Mijn moeder heeft twee nieuwe heupen. Sinds de laatste operatie loopt ze tamelijk stijf en moeizaam. Verder weet ze de weg vaak niet meer. Ritje naar de supermarkt of naar ons dan kost het haar moeite zich te oriënteren. Ook haalt ze soms namen van kleinkinderen door elkaar of de sporten die ze doen. Maar ze altijd wel beetje chaotisch dus vind ik niet perse heel gek. Maar dat verlies van oriëntatie is echt van laatste tijd.. Moet ik mij zorgen makEn? Dementie?
Misschien ook even controleren of ze geen blaasontsteking heeft. Dat kan ook verwardheid geven. En haar een afspraak laten met de huisarts. Sterkte ermee
Ik dacht ook gelijk aan een blaasontsteking en of nog de narcose. Daar is mijn oma in het verleden flink van d’r padje van geraakt. Maar het kan natuurlijk wel, dat het iets anders is. Oma van mijn man begon met lichtelijk verward te zijn, en is inmiddels bekend met de diagnose Alzheimer. Maar dat duurde wel jaaaren. Maar goed, het kan geen kwaad om dat in de gaten te houden. Sterkte!
Ik zou contact opnemen met de huisarts. Een kleine infectie kan uiteindelijk grote gevolgen hebben zeker na een recente ok.
Door bijvoorbeeld een blaasontsteking kan je een delier krijgen, dat heeft mijn moeder na een operatie gehad.
Dit is het beste wat je nu kan doen, samen met het bespreken met je moeder. Wat vind ze zelf? Vaak begint dementie met kleine dingetjes vergeten, overal briefjes ophangen in huis met bijvoorbeeld: de sleutels liggen op de tafel en je kan ook in het beginstadium al last krijgen van gedragsveranderingen. Dit gaat helaas nooit over en gaat van kwaad tot erger. Een delier is weer wat anders. Een omkeerbare, "kortdurende", acute verwardheid. Kortdurende tussen haakjes omdat iemand die een delier heeft gehad soms tot een half jaar nodig heeft om daarvan te herstellen. Sommige herstellen er nooit helemaal van. Een delier word altijd uitgelokt door een lichamelijke oorzaak, denk aan een infectie, een alcohol/drugsonttrekking, een wisseling van medicatie etc. etc. Ik zou je dus adviseren om met haar in gesprek te gaan en je zorgen te uiten en te vragen of ze een afspraak bij de huisarts wil maken waar dan eventueel een familielid bij aanwezig kan zijn. Je kan natuurlijk ook zelf de huisarts bellen vragen of diegene eens op huisbezoek kan gaan. Hopelijk kan ze nog wel gewoon goed auto rijden en rijdt ze geen schade etc. Succes!
Klinkt als een delier. Dat komt vaak voor bij ouderen na een operatie, narcose of bij ziekte. Een blaasontsteking kan ook heel veel rare dingen veroorzaken. Zou morgen de huisarts bellen en beginnen met een urine onderzoek. Beterschap voor je moeder!
Hier ook ervaring mee, kan bizar rare dingen doen met je inderdaad. Uiteindelijk (niet gerelateerd want jaren later) familielid hele slechte nieren gekregen en die zag de herten voorbij lopen in t winkelcentrum...Als in levensecht
Ik vind het niet duidelijk een delirant beeld maar de informatie is ook wat sumier daarvoor vind ik. Het is sowieso niet verkeerd om een consult bij de huisarts te plannen met eventueel een verwijzing voor een geriater?
Bij mijn vader viel vooral zijn oriëntatie in het verkeer als 1 van de eerste dingen op. Hij werd onzeker in de auto en reedt vaker verkeerd. Het kwijtraken van dingen viel later pas op en het sluipt er ook gewoon langaam in. Toen hij viel en zijn arm uit de kom raakte moest hij naar het ziekenhuis en werd zijn arm met een roesje terug gezet. Daarna is hij echt wel flink verward geweest en ging het heel langzaam ook steeds een beetje minder. Een narcose, maar ook de ingrijpende gebeurtenis van met de ambulance naar het ziekenhuis etc. kan een hele grote impact hebben op iemand die (beginnend) dementerend is.Ook op iemand die al wat ouder is en helemaal niet dementerend is overigens. Mijn vader was op dat moment midden 50 en had toen al wel de diagnose alzheimer. Een blaasontsteking kan ook inderdaad een delier veroorzaken maar in mijn ervaring is dat wel wat heftiger dan wat namen door elkaar halen en een beetje gedesoriënteerd zijn in het verkeer, dan merk je vaak echt wel heel duidelijk dat er iets niet pluis is. Heeft ze zelf het idee dat ze een beetje in de war is? Ik zou beginnen om het gesprek aan te gaan met je moeder.Sterkte!
Dank jullie wel! De operatie plus narcose was al een jaar geleden… helaas is het nog niet bespreekbaar begrijp ik van mijn vader. Hij wil haar er niet mee belasten of zorgen aanjagen. Ik denk eigenlijk dat mijn moeder heel goed weet dat dit vreemd is en dat zij zich intern zorgen maakt maar mijn vader denkt dat dit dus niet zo is… beetje vreemd maar goed! Volgens mij zijn het sowieso niet zulke praters… Ik kan dus niet uit eigen beweging naar de huisarts stappen
Ja oriëntatie in het verkeer zien wij dus… Maar welke diagnose kwam hier uiteindelijk uit voort bij hem dan? ik vraag mij ook af: wat heeft het voor zin om het nu al te weten als er sprake is van dementie of alzheimer? Er is geen medicatie tegen toch?
