Hoe staat het met jullie? Zijn jullie bang voor Corona? Om het te krijgen of dat een van je geliefden het krijgt? Of hebben jullie angst om hoe raar en verdeeld het nu is in de wereld door Corona en alle maatregelen en het effect dat dat op jou of je geliefden heeft en of we ooit weer terug gaan naar het oude normaal? Ik ben voor mezelf niet bang het te krijgen. Ik houd me redelijk aan de basisregels en ben volledig gevaccineerd dus geloof dat als ik het zal krijgen ik er goed doorheen kom. Ik ben wel gigantisch bang dat mijn moeder of oma het krijgen ondanks dat ze beide volledig gevaccineerd zijn en maandag de booster krijgen. Tegelijkertijd ben ik ook bang voor de booster omdat ik toch veel verhalen lees van mensen die vlak na de booster zijn overleden. Voor mezelf ben ik weer helemaal niet bang voor de booster. Met mijn vader zijn copd hebben we eigenlijk een maand of 16 elkaar amper gezien, achter het raam of bij mooi weer op afstand in de tuin. Geen kusjes geen knuffels, alleen zijn laatste week in het ziekenhuis hebben we dat wel gedaan. Ik heb daar geen spijt van want had nooit met mezelf kunnen leven als hij van ons Corona had gekregen en daaraan was overleden en met zijn gezondheid was die kans heel groot. Anderzijds denk ik nu met mijn moeder en oma wel, die tijd die toen is afgenomen (zo voelt het tenminste ondanks dat dat eigen keus was) dat laat ik niet nogmaals gebeuren. Maar toch blijf ik bang voor de mogelijke gevolgen. Ik merk dat ik mensen op afstand houd omdat ik veilig naar mijn moeder en oma wil gaan. Gezellige visite en verjaardagen sla ik over. Morgen vieren we met een grote groep kerst en ik denk alleen maar wil ik dit risico wel nemen (ondanks de afspraak dat iedereen morgen een thuis test doet). Mijn zoon van 13 is op eigen verzoek ook volledig gevaccineerd, over de booster bij hem twijfel ik enorm. Ik denk dat hij hem wel krijgt omdat hij een kind is met longproblemen en ook elk jaar de griepprik krijgt. Maar aan de andere kant geloof ik niet meer zo heilig erin dat die vaccinaties de uitweg gaan zijn uit deze pandemie. Ook het vaccineren van dochter heb ik zulke grote twijfels bij. Ene kant denk ik voor het groter belang moeten we dit doen, andere kant denk ik waarom zou ik haar laten vaccineren tegen iets wat voor haar hoogst waarschijnlijk niet heftiger dan een griep zal zijn. Ik bedoel we geven haar ook niet elk jaar een griepprik. Maar dan lees ik hier het hartverscheurende verhaal van een dame die haar gezonde neefje van 8 is verloren en denk ik, als ik het niet doe en er gebeurt wat vergeef ik het mezelf nooit. Ook ben ik bang voor de verdeeldheid en het “nieuwe normaal” waar ik niets normaal aan vind. Word alles ooit weer als vroeger? Gaan mijn kinderen echt opgroeien in een wereld zoals deze nu is? Dat maakt me bang. Een kind van 5 die zich een normale verjaardag met veel mensen niet kan herinneren. Die 1,5 meter mega serieus neemt en paniek krijgt in een winkel als mensen te dicht bij komen. Die met niemand wil knuffelen (buiten ons gezin) want dan krijg je misschien Corona. Dat is in mijn ogen zo ongezond. Begin van de pandemie was ik trouwens doodsbang voor mezelf en iedereen om me heen. Zo bang dat ik mezelf en de kinderen van februari tm mei zo goed als heb opgesloten en nergens kwam. Die maanden ben ik 1x bij mijn zus geweest en heb ik haar een knuffel gegeven wat ik toen nodig had maar ook eng vond. dus alles samen genomen heb ik veel angst ontwikkeld door de pandemie en beïnvloed die angst mijn/ons leven redelijk heftig. Ik lees en kijk daardoor bewust het nieuws niet meer en volg dat en de cijfers alleen nog hier in het nieuwstopic. Hoe staan jullie daarin? Ik ben benieuwd of anderen dit ook zo ervaren of ik er te zwaar aan weeg en dingen te lastig los kan laten en naast me neer kan leggen als in het is zoals het is?!
