Dat ik alles soms gewoon even *** vind. Geen werk, auto kapot dus laatste spaargeld gaat daar heen, ww nog niet rond en nog geen zicht op een andere baan. Solliciteer wel op vanalles (ook buiten mijn vakgebied) maar tot nu toe nog geen succes. Sta ook bij uitzendbureau's ingeschreven maar helaas. En baal er gewoon even van. December is al zo duur
Dat is sh** Wat voor iets zoek je? En dan overal horen dat er tekorten zijn. Lijkt me zo frustrerend dat daar dan toch geen match te maken valt.
Echt balen! Hoe oud zijn je kinderen? Nog niet oud genoeg om uit te leggen dat het er even niet inzit dit jaar?
Kan me voorstellen dat het nu *** is. Heel veel sterkte jouw kant op en hopelijk snel een nieuwe baan!
Zeer zeker. Ik heb, voordat ik mijn huidige psychs leerde kennen, écht 2 mafkezen gehad. Een vrouw die ging ónder het consult zitten breien, dan kon ze zich goed concentreren.. En de ander echt zon alternatief mannetje. Dus ook dáár kan het zeker niet klikken…
Hier valt ze mee maar of ik nu tegen een koe in een wei een uur praat of tegen haar, het maakt weinig uit. Er word niets mee gedaan. Ja ze schrijft veel op en zegt hmmmm en dat is het.
Ik heb met de emdr na mijn auto ongeluk een psych gehad die gigantisch stotterde waardoor ik me nooit op de lampjes kon focussen. Heeft toen niet geholpen en is met de jaren eigenlijk een stuk minder geworden maar durfde toen eigenlijk niet zo goed aan te geven dat het geen fijne match voor me was. Ik denk dat ik nu dus wel voor mezelf daar wat sterker in moet zijn.
Ik heb ook echt een bizarre ervaring gehad. Ik wilde echt weg en dacht achteraf: waarom heb ik dat niet gedaan?! Gelukkig deed mijn pinpas het niet na afloop en heb ik nooit meer betaald of iets gehoord.
Ik denk dat ik me dus ook zo voel. En vooral die doorgrondende blikken erbij, ik weet niet zo goed wat ik erbij voel. Vooral ongemak denk ik. Ik moet ook nu leren eerlijk te zijn over wat ik voel omdat ik altijd de neiging heb bij artsen het minder erg te laten lijken dan het is omdat ik bang ben dat ze denken heb je haar weer omdat ik door mijn nekletsel al vaste klant ben zeg maar.
Ja die aangeleerde blik. Beetje hoofd schuin en lichte frons, alsof ze het 100% begrijpen. Ik heb dat dus ook niet graag, want dat voelt niet oprecht voor mij. Ik vraag mij soms af wat ik daar zit te doen. Ik heb er zelf voor gekozen omdat ik merk dat het ziek worden bepaalde zaken naar boven bracht bij mij en ik niet goed weet hoe ik daar mee omga maar ik weet tegelijk ook niet wat ik daar doe. Want wat gaat die dame met haar mapje en balpen kunnen veranderen ? Niets volgens mij.
Volgens mij staan we hetzelfde erin en hebben we hetzelfde gevoel erbij. Als ik daar nou nog de deur uit liep na een gesprek en maar een klein beetje verlichting voelde dan zou het fijn zijn. Maar ik voel echt geen verschil. Het voelt nu meer alsof ze me in de gaten houd of ik niet achteruit ga voor ik met de echte behandeling kan starten.
Klinkt mij ook een beetje als pappen en nathouden @GossipGirlxoxo ik zou, aangezien je toch moet wachten op de psycholoog, toch vragen om iemand anders. Wat is er mis mee om te zeggen dat je nu niet het gevoel krijgt dat het beter gaat en je wil kijken of iemand anders beter bij je past? Sterkte!
De vraag is, wat kunnen ze voor u betekenen Ik kan daar dus niet op antwoorden. Wat verwacht ik ? Ja dat weet ik niet. Mss iets van handvaten of tips Tegelijk weet ik ook dat als ze mij tips geven, ik ga denken aub e ik ben niet onnozel e. Ik ben degene die met dit alles moet omgaan en ik weet niet of een ander die maar een klein stukje van mijn verhaal kent, daarbij kan helpen.
Verder word ik gek van m’n vent die weer eens is gestopt met roken. Ik denk elke keer, nou steek er maar weer een op want pfff…Wat een zeikwijf wordt het dan zeg
Ik ga die vraag “wat kan jij voor me betekenen tot ik bij de behandeling terecht kan” stellen volgende week. Had ik zelf echt niet aan gedacht. En wat betreft dat laatste. Ook ik heb het gevoel dat iemand die mij niet persoonlijk kent dingen die ik zeg goed in perspectief kan plaatsen. Ik vertelde daar dat bijvoorbeeld het huishouden me gestolen kan worden en ik dat dus niet doe wanneer ik dat niet wil. Dat geeft mijn vriendinnen alarmbellen maar zo een vrouw denkt oké je legt de lat wat lager wat goed van je.
niet zeggen wat je denkt hoor! Zie wat extra door de vingers. Door die zure appel heen straks ben je er zo blij mee. Geen rook stank meer, een gezondere man en het scheelt ook nog eens veel geld!
Voila dat denk ik dus ook. Ik kan bijvoorbeeld zeggen dat ik er echt wel last van heb en mij druk in maak en dan zegt ze hmmm ja dat is normaal en dan denk ik NEE voor mij is dat niet normaal. Want had het normaal geweest voor mij, dan had ik niet bij haar gezeten.
Ja ik zeg het ook niet En ik weet dat ik 2-3 rotdagen voor de boeg heb met hem (hijzelf natuurlijk ook) maar af en toe, grrr. Helpt ook niet dat dit poging 463 is ofzo. Maar elke maand dat ie er weer af blijft zie ik dan maar als winst.
Ja zo zaken worden bij mij niet besproken. Ik ben naar de huisarts gegaan en heb gevraagd wat ik kon doen en hij heeft direct een afspraak geregeld bij een psychologe en kon de donderdag al terecht. Dus ze schakelen hier heel snel . Heb je gereageerd op die verdubbeling van medicijnen? Want ze geven advies en doen net het omgekeerde?
hier zijn de wachtlijsten lang. Ik kreeg te horen gelukkig kan je snel terecht tussen 6 en 9 weken. Hij zag aan mijn gezicht dat ik schrok en vertelde dat dit voor hem snel was want hij moest ook patiënten wachtlijsten van maanden vertellen voor andere problematiek.