest ik het zelf maar regelen enz, dus in voorkomende gevallen heb ik netjes betreffende persoon een appje gestuurd dat ik me niet zo lekker voelde en helaas verhinderd was. Daarna mededeling aan man dat ik niet zou gaan en dat ik me al had afgemeld Inmiddels hebben we er eigenlijk nooit meer problemen over en zegt hij ook nogal eens nee tegen dingen. Blijkbaar vond hij het toch minder leuk dan hij dacht ofzo Maar goed ... waar het in je redeneringen mi wel mis gaat is het volgende: jullie zijn alle 3 uitgenodigd voor een jubileum vakantie, man wil gaan, jij niet. Het feit dat je er zelf geen zin in hebt, is alleen geen reden om je kind deze vakantie te ontnemen. Je man kan net zo goed voor kind zorgen. Dat hij het wellicht anders zal doen dan je zelf zou doen, wil niet zeggen dat zijn manier niet goed is. Een kind loopt er niets van op als het sporadisch wat langer in de maxi cosi zit, of een keer wat slechter slaapt, of weet ik het wat. En zo wel, je zit thuis, oorzaak + gevolg is helemaal voor je man Persoonlijk denk ik dat daar nu zijn grootste weerstand vandaan komt, hij moet nu kiezen tussen een vakantie waar hij zin in heeft en zijn kind (die eigenlijk gewoon mee kan en waarschijnlijk de tijd van zn leven heeft). Als hij dan voor zijn kind kiest valt er voor je schoonouders direct een compleet gezin af en dan snap ik dat de traditie/lol er voor hun ook af is. Terwijl eigenlijk ben jij de enige van de 3 uitgenodigden die er geen zin in heeft en zich zou moeten afmelden. Ik denk als je dat op nette wijze doet, de reacties vanuit schoonfamilie heel anders zullen zijn!
Maar ts mag ook niet met het vliegtuig van man. Dat kan toch prima? Kind erbij, vrouw erbij. Probleem opgelost.
Wij reden naar Marokko, mijn zusje was 2 weken oud. Het ging prima, af en toe stoppen. Met kindjes rond de 1 jaar hebben mijn ouders vaker die afstanden afgelegd.