Wat vervelend dat je zoveel angst hebt! Ik was in het begin heel angstig inderdaad. Maar naarmate tijd verstreek en mijn ouders van 70 gevaccineerd werden ging de grootste angst er af. Wat meespeelt is dat ik, behalve mijn ouders, niet heel veel ouderen of risicogroepen om me heen heb. Dus toen mijn ouders gevaccineerd waren dacht ik nou, Pff dan hoef ik minder bang te zijn dat het mis gaat als ze het krijgen/oh nee zometeen krijgen ze het van mijn kinderen (daar was ik bang voor dat die het symptoomloos zouden doorgeven) Toen raakte ik zwanger en werd ik weer iets banger. Ook vond ik de keuze van vaccineren tijdens zwangerschap moeilijk. Maar na veel lezen toch gedaan en geen spijt van. En toen kregen mijn ouders Corona. Niet via mijn kinderen. En ze hebben het goed, als een griep, doorstaan. En vorige week wij zelf en de kinderen. Ik was weer even wat banger toen de baby ook positief was (en best wel ziek) maar ook dit is goed gegaan. Gelukkig maar. Ik ben sowieso tot nu toe gezegend niemand in mijn omgeving te kennen die een naar verloop/afloop van Corona heeft gehad. Ik ga na drie maanden wel de booster halen. Daar heb ik geen angst voor (maar ik ken de verhalen ook niet van overledenen door booster) Waar ik wel angst voor heb, of angst weet ik niet misschien stress en onrust, is vaccineren van kinderen, de verdeeldheid in de samenleving, het gevoel hier nooit meer uit te komen en eigenlijk helemaal niet wil leven in dit “nieuwe normaal”. En ik krijg veel stress en verdriet van quarantaines enzo: nu kerst niet hebben kunnen vieren met dierbaren, kinderen die verdrietig zijn omdat ze 2/3 weken thuis zitten. De fijne dingen des levens niet kunnen doen of steeds moeten aanpassen door lockdowns. De verdrietige mensen om me heen die bedrijven hebben die aan de grond zitten. De eenzaamheid van veel mensen. Waar de angst in het begin zat echt om het te krijgen met een slechte afloop bij mij, mijn ouders of kinderen, is de angst (mede dankzij vaccineren) meer gedraaid naar angst voor de toekomst voor mijn kinderen. Maar dit is mijn verhaal en mijn ervaring. Als je kwetsbaar bent of veel kwetsbaren om je heen hebt of wellicht van dichtbij de ernstige gevolgen van Corona hebt gezien dan begrijp ik helemaal dat je angst ook weer anders is. Ik denk ook verder niet licht over Corona en we houden ons aan de maatregelen. Mijn man is ook erg “het is wat het is” maar ik heb steeds meer moeite om steeds weer op te veren na tegenslag dus in dat opzicht merk ik wel dat het mentaal zwaar is en dat zie ik ook steeds meer om me heen. Uiteraard gaan we gewoon positief door altijd want wat anders? We maken er het beste van. Het zijn lastige tijden…
dank je voor je eerlijke uitgebreide antwoord. Wat fijn dat jullie er allemaal goed doorheen zijn gekomen na de besmettingen. Ik zou ook bang geweest zijn als mijn kleine baby Corona zou hebben en er ziek van zou zijn. mijn angsten over de toekomst zijn denk ik wel hetzelfde, alleen omschrijf jij het wat beter. Ook de shift van angst voor het virus zelf tot de vaccinatie en daarna over hoe gaat dit goedkomen in de wereld. Hoewel ik die angst (voor mijn oma en moeder) van voor het vaccineren wel weer terug begon te voelen toen de booster ter sprake kwam. Ineens voelde het voor mij toch weer minder veilig om met dochter daar te komen als voor ik had gehoord van het bestaan van de booster. Schijnveiligheid dus ik ben normaal al best een emotioneel persoon. Nu nog wat emotioneler dan normaal, maar gisteren kwam het liedje where is the love, van the black is eyed peace voorbij op tv en ik moest er gewoon van huilen. Deed me echt beseffen dat de hele wereld op zijn kop staat en de verdeling steeds erger aan het worden is. Terwijl we juist nu extra lief voor elkaar/onze medemens moeten zijn ongeacht ieders keuzes en overtuigingen als het gaat om Corona. Wat leren we onze kinderen wel niet als we zo hard in gaan tegen mensen die er anders in staan?! Word een leuke gezellige generatie dan voor ze als ze “onze” generatie als voorbeeld hebben.
