Hoi allemaal, Van kind af aan wil ik eigenlijk graag 3 kinderen. Een krappe 3 weken geleden ben ik bevallen van mijn 2de dochter. mijn vriend vind 2 eigenlijk genoeg (vooral financieel) dus de discussie is al begonnen voor de zwangerschap van nummer 2. nu had ik bij de eerste een makkelijke bevalling, achteraf wel al met redelijk bloedverlies? (500ml) en nu bij de 2de waren de weeën lastiger op te vangen, en uiteindelijk een fluxus gehad van net een liter (dus valt nog mee) Maar was thuis bevallen, ambulance nog geweest, gelukkig niet naar het ziekenhuis. maar hierdoor twijfel ik toch een beetje. In hoeverre is het verantwoord om nog een zwangerschap (die pittiger was) en bevalling door te maken. en hoe lang wachten voor een zwangerschap? iemand hier met ervaring?
Je man wilt het eigenlijk niet toch? Ivm het financiële gedeelte. En anders misschien in het ziekenhuis bevallen? Ivm de fluxus. Ik heb aardig wat meer verloren tijdens de bevalling van mijn zoontje maar ben nu zwanger van baby nr 2. Wel wil ik in het ziekenhuis bevallen, van mijn zoontje ook in het ziekenhuis bevallen.
Ik ben nu zwanger van de 2e en de eerste bevalling was een fluxus. Maar heeft totaal niks te maken gehad met dr eens voor een tweede. De tweede kan zo anders verlopen. Of niet. Maargoed. Ik moet in het zh bevallen dan, dus op de juiste plek.
Ik heb bij mijn eerste zwangerschap 2,5 liter bloedverlies gehad en dit keer 3 liter. Ik heb van de week de nacontrole gehad bij de gynaecoloog, maar ondanks dit bloedverlies en dat ik beide bevallingen geen persweeën had zou ik gewoon nog een derde kindje mogen krijgen. Wel zou ze dan in het team bespreken of een keizersnede in mijn geval niet beter zou zijn. Maar ik denk dat het heel erg afhankelijk is van de situatie, waardoor kwam het bloedverlies… Bij mij is het bijvoorbeeld beide keren pas ontstaan tijdens het verwijderen van de placenta op de OK. Wel weet ik dat na een fluxus het protocol is om in het ziekenhuis te bevallen en niet thuis. Afhankelijk van de hoeveelheid bloedverlies wel met eigen verloskundige of 2e lijns verloskundige. Ik zou je vraag dus voorleggen aan de verloskundige bij je nacontrole.
Ik had bij mijn eerste een fluxus, daardoor kreeg ik bij de tweede sowieso het advies om in het ziekenhuis te bevallen omdat de kans op weer een fluxus heel groot was. Bij de tweede werd ik vanaf 32 weken medisch, dus bevalling bij de gyn ipv eigen vk. Het werd weer een fluxus, vele malen heftiger dan bij de eerste (alsin; met spoed naar de OK, want ik bleef bloed verliezen). Dit heeft er bij mij wel ingehakt; ik durf het risico niet aan. Daarnaast was ik dus medisch vanwege ernstige zwangerschapscholestase, dat was achteraf ook echt traumatisch - tweede reden waarom ik een derde niet meer aandurf. Mijn man staat er ook zo in. De wens voor een derde heb ik wel nog steeds, dat zal denk ik ook niet snel weg gaan. Maar rationeel heb ik besloten dat het klaar is nu.
bij ons doen ze niet standaard na controle. En aangezien m’n vriend nog niet open staat voor een 3de ben ik nu vooral benieuwd naar ervaringen van anderen. Omdat ik niet naar het ziekenhuis hoefde, ben ik zoals ik van m’n verloskundige begreep niet verplicht om in het ziekenhuis te bevallen bij een volgende. Maar dit zou ik wel willen, aangezien het ziekenhuis ook niet echt om de hoek is zegmaar. vroeg me dus vooral af, is het bij de volgende erger geweest? En aangezien ik waarschuw veel moeite moet doen m’n vriend te overtuigen… hoeveel risico loop je zegmaar. ik had beide keren geen goede persweeën. En geen/zwakke naweeën. Waardoor de baarmoeder niet goed samentrok. Maar dit is slechts een gedachte, want ze wisten eigenlijk niet zeker waardoor het kwam.
