hier hoeft het ook niet meer, heb het jaren geprobeerd en nu ik er eindelijk los van ben hou ik het ook zo. het enigste dat ik spijtig vind is dat ik het dochtertje van mijn broer en hun tweede dat op komst is niet meer zal zien want ja het kind kan der niet aandoen natuurlijk
Met mijn schoonouders en me schoonzus moet aan de ene kant zeggen dat ik het ontzettend jammer vind maar aan andere kant kunnen ze de .... krijgen heb echt genoeg van ze.. Ik kom ze als het goed is vrijdag weer voor het eerst tegen op een verjaardag na negen maanden dus jullie kunnen je best voorstellen dat dat geen leuk sfeertje heeft.. Groetjes
ik heb sinds 2 jaar gebroken met mijn vader hij heeft men moeder bedrogen, belogen, (mentaal) misbruik, gebruikt, behandeld als vuil... nou ja noem maar op ! hij is nu gelukkig met zijn nieuwe vriendinnetje dat een jaar jonger is dan mezelf maar het beste nieuws : mijn mama is ook terug verliefd (na lang heeeel diep in de put gezeten te hebben !), en sinds gisteren officieel haar vriend leren kennen ! en ik ben mega blij voor haar want ze verdient het ... ok ik begin af te wijken en nee, ik hoop niet dat het nog goed komt tussen mijn vader en mij... hij is te ver gegaan, en heb zelfs gemaild om te zeggen dat ik hem niet op mijn trouwfeest wil zien ! Gr Evita
Met mijn oudste zus. Ze slurpt mijn ouders mentaal, emotioneel en financieel helemaal leeg. De wereld en ons gezin heeft altijd om haar gedraaid. Ze verandert denk ik nooit en zolang zij niet verandert, hoef ik niets met haar te maken te hebben. Ik mis het contact totaal niet, al zou ze op de maan gaan wonen, heerlijk juist.
Ik heb geen contact meer met mijn ouders. Met mijn vader sinds een paar maanden, hij vond dat ik familie over mijn zwangerschap in moest lichten terwijl ik daar al weet ik het hoe lang geen contact meer mee heb . Daar was ik het dus niet mee eens, en toen heeft hij besloten om me maar te negeren. En met mijn moeder heb ik al jaren geen contact meer. Lang verhaal.. MEt mijn moeder heb ik absoluut geen hoop dat het goed komt. Die hoop heb ik nog wel gehad, zeker nu met mijn zwangerschap. Had wel gehoopt dat ze nog bij zou draaien omdat dit toch haar eerste kleinkind wordt, maar ja sinds ik van mijn zus hoorde dat ze geen oma wil worden, kan ze van mij dood vallen.. Tja en met mijn vader kan het me eigenlijk niet meer zoveel schelen. Het is zo wel gemakkelijker (ouders zijn namelijk gewoon nog getrouwd) hoeven niet meer moeilijk te doen met afspreken enzo. Het kost me allemaal te veel energie om me daar druk om te maken, dus daar ben ik mee gestopt.
Ja, mijn opa (vader van mijn vader) en tante (zus van mijn vader) en de daarbij behoorende aanhang. Geen spijt van, die mensen sporen niet. Ik ga het hier niet uitleggen, dan ben ik morgen nog bezig. Maar het komt erop neer dat er vreselijke dreig mails naar mijn ouders zijn verstuurd met bedreigingen en ziektes (ook telefoongesprekken) Wat ik wél jammer vind is dat wij dus ook geen contact met "de aanhang" De man van mijn tante, mijn oom, is oké en die vindt het ook erg jammer maar bemoeid zich er niet mee. En ook mijn neefje en nicht spreek ik nooit meer. Ze wonen ook op Curacao.. Niet echt om de hoek.
