Nee hoor, heb je wel eens gekeken bij RS/benauwdheids klantjes op de kinderafdeling? Dochter lag daar in december 2019 en heeft met 18mnd oud ook ff in t ziekenhuis gelegen. Iedereen die binnen kwam was in volledig tenue en van corona was toen echt nog geen sprake.
Oh oke, dus nu draait het niet meer om ziekenhuiscijfers, niet meer om besmettingen maar om de uitslag van een enquete van het rivm vijf dagen na het invoeren van een bizarre set aan regels?
Dat klinkt heel gek, maar ik snap het verhaal van van Dissel toch ook wel. Want hoe beter de regels nageleefd worden (wat die enquête dan moet laten zien blijkbaar) des te beter is de prognose dat het tij weer keert. Alleen vraag ik me af of dit wel een reëel beeld dan is. Ben bang dat het niet voldoende gaat zijn en we nog verder in de problemen komen (vooral qua overbelaste zorg). Net zoals er altijd gezegd wordt dat effecten van maatregelen pas na 2-3 weken zichtbaar worden, en dat ze nu na ruim een week al weer willen kijken of er meer nodig is. Denk dat ze zelf al weten dat dit niet voldoende is...
Ik begrijp het concept wel maar vraag mij heel erg af of de uitslag van zo’n enquete dan een correct beeld gaat geven van de situatie. Er rijzen bij mij dan vragen zoals: hoeveel mensen vullen deze enquete in? Wordt het ingevuld door jong en oud? Hoe vullen ze deze enquete in (thuis digitaal of bijv. telefonisch of iets). De mensen die deze enquete invullen is dat een juiste afspiegeling van de samenleving? Kortom, er hangt nogal veel af van zo’n uitslag namelijk je past je hele beleid er op aan. En dat alles binnen 3-4 dagen nadat je al allerlei nieuwe maatregelen hebt ingevoerd. Zoiets heeft toch inderdaad veel meer tijd nodig lijkt mij. Ik krijg er een soort minority report gevoel bij, er wordt al actie ondernomen voordat er daadwerkelijk iets gebeurd is. En ook dat begrijp ik nog want de maatregelen komen veel te laat, maar zeg dat dan gewoon (Rutte en de Jonge). Steek je hand in eigen boezem en schuif het woensdag niet weer af op de samenleving op basis van een enquete.
Dat vind ik ook, dat de reactiesnelheid zo traag is. Dat is de gehele periode al zo. Er waren of vaste momenten voor persconferenties of als het mis dreigde te gaan werd er een moment ingepland. Dan is er eerst overleg binnen alle geledingen, komt OMT op vrijdag met een advies, weer allemaal overleggen en zaken die van te voren uitlekken, dinsdagavond de persconferentie en dan gaan pas op zaterdag erna alle maatregelen in. Dan ben je ruim een week verder, vaak nog meer. Dan denk ik: dat moet toch veel sneller kunnen? De noodzakelijke overleggen, kunnen die niet wat efficiënter gepland worden?
Ze doen niet alleen enquêtes maar kijken ook naar reisbewegingen. Zie hetgeen ze benoemen over de besmette mensen die toch naar buiten gaan. Hoe ik het opvat is het een soort peiling of mensen het meer serieus nemen en zich aan de maatregelen houden om in te kunnen schatten of de maatregelen verder goed gaan werken. Op zich ben ik eigenlijk wel blij dat ze breder kijken dan enkel naar besmettingen en ziekenhuisopnames. Zeker omdat de tijd kort is tot het volgende evaluatiemoment. Dan kan je het effect van de maatregelen nog niet in de besmettingen en ziekenhuisopnames meten begreep ik, want het duurt minimaal 2 weken voordat eea doorsijpelt.
Mijn kleine lag afgelopen juli in het ziekenhuis met RS en longontsteking. Ze liepen er alleen zo bij tot de uitslag van de Corona test bekend was. Daarna lag hij in druppel-contactisolatie en kwamen ze met alleen een mondkapje binnen. Wanneer ze contact hadden nog een schortje erbij. Maar echt niet helemaal ingepakt.
