Naar aanleiding van een ander topic, waarin niet iedereen welkom is om mee te schrijven gek genoeg, even een nieuw topic met een vraag die mij al enige tijd bezig houdt. Zoals iedereen ongetwijfeld weet, zijn er discussie gaande in het kabinet en de kamer om nieuwe maatregelen in te voeren. Ze bekijken onder andere de opties om ongevaccineerden niet meer toe te laten in horeca, het gebruik van de QR code uit te breiden naar werksituaties, enz. In het andere topic, wordt door een aantal leden een vergelijking gemaakt tussen de joden in de tweede wereldoorlog en de ongevaccineerden nu. Ik neem alvast bij deze afstand van deze vergelijking en veroordeel hem ook. Ik vind het uitermate respectloos en schaamteloos om deze vergelijking te maken. Maar door deze vergelijking is bij mij wel de vraag opgekomen: waar ligt voor jullie de grens in wat jullie accepteren en wat niet? Ik lees in verschillende topics zoveel verschillende meningen: sommigen vinden een mondkapje al te ver gaan, anderen vinden een QR code voor de horeca al te ver gaan, en nu met de discussies over nieuwe maatregelen...waar ligt voor jullie de grens? Wanneer komen jullie in opstand, en hoe dan? Ik zou het wel op prijs stellen als we het met zijn allen enigszins respectvol kunnen houden.
Ik denk dat ik me zoveel mogelijk probeer te bewegen binnen de beperkingen die gelden en daarbij afstand neem van negativiteit. Laatst vroeg iemand mij.. wat als kinderen allemaal qr codes nodig hebben voor onderwijs, wat vind jij daar van? En ik weet het oprecht even niet. Ik denk ook logisch gezien mijn status als zwangere. Ik wil positief blijven en me focussen op wat goed is nu.
Hmmmm tot nu toe is mijn grens niet bereikt denk ik. Ik heb me nog niet belemmerd gevoeld in mijn doen en laten. Nu ben ik geen doemdenker en hou van een positieve instelling. Ik zie eigenlijk altijd kansen met wat wel kan, en niet met wat niet kan of misschien wel gaat komen. Daardoor, denk ik, is er voor mij niet veel veranderd en begrijp ik mensen die bang zijn voor de toekomst niet zo goed. En die vergelijkingen met de joden bijvoorbeeld gaan voor mij wel een grens over. Zittend in je warme woonkamer, op je werk, met je familie die nog leeft en genoeg voedsel op de planken. Hoe durf je zo’n vergelijking te maken? Het lijkt wel of het relativeringsvermogen is verdwenen. Ik zie vooral, en niet eens specifiek in dat topic maar in de maatschappij, dat mensen zich echt een slachtoffer voelen.
Mijn grens is al lang en breed bereikt. Die lag bij de start van de QR code. Een heleboel van voor die tijd vond ik ook al niet nodig, of had heel anders gemoeten. Maar de echte grens, ja die ligt bij de QR. Walgelijk vind ik dat. Richting de overheid is er bij mij al veel lang een grens bereikt, er wordt daar zoveel gelogen, achterhouden en rechtgepraat wat krom is (ook op andere gebieden dan corona). Ik vind dat absoluut absurd in een regering.
Mijn grens is bereikt! Ik wil heel veel doen om mijzelf, anderen en de zorg te beschermen, maar verwacht dan van de overheid dat hun inzetten op uitbreiden zorg en gezonde leefstijl. Wat ze nu aan het doen zijn, zijn doekjes voor het bloeden. Ik heb het doorgemaakt en ook heel prima doorstaan. Voor mijzelf hoef ik geen vaccin. Nu steeds meer blijkt dat je alsnog besmettelijk kan zijn en je met doorgemaakte infectie beter beschermd ben is het voor mij heel duidelijk. Ik wil alsnog anderen beschermen door afstand te houden, geen grote groepen op te zoeken en te testen bij klachten. Voor mijzelf let ik op een gezonde leefstijl. Dit is mijn bijdrage en ik ben absoluut niet bereid een vaccin in te spuiten, wat mij meer risico op bijwerkingen geeft dan dat ik er baat aan ga hebben. Wat betreft je vergelijking over de wo2, ik denk dat het super belangrijk is te leren van het verleden en daar voor waken dat we dit ooit weer mee moeten maken. Dit kunnen we doen door zuinig te zijn op lichamelijke integriteit, de grondwet en waken voor de verharding in de samenleving die ik zeker nu wel zie toenemen.
Ik sta er net zo in. Krijg ook vaak het gevoel dat mensen denken dat alle maatregelen er zijn om hen te "pesten" ipv te beschermen. Vergelijkingen met de WO2 vind ik ronduit schandalig. Je moet je rot schamen als je dat je mond uitkrijgt.
Mijn grens is al overschreden op het moment dat de scholen voor de tweede keer dichtgingen om volwassenen thuis te houden.