Jouw situatie lijkt wel een beetje op die van mij. Ik had dus ook beide keren geen persweeën en zodra de baby eruit was deed mijn baarmoeder niks meer waardoor in mijn geval de placenta niet los kwam. Bij het verwijderen en losmaken op de OK begon het te bloeden omdat mijn baarmoeder dus niet wilde samentrekken. Naweeën heb ik ook niet gehad. Ik had beide keren heel snel ontsluiting en dus ook kort maar wel heftige weeën, maar daarna laat mijn baarmoeder het eigenlijk afweten, ik heb dus aan de gynaecoloog gevraagd of daar een verklaring voor is. En eigenlijk weten ze dat niet. Het enige wat ze zien is dat dit soort problemen vaker voorkomen bij bevallingen die heel snel gaan of juist heel lang duren. Bij te snel vermoeden ze dan dat de baarmoeder misschien nog niet klaar was voor de volgende fase en bij te lang dat de baarmoeder uitgeput is. Aangezien ik veel meer bloedverlies had en ook gewoon nog een keer zwanger zou mogen worden zou ik bij je overweging of je een derde wilt niet te veel naar de bevalling kijken. Dat kun je dan mocht je zwanger zijn aan je verloskundige voorleggen en mogelijk is er dan een gesprek met een gynaecoloog mogelijk om het daarmee te bespreken. In het ziekenhuis bevallen kan ook poliklinisch, mocht je dan bloed verliezen kunnen ze veel sneller ingrijpen omdat je er al bent. Wat de pittige zwangerschap betreft, vraag jezelf af of je dat over hebt voor nog een kindje. Of andersom, als je wens groot genoeg is, dan heb je die pittige maanden er voor over. Maar je vriend moet er ook achter staan, hij hoeft niet zwanger te zijn of te bevallen, maar moet wel een derde kindje groot brengen met alles wat daar bij komt kijken.
Ik denk dat je je zorgen beter kunt bespreken met je vk. De vk was erbij en weet dus wat precies wel en niet gebeurde. Zij kan daar dus beter in adviseren maar voorspellen kan helaas nooit. Je bloedverlies valt goed mee. Op basis van wat ik hier lees zou een 3e bevalling niet worden afgeraden.
Mijn fluxus was heel heftig, maar ook geen reden om een derde zwangerschap af te raden. Ik zou bij een derde wel met een gynaecoloog moeten bevallen, niet met vk - vanwege 2x eerder een fluxus waarvan de tweede heftiger, heb ik dus een medische indicatie.
Ik heb bij de eerste ook een fluxus gehad en zou bij een tweede vaginale bevalling ook medisch zijn idd. Door andere complicaties bij diezelfde bevalling is vaginaal bevallen geen optie meer. Maar de fluxus zelf staat gelukkig niets in de weg. Maar ik begrijp wel dat de angst er goed in zit na zoiets. En bij veel bloedverlies kan het herstel ook even duren helaas.
Mijn fluxus was heel heftig, 2,5 liter bloed verloren, spoed operatie en 3 bloedtransfusies. Maar dit heeft ons niet weerhouden voor een 2e. Ik moet nu verplicht in het ziekenhuis bevallen en ze nemen van de te voren maatregelen.
Bedankt. inderdaad m’n vriend moet er ook nog achter staan. Financieel vind ik niet persee een argument. Rijk of arm, iedereen heeft recht op kinderen. En liefde is belangrijker dan geld. Hij komt alleen uit een gezin waar die altijd (in mijn ogen) teveel heeft gekregen. Ikzelf kom uit een gezin waarin keuzes gemaakt moesten worden, en wij (de kinderen) alleen kregen wat nodig was, leuke/extra dingen… daar was je zakgeld dan voor. En dat vind ikzelf eigenlijk ook de beste manier van opvoeden. Vakantie? Prima, maar hoeft ook niet elke keer dat de kinderen schoolvakantie hebben. En hoeft ook niet naar plekken waar ik de naam niet vak kan uitspreken, of niet eens weet waar het ligt en ik vind het ook niet erg als ik m’n kinderen niet kan verwennen met (te) veel speelgoed, alleen maar omdat ze dat graag willen (en er over 2 maanden niet meer mee spelen) rijbewijs, dat betalen ze zelf. (Of tegen die tijd moeten we geld over hebben) En studie? Ja, dat weet je ook nog niet, wat ze willen gaan doen, wat dat gaat kosten en hoe het tegen die tijd geregeld is bij de overheid. Zolang er genoeg liefde is, is de rest ook op te lossen. En het is ook niet dat we geen geld hebben, of nu al niet/amper rondkomen. ik vroeg me vooral af, in hoeverre de fluxus een reeël argument is om geen derde te willen. En zoals ik al dacht, maakt dat eigenlijk niks uit. De zwangerschap zelf viel me pittiger, en zodoende was dat voor m’n vriend ook pittiger. Maar ook dat is maar tijdelijk, en kan bij een derde natuurlijk ineens weer anders zijn. lang verhaal kort… Het wordt weer tijd voor een goed gesprek met m’n vriend. Want mijn wens is onveranderd