Die enquête wordt om de paar maanden uitgerold, vanaf vorig jaar mei geloof ik. Wij hebben het de eerste keer ingevuld en krijgen de vragenlijst iedere 2-3 maanden opnieuw in de mailbox. Volgens mij wordt zo de peiling over de beleving en nakoming van de maatregelen onder dezelfde testgroep gemeten in de tijd.
https://eenvandaag.avrotros.nl/item/ic-verpleegkundigen-klaar-met-regels-van-bovenaf-in-ziekenhuizen-met-meer-handen-aan-het-bed-waren-minder-coronamaatregelen-nodig/ Hier ben ik het zo mee eens! Ik snap ze wel. Man zei ook al met opschalen gaan we weer. Ik moet heel eerlijk zeggen ik zit er zelf ook helemaal doorheen en trek het niet meer. Soms krijg ik wel eens zelfmoordgedachten dat vind ik toch wel heftig... Maar sta niet op het punt om te doen hoor, maar af en toe schiet het door mij heen
https://www.nu.nl/binnenland/6166309/ggz-zegt-lange-wachtlijsten-niet-meer-te-kunnen-oplossen.html Het lukt instellingen in de geestelijke gezondheidszorg (ggz) niet meer om de lange wachttijden weg te werken. Voorzitter van de Nederlandse ggz Ruth Peetoom luidt zaterdag in Trouw de noodklok en geeft toe dat het de sector niet zelfstandig lukt om het probleem op te lossen. Zorgaanbieders hadden eerder nog de indruk dat de lange wachtlijsten zelf op te lossen waren. Er werden verschillende initiatieven gelanceerd om dit voor elkaar te krijgen, maar door de uitbraak van COVID-19 is de situatie volgens Peetoom "zo penibel geworden" dat de sector het niet meer alleen kan.
Ik vraag me ook af waarom de vraag naar ggz zo is toegenomen over de afgelopen twintig jaar Het is een ontwikkeling in de maatschappij maar de oorzaak ervan is mij iig niet duidelijk Werd er vroeger meer met de buurvrouw, goede vriendin, zus, pastoor gesproken bij problemen? Werden problemen gewoon geaccepteerd?
Als ik naar mijzelf kijk mis ik de interesse van anderen, het even tijd voor je nemen. Mensen zijn druk met zichzelf en werk. Ik voel mij oprecht eenzaam.
Ook voor corona waren er soms al redenen waarom we volledig ingepakt een patiënten kamer binnen gingen. Protocol is soms wel wisselend per ziekenhuis en aandoening in welke hoedanigheid we ingepakt zijn.
Ik denk dat de schaamte om professionele hulp te zoeken minder is geworden. Er is ook meer bekend dan 20 jaar geleden. Kinderen die niet vervelend of niet zo slim zijn maar op het spectrum zitten of adhd/add hebben. Hoeveel mensen komen er tegenwoordig op volwassen leeftijd achter dat ze autisme hebben of adhd/add?
Ik denk dat het naar hulp zoeken van psychische problemen vooral taboe was. Ik denk dat veel mensen eenzaam lijdde. Toevallig heb ik een (ouder) familielid wat met zichzelf in de knoop zit. Als wij hem een psycholoog aanraden om mee te praten is de reactie meteen "ik ben toch geen gestoorde!"
Knuffel, het is ook pittig allemaal.hier denken we ook wel eens, waar zijn we aan begonnen. Kinderen op deze wereld zetten. En waarom zou ik m'n bed nog uitkomen. Gelukkig lukt het me nog op te relativeren maar dat is soms best moeilijk.
Dikke knuffel voor jou. Het is ook allemaal echt niet makkelijk, zeker met het oog op de toekomst voor onze kinderen. Ik herken helaas wat je zegt, ik schrok laatst zelf van mijn eigen gedachten en dacht daarna meteen bij mezelf: kom op, je hebt kinderen, daar moet je voor vechten. Maar het is heel moeilijk soms om positief te blijven. Je bent niet alleen en samen komen we hier doorheen!
Dat gevoel heb ik ook wel eens ja. Al voor Corona als het om het milieu gaat en nu vanwege al die verdeeldheid