Lieve mama's, Dit wordt een heel verhaal, maar kan het niet korter verwoorden, dus ga er even voor zitten. Ik weet het niet meer. Ik zit snikkend en jankend dit bericht te typen want het gaat gewoon niet goed met mijn 4 jarige kind. Hij was tot hij 4 werd een heel relaxt, lief rustig kind. Zorgzaam, luisterde goed, kon heerlijk zelf spelen, kan heerlijk kroelen, echt het meest meegaand, relaxte lieve kind dat je je kon voorstellen. In mei ging hij naar de basisschool. Hij vond het best spannend natuurlijk, maar het ging prima. Ja hij was de jongste van de klas en moest de schoolregeltjes nog wel een beetje leren, maar verder ging het prima. Misschien 1 of 2x een plaskngelukje gehad, maar verder niks op aan te merken. Eerste helft van de zomervakantie ook enorm genoten. En toen kwam de 2e helft van de vakantie... en toen begon de ellende.. Ineens kreeg hij meer plasongelukjes. Van eens een keertje, naar 3x in de week, naar elke dag, naar 3x per dag. Toen begon school weer. Natuurlijk weer spannend na 6 weken vrij. Het broekplassen werd minder. Ongeveer 2x per week. De schoolregeltjes moesten weer wat aangehaald worden en ook de concentratie moest weer even getraind worden. Na een paar weken zou je verwachten dat het allemaal weer beter zou gaan. Spanning er af, alles weer in een ritme. Maar helaas. Broekplassen werd elke dag. Concentratie van een goudvis, schoolregeltjes ( vinger opsteken, op je beurt wachten, etc etc) bestonden niet voor hem. Hij begint s ocjtends met praten, en is pas weer stil als hij op bed ligt. Dus ook op school. Thuis ging hij steeds slechter luisteren. Druk, onstuimig, onrustig en baldadig gedrag. Wel in spelenderwijs, dus niet op een boze manier) Af en toe zijn er een paar dagen dat hij wat rustiger is. Dat ik gewoon "mijn eigen kind" weer zie. Zoals hij altijd is geweest. Die dagen gaan ook samen met een droge broek. Soms dagen, soms een week. En van de een op de andere dag slaat dit weer om naar natte broek en druk, onrustig, baldadig gedrag. Hij is op zulke dagen ook snel moe. En regelmatig komen de woorden: mama, het is zo druk in mijn hoofd. Ik heb hem ingeschreven bij de fysio voor SI therapie (sensorische informatieverwerking) en bij school maatschappelijk werk, zodat wij hulp kunnen krijgen hoe wij hem kunnen helpen. Maar het duurt nu al 2 maanden en we hebben nog steeds niks gehoord. De wachtlijsten zijn zo lang.. Ik hen vandaag gebeld naar het school maatschappelijk werk. Ze vroegen om wie het ging en daarna zeiden ze letterlijk: sorry mevrouw, wij hebben momenteel geen tijd u te woord te staan. Ik kook van binnen. Het gaat niet goed met mijn kind. Wij als ouders weten niet meer hoe we hem moeten helpen, en er lijkt niemand te zijn die ons kan helpen. Een jongetje van 4 jaar hoort vol van het leven te genieten. Vooral onbezorgd te zijn. En die hoort niet te zeggen: mama, ik ben zo moe en het is zo druk in mijn hoofd. Is er iemand die mij wat tips kan geven? Ik vermoed dat hij extreem hooggevoelig is en problemen heeft met prikkelverwerking. Hij is ook echt slim. En als hij lekker in zijn vel zit, leert hij heel snel. Maar er is iets wat hem blokkeert. Sorry voor mijn lange verhaal. Het moest even van mijn hart.
Het is super moeilijk om te zien als je kind niet lekker in zijn/haar vel zit! Hoe gaat het in de weekenden en de andere vakanties (hoewel er natuurlijk pas een vakantie geweest is na de zomervakantie)? Ik zou sowieso de fysio bellen hoe lang het nog gaat duren. En naar de huisarts en/of het wijkteam voor advies. Geen idee hoe lang de wachttijden bij de wijkteams nu zijn, ik vrees ook lang, maar hoe eerder je aan de bel trekt, hoe eerder je op de wachtlijst staat. En ik zou in gesprek gaan met de leerkracht. Hoe kijkt die er tegen aan? Misschien is het bv. ook een optie om hem een of meerdere (mid)dagen thuis te houden van school om bij te komen?
