Maar hoezo betekent een scheiding ineens dat de kinderen verhongeren, verslonzen en geen schoolspullen meer hebben? Daar zorg je toch beiden voor als ouders, gescheiden of niet, of ‘samenlevend terwijl de koek op is’?
Als dit werkt voor jullie allebei dan zou ik inderdaad niet scheiden... Dan lijkt het me wel belangrijk om wel te laten zien aan de kinderen dat jullie elkaar graag zien, er voor elkaar zijn, om elkaar geven... Ik hoefde niet te zien dat mijn ouders kussen of iets dergelijks, maar wel bv. dat ze bezorgd zijn over elkaar, dat ze samen plezier maken, dat ze interesse tonen in elkaar... (en of ze dan in de slaapkamer al dan niet langs elkaar leefden dat doet/deed er voor mij niet toe)
Wat een heftige reacties allemaal. Ik kan mij best voorstellen dat iemand zich dit afvraagd Ik heb sowieso moeite "de koek is op" te snappen. Je hebt voor elkaar gekozen, een toekomst opgebouwd, kinderen etc. Dan ga je je best doen het goed te houden. Je staat niet op een dag op en denkt:"gut, vind je eigenlijk niet zo leuk meer. Laten we maar kappen." In mijn ogen is het je plicht naar je kinderen en je partner om er alles aan te doen het goed te houden. Maar als het alleen maar ruzie is en een ander gaat vreemd, behandeld je slecht etc. Dan vind ik het een ander verhaal. Maar dan ga je ook niet langs elkaar heen leven, want dat gaat niet. Dus dan zal je toch uit elkaar moeten gaan, met alle bijbehorende gevolgen.
Ja dit bedoel ik dus, maar broer en zus kunnen ook wel een fijne sfeer en gezellige thuis bezorgen... Dus snap als TS meer dat idee heeft... Maar dat er voor elkaar zijn, interesse tonen, leuke dingen samen doen, dat is wel belangrijk...
Bij puur geen verliefdheid meer, maar wel van elkaar houden als bv goede vrienden, zou ik inzetten op bv relatietherapie om te kijken of je weer een liefdesrelatie kan terugvinden samen. Maar als dat er niet in zit, en beide partners vinden het prima om als goede vrienden samen verder te gaan, en hebben geen ruzie etc - niks mis mee. Maar puur bij elkaar blijven om geld en kinderen, terwijl je je bv kapot ergert aan je partner en er continu ergernis sluimert - nooit.
Ja ik snap het idee wel, maar ik geloof niet dat dat fijn is voor een kind. Er was bij ons echt niet altijd spanning, maar ik had als kind haarfijn door dat er tussen mijn ouders geen liefde meer was. Ik kan het niet zo goed uitleggen maar ik heb daar erg veel verdriet om gehad. Ouders die elkaar niet knuffelen, niet kussen. Niet liefdevol over elkaar praten. Als kind zit je er tussen in.. en zie je bij anderen thuis hoe fijn, warm en gezellig het daar is. Ik merk dat ik het heel lastig uit te leggen vind.
En alle kinderen van gescheiden ouders komen financieel gezien te kort? Wat een kortzichtige flauwekul
Redenen voor scheiden: Omdat je daar gelukkiger van zou kunnen worden, dan in een liefdeloos huwelijk gevangen zitten. Omdat er dan weer ruimte is voor een nieuwe liefde. Zodat de kinderen niet opgroeien met het idee dat een liefdeloos huwelijk prima acceptabel is. Zodat kinderen leren dat hun ouders ook gelukkig mogen zijn. Zodat kinderren niet bepaalde spanningen meekrijgen van hun op elkaar uitgekeken ouders. Omdat echt niet alle gescheiden mensen in flatjes wonen. Omdat een flatje ook niet per definitie iets verschrikkelijks is. Omdat gescheiden mensen ook best nog wel leuke dingen met hun kinderen kunnen doen. Omdat niet alle gescheiden mensen het financieel niet goed hebben. Omdat er belangrijkere dingen zijn dan geld, een groot huis, e.d. Omdat niet alle kinderen hier psychische problemen van krijgen, en soms zelfs beter af zijn met gescheiden ouders. En wat betreft je kinderen missen, dat kan je natuurlijk ook omdenken of de voordelen ervan zien: minder vaak een oppas nodig omdat je je uitstapjes kunt plannen als ze bij je ex zijn. Zo de deur uit kunnen, zonder rekening te hoeven houden met iemand (als kinderen dus bij ex zijn). etc. Ik kan dus wel wat dingen bedenken, en dat als al 17 jaar getrouwde vrouw, zonder plannen om te gaan scheiden.