Ja wat jij zegt herken ik ook! Dat ik in deze golf ineens weer bang werd en dacht oh nee! Mijn ouders moeten heel snel die booster hebben. Maar toen kregen ze Corona en schrok ik me kapot. Maar toen ze het goed doorstonden dacht ik oh fijn dan hebben ze het nu gehad en weer even een “booster”. En ik was steeds erg bang dat mijn kinderen ze zouden besmetten per ongeluk maar gelukkig was dat niet zo. Dus ik ben nu ook weer wat geruster nu we recent (bijna allemaal behalve m’n oudste) Corona hebben gehad. Wat vervelend dat je zo moest huilen. Maar je hebt natuurlijk ook wel net hele emotionele tijden gehad met je vader. Dus ik kan me ook voorstellen dat het allemaal nu nog net wat zwaarder of verdrietiger voor je is als je de wereld om je heen ziet en je zo goed weet en voelt hoe belangrijk je naasten zijn. Maar wat je zegt over de angst voor de toekomst of de generatie dat herken ik. Soms zit ik met mijn baby op schoot te denken: waarom heb ik je nog op de wereld gezet want ik weet tegenwoordig niet of ik de wereld (ook met klimaatverandering) wel zo’n leuke plek vindt. Maar ja, dat zijn wel mijn slechtste dagen
Nee niet bang voor Corona geweest. Gisteren positief getest en zie vooral vreselijk op tegen de quarantaine. En het moeten laten testen van m’n kinderen. M’n klachten zijn niet meer dan een verkoudheid met wat droge hoest en keelpijn. Ik hoop echt dat ik m’n kinderen en man besmet en dat ze natuurlijke antistoffen aanmaken. Het idee dat er wellicht vaccinatieplicht komt voor kinderen maakt me wel bang. Want m’n dochter wordt NiEt ingespoten tegen iets dat voor haar zo goed als zeker geen consequenties zal hebben. Hier wordt nu dus lekker veel geknuffeld en geen sprake van isolatie. Dit bekend geen kerst en oud en nieuw buiten de deur voor ons maar verder gaan we gewoon door. Overdag een keertje contactloos naar buiten en verder vakantie in eigen huis.
Die vergat ik zelf te noemen maar vaccinatieplicht vind ik ook een heel eng iets. Voor volwassenen en voor kinderen trouwens. Ik vind dat iedereen vrije keuze moet hebben. Nu is het dit vaccin maar wat volgt er nog meer als vaccineren verplicht kan worden gemaakt. voor mij is dochter vaccineren nog een hoofdbreker. Mijn man denkt er hetzelfde over als jij. Ik denk nog wat verder en als ze daarmee echt veiliger is voor anderen, dus minder snel doorgeven dan sta ik er eventueel wel voor open. Maar ik wil het eerst allemaal wel eens zien, want ik geloofde ook dat de 2 vaccinaties die ik man en zoon al gehad hebben Nederland uit deze ellende zouden halen en we, als er voldoende vaccinatie bereidheid was (en dat was er), geen lockdowns en scholen sluitingen zouden komen. En daar zat ik volkomen naast. Dus zolang dat allemaal niet wat zekerder is, en man en ik niet op 1 lijn zitten, word dochter (nog) niet gevaccineerd.
Heel erg maar om deze reden stond ik vorige week met mijn baby van 11 weken in een GGD teststraat. Omdat haar thuistest positief was en ik het zwart op wit bij de GGD wil hebben voor een herstelbewijs. En ik twijfelde hoor maar ergens zei een stemmetje: doe het maar want dan denk je later niet wat als. Dit dus omdat ik en mijn man niet zo enthousiast zijn over kinderen vaccineren zeker niet als ik nu zie hoe ze het hebben doorgemaakt. Behalve als blijkt dat het enorm zou werken voor verspreiding maar daar lijkt het natuurlijk vooralsnog helemaal niet op met de vaccins. Beterschap! Hopelijk kom je quarantaine goed door en word je niet zieker! (Ik had eerst 3 dagen wat jij had maar kreeg daarna 2-3 dagen echt griep gevoel zeg maar met spierpijn hoofdpijn koortsaanvallen en geur en smaak weg viel ook nog prima mee hoor) en hebben jullie fijne dagen samen!
