Hoi allemaal, Ik zit met een dilemma waar ik zelf niet echt uit kom en hoop dat jullie misschien mee kunnen denken. Twee jaar geleden heb ik een appartement gehuurd (particulier) in een klein dorpje. Het ging om een contract van twee jaar met grote kans op verlenging. Daar hebben we ons leven opgebouwd, leuke kennissen gemaakt, dochter gaat daar naar school en we voelden ons er erg thuis. Helaas hoorde ik een half jaar geleden dat het contract toch niet verlengd zou worden. Ik ben direct op zoek gegaan naar een nieuwe woning maar ivm de krapte op de woningmarkt is dit niet haalbaar. Mijn moeder woonde een dorp verderop (zo'n 10 km afstand) en omdat zij een andere woning kreeg heb ik besloten haar woning over te nemen. We wonen er nu een maand maar ik ben er zo ongelukkig! Het liefst zou ik reageren op woningen via de woningbouw (niet extreem lange wachtlijst) en terug gaan naar ons oude dorp maar ik vind het vooral voor mijn dochter belangrijk dat zij gelukkig is. Ik heb voor mezelf de voor- en nadelen op een rijtje gezet: Voordelen: - Het huis van mijn moeder is bekend voor mijn dochter - Hier kunnen we voor langere tijd blijven wonen - Dochter is in haar leven veel verhuisd dus dit zou een goede vaste plek voor haar kunnen zijn Nadelen: - Er is veel reistijd van en naar school. Ik heb geen auto dus maak gebruik van de buurtbus, waar veel wachttijd bij komt kijken - Spelen met vriendjes is moeilijk te regelen, kan niet zomaar even spontaan. - Het dorp is ontzettend conservatief (wat helemaal niet bij mij past) Daardoor worden wij door buurtbewoners ook niet echt geaccepteerd en sommige kinderen mogen zelfs niet met mijn dochter spelen. Wat zouden jullie in mijn situatie doen? Nogmaals, mijn dochter komt op de eerste plek en ik wil daar best een stukje geluk van mijn kant voor opzij zetten.
Ik zou terug gaan naar het andere dorp. Je dochter haar leven speelt daar grotendeels af en dat zal alleen maar groter worden naarmate ze ouder wordt
Als ik het zo lees heeft terug verhuizen alleen maar voordelen voor jullie beide. Alleen al het buitengesloten worden en het niet makkelijk kunnen afspreken zou voor mij absoluut een reden zijn om te verhuizen.
Wat een lastige situatie voor je. Zo kijkend naar je voors en tegens zou ik zeggen; terug verhuizen naar je eerdere woonplaats. Met name omdat de nadelen niet alleen op jou van toepassing zijn maar ook op je dochter. Ik snap dat fijn dat is dat je dochter het huis kent. Maar kinderen die niet met haar mogen spelen…. Bizar! Ik denk dat dat meer impact op haar heeft dan teruggaan naar jullie vertrouwde dorp, zij het in een nieuw huis. Wij wonen sinds 3 jaar in een hele fijne wijk en toen we hierheen verhuisden merkte ik pas hoe naar ik de wijk vond waar we eerst woonden. Ik voelde me daar totaal niet op mijn plek of welkom. Al was het huis een hele fijne woning, zo blij dat we overstap hebben gemaakt destijds. Veel succes met je keuze!
Ik neig inderdaad ook heel erg naar verhuizen maar wil vooral teveel stress voor mijn dochter vermijden. Ivm pech hebben we al heel wat keren moeten verhuizen en ik wil haar ook zo graag stabiliteit geven...
Maar je hebt toch ook niet zomaar een nieuw huis? Dus je hebt genoeg tijd om haar er op voorbereiden. En uitleggen waarom jullie terug gaan, op deze leeftijd snappen ze meer dan je denkt. Misschien proberen na te gaan welke elementen haar stress geven en dat proberen anders te doen of te ondervangen. En je zegt te kunnen reageren op woningen van de woningbouw. Ik neem aan dat je daar gewoon voor onbepaalde tijd kunt gaan wonen toch?