Je vraagt zelf wel dingen, daarop komen wedervragen maar daar wil je niet op antwoorden.. Ik vroeg hoe jij een liefdeloos, sexloos leven voor je zag.. zelfde als dat jij vraagt welk voordeel scheiden heeft.
https://www.psychologiemagazine.nl/artikel/toch-samen-door/ "De Amerikaanse sociologe Linda Waite vroeg duizenden stellen naar hun huwelijksgeluk en volgde daarna de 645 koppels die in de categorie ‘ongelukkig’ vielen. Na vijf jaar keek ze hoe het hun was vergaan. Sommigen waren inmiddels gescheiden, maar een groot deel was nog bij elkaar. Wat bleek: maar liefst tweederde van de ongelukkige stellen die toch bij elkaar waren gebleven, was vijf jaar later gewoon weer blij met elkaar. Vooral de huwelijken uit de ongelukkigste categorie waren opgebloeid: 80 procent daarvan viel vijf jaar later in de categorie ‘gelukkig getrouwd’. Het ging indertijd slecht met hun relatie, en juist toen ze dachten dat het niet erger kon… ging het beter. Geen droomrelatie Bovendien knappen we minder op van een scheiding dan we misschien zouden denken, blijkt uit stapels onderzoek. Gescheiden mensen – zelfs als ze hertrouwen – zijn over het algemeen minder gelukkig en minder gezond dan getrouwde. De meeste van deze cijfers gaan over huwelijken, maar gaan evengoed op voor relaties zonder papiertje. Vooral wie een middelmatige relatie beëindigt, gaat hard achteruit in welbevinden, ontdekte de Amerikaanse onderzoeker Paul Amato. Vijf jaar lang volgde hij een groot aantal stellen en keek vooral naar degenen die in die periode uit elkaar gingen. Van de stellen die waren gescheiden had ongeveer de helft grote huwelijksproblemen gehad. Ze hadden heftige ruzies, deden nauwelijks nog leuke dingen samen en waren erg ongelukkig met elkaar. Deze groep werd gemiddeld iets gelukkiger van een scheiding. Het was vooral de andere helft van de gescheiden koppels die de onderzoeker verbaasde. Bij hen leek er aan het begin van de studie eigenlijk niet zo veel aan de hand te zijn. Ze maakten weinig ruzie, voelden zich toch nog best tevreden met hun relatie, ondernamen nog dingen samen, en zagen wel wat problemen, maar niet heel veel. Het waren dus geen slechte huwelijken, alleen geen droomrelaties. Door uit elkaar te gaan hoopten deze mensen kennelijk meer uit het leven te halen en van een 61/2 of een 7 een 9 te maken. Maar zowel mannen als vrouwen uit dit soort huwelijken voelden zich gemiddeld juist een stuk ellendiger door de scheiding. Het gras bleek toch niet groener te zijn aan de overkant." In het artikel gaat het ook over de kinderen. Onder andere: "Alleen als ouders echt heel heftige ruzies hebben en vijandig staan tegenover elkaar, hebben kinderen er iets aan als ze uit elkaar gaan. Maar bij een ‘middelmatig huwelijk’ schieten ze niets op met een scheiding: ze hadden immers best een prima en stabiel gezinsleven. Een scheiding komt dan als een donderslag bij heldere hemel."
Ik quote even op dit stukje. Omdat je zelf ook wat waard bent en het recht hebt om gelukkig te zijn incl het leven van de kinderen. Wat denk je dat een ongelukkig huwelijk met de kinderen doet? Ook het langs elkaar heen leven heeft echt wel zijn neerslag op de kinderen. Nu zit ik zelf niet in zo’n situatie, maar bij elkaar blijven omdat het “makkelijker” is begrijp ik dan weer echt niet. Ik zou liever op een flatje zitten, wellicht financieel wat krapper, maar ook mijn kinderen leer dat eigenwaarde en zelf-liefde heel belangrijk is.