Nou dat laatste idd. Ik heb me min of meer gedwongen laten vaccineren om mijn kinderen te beschermen tegen buitensluiten. Ik wilde een qr code om het leven voor hen zo normaal mogelijk te laten zijn. Nou dat heeft dus niet echt geholpen. Voor mezelf heb ik de qr code misschien 2 x gebruikt, zo min mogelijk omdat ik dus echt tegen deze dwang ben. Wel ben ik met de kids een keer naar d Efteling en het zwembad geweest. Omdat ik niet wil dat zij geweigerd worden omdat papa en mama geen qr code hebben of willen laten zien. Nu hoop ik dat ze het ook krijgen en laat ik dit ook zeker vastleggen bij de ggd en huisarts. Zodat ergens vastligt dat ze hersteld zijn van Corona.
Je doet er alles aan om je kind te beschermen. En gelukkig voor kleintjes herinneren ze zich er niks van. Vreselijk gevoel maar je beschermt ze wellicht tegen imo erger. Vaccineren van kinderen gaat echt zo veel te ver. Ik hoop echt dat idee omikron ( die ik verwacht te hebben gezien de besmettinsbron en de incubatietijd) zo door het land gaat en delta verdwijnt. Lekker besmettelijk, weinig klachten, snelle incubatietijd dus snel er weer vanaf.
als ik zie hoe dat in groep 4 ging op dochter haar basisschool. Vrijdag 2 kinderen (tweeling) met klachten (en op donderdag getest) toch naar school gegaan omdat moeder het zielig vond het kerstontbijt te missen. Vrijdag middag kwam de uitslag positief. Zaterdag mailing van school aan die klas met advies kinderen te testen en dinsdag of woensdag waren er van de 21 kinderen 12 positief. Van die 8 andere waren er een paar negatief en een paar zijn niet getest dus misschien ligt het positieve aantal hoger. Ik vermoed dus sterk gezien de snelle verspreiding dat dit die omnikron variant is die rondgaat in die klas. En ondanks dat aantal heeft school de andere klassen niet geïnformeerd terwijl er diverse broertjes en zusjes in de andere klassen zitten en kinderen buiten en bij elkaar thuis ook met elkaar spelen uit verschillende klassen. Nu ik hier lees dat sommige mensen pas dat 10 na contact positief testen test ik dochter (en de rest van het gezin) morgen en overmorgen maar extra thuis gezien zij ook nog heeft gespeeld bij een zusje van iemand uit groep 4 op de vrijdag voor de scholen dicht gingen.
Balen zeg.. ik heb dinsdag en woensdag contact gehad met iemand met Corona (bleek later ze heeft zo goed als geen klachten) donderdag licht verkouden maar negatief dus gewoon gaan werken. Vrijdag gruwelijk veel bekkenpijn maar ja 16 urige werkdag in een verkeerde houding, 4 uur slaap en weer een 12 uur durende werkdag. Vrijdagavond wel ingestort. Doodmoe, een gloeilampje maar dat ben ik altijd als ik doodmoe ben en het heel erg koud heb gehad de hele dag op m’n werk. Zaterdag bericht dat collega toch positief bleek te zijn en ik later dus ook. Collega is donderdag flauwgevallen en was wat moe. Maar bleek dus toch Corona te zijn en heeft mij besmet. Ik kreeg dus heel snel na haar klachten. Dat verklaart de incubatietijd van omikron.
Ik heb het idee dat het met die omikron variant niet meer de vraag is of mensen Corona krijgen maar wanneer. Als ik dit soort verhalen hoor en lees. Dan moet dat R getal toch gigantisch hoog zijn van deze variant (misschien algemeen bekend maar ik volg dus geen Corona nieuws meer in de krant en op tv). Maar als het blijft bij milde klachten die snel weer over gaan zal die piek ook snel voorbij gaan vermoed ik. En helemaal als het alleen invloed heeft op de cijfers en niet op de ziekenhuisbedden zou dat dan het geluk bij een ongeluk zijn als het gaat om deze variant. Maar dat is puur mijn gedachtengang en niet gebaseerd of cijfers of feiten.
