Ja dat doe ik dus ook niet. Hij wil graag gezonde tanden en een recht gebit, prima, vind ik helemaal goed, maar daar moet je dan zelf ook wat voor over hebben, ga ik hem echt niet toe verplichten.
Dat kan en dan doe je uiteraard wat je als ouder denkt dat het beste is voor je kind, maar als een kind echt weigert zou ik persoonlijk geen voorstander zijn van dwingen, maar kijken naar waarom.
Ja, okay. Maar ik kan me werkelijk geen reden voorstellen die van onze puber in huis acceptabel is om geen test te doen. Het stelt niks voor, geen sprake van angsten, enz. Als jouw puber nou op zijn zestiende besluit te stoppen met school. En twee ochtenden in de week te gaan werken en voor de rest professional gamer te worden. Is dat dan ook okay? Wel heel erg off topic, maar ben wel een beetje nieuwsgierig nu.
Helemaal mee eens! Mijn 13-jarige wil ook niet gevaccineerd worden. Ik ben het wel, maar ben super trots dat hij zich ook nu niet laat dwingen. Mijn vindt dat hij er nu niet onderuit kan en ik probeer duidelijk te maken dat ken dat met deze indirecte dwang juist wil creëren. Testen zou hij indien nodig overigens wel doen
Idd een rare vergelijking. Het gaat over het zelfbeschikkingsrecht. En of dat nu een pcr test is, of iets veel ergers. Als je kind het perse niet wil ( en er is geen medische noodzaak) dan geeft het een grens aan. Als ouder zijnde moet je je kind leren dat sommige dingen noodzakelijk zijn en dat het dan dus moet. Maar vooral ook dat sommige dingen niet oké zijn. En dat je als ouder de grens van je kind hoort en ziet. Alleen indien noodzakelijk dat je deze grens overschrijdt. Een feest is geen noodzakelijk iets.
Nee maar het zelfbeschikkingsrecht is wel hetzelfde. Jij maakt dat een pcr test een stok erin en klaar is. Jij ervaart dat zo en echt je begrijpt maar niet dat dat niet voor iedereen zo is. Nee ik wil dit niet in mijn lijf. Nee is toch duidelijk? Tegen zijn wil in. En dat is het stukje waar het bij verkrachting ook in gaat tegen iemands wil in. Zolang het geen medische noodzaak is vind ik dat je dat moet respecteren. Het kind/puber weet toch wat wat de consequenties zijn? Als mijn dochter niet meer wil testen ( bij klachten of bij contact met) dan doen we dat niet meer. Maar dan weet ze dat ze niet naar school kan. De keuze is aan haar.
Nee en dat mag wettelijk gezien ook niet gelukkig, dus dat gaat niet gebeuren. Maar als hij 18 is en kapt met school zal ik weinig in te brengen hebben, al is het natuurlijk wel zo dat wanneer hij onder mijn dak woont, hij zich aan bepaalde regels zal moeten houden. Hij woont hier niet alleen. Maar deze vergelijking gaat helemaal niet op. Het punt hier namelijk is dat je een ander niet mag dwingen medische handelingen te ondergaan, dat heeft niks met school te maken.
Technisch gezien, je mag een kind ook niet dwingen tot medische noodzaak behandeling. Ook daarin heeft hij/zij een laatste stem. De clou is, indien wij als ouders iets heel belangrijk vinden, vinden we het geoorloofd meer of minder druk op ons kind uit te oefenen. Dat noemt de een verplichten, maar uiteindelijk zal bijna geen enkele ouder een kind vast houden in een stoel om een gaatje te laten vullen. Daar zal een tandarts ook niet zomaar aan meewerken. Dat mag hij/zij niet. Maar waar je als ouder die grens ligt is natuurlijk heel afhankelijk van eigen visie, op gezondheid en op visie op goed ouderschap en ook op kind. Maar uiteindelijk blijft dwingen (ook bij een medisch noodzakelijke behandeling) inbreuk op het zelfbeschikkingsrecht en ouders hebben dus verschillende visies op hoe erg welke inbreuk is.
Voor mij valt een gaatje vullen nog niet zozeer onder medisch noodzakelijk. Dan heb ik het over noodzaak als in leven en dood. Een gaatje vullen kun je nog laten voelen wat het doet als je er niks aan doet. Ook niet fijn maar dan leren ze wel dat medisch ingrijpen soms even vervelend is maar je echt kan helpen. Kind laten ervaren waarom dingen die niet leuk zijn soms toch echt ‘moeten’. en ja uiteraard interpreteerde iedereen dit anders. Maar volhouden dat een staafje erin niks voorstelt is hetzelfde verhaal. Dat is geen feit maar een mening. Als jij als ouder vindt dat je kind dat moet doen om naar een feestje te gaan hoe leer je dan je kind grenzen over z’n lichaam aan te geven? Het verschil tussen dwingen om iets leuks en dwingen om iets medisch vind ik echt wel een verschil.