De kleuterklassen zijn ook heel heftig, mijn zoon kon er ook weinig mee. Wij hadden ‘het geluk’ van lockdown in die periode. Hij heeft anderhalf jaar gekleuterd, waarvan de helft thuis. Maar de onvoorspelbaarheid van die drukke kleuters, in combinatie met het saaie geleuter op die leeftijd van klasgenoten maakt dat het geen reet an is. Je leert weinig concreets.
Je kunt ook eens kijken naar een logopedist weke ook SI aanbiedt. Daar zitten wij ook bij, gaat geweldig! Verder. Dikke knuffel.. hij moet leren hoe met de prikkels om te gaan. Wellicht heb je wat aan het boek hoogsensitief opvoeden, heeft mij heel goed geholpen inzicht te geven.
Wat naar dat je zoon het zo ervaart. Ik zou via een huisarts een doorverwijzing vragen naar een basis ggz instelling voor speltherapie etc. Soms wordt het ook wel op scholen aangeboden door bijvoorbeeld intraverte. Hopelijk kun je dan binnen een paar weken terecht.
Weekenden en vakanties is net zo wisselend als school. Moet zeggen dat hij thuis wel vaker een hele dag droog blijft. Zijn gedrag js geen peil op te trekken. Ene keer hartstikke lief en zichzelf. Andere keer 1 groot drama. Met de juf is ook afgesproken dat ik hem thuis mag houdrn als ik merk dat het hen te veel wordt. Maar dat vind ik ook moeilijk, want hij gaat zo vreselijk graag naar school en ik wil ook niet dat hij te veel mist ivm interactie met de groep.
We zijn staan op de wachtlijst bij school maatschappelijk werk (smw). Ik had vandaag gebeld maar ze hadden nu even geen tijd voor mij. Naja, misschien morgen wel, of over morgen, of de dag er na. Ik ga deze week elke dag bellen, krijg ik niemand te spreken, sta ik volgende week maandag op de stoep. En dan eis ik iemand te spreken... Toevallig moet ik over 2 weken zelf naar de huisarts wegens migraine. Als ik dan nog niks van smw gehoord heb, ga ik via de huisarts proberen. Maar het mooie van smw is dat zij precies weten welke hulp je voor zulke dingen nodig hebt en een huisarts niet. Tenminste, niet zo uitgebreid.
Ik zou niet wachten op SMW, maar het ‘hogerop’ zoeken; wijkteam en/of huisarts. En ondertussen alsnog SMW bellen natuurlijk, maar niet als enige inzetten op SMW, zeg maar. Ligt misschien ook aan mijn minder positieve ervaringen met SMW…ik vond hun reacties/tips echt flut. Maar kan persoonlijk zijn natuurlijk. Wijkteam hebben we wel redelijke ervaringen mee.
Mijn dochter is ook hoog gevoelig en ik denk dat school ook een dingetje gaat worden. Bij de rondleiding zat ze al met grote ogen te kijken en handen op haar oren. Ze kan ontprikkelen door boekje lezen, kleuren en op de ipad. Ik wil ook kinetisch zand nog gaan proberen. Je zou kunnen kijken wat jouw kind helpt om te ontprikkelen? En ik wil ook gaan kijken voor een noise cancelling koptelefoon. Misschien ook iets voor jouw zoontje? Verder overweeg ik een planbord van olifantastisch te geven. Voor meer duidelijkheid/rust. Mbt programma van de dag/week. Heb jij daar al mee gewerkt? Misschien van de kerstvakantie tot de voorjaarsvakantie alleen op ma-woe-vrij naar school? Mijn dochter gaat waarschijnlijk ook nog geen volle bak naar school straks. Ze gaat straks 1-2 dagdelen naar de Peuterspeelzaal. Ik wil even aankijken hoe dat gaat. En als dat niet geweldig gaat ook SI introduceren. Bij de gastouder en vrienden is ze een voorbeeldig kind. Maar thuis uit dagen, de grenzen op zoeken, zin willen door drijven, het moet zus en zo of nu! Etc. Pff
Ik heb inmiddels het SMW gesproken. Jankend aan de telefoon dat er echt iets moet gaan gebeuren. Dat we zien dat hij het moeilijk heeft en dat wij machteloos toe kijken. Vanmiddag wordt ik terug gebeld door degene die er over gaat. Zo niet heb ik een telefoonnummer van degene die ik vanmorgen heb gesproken, en mag ik haar bellen.