Als basis en middelbaar onderwijs weer op slot moet. Niet zozeer voor mijzelf, ik red mij wel ermee en zoon werd er ook niet anders van, maar wel voor de kinderen die er wel onder lijden om wat voor redenen dan ook.
Dit is een ontzettend rot virus. We weten er nog nauwelijks iets van af. En toch moeten we ermee dealen. Het is gebleken dat zonder maatregelen het helemaal mis gaat. Niet alleen in NL, maar over de hele wereld. Het is ook gebleken dat we het met vaccinatie veel beter in de hand kunnen houden. Het is geen 100% oplossing, maar als de vaccinatiegraad hoog genoeg zou zijn, zou alles veel meer behapbaar kunnen zijn. Ik zie vaccinatie daarom echt als de belangrijkste mogelijkheid om op korte termijn grip op de situatie te krijgen. Daarom vind ik het niet erg als er steeds meer gestuurd wordt op vaccinatie. Ik hoop dat met voorlichting op maat dit bereikt kan worden. Als gevaccineerde zie ik ook wel dat mijn risico niet 0 is. Om het te krijgen en om het door te geven, die kans is niet 0. Maar ik werk wel mee aan het gezamenlijk doel. Daarom zou ik het niet fair vinden als maatregelen voor iedereen even zwaar zouden worden. Daar zou voor mij de grens liggen.
Daar is al lang overheen gegaan. In het begin dacht ik, fijn die maatregelen, welkom allemaal in de droomwereld van de introverten. Maar geef me toch maar de normale wereld weer terug. Van redelijke einzelganger zag ik ineens nog minder mensen. Relatie is in coronatijd stukgelopen. Veel veranderd. Merk nu dat ik wel nood heb aan contacten, vind het fijn om nu mensen om me heen te hebben, vrienden te hebben. De maatregelen werden losser en ik begon weer te leven. Maar wordt echt verdrietig van de tweedeling nu. Hoe mensen met elkaar omgaan. Hierdoor heb ik ook echt angst voor weer nieuwe maatregelen. Ik wil gelijkheid voor iedereen. Wat nu gaande is wil ik niet voor mijn zoon. Ik leer hem dat iedereen gelijk is, de wereld leert hem hele andere dingen.
Haha! Ik was bezig en drukte per ongeluk op ‘plaats reactie’ maar ik was nog niet klaar… en toen dacht ik, ik heb hier eigenlijk helemaal geen zin in. Alleen al de vergelijking met de joden trekt zo veel energie uit mijn lichaam, dat ik dat veel beter ergens anders voor kan gebruiken. Geeft wel een beetje aan hoe ik erin sta.
Mijn grens was al bereikt toen mensen andere mensen anders gingen behandelden om hun mening ( de reden dat dat andere topic bestaat is omdat mensen constant de mond werd gesnoerd en als gek/ wappie werd weggezet)daar wordt trouwens niet je jodenvervolging vergeleken met nu maar de beperkingen van het sociale leven toen op basis van 1 kenmerk. De dingen die gebeurde voorafgaand aan de vervolgingen. toen wetten werden veranderd zodat rechten konden worden ingeperkt, toen mijn schoonbroer en schoonzus beboet werden omdat ze met een vriend die ze tegenkwamen in een park stonden te kletsen (3 personen, 2 huishoudens op ruim 2 meter afstand zelfs binnen de achterlijke regel toegestaan) gelukkig zijn die boetes vernietigd nadat bleek dat de regel niet wettig was. Toen scholen onrechtmatig werden gesloten, (schending van de rechten van het kind) toen duidelijk werdt dat er weer wil is om wetten te veranderen om mensen buiten te sluiten van werk, zwembad, sport, onderwijs. En dat er nog steeds onwil is om de zorg fatsoenlijk op de schalen naar het niveau van voor de crisis, voordat de zorg moest krimpen. Ja er is een personeels tekort maar er wordt nog niet eens begonnen om die überhaupt op te lossen. Mensen hadden al 1 1/2 jaar opleiding af kunnen hebben.