Dat is een dunne lijn, maar toch ook wel een hele duidelijke grens voor mij persoonlijk. Een vaccinatie is preventie met het risico op zeer negatieve gevolgen op de langere termijn voor je gezondheid. Een baby kan zelf niet kiezen maar mijn zoon is niet voor alles gevaccineerd. Als hij zich voor hepatitis wil laten enten mag hij dat mooi zelf bepalen later. Als een doodziek kind van 14 besluit het is genoeg ik word toch niet beter. Dan moet een kind, misschien zelfs wel jonger dan 12 hier een stem in hebben. Maar we zijn ook verantwoordelijk voor onze opgroeiende kinderen. Dus wanneer ze geen zin hebben naar de tandarts te gaan, dan gaan ze maar gewoon. Je hoeft ze niet vast te binden hoor, ze hebben gewoon geen keus. Je moet in je leven leren dat niet alles leuk is. Dat je soms even jezelf ergens overheen moet zetten omdat je zuinig op je lijf bent. En toen kwam de corona en de test. Het is geen vaccinatie en ook niet nodig voor je eigen gezondheid. Want als je eenmaal ziek bent ben je ziek. Je doet iets voor het maatschappelijk belang, of voor de kwetsbare mensen die je ontmoet. Dus waarom zou je, welke puber zou er wel zin in hebben. maar het is voor nu nog wel even de enige manier waarop we verantwoord weer in grote groepen bij elkaar kunnen komen. Dat gaat er op den duur echt wel af hoor, niemand is blij met deze rompslomp die de overheid vooral veel geld kost. Wij doen ook gewoon een thuistest voordat we naar een verjaardag gaan, ondanks dat we gevaccineerd zijn.
Tja sorry, hier gaan we het niet over eens worden en staan we totaal anders in. Ik heb zeker verantwoording voor mijn kinderen. Maar ik vind verantwoording voor het leven van mijn kinderen juist veel belangrijker dan bijvoorbeeld een tandarts. Ik zal dus nooit en te nimmer achter die keuze staan als ze het leven willen beëindigen. Maar nu wijkt het topic heel erg af en gaan we een andere ethische kant op en dat wil ik niet. Wilde dit alleen even duidelijk maken omdat je dit aanhaalde.
Verantwoordelijk zijn is wat anders dan oordelen over het leven van je kind. En onderschat het belang van een gezond gebit vooral niet. Verantwoord met zn lijf om leren gaan is wat anders dan een doodziek kind verplichten nog een paar weken door te leven omdat je hem/haar niet los kan of wil laten. Ik heb het ook niet over beëindiging ik heb het over staken van een behandeling. Maar goed euthanasie zou er ook onder kunnen vallen, het is dat je het zelf ter spraken brengt. Je kan die kant niet op willen maar je blaast zelf nogal hoog van de toren wat betreft lichamelijke integriteit en zelfbeschikkingsrecht. Als iets dat geeft is het wel zelf mogen besluiten te sterven wanneer het niet meer gaat.
Ik denk niet dat ze het heeft over actief leven beëindigen, maar over het stoppen met een levensverlengende behandeling.
Oke, ik las in ‘het is genoeg’ idd wat anders. Alhoewel ik bij een levensverlengende behandeling er ook anders in sta. Maar nogmaals; dat wordt een hele andere discussie en gaat niet meer over testen bij een 13 jarige
Heel wat anders dan beslissen over wel of niet testen, maar je kunt je soms afvragen wanneer leven nog leven is. Als iemand continu ondraaglijk veel pijn heeft, moet je die persoon dan koste wat kost in leven houden terwijl iemand zelf niet meer wil? Waar ligt dan je verantwoordelijkheid? (Ik weet het antwoord niet, hoor, maar ik weet wel hoe het is om iemand te zien lijden en ook hoe het is als iemand daardoor en door het uitzichtloze (enkel zicht op nóg meer pijn en ellende) zelf niet meer wil leven…)
Er worden wel meer zijsprongen gemaakt waarvan ik denk is dat nu nodig. Jij vond de vergelijking met verkrachting schijnbaar ook wel passend.
Klopt, maar dat is voor iedereen zo heel persoonlijk dat je het daar vaak niet met elkaar over eens bent. Je kan daar volgens mij alleen maar echt over oordelen als je het ook zelf meemaakt. En ja, ik heb het helaas ook meegemaakt.
Ik zeg toch niet dat dit niet passend is? Ik zeg alleen dat dit een hele ander soort van discussie is en ik dat niet in dit topic wil openen.