Eigenlijk maar één ding (en toevallig had ik het er vandaag over met mijn zoon/vriend) : dat we een jaar geleden op vakantie een heel leuk stel met 4 kids hebben ontmoet (zelfde situatie als de onze: Britten in Frankrijk, maar vanwege de lockdown was de ontmoetingskans een stuk groter op een hele grote camping). Dat we sindsdien al 4 keer met zijn allen zijn samengekomen her en der, dat het klikt als een malle tussen de kids en dat we qua humor allemaal op 1 lijn liggen, en dat we er ook allemaal hetzelfde in staan wat betreft corona, en er eigenlijk vanaf dag 1 nooit een lastige situatie is geweest.
Ik heb je geliked, maar eigenlijk bedoel ik gewoon een dikke knuffel natuurlijk. Hoop dat het nu beter gaat en blijft gaan en dat we niet (met zijn allen) weer terug gaan naar af. Zeker voor mensen zoals jij, die het zwaar hebben gehad.
Heeft het me iets moois gebracht? Nee niet echt. Ik was altijd al een huismus, dus Ik heb door alle sluitingen niet echt het gevoel gehad dat mijn leven stil stond. Ik ben altijd thuis geweest voor de kinderen. Vanaf de geboorte van onze oudste, 21 jaar geleden. Nooit spijt van gehad, altijd fijn gevonden zelf voor de kinderen te kunnen en mogen zorgen. Maar juist tijdens de schoolsluitingen heb gemerkt hoeveel rust het gaf dat ik niet mijn aandacht hoefde te verdelen tussen werk en kinderen. Ik heb hier op zp maar genoeg berichten gelezen hoeveel ouders het moeilijk hadden om alles rond te krijgen en klaar te spelen. Daar neem ik met recht mijn petje voor af. En ik ben echt super trots op mijn kinderen hoe ze samen en elk kind persoonlijk zich door de laatste 1,5 jaar heen hebben geslagen. Persoonlijke teleurstellingen die voor een puber erg heftig kunnen zijn. We hebben een stel prachtige kinderen die met elkaar dat toch steeds maar weer deden. Samen het heel gezellig hadden.
Vooral het financiële gedeelte is gunstig. Verder weinig helaas, hoewel ik het thuiswerken op zich wel prima vond (op locatie eigenlijk fijner, maar dan graag zonder risico op besmetting ed).
Meer tijd met man en kind vond ik fijn. Al hebben we altijd alle vakanties ook samen (allebei onderwijs) Verder heb ík sowieso niet veel last gehad van de lockdowns enz. Ik zag gewoon nog vrienden enzo, maar dan niet allemaal tegelijk Oh ja het heeft me wel veel geld gescheeld. Niet meer uit eten en terrasjes. Of dingen kopen in de winkel die je eigenlijk niet nodig hebt.
Wij werken beide buitenhuis kan ook niet anders. Maar rust in het gehaaste leven brengen dat hebben wij wel geleerd en houden we er ook in. Verjaardagen over meerdere dagen vieren om zo te kletsen met iedereen heerlijk!
Vlak voor corona hebben mijn, nu ex-,man en ik besloten te scheiden. Midden in de eerste lockdown ben ik verhuisd naar mijn eigen huis. Door thuisonderwijs hebben beide jongens met autisme alle veranderingen elke dag kunnen zien. En mee kunnen helpen met klussen en beslissen waar hun bed kwam etc. Hierdoor werd de overgang zoveel minder groot voor hen een voelden ze zich na mijn verhuizing vrij snel thuis. Zonder alle drama's die zich bij een eerdere verhuizing hebben afgespeeld. Voor mij bracht het tijdens het klussen wel meer stress mee en hebben sommige mensen nog steeds mijn huis niet of amper gezien. Ik woon op 2/2,5 uur rijden afstand van hen. Wel heeft het mij ook meer rust (mede dankzij de scheiding) gebracht door alle sluitingen en een nieuwe hobby; happy stones maken.