Ps) mijn moeder is bijna 79… kan het ook niet gewoon bij de leeftijd horen? Papa dacht misschien een plaatselijke herseninfarct of tia met verstoord evenwichts orgaan en verstoorde oriëntatie ten gevolg ?
Rond haar 64e begon mijn moeder ook anders te doen. Verjaardagen vergeten, facturen niet meer betalen, lezen of schrijven wat moeilijker ging, maar ze had steeds een antwoord klaar. Op haar 65e verjaardag reed ze van bij mij naar haar thuis (65km) en toen is ze volledig verkeerd gereden en was ze niet meer lucide genoeg om ergens aan te bellen of zo. Gedurende een paar uur was ze dus vermist en is ze uiteindelijk door een koppel aangetroffen naast de weg. Paar maanden later kreeg ze de diagnose alzheimer, en frontotemporale afasie. Dus niet enkel verloor ze haar heldere momenten, maar ook de mogelijkheid tot communiceren want ze kan niet meer praten. Zelf merkte ze in de jaren ervoor al wel op dat ze soms moeilijk op woorden kon komen maar dementie is nooit in ons opgekomen - zeker niet op die leeftijd. Er zijn medicijnen die het proces kunnen vertragen, maar daar werd ze te ziek van. Nu is ze 70, zit ze 2 jaar in een home en zijn we haar zo goed als kwijt. Enkel op de kinderen reageert ze nog enigszins "enthousiast" (en vooral dan op de jongste). Het heeft bij ons lang geduurd eer we de puzzelstukjes samengelegd hebben (of hebben willlen zien)
Er is wel degelijk medicatie wat het proces zou kunnen vertragen. Voordelen: Zij weet wat er staat te gebeuren en kan daarop anticiperen. De omgeving weet wat er staat te gebeuren en kan daarop anticiperen. Medicatie kan gestart worden om het proces te remmen. Bij ziekenhuisopname kan er rekening mee gehouden worden. Bij problemen met auto rijden kan op basis van een diagnose besloten worden niet meer te rijden ivm een heel groot risico op ongelukken. Er kan alvast rustig aan een plekje gezocht worden waar de juiste zorg geleverd kan worden. Voor de toekomst is het gewoon heel fijn om te weten wat er aan de hand is zodat men daar rekening mee kan houden. Een persoon met dementie ontkent 9/10 x dat er wat aan de hand is tot het te laat is en soms zijn dan de gevolgen niet te overzien. Ik wil je natuurlijk niet bang maken maar een diagnose is gewoon wel heel erg fijn. Misschien is er niks aan de hand, dat kan natuurlijk ook nog, maar dan nog is het wel vestandig om iig een gesprek aan te gaan met haar. Misschien is het inderdaad een infarct geweest, dat kan, enige manier om dat te diagnosticeren is dmv een scan van het hoofd. Ik lees dat ze nog samen is en woont met je vader. Dat is in ieder geval fijn want dan is er iemand die het in de gaten kan houden. Het komt op mij niet over als een delier, mogelijk beginnende dementie, maar ook dat is alleen op basis van slechte oriëntatie in het verkeer niet te zeggen door een arts. Ze is ook al 79 natuurlijk, dan is het normaal dat er dingen zijn die niet helemaal goed meer gaan! Ik wil je in ieder geval succes wensen!
Dank je wel!! Ik denk dat ik het even aan zie.. en teken van ouderdom zie zo lang er nog geen andere signalen zie.. andere specifieke dingen waar ik op moet letten en aan mijn vader door kan geven?
Mijn vader bleek jong dementerend, alzheimer. Hij heeft een tijd remmers gekregen maar kreeg daar allerlei bijwerkingen van. Hij is nogal gevoelig voor veel medicatie. Dat is inmiddels al 8 jaar geleden. Geloof niet dat er al iets is wat het echt nog jaren kan remmen maar er zijn wel genoeg dingen die je kunt doen om het brein ‘fit’ te houden. De geriater doet een aantal test en kan hersenvocht aftappen maar als je ouders er beide niet echt voor open staan dan is dat lastig. Is ze een gevaar op de weg denk je? Dat was voor mij destijds echt een ding, ik wilde echt niet meer dat hij zou rijden. Maar goed, wij hadden toen ook wel al een diagnose. EDIT, ik lees hierboven dat er wel al mogelijkheden zijn qua medicatie
Je moeder hoeft niet meteen door de diagnose molen hoor. Maar de huisarts zou wel de mmse test kunnen afnemen. Aan de hand van wat ze scoort kan er evt vervolgonderzoek gedaan worden. Er zijn verschillende vormen van dementie, Alzheimer is de bekendste. Maar verschillende vormen hebben ook verschillende uitingsvormen soms. Mijn vader heeft vasculaire dementie en alzheimer. Die is op zich nog hardstikke goed bij de tijd, maar vergeet wel vaak iets. Dat begon mij op een gegeven moment op te vallen. Met lopen ging hij steeds meer voorover hellen en hij werd wat onhandig in bewegen. Hij is gestart met medicatie om de Alzheimer te remmen, dat kan helpen maar dan moet je wel echt op tijd beginnen. Dus daarom heb ik toen toch aangedrongen op de mmse test. Uiteindelijk scoorde hij daar heel slecht op, hij was toen ook verwarder dan nu. Naar geriater, scans gehad enzo. Testen. En gestart met de medicatie. En hij hoort dus bij de 50% die er baat bij heeft. Hij is weer bijna zichzelf in contact, lopen gaat beter enzo. Daarnaast is de druk van het moeten verbloemen weg en dat geeft rust. Ik zou toch het gesprek aangaan met je moeder. Heel moeilijk, maar kan in het geval van een dementie wel bepalend zijn in hoe eea verloopt.