Idd wachten tot je aan de beurt bent. En dan ben ik blij dat het nu tijdens een lockdown is. En m’n dochtertje straks waarschijnlijk weer gewoon naar school kan met hopelijk antistoffen. Ik ben benieuwd hoe het zich ontwikkeld komende weken met omikron. Zolang de zkh cijfers blijven dalen klinkt het best ok
Hier om die reden ook 5 herstelbewijzen. Jongste dochter hebben we nog een keer extra laten testen, omdat ze vals negatief testte. Ze vindt testen echt een drama, maar het moest even en daardoor kon ze ook ongeveer gelijk uit isolatie toen de test wel positief was. Wij hebben trouwens delta gehad, maar dat ging ook zo snel rond en ook wij waren alle 5 binnen een paar dagen ook besmet door zoon. Verder hoop ik echt niet dat we weer heel de winter gaan doorsukkelen met een lockdown. Wij zijn nu in Oostenrijk; daar hebben ze net een lockdown achter de rug van 20 dagen en daarna was het ook gewoon klaar en niet elke keer van die loze beloftes als in NL. In theorie zouden de regels heel streng zijn, maar in praktijk valt het reuze mee, zowel hier als in Duitsland is nog geen 1 keer goed mn QR gecheckt, als er überhaupt al om gevraagd wordt.
Ik herken de angsten wel van vorig jaar... Ik was toen ook zwanger en in dat voorjaar heeft mijn broer een paar dagen op de ic gelegen met corona de angst dat het bij mij ook slecht af zou lopen was zo groot zodra het kon en in de zwangerschap dan ook gevaccineerd... En heel blij mee Nu ook een keer doormaakt in de herfst en de afgelopen week als enige negatief gebleven, terwijl t gezin wel besmet raakte... Dit zie ik ook als een goede booster dus voorlopig nog geen booster voor mij... Lijkt mij pas echt weer zinvol tegen het einde van de zomer eigenlijk... De Kids hebben het nu ook gehad en net als @Mapje met de baby naar de straat geweest voor de registratie... Zij had van de Kids toch echt het minste last van laten testen.... Snap de terughoudendheid over baby's testen niet zo goed meer eigenlijk Angst over de toekomst heb ik ook wel hoor, het feit dat geen controle over te hebben is vreselijk... Ergens denk ik steeds vaker, waarom laten we het niet gewoon razen... Dan is het daarna misschien gewoon voorbij en dat is eigenlijk kok niet een gedachte die ik wil hebben... Sterkte @GossipGirlxoxo ik hoop dat je de angsten en beetje los kunt laten
Ik vind het heel lastig. Enerzijds ben ik niet bang om corona te krijgen. Het is volgens mij al een jaar zo dat het niet de vraag is of je het krijgt, maar wanneer. En dat wanneer maakt mij wel weer angstig. Anderzijds ben ik wel erg bang voor eventuele langdurige klachten. Ik heb een burn-out (door privé situatie) en ben depressief. Hierdoor is mijn energie niveau erg laag en ik merk dat zodra ik iets te veel doe ik ook dieper weg zak. Je kunt niet weg uit je privé situatie, mijn kinderen (beide ass) hebben mij nodig. Dus wat als ik nog meer vermoeid raak? Maar mijn grootste angst is eigenlijk nog wel, wat als ik corona krijg en de jongens hier zijn? Of als mijn ex corona krijgt als de jongens hier zijn? Voor hen zou het waarschijnlijk beter zijn dat ze hier in quarantaine zitten, maar voor mij is de kans groot dat die belasting te groot is. Zelf merk ik de verdeeldheid wel. Momenteel zie ik bepaalde mensen gewoon liever niet. Hun vrijheid is belangrijker dan de gezondheid van anderen. In die zin, zij gaan niet in quarantaine als ze contact hebben gehad met iemand met corona en roepen, zonder te testen, "ja, maar wij hebben niets". Zelfs ondanks eerdere vergaande gevolgen. Ik kan daar niet bij. En ik ben huiverig voor de toekomst. Hoeveel lockdowns moeten we nog krijgen? Mijn oudste zoon zei van de zomer al: "mama, ik wil echt nooit meer een lockdown voor de scholen" met paniek in zijn ogen en zijn stem. De wereld is normaal al te onduidelijk voor hem. Corona maakt het erger en de overheid maakt het nog erger. Natuurlijk hebben zij niet alle wijsheden. Maar dingen zeggen als "we doen nooit meer een scholen lockdown" of "de scholen gaan alleen nog maar als laatste redmiddel dicht" en vervolgens "we doen het lekker toch". Dat geeft zoveel onduidelijkheid, zo veel stress. De oudste heeft hier vanaf het begin al veel last van. Waar de jongste zich tot nu toe aardig kon redden loopt hij nu helemaal vast. Er hoeft maar iets te gebeuren of hij barst in huilen uit of hij heeft een woede uitbarsting. (deze kunnen zo 2 uur duren, kortste is ongeveer 30 minuten) En we staan op de wachtlijst voor hulp.... Dus kort gezegd, voor corona zelf ben ik niet direct bang. Maar voor de gevolgen ervan wel.
