Ik trof hem nogal warrig aan, beetje versuft en hij keek langs me heen ipv me aan. Ik wist toen nog niet dat hij die dag op had, vandaar mijn zorgen. Ik heb zelf 3 dagen 2 x 10 mg op en ik werd er ontzettend suf van
Klopt, bedankt voor je reactie Voor zover ik weet slikte hij de laatste weken af en toe een pilletje voordat ie ging slapen, de laatste week zo’n beetje dagelijks
Mijn moeder slikte in het verleden geregeld oxacepam en die is dan ook echt versuft en viel ervan in slaap. Geen idee hoeveel ze dan slikt, maar mijn oudste zoon ging er dan niet heen zeg maar. (Jongste was toen nog niet geboren) Dus ja, ik snap je vraag wel.
Ik slik af en toe ook een pammetje ( oxa-tema ) en doe het daar prima op. Het maakt me wat rustiger maar zeker niet suf. Ik rij gewoon auto, kan gewoon werken, voor de kids zorgen
Oxazepam kan bij iedereen anders uitpakken. Veel ervaring met cliënten met verschillende achtergronden (zowel intern als ambulant); de één wordt suf en de ander merkt er niets of nauwelijks wat van. Ik zou dus ook op mijn hoede zijn als het om mijn kind zou gaan die bij iemand verblijft die oxazepam gebruikt.
https://www.rijveiligmetmedicijnen.nl/medicijnen/detail/oxazepam Voor mij zou het er heel erg aan liggen hoe iemand eronder functioneert. Aan de een merk je niks, de ander is echt wel een beetje versuft. Als het nu nog zo'n uitwerking heeft op deze vader, zou ik hem ook niet alleen verantwoordelijk maken voor een jong kind. Misschien over een paar weken als hij eraan gewend is.
Lieve mensen.. zullen we even niet vergeten dat dit om ts haar kind gaat? Even zonder dat we ons aangevallen voelen omdat wij allemaal zo lekker functioneren op een oxazepam? Ze heeft zorgen en vragen, en er is een kind bij betrokken. ts: Ik zou deze vragen neerleggen bij een specialist. Niet op een forum waar mensen zich aangevallen voelen op een verhaal of een vraag van een ander. Er spelen denk ik wel meer dingen dan alleen het slikken van medicatie.
To ik begrijp jouw zorgen wel. Deze vader is (met redenen neem ik aan) de afgelopen jaren niet aanwezig geweest in het leven van jouw kind. Nu zijn jullie opnieuw aan het opbouwen en gaat het weer niet goed. Het lijkt in dit geval een combinatie van psychische problemen en medicatie. Dan begrijp ik dat je zorgen hebt als je zoon daarbij betrokken is. Hij is nog niet op een leeftijd dat hij aan de bel kan trekken als er iets fout gaat. En heeft toezicht nodig van een volwassene die daartoe in staat is. Als jouw ex versuft, moe en afwezig is kan hij natuurlijk niet voor zo'n jong kind zorgen. Ik zou kind dus voorlopig niet meer laten gaan maar op andere manieren contact houden. Wellicht met toezicht van anderen (misschien in overleg met grootouders of andere bekenden) of via telefoon etc. Je ex kan zich nu op zichzelf gaan richten zodat hij in de toekomst wel een rol kan spelen. Maar daar zou ik voorlopig niet vanuit gaan. Ik denk dat jij hierin grenzen kunt en moet aangeven. Heeft hij verder wel het gezag (wat anders dan erkenning)?
Ga in gesprek gaat met de vader van je kind, gooi het open, benoem je dat je het vervelend vindt dat hij dit nodig heeft, hoe kan je hem helpen met de omgangregeling (ik las dat dit al weer min of meer bij jou ligt) maar benoem het. Als je weet van hoe of wat kan je je kind beter beschermen en met stroop bereik je altijd meer dan azijn.