Ik heb gebroken met mijn vader (en zijn moeder mijn oma dus) met mijn vader was ten tijde van mijn trouwen. 3 weken voor ik trouwde kwam uit dat hij mijn moeder bedroog een hele waterval van ellende volgde, het kwam zelfs zo ver dat hij mijn moeder heeft geprobeerd te wurgen en mij gedreigd heeft als hij niet op mijn bruiloft mocht komen ik zijn dochter niet meer zou zijn. Ik moest dus kiezen tussen hem en mijn moeder, tja die keuze was vrij eenvoudig. Het werd zo erg dat ik toen ik trouwde 47kg woog en al 2 weken aan de prednison zat om mijn darmen weer rustig te krijgen. Toen ik 2 maanden na het trouwens zwanger bleek te zijn heeft mijn man hem dat verteld, felicitaties zitten we nu nog op te wachten, hij heeft een geboorte kaartje gekregen ook geen reactie. Als er ooit nog een kindje volgt krijgt hij niets meer te horen, dat hij mijn dochter niet de moeite waard vond was de druppel. En nee ik wil niet dat het nog goed komt, het geeft toch alleen nog maar gezeik omdat mijn vader nogal graag het slachtoffer uithangt zelfs nu nog verteld hij mensen dat hij op onze trouwerij is geweest en daarna niets meer van ons heeft gehoord. Hij was niet eens op de trouwerij want dat had ik hem gevraagd niet te doen het was al moeilijk en emotioneel genoeg. Totale verhaal is een beetje te lang dit is de gekuiste versie
Hoi Ik heb sinds 7 jaar geboken met mijn ouders en zus. Heb het een 2a3 maanden terug weer eens geprobeert met mijn moeder want ze heeft kanker en ja had er toch graag voor haar willen zijn maar ze liet me weten dat ik eigenlijk niet eens meer besta voor ze dus vind ik het nu goed zo. Heb wel eens momenten dat ik bang ben dat ze overlijdt en ik niet bij haar mag en kan zijn want ik ben niet welkom en is het enigste wat me nog pijn doet. Voor de rest vind ik het helemaal prima zo en geniet van ons gezin en dat kunnen ze niet hebben schijnbaar.
Hier geen contact met schoonzus. Gunde ons de zwangerschap niet enz... egoistisch kreng is het. Mag samen met Jo haar zus op de maan gaan wonen wat mij betreft. @Moes, ik heb ooit gehoopt dat het goed zou komen, met name voor mijn schoonouders want die zitten er tussen. Maar dat is voorbij, er is te lange tijd nu overheen en eigenlijk is het wel lekker zo een leventje zonder die regelnicht.
Die hoop heb ik al direct laten varen,mijn zwager(?) heeft me zulke erge dingen geflikt,mij uitgescholden,gestalkt in chats,en mij bedreigt kapot te maken,heeft vrienden van me afgepakt en tegen me op gezet, dat ik nooit excuses van hem zal aanvaarden(áls ie al het lef heeft die aan te bieden )hij heeft gewoon te veel kapot gemaakt dus ik vind het goed zo,geen contact meer,al hoop ik die vrienden nog wél eens een keer te spreken(als hun oogkleppen ooit open gaan )
Ik heb vanaf mijn 11de jaar geen contact meer met mijn vader.Hij probeert nog steeds in contact te komen en met mij en mijn zus,maar daar is na zoveel jaar geen behoefte meer aan. Mijn man heeft na heel veel mislukte pogingen het contact met zijn zussen,broer en moeder gebroken. Toen onze zoon overleed nam mijn schoonmoeder niet eens de moeite om haar zoon te steunen toen hij belde dat Rayvano* overleden was.haar reactie was: "Sorry maar ik kan niet komen,ik moet werken" Nou zo'n mens zou je de hersens in meppen! Geen van hun accepteren mij,omdat ik nederlandse ben.(hun zijn zelf van arubaanse afkomst.) En ze onze meiden niet willen kennen.Onze meiden kennen hun oma en tantes en oom niet.(nu missen ze er niet veel aan,zijn verschrikkelijke arrogante mensen) Mijn mijn oudste zwager is nog wel contact. Gelukkig zijn mijn ouders en zus schatten en worden de andere kant van de familie niet gemist. Soms vind ik het wel jammer voor mijn man,maar hij zegt zelf er niet mee te zitten. Dit was nog maar een stukje van het gebeuren.Zou er een heel boek over kunnen schrijven,maar heb al genoeg tijd verspilt aan die mensen en dat doe ik niet meer. Groetjes, Monique