Oh dat is simpel: Verhuizen! Het huis is dan wel bekend voor je dochter, maar ze is meer bekend met het andere dorp. Daar is jullie leven. Een huis is maar een huis. Het gaat haar meer om dr school en vriendinnetjes. Als dat niet veranderd (en eigenlijk maar beter wordt) dan is er weinig drama. Kwestie van een hele leuke kamer beloven en haar de grootste slaapkamer geven (jij slaapt er maar en kinderen spelen op de kamer)
Ter aanvulling: ik ben echt tig keer verhuisd als kind en als volwassenen. (Als ik van kind tot nu, mee rekent, past mijn adreshistorie nog niet eens op 5 blaadjes) Ook de oudste moest vanwege de scheiding in 1,5 jaar 5x verhuizen. De stabiele factor was de school (en oma) en heel eerlijk. Ze vond het geen probleem.
Terugverhuizen, je hebt nu een stekkie waar je kan blijven en van daaruit zoek je een geschikte woning waar je geen tijdelijk contract hebt.
Verhuizen! Het niet geaccepteerd worden zou mij al over de streep trekken. Je hebt niet binnen een week een huisje dus zou je dochter gewoon goed voorbereiden.
100% dit. Nog een keer verhuizen zou dan ook niet uit moeten maken zou ik denken. En al helemaal niet als jullie er vooral mentaal op vooruit gaan. Dat jij en je kind lekker in jullie vel zitten in jullie eigen woning is zó veel waard!
Je kind is 5 jaar, je kan prima met haar praten dat je het fijn vindt om in oma's woning te wonen maar dat het andere dorp gewoon fijner was. Ik denk dat je het niet groter moet maken dan het is. Thuis is geen huis, thuis ben jij.
Verhuizen! Ik begrijp je zorgen mbt je dochter maar ze blijft op dezelfde school en bij haar vriendjes, op een plek waar ze geaccepteerd zal worden.
Ik zou ook geen enkele twijfel(s) hebben om direct te verhuizen in jouw geval. Wat vreselijk als kinderen niet met je dochter mogen spelen, jakkes! Speelt het misschien ook dat je nu het huis van je moeder dan moet achterlaten? Voel je je daar schuldig over of maakt dat helemaal niets uit? Kun je geen woningruil doen of betreft het koop?
Verhuizen maar wacht op een woning die echt aansluit bij jullie behoefte. Hopelijk kan ze dan daar opgroeien. Ze is nog jong, dus dit komt vast goed
Ik zou ook verhuizen. Ben je een alleenstaande ouder dat je niet geaccepteerd wordt? En wellicht een dorp waar veel religieuze mensen wonen? Dan zou ik zeker snel vertrekken. Je wilt toch niet dat je kind moet opgroeien in een omgeving waar men dit soort ouderwetse en schadelijke ideeën hebben? Als ze jullie al niet accepteren. Wat voor schadelijke ideeën hebben ze dan nog meer?
Een verhuizing op zich is natuurlijk altijd wel een gedoe, maar tegelijkertijd is dat ook maar een korte periode. De echte stress voor een kind is de nieuwe omgeving, nieuwe school, nieuwe sprotclub enz. Juist die dingen spelen in jullie geval niet, je kind krijgt een nieuw huis, dat is heel even wennen, maar juist de andere zekerheden blijven hetzelfde. Wij zijn recent 300meter verhuisd naar een veel groter huis en mijn kinderen (en ik ook wel) hebben echt wel verdriet gehad van weggaan bij een vertrouwde plek, maar omdat school en vriendjes gewoon nog steeds om de hoek zijn, was het verder nauwelijks een verhuizing. Dus daar is voor een kind niks onzekers aan en zorgt niet voor een instabiele situatie. Dus ik zou zoeken naar een prettig huis in het oude dorp. Een plek die je echt jullie eigen kan maken en dan verhuizen. Daar krijgt je dochter niks van, sterker nog, ik denk dat het haar juist veel vrijheid geeft en dat is ontzettend belangrijk voor een kind dat opgroeit.