Dit dus. Mijn man heeft een angststoornis en in zijn hele slechte periodes slikte hij ze en ik had alleen maar een zombie. Maar volgens hemzelf viel het allemaal wel mee. Hij kan zich van die periodes ook weinig herinneren. Hij was niet in staat om voor zoon te zorgen. Want als hij in zo’n aanval zit dan gaat bij hem het lampje ook compleet uit. Als het beter ging slikte hij ze ook en had hij nergens last van. De huisarts verstrekte dat spul gewoon al jarenlang op herhalingsrecept. Heb er voor gezorgd dat hij nu van dat spul af is want hij was gewoon verslaafd eraan. ( hij gebruikt ook elke dag andere medicijnen)
Voor zover ik weet, het het advies is om een jaar niet te rijden na psychose. Ik heb heb dit niet uitgezocht, dit is wat ik als advies over heb genomen. Tot nu toe niet gehoord dat daar verandering is gekomen.
Voor de liefhebber: regeling eisen geschiktheid 2000, de bijlage. Paragraaf 8.2 gaat over psychotische stoornissen. Veelal 6 maanden, maar veel details en uitzonderingetjes en zo. https://wetten.overheid.nl/BWBR0011362/2021-07-01
Dat is de naam van de betreffende wet, die wordt voortdurend geupdate maar de naam blijft hetzelfde De link brengt je rechtstreeks naar de huidige versie. Deze wet is de basis voor alle medische rijbewijskeuringen die voor het CBR worden uitgevoerd en voor de voorlichting over autorijden door artsen. Edit: de Wet op de Vennootschapsbelasting 1969 is met wat updates ook nog steeds actueel
Ik begrijp je wel hoor. Ik heb 2 jaar geleden een heel zware burn-out gekregen. Daarbij in de crisisopvang terecht gekomen en heel veel medicatiemoeten gaan slikken om er weer uit te komen. Inmiddels een scheiding verder en een heel ander leven. Maar de paniekaanvallen hebben nog heel lang geduurd en zijn er bij tijd en wijle nog steeds wel eens. Ik slik nog steeds AD en heb oxazepam in huis om een zware paniekaanval te remmen. Maar, omdat ik hier erg heftig op reageer, laat ik het altijd aan mijn ex weten als het niet goed gaat. Soms gaan de kinderen dan daar slapen, soms staat hij stand-by voor als er iets is. Maar ik vind zelf dat ik ook niet echt verantwoordelijk kan zijn als ik het heb ingenomen. Ik denk dat jullie vooral goed in gesprek moeten blijven gaan. Een ander hier op het forum kan niet voor jullie bepalen of hij het op zo een moment wel of niet aankan. Kijk wat wel kan, kijk wat hij nodig heeft. Probeer niet te oordelen, maar blijf wel je gevoel volgen. Fijn dat jullie in overleg iets hebben kunnen beslissen
Wat knap van je zeg! Zo'n verhaal raakt mij: als ouders in een kwetsbare periode er toch uitkomen en blijven samenwerken. Voor de topic starter vind ik dit dan ook een goed inspirerend verhaal. Ik ken een vader die kampt met depressie (totaal niet zichtbaar voor de buitenwereld) en slikt ook verschillende medicijnen tegen angst en depressie (ook kalmerende middelen) en zijn kind is hartstikke gek op hem! (Wel duidelijk zichtbaar voor de omgeving!) Voor kinderen is betrokkenheid van beide ouders super belangrijk. Goed dat je ex aan herstel werkt. Probeer maar vertrouwen te hebben in een goed herstel. Zal met ups en downs gaan, maar zolang hij hulp wil en opzoekt is dat een goed teken. Ik ga er ook vanuit dat het geen complete idioot is, want dan zou je niet voor co ouderschap gaan natuurlijk. Voor jou gemoedsrust zou ik inderdaad in gesprek gaan met je ex en misschien zelfs even samen langsgaan bij zijn huisarts. Die kan jullie er ook goed in begeleiden. Daar zijn ze ook voor.