@Somita heb je daar al wel wat vrede mee dat je in de overgang kan raken? Wij hebben de stap gezet en ik ga 11 oktober al naar de gyn. We gaan niet wachten, heb gelijk toen we ervoor gingen doorverwijzing gevraagd. Wel de keuze gemaakt dat als gezin er onder lijd, we niet meer kiezen voor de wens maar voor de kinderen die er al wel zijn
Wat spannend allemaal. Ik hoop dat je groen licht.krijgt van de gynaecoloog en het allemaal.voorspoedig mag gaan. Hoe gaat het met je jongste? Ik weet niet of ik er vrede mee heb,het is nu de onzekerheid van wat is er aan de hand,is het de overgang is het toch nog door de.corona. En het feit dat mijn man er makkelijk mee.omgaat maakt.dat mijn wens weer aangewakkerd is Daarbij was het afgelopen week een jaar terug dat ik onverwachts een positieve test on handen had en volgende maand een jaar terug van de miskraam,dus dar helpt niet echt mee.
Hoi allemaal, Weet niet hoe actief dit topic nog is maar zou anders graag aansluiten. Hier 2 kids. (8 en10) En 4 jaar geleden onverwacht zwanger. Met de NIPT kwamen we erachter dat ze een ernstige chromosoomafwijking had. Waardoor ze geen kwaliteit van leven had. Helaas hebben we met 16 wk afscheid moeten nemen. Sindsdien sluimert het gevoel voor alsnog een 3e. De laatste maand heel erg. Ik ben inmiddels 40 en manlief iets ouder. De wens bij mij is er. Kids vinden het ook leuj. De oudste is goed in oplossingen bedenken. Maar tot nu toe manlief die het niet ziet zitten..
Hoe gaat het nu met jou? Laat je nog checken of je al in de overgang zit? De jongste heeft net weer darmonderzoek gehad en goedgekeurd gelukkig voorlopig kunnen we nog afwachtend beleid aanhouden en controles elk half jaar doen. Ik ga volgende week al starten met cyclusanalyse en als er eiblaasje groeit ook gelijk ovitrelle spuiten voor de eisprong en 1x erna. Groeit er niets of is het niet oke dan cyclus erna starten met dag 1 medicatie. Zwanger raken zonder hulp is iig uitgesloten heb nu alleen maar cyclussen van 10 dagen
Wat heftig en verdrietig dat je het hoofstuk kinderwens dan zo moet afsluiten met een groot verlies Is je man te bang voor herhaling?
Hoi hoi Ik schrijf ook graag mee, ik denk niet dat de 4de er zou komen. Maar de wens is er wel. Onbewust ben ik er wel mee bezig...denk ik. Ik droom er vaak over de laatste tijd. Ons jongste meisje is over 2,5ve week 1 jaar. Mss heeft t er ook mee te maken dat we tijdens de laatste zwangerschap veel zorgen hebben gehad omdat ik Corona heb gehad tijdens de eerste 10 weken. Gelukkig doet ze her nu super...maar de kriebel neemt wel toe.
Bij ons kriebelt het toch wel voor 4e kindje. Aleen is het de vraag word het ons gegund. Ons 1e kindje zijn wij verloren na zwangerschap van 27,5wk. Daarna gezonde zoon gekregen..toen lukte zwang er worden niet, na lang proberen en veel onderzoeken verder gingen we het traject in, iui, helaas geen succes..uiteindelijk ivf traject in en met de 1e terugplaatsing raak, toen onze dochter gekregen. Aangezien zwanger worden en zwanger blijven best wel een ding is, riep ik altijd het is goed zo. Maar nu willen we toch proberen voor een 4e op de natuurlijke manier, lukt het dan zijn we gezegend, lukt het niet dan is het zoals het is. Vind het best spannend. We willen in het nieuwe jaar er voor gaan