Hier wel bang voor corona en de langdurige gevolgen ervan. Ik vrees dat het wachten is wanneer je het gaat krijgen en hoe erg je het gaat krijgen. Een vriendin een paar jaar ouder dan ons ligt al een jaar uit de running door corona. Buurvrouw heeft het recent gehad , ruikt en proef niks en voelt zich qua energie nog lang niet de oude. Wij hebben geen vangnet en ik weet gewoon niet hoe ik dat zou moeten behappen met 2 kinderen. Daarnaast ben ik bij ieder bezoekje aan anderen angstig dat we de 2 dagen daarna bericht krijgen dat iemand positief gaat zijn. Want al paar keer gehad dat iemand daarna moest testen. Er is gewoon nog weinig relaxeds aan afspreken. Ik ben wel blij dat we nog mogen wandelen, kids nog buiten mogen sporten en ik hoop dat we geen thuis onderwijs krijgen. En ik hoop dat de samenleving wat meer troost en steun bij elkaar gaat vinden. Want ik voel me best alleen in de angst en de voorzichtigheid die we ons zelf opleggen, puur omdat je van tevoren niet weet of je het mild krijgt of vrij heftig met langdurige restklachten. En wekenlang niks proeven of ruiken lijkt me ook vreselijk.
Nou ja in dat kader was ik ook steeds angstig en viel er eigenlijk een "last"" van me af toen we het vorige week / week ervoor kregen en dat we het goed door staan hebben. Ik voelde me na 5 dagen weer top, mijn man ook en baby ook en kleuter had sowieso nergens last van. Enige is dat nu pas langzaam onze smaak en reuk terugkomen. Ik was even bang dat het lang zou duren maar gelukkig zijn we al op de goede weg. Dus ik herken wel wat je zegt: het was de hele tijd wachten wanneer het ons huis zou in komen en dat gaf ook best wat stress, zeker als we ergens geweest waren. Maar nu geeft het wat rust dat we het goed hebben doorstaan en hopelijk de kinderen en wij ook een natuurlijke booster hebben gehad (en wij halen over 3 maanden ook de vaccin booster nog)
Ik vind het allemaal kut en probeer er niet te veel aan te denken (lukt soms, vaak ook niet). Corona voelt als een zwaard van Damocles. Inmiddels hebben we het zelf alle vier gehad, dat scheelt wel iets, maar evengoed blijft het klote en de verdeeldheid vind ik zo mogelijk nog (veel) erger…daar word ik soms wel echt bang van (vooral hoe ver dat nog verder kan en zal gaan ed). En wat al die onzekerheid (qua ziekte, schoolsluitingen, dingen die opeens niet meer kunnen, enz.) doet met mensen en vooral ook met kinderen.
Hoe gaat het eigenlijk met het energie niveau van jou Kids? Ik merk hier dat ze echt nog steeds wel snel moe zijn... Nou twijfel ik of dat komt door t feit dat ze dus 2 weken binnen hebben gezeten en daardoor niks meer gewend zijn, maar gisteren na een wandeling van een uur is de oudste eigenlijk de rest van de dag van slag geweest zelfs tijdens het gourmetten s avonds is hij op de bank gaan liggen omdat hij zich niet lekker voelde