Sterkte, hopelijk kunnen ze snel wat voor je betekenen. Om eerlijk te zijn zou ik ook alvast de volgende stappen in gang zetten. Die volgende stappen hebben rustig een wachttijd van ruim een half jaar en je kunt het altijd nog stoppen. Dus contact zoeken met het wijkteam en zorgen dat je een wijkcoach krijgt. Mocht je dan daar hulp nodig hebben, dan zijn de lijntjes veel korter. En een afspraak met de huisarts maken en daar alvast een dossier opbouwen. Want ook die zal waarschijnlijk niet meteen een plan hebben voor als je echt met je rug tegen de muur zou komen te staan. Sterkte
Ik herken er wel wat van. Mijn jongste dochter van 4 heeft ook last van drukte in haar hoofd. Ze is hooggevoelig met een ontzettend sterke wil. Bij haar uit zich dat in enorme driftbuien met schoppen en slaan, gillen en krijsen en het daarna gewoon niet meer weten. Dat geeft ze ook aan. Wij hebben contact gezocht met de jeugdverpleegkundige en die heeft ons doorgestuurd naar Welzin hier in het dorp. We zijn daar nu aangemeld bij iemand die gespecialiseerd is in dit gedrag maar we is een wachtlijst. Dus we moeten nog even wachten. We proberen zoveel mogelijk te blijven praten en luisteren naar onze dochter, vertellen dat we er zijn voor haar en dat ze best boos mag zijn. We merken nu dat ze steeds vaker aangeeft dat ze het even niet weet ipv beginnen met schreeuwen en krijsen. Ook komt ze vaker een knuffel vragen of komt ze even uithuilen. Maar het is erg lastig.
Hier uit het zich snachts. Al bijna 5 jaar. Een super vrolijk meisje, sociaal, ontzettend slim, meegaand, vriendelijk, enthousiast, nergens bang voor, hoge pijngrens etc. Maar snachts is het een bolletje ellende. Onrustig, niet alleen willen slapen, veel wakker, korte nachten (tussen 20.00 en 06.00 gemiddeld). Wij zijn sinds kort gestart bij de ggz na een wachttijd van 11 maanden. Er staat oa een iq test op het programma. Eerst werd vooral aan overprikkeling gedacht, dus ook si gehad. Werkte niks. Nu wordt eerst naar onderprikkeling gekeken. Thuisbezoek, schoolonderzoek staan op de planning. geen idee wat t ons gaat brengen maar alles om m’n meisje rust te geven.. het is verschrikkelijk om je kind zo ellendig te zien. Hulp duurt allemaal zo lang en je wordt van het kastje naar de muur gestuurd. Hopelijk brengen de komende weken jullie wat rust thuis. De feestdagen zijn helaas wel extra spannend. Dus hopelijk veel rust en ruimte voor je kindje om zichzelf te kunnen zijn, zelf grenzen aan geven en toegeven aan datgene waar behoefte aan is.. sterkte
Hier in Gelderland ook rustig wachttijden gehad van 11 maanden of meer voor hulp, het is maar net wat je nodig hebt.