@Anne2019 heeft het wat mij betreft prima omschreven. Helemaal mee eens (behalve dan dat ik corona niet zo heel goed heb doorstaan, maar dat komt ooit vast wel weer in orde). Vooral het laatste stuk. Ik vind het ook best ver gaan om de situatie nu met WOII te vergelijken. Maar aan de andere kant heb ik me ook al vaak afgevraagd hoe het toen toch zo ver heeft kunnen komen als ik een boek las of film zag over de oorlog. Waarom mensen niks deden en het allemaal lieten gebeuren. En dan zie je nu dat er zoveel tweedeling gezaaid wordt, burgemeesters die brullen dat mensen maar wat over moeten hebben voor hun principes en hun werk dan maar kwijt moeten raken, een Hugo De Jonge die het over een pandemie van ongevaccineerden heeft en daarmee 13 of 20%, afhankelijk van of je de kinderen meetelt, van zijn bevolking buitenspel zet. Een Ab Osterhaus die zegt dat ze met dieren een stuk sneller zo'n pandemie op kunnen lossen, maar dat dat met mensen geen optie is. Of dat het wel makkelijk zou zijn als je alle ongevaccineerden op een eiland zou kunnen zetten, maar dat dat helaas ook geen optie is. En dat er dan zoveel mensen in Nederland daar laaiend enthousiast op reageren. Dan snap ik ineens een stuk beter hoe dat 80 jaar geleden ook heeft kunnen gebeuren. Denk dat de vergelijking daar meer in zit, dan dat het daadwerkelijk op dit moment om een vergelijkbare situatie gaat, want dat is gelukkig totaal niet het geval.
Mbt de vergelijking WO 2 gaat het niet zo zeer om het leed wat men door maakte. Maar meer dat er bevolkingsgroepen to elkaar gezet worden. Destijds homo/jood/roma etc to ararisch ras. Nu gevaccineerd to ongevaccineerd. Hitler begon al voor WO 2 met zijn indoctrinatie met maatregelen, propaganda, etc. Heel stiekem en sluipend. En zoiets gebeurt nu ook. Mijn grens is ook bereikt. Liefst zou ik mij afzonderen van de huidige maatschappij. En in the middle of nowhere zelfvoorzienend gaan leven. Mja ik heb wel geld nodig om te leven. En ik heb ook een kind... Lockdown zou voor mij niks uitmaken. Want als ongevaccineerde mag ik al bijna nergens komen. En daarnaast mis ik restaurants of bios niet. Bij de winkels komen we max 2 per maand omdat iets online op is of online niet verkrijgbaar. Mondkapje draag ik nog steeds waar geen 1,5 meter kan worden gehanteerd of het druk is. Niet mogen werken op kantoor, tja dan werk ik wel 3 dagen thuis. Ze gaan mij echt geen vaccin door de strot duwen of mij elke dag laten testen.
Goede vraag. Ik denk dat de qr code voor mij de grens was. Ook al heb ik er nu geen 'last' van omdat ik gewoon niet naar de horeca ga. En als er echt iets is waar ik graag naartoe wil zal ik testen. Maar als na morgen je zonder qr code ook niet meer welkom bent in de niet essentiële winkels zou ik wel balen. Verder ben ik het ook niet overal mee eens hoor. Net als die tweede scholensluiting destijds om ouders thuis te houden. Vond ik ook te ver gaan. Maar voor nu echt die qr code omdat dat echt zorgt voor een tweedeling in de maatschappij. Andersom vind ik iedere vergelijking over de 2e wereldoorlog ook echt een grens te ver.
Ook helemaal mee eens. Ik vraag mij af of mensen wel goed beseffen hoe het nu voelt als iemand als Osterhaus (niet zo maar iemand in het coronadebat) zegt dat hij het stiekem handig zou vinden als je alle ongevaccineerden op 1 eiland kon zetten. Laat dat allemaal nog eens doordringen mensen, en dan icm Bruls die vorig jaar zei dat hij het wel prima vond als we ook achter de voordeur gingen controleren. Ik snap dat het als gevaccineerde grotendeels langs je heen gaat ja. Maar ik vind zoiets dus doodeng.
Wat mij betreft zijn we een heel belangrijke les van de Tweede Wereldoorlog aan het vergeten, namelijk het solidariteitsbeginsel dat daarna omarmd werd. De nazi's hebben in extremis laten zien hoe het niet moet: het vermoorden van mensen die niet in het plaatje van de perfecte arische mens passen. Dit nooit meer besloot men toen, dus wij zorgen voor elkaar, ook voor de minder gezonde en de oudere mensen. Iedereen betaalt dezelfde premie en iedereen heeft recht op dezelfde zorg. Anders schuif je, dat zie ik op dit forum ook, in de richting van het bevoorrechten van de jonge gezonde mens. "Ik neem geen vaccin want ik word toch niet ziek van corona" "ja maar, ze hadden toch al onderliggend lijden". Dat kan kloppen, maar we hebben er wel met zijn allen baat bij als er zoveel mogelijk mensen gevaccineerd zijn. We zorgen in deze samenleving voor mensen die zorg nodig hebben, we betalen mee aan vruchtbaarheidsbehandelingen en nieuwe heupen die we zelf niet nodig hebben. Dat is solidariteit. Het afwijzen van ouderen en zwakkeren, "ik word toch niet ziek, hadden ze maar gezonder moeten zijn, dor hout gaat toch wel dood", daarmee het verheerlijken van het jonge gezonde lichaam, is in feite een fascistisch denkbeeld. Als je het dan toch over de Tweede Wereldoorlog wil hebben he.