Waar het mis gaat in je openingspost (imo) is dat je het heel algemeen stelt en statements maakt die gewoon niet waar zijn. Kinderen komen er niet altijd slechter uit. Niet iedereen hoeft naar een flatje. Je hebt ook niet overal dubbele kosten. Woonlasten misschien wel ja (oftewel ieder heeft zijn eigen woonlasten). Maar boodschappen wordt minder. Je hebt tenslotte niet altijd je kinderen thuis die mee-eten, verzorgingsproducten gebruiken, etc. Kleding voor kinderen regel je, neem ik aan, samen via bv een kinderrekening. Je hoeft een kind maar 1x te verzekeren, etc. Je hoeft niet heel rijk te zijn om toch nog normaal te kunnen leven na een scheiding. Maar ik denk dat je een hele specifieke situatie op het oog hebt, waarbij je alleen de onmogelijkheden ziet. Je kan moeilijk verwachten van anderen dat ze niet reageren op de dingen die jij als algemeen gangbaar benoemt, terwijl ze dat dus niet zijn. Dan kan je beter de specifieke situatie voorleggen en vragen hoe mensen over die situatie denken. En dan is het handig om te weten of je bv allebei werkt. Of dat werk uitgebreid kan worden. Hoe je de kinderopvang zou moeten regelen. Wat de woonsituatie nu is (huurhuis vs koop bv). Hoe ziet de relatie er nu daadwerkelijk uit. Wat krijgen de kinderen hiervan mee, etc.
Ik kwam op een kruising terecht. Wil ik dit voor mijn hele leven of ga ik voor mezelf kiezen. En volgens mij zijn we nu beiden gelukkiger. Ex heeft een nieuwe vriendin en ik denk dat ik nooit meer iets met een man ga hebben. We zijn een tijd lang gelukkig geweest samen maar groeiden echt uit elkaar. Ruzies niet maar dagelijks wel discussies en het leken wel wedstrijden van wie heeft gelijk. Nu we uit elkaar zijn gaat het weer goed. Zijn goed bevriend, ivm kind gaat het goed en ik wens hem echt alle geluk toe. En ook, ik wil dat zoon voor zijn geluk kiest. Wil niet dat hij later ongelukkig in een relatie zit omdat het zo hoort voor de buitenwereld. Ook als je uit elkaar gaat kan je nog alles goed regelen voor je kind. Je leeft (waarschijnlijk) maar 1 keer. Wees dan de gelukkigste persoon die je kan zijn, ga niet jarenlang wachten. Volg je gevoel, het gelukkige gevoel is het leven. En ook dit kan met kinderen als het echt niet meer werkt in een relatie.
Wat maakt dat je er mee worstelt? Ik ben gescheiden. Ik heb een eengezinswoning, een baan, een goed inkomen en spaargeld. We doen leuke dingen. Mijn dochter zit goed in haar vel, doet het erg goed op school en heeft geen psychische problemen. Ik mis haar nauwelijks, ze gaat niet veel naar haar vader. Financieel ben ik niet van hem afhankelijk en emotioneel ook niet meer. Dubbele kosten in welke zin? Ex betaalt zijn eigen huis enzo. Verdelen was niet aan de orde. Dit was niet het beeld van wat ik had voor de toekomst. Maar zonder hemben ik 300% beter af.
Dit zie je goed denk ik. De openingspost en sommige latere posts zijn algemeen gesteld. En sommige posts zijn gericht op een specifieke situatie lijkt het. Daardoor wordt er naast elkaar heen gepraat naar mij idee. Daarom vroeg ik eerder ook naar de precieze bedoeling van de vragen.
Heb al de reacties niet gelezen, maar het allerbelangrijkste is toch dat je zelf gelukkig bent? Jouw kinderen merken het echt aan je als je niet gelukkig bent. Dus het is juist een win-win als je dan uit elkaar gaat, jij blij, kinderen uiteindelijk blij. Ben er overigens geen voorstander van hoor, ben zelf kind van gescheiden ouders. Ik pleit voor echt alles uit de kast halen voor je zo'n beslissing neemt. Allebei natuurlijk. Maareh... als het om vreemdgaan gaat, meteen de deur wijzen!!!