Ik mis een beetje de rol van school/juf/IB-er in deze? Wat doen zij? Wat denken zij? Kun je in gesprekken misschien al opsporen wat de moeilijkste momenten zijn voor hem, kan dat ook anders? Zijn er hulpmiddelen die je kunt inzetten? Er zijn in mijn ogen al best wat zaken mogelijk zonder officiële diagnoses als je een beetje meedenkende school hebt. Mijn dochter kreeg bijvoorbeeld een vaste plek in de kleuterklas bij de juf, mocht een knuffel bij zich houden als ze het moeilijk had, mocht extra vaak 'naar de WC' omdat naar WC gaan even een rustmomentje was (uit de klas), kreeg vaak een taakje waarbij ze even uit klas kon stappen, mocht op sommige drukke momenten zich terug trekken op kantoor van IB-er, mocht tijdens bepaalde pauzes wat langer in klas blijven (alleen spelen in poppenhoek) voordat ze naar hectiek van schoolplein buiten hoefde. Dat soort kleine zaken maakte het voor haar vaak al beter. En op gebied van eventueel voorlopen, school zou ook in staat moeten zijn om intellectuele uitdagingen aan te bieden en hierin meer maatwerk te leveren. Ik zou laagdrempelig in gesprek blijven met juf en telkens de vraag bij hun leggen: wat gaan we doen om mijn kind te helpen? En dan om de paar weken even te evalueren hoe het gaat. Verder zou ik je adviseren zo veel mogelijk zelf (in eigen beheer) zorg/hulp te zoeken (via huisarts). SI therapie wordt door gedaan door fysio, ergo en/of logopedie, een van hen zou toch tijd moeten hebben op korte termijn? Kijk goed wat er in jouw omgeving wordt aangeboden. Veel sterkte! Het is moeilijk als het niet goed gaat met je kind...
Ik heb inmiddels contact gehad met het SMW. Ze gaf aan dat het bij hen zo druk is, dat zij pas in maart of april tijd zouden hebben. Dat duurt gewoon te lang, dus ze hebben me door gezet naar het CJG. Die heb ik vanmiddag aan de telefoon gehad en mijn gevoel zegt dat we hier aan het begin staan van iets. We hebben 45 minuten aan de telefoon gezeten, puur en alleen in kaart brengen wat er aan de hand is. We hadden nog heel lang door kunnen praten, maar ik was op mijn werk. En na 3 kwartier moest ik toch echt weer verder. Dus we hebben afgesproken om morgen om half 1 verder te praten. Ze was het echt wel met me eens dat het lijkt op hooggevoeligheid en sterke wil en dat het prikkelfilter "kapot" is. Dat hij momenteel bijna continue overprikkeld is en gewoon niet weet wat hij er mee aan moet. Ik heb ook aangegeven dat hij regelmatig zegt dat het druk is in zijn hoofd. Ze vond dat ook wel alarmerend voor een 4 jarige. Gisteren vroeg ik hoe het in zijn hoofd was. Hij zei: wel goed. Ik vroeg: denk je ergens aan? Hij zei: ik ben bang dat andere kindjes mij niet leuk vinden en dat ze mij plagen. Dat ze me uitlachen en me schoppen en met mij vechten. Daar schrok ik natuurlijk enorm van. Ik vroeg of hij gepest wordt op school. Hij gaf direct een heel duidelijk antwoord: nee. Maar snachts in mijn dromen gebeurt dat wel, en daar ben ik bang voor dat dat in het echt ook gebeurt. Ik heb ook geen idee hoe hij bij dit idee komt. Hij kan het met iedereen goed vinden (zover ik en de juf weten) en hij gaat met ontzettend veel plezier naar school en komt ook altijd heel blij weer uit school. Toen ik er een dag later nog een keer naar vroeg, zei hij dat er niks aan de hand was. Dus geen idee of dit nou echt uit hem komt, of dat hij dit ergens gezien of gehoord heeft. Maar blijkbaar houd hem dot bezig, want een 4-jarige die deze ervaring niet heeft, verzint dit niet zomaar. Verder in het gesprek met CJG gaf ze aan dat ze uitspraken en vraagstellingen en dingen die hem bezighouden wel opmerkelijk vind, voor hoe hij het formuleert en welke zaken hem bezig houden, dat ze vermoed dat hij misschien een ontwikkelingsvoorsprong heeft of misschien richting hoog begaafd kan zijn. Dat wil ze wel gaan onderzoeken begreep ik, want als dat zo is (wat ik me niet voor kan stellen, maar je weet nooit) moeten we daar wel iets mee dat dat in de goede richting gestuurd wordt, ipv dat dit juist nog meer problemen op zou kunnen leveren. Dus al met al, een goed gesprek gehad. Morgen verder en dan gaan we zien wat er gaat komen. Vandaag is hij droog gebleven. Toen in thuis kwam uit werk was hij wel echt heel enthousiast en blij en druk, maar daarna werd hij wel weer rustig en lief en zag ik vanavond mijn eigen kind. Ergens daar binnen zit hij. Wachtend tot hij weer naar buiten kan. Wachtend tot zijn "filtertje" gemaakt is en de weg vrij is om naar buiten te komen.