Wat knap van jullie zeg! Soms zou ik hetzelfde willen doen, maar zover is het nog niet! Vooral mijn schoonmoeder doet ons soms heel veel pijn.... Sterkte ermee allemaal
mijn vriend en ik hebben ook geen contact meer met zijn ouders.. verschrikkelijke mensen zijn dat! vooral zijn moeder spoort echt niet en die kerel loopt er maar achteran Bij ons zou het noooit meer goed komen daar ben ik (wij) zeker van, daarvoor is er teveel gebeurt... We hebben via via gehoord dat ze nu in scheiding liggen en nu begint zij ineens weer te smsen af en toe naar mn vriend.. vooral uit zelfmedelijden want ja ze had al geen contact meer met haar 5 zussen en 3 broers dus nu helemaal niemand meer.. En probeerd te weer met ons aan te pappen.. Nou heeft ze lekker pech!
Met mijn oma. Had haar vanaf m'n geboorte nog nooit gezien, tot een paar jaar geleden. Toen belde ze naar mijn moeder dat ze kanker had en niet meer lang te leven had. Dus na lang nadenken zijn we er toch naartoe gegaan (er was al zoveel gebeurd dat het voor ons eigenlijk niet meer hoefde). Ging een tijdje redelijk goed, maar toen ze erachter kwam dat ik zwanger was begon het gezeik weer. We hebben nu dus ook weer helemaal geen contact met haar.
Wat jammer toch he? Onze (schoon)familie kan juist zoveel mee genieten van onze (toekomstige) kindjes en dan zijn het van die loeders. Net als mijn schoonmoeder, als ze gewoon normaal doet en mij niet steeds weg probeert te duwen uit haar zoons leven, dan zou er niets aan de hand zijn! Maar nee, zij moet weer de jaloerse monster in law zijn... Jammer voor haar hoor... Wij komen gelukkig niets te kort!
ik heb al 5 jaar geen contact met me ouders, de familie van mijn moeders kant en me zusjes. Het klinkt hard maar ik wil geen contact met hun. ze hebben me te veel pijn gedaan, ze lieten me in de steek toen ik ze hard nodig had en als ik weer cotnact met ze zou nemen dan begint het weer van vooraf aan en de kans bestaat dat de relatie tussen mijn man en ik zelfs wordt verbroken door hun. ik ben tevreden met me leven en ik heb een hele lieve schoonfamilie en ik heb alleen nog contact met de moeder van me moeder en de familie van me vaderskant.
Ik heb geen contact met mijn moederskant, zij trouwens ook niet. Haar zusje is zo lullig geweest om aan te pappen met haar man.Bewijzen genoeg maar haar kant van de familie geloofd mijn moeder niet. Mijn tante beweerde trouw dat ik de schuldige was.Vind het soms raar hoe ik mijn dochter later ga uitleggen over "ons"familie.
Oh.. vertel mij wat over familieruzies. Wanneer is er geen familieruzie? Je wordt er werkelijk niet goed van! Sinds de dood van mijn vader 10 jaar geleden lijkt het wel alsof iedereen het spoor bijster is. Sinds kerst vorig jaar is het weer redelijk goed. Ik had samen met mijn zus een kerstdiner geregeld en heb iedereen opgebeld (bibberend dat wel) en iedereen behalve 1 tante is gekomen. Maar die is inmiddels weer een beetje bijgetrokken. En waar die ruzies mee begonnen zijn? Vast iets kleins, want weten waarom doen we geen van allen meer. Ik weet wel waar het aan ligt. Miscommunicatie. Of geen communicatie zo kun je het ook noemen. Groetjes Lonneke