En wij merkten juist dat het duurder was. Wij waren dus meer geld kwijt Opeens 7 kinderen thuis die normaal met een koek, fles water en een broodtrommel de hele dag naar school zijn. Hadden we nu opeens een stel hongerige pubers thuis, die het liefst dagelijks een luxe lunch wilden, tussen de lessen door regelmatig iets te snaaien kwamen halen, in de avond minder de hort op waren en dan thuis ook wel graag iets te eten hadden. De dagelijkse boodschappen waren hier dus beduidend meer.... Uit eten gingen we sowieso al bijna nooit. Dagje pretpark is hier ook een zeldzaamheid, is met 7 kinderen ook eigenlijk onbetaalbaar
@Zxcvb: Daar ben ik vrij simpel in: ook thuis eet je een normale lunch, uitzonderingen daargelaten. En als ze de hort op gaan, dan kost dat toch ook geld? Net als als ze op school wat extra’s halen? Of eten/drinken ze dan niets verder? Dan zou ik thuis ook wat simpeler zijn. Al waren de boodschappen hier ook wel echt duurder, maar niet meer even langs de Action, geen dagjes weg of iets halen in de sportkantine ofzo en geen reiskosten en amper benzinekosten ed, dat scheelde ook veel. Uiteten of ergens wat drinken deden we toch al zelden. Hier scheelde het op het totaal dus wel.
Haha, ze kregen ook echt niet elke dag een uitgebreider lunch hoor. Ging ik niet aan beginnen, maar er werd sowieso al meer gegeten. In de trommel ging maar een paar boterhammen mee, maar een vers klaargemaakte boterham smaakt veel lekkerder, dus aten ze er al meer. Om het voor ze wel een beetje leuk te houden hebben we op woensdag dan wel een iets luxere lunch gehad. De ene keer bakte ik broodjes af, een andere keer bakte of kookte ik eitjes. Broodje knakworst oid. Mijn man zei ook een keer tegen ze: als je naar school was kocht je ook zelf je lekkers, dat kun je nu ook doen hoor. Maar dat was blijkbaar dan toch teveel moeite Benzinekosten veranderden hier niet. Man heeft auto van de zaak. Geen benzinekosten dus.
Tot een half jaar geleden had ik je gezegd dat het ons veel.moois had gebracht. Ik was de stress van de eerste lockdown alweer vergeten en zst helemaal in m'n flow van het genieten van ons gezin. De eerste lockdown was zwaar, ik werkte buitenshuis(zorg), mijn mn op zolder en 3 Kids thuis.. Geen noodopvang, gelukkig ene superopps die bijsprong. We hebben zelf corona gehad en dat was erg zwaar. Vooral de quarantaine. En toch bracht het zoveel moois. Maar nu?? Ik ben verdrietig en moe. Wij doen niet meer mee... niet aan de qr maatschappij. Dat verdriet voert even de boventoon Maar...nog steeds super trots op mijn gezin!
Mijn zwangerschap kwam net zo onverwachts als corona. En beide rond de zelfde tijd. Ik was een enorme losbol en door mijn zwangerschap kon ik niet doen wat ik normaal deed. Nu miste ik ook niks want door corona was er niks! Ik ben in bijna 2 jaar tijd een stuk rustiger geworden stabieler en zelfverzekerder. Corona heeft er voor gezorgd dat ik heel bewust van mijn zoon kan genieten.Ik heb een maand langer verlof gehad omdat mijn beroepsgroep toen niet mocht werken, dat was een fijne bijkomstigheid. Door de maatregelen heb ik niet kunnen "vluchten" voor mijn problemen maar heb ik ze eens flink onder de loep moeten nemen. Tijdens mijn zwangerschap kwamen er een hoop hormonen die het me soms ondraaglijk maakten maar door de juiste hulp ben ik waar ik nu ben en ik weet niet of het zo had gelopen als corona er niet was geweest. Eigenlijk heb ik weinig te klagen en ben ik enorm gegroeid in deze tijd.
- een baby - 1,5meter regel, waardoor mensen niet meer in je nek staan te hijchen ergens in een rij - geen handen meer schudden
Eigenlijk heel erg veel. Dat klinkt gek maar het thuiswerken heeft zoveel rust en een betere werk-privé balans gebracht. Het scheelde enorm in reistijd terwijl de concentratie beter was. Daarnaast nog meer waardering voor een fijn huis met een goed netwerk aan familie, vrienden en een leuke buurt. Daardoor zijn we goed door de lockdowns heengekomen en konden we meerdere mensen in onze omgeving helpen die het zwaarder hadden dan wij. Dat heeft banden versterkt en voldoening gegeven. Op persoonlijk vlak meer lichaamsbeweging, meer genieten van de natuur en lid geworden van een online boekenclub waardoor ik meer ben gaan lezen, talenkennis wat heb opgefrist en nieuwe mensen heb leren kennen. Ik heb in de lockdown wat mensen in mijn omgeving kunnen helpen met een e reader en wissel nog steeds regelmatig nieuwe boeken uit. Daar zitten ook wat oudere mensen en iemand met een beperking bij die niet naar de bieb konden/kunnen of durfden.