Welk voordeel heeft scheiden ?

Ik ben overigens wel echt van doorzetten met zo nodig hulp. Wij zijn nu 21 jaar samen, waarvan bijna 16 jaar getrouwd, en hebben echt wel ups en downs gehad. Ik geloof niet dat we ooit echt hebben gedacht aan scheiden (ikzelf in ieder geval niet), maar we hebben wel echt zware periodes gehad. Vaak kwam dat gewoon door omstandigheden buiten ons om, waardoor de relatie bv tijdelijk ongelijk werd (ik heb bv een tijd een heel zorgende rol gehad omdat hij ziek was, toen kwam alles op mij terecht plus dus zijn fysieke verzorging - daardoor krijg je wel echt een andere band - en andersom heeft hij ook een periode gehad waar hij mij mentaal enorm moest ondersteunen en ik eigenlijk niks voor hem kon betekenen). Ik merkte dat wij gelukkig zeer goede vrienden zijn, maar ook wel echt aan het liefdesdeel moeten werken soms. En dat dat laatste het ook waard is om te doen, want een relatie als vrienden of broer/zus is echt heel anders dan als geliefden van elkaar. Je kan zeker samenleven als vrienden ipv geliefden, maar ik zou die band met een geliefde dan enorm missen. Anderzijds ken ik ook mensen die als goede vrienden samenwonen met hun gezin, en allebei een lat-relatie hebben, dat kan natuurlijk ook. Mijn oom en tante leven ook zo, hun lat-partners hebben ook kinderen en een echt samengesteld gezin zagen zij niet zitten, maar nu komen ze wel eens in de zoveel tijd allemaal samen. Heel mooi, heel vrij, en echt heel liefdevol. Hun levens zijn compleet verweven, geen ‘langs elkaar leven’ dus.

 

Toch heb ik stellen gekend die in de loop der jaren zich anders zijn gaan ontwikkelen. Zeker als je jong samen start kun je heel verschillend in het leven gaan staan. En dat kan dan soms helemaal geen prettige combinatie meer zijn om je leven samen te delen als je op bepaalde belangrijke vlakken heel anders denkt en uitvoert. Van bepaalde stellen vind ik dat ze in de loop de jaren na de scheiding beide veel beter uit de verf zijn gekomen en zichzelfmeer hebben gevonden. Ooit als tieners/adolescenten fijn samen begonnen maar toch bleek dat ze anders in t leven stonden. Het lijkt mij gezonder om dan beide los van elkaar een fijn leven op te bouwen dan dat je maar tijd en energie in een relatie stopt 'omdat je nou eenmaal samen begonnen bent'. Wel vind ik t dus belangrijk dat je elkaar absoluut in je waarde laat en respect voor elkaars verschillen hebt, juist wanneer er kinderen zijn ontstaan die met beide ouders te maken hebben. En je hebt ooit een relatie gehad en veel gedeeld, dat is veel waard.
Ik ben zelf overigens jong met mijn man samengekomen en we zijn nog steeds bij elkaar, 19 jaar getrouwd inmiddels. Ik weet dat t dus ook prima wel kan om beide dezelfde richting uit te ontwikkelen of samen sterk uit bepaalde lastige of moeilijke momenten te komen. Maar we zien ook mensen om ons heen die wel scheiden en ik volkomen kan begrijpen.
Ik denk dat mensen absoluut gemaakt zijn om samen te leven, wel met de juiste persoon. Maar of dit altijd maar dezelfde moet zijn tot je 100 wordt? Heerlijk als t wel zo is, ik hoop t te mogen met mijn man . Maar dat wil niet zeggen dat iemand die meerdere relaties heeft in zijn leven het dan maar had vol moeten houden met de eerste persoon waarmee die trouwde.

 

Omdat het leven te kort is om ongelukkig te zijn. Je kinderen heb je niet voor eeuwig.
Die mogen op een gegeven moment hun eigen leven op gaan bouwen. Nemen daarin mee wat we ze hebben geleerd. En mogen anders doen wat ze niet mee willen nemen in hun verdere leven.

Mijn ervaring.. het was zoveel beter geweest als mijn ouders waren gescheiden. Zal je de details besparen. Maar zij zijn bij elkaar gebleven voor ons (als was dat niet de echte reden). Het huis. En vooral geld…
Dit heeft alles kapot gemaakt. En vooral ons als kinderen.

 

Ik denk dat je een aantal aannames doet en vanuit die aannames lijkt het niet logisch om te scheiden.
Echter als mensen echt totaal langs elkaar heen moeten leven om het met elkaar uit te houden, dan klinkt dat misschien makkelijk, maar het ik lijkt mij verschrikkelijk.
Ook krijgen natuurlijk niet alle kinderen psychische problemen door een scheiding, misschien voelen ze uiteindelijk juist minder spanning etc.
Scheiden is niet makkelijk, mensen zeggen dingen als "de koek is op" omdat het nogal heftig is om iedereen alle details te vertellen over je privéleven. Dat klinkt voor een ander dan simpel, maar is het natuurlijk is het echt niet.
En zo kun je nog wel allerlei dingen bedenken. Als je er echt meer over wilt weten zou ik proberen je eigen voordeel of menig wat los te laten en echt te luisteren naar alle verhalen over dit soort situaties die er al zijn.

 

Voordelen kunnen zijn, geen irritaties en ruzies meer met je partner, niet meer rondlopen met bergen aan ergenissen, niet meer op de toppen van je tenen hoeven lopen, de vrijheid mogen ervaren om je niet meer aan alles aan hoeven te passen omdat je partner dominant en bepalend is....en zo kan ik nog wel 100 zaken bedenken.

 

Heb je enig idee wat je je kinderen mee geeft als ze opgroeien met ouders die niet meer in een liefdevolle relatie zijn?
Ik heb een vriendin die al zo’n jaar of 5 in zo’n relatie zit, ze leven langs elkaar heen, nooit meer een knuffel of een kus. Geen warmte meer. Welk idee geef je kinderen over hoe een fijne relatie is?

 

Omdat ik geen keus had, ex had zonder praten over of werken aan besloten te willen scheiden..
Tsja it takes 2..

Later bleek dat er een ander in t spel was..

En ja scheiden is niet leuk,en ja je mist je kind,maar zo erg als jij het schetst is het zeker niet.
Ik heb het echt heel goed en fijn met mijn zoon en krijg een goede alimentatie om mijn zoon te kunnen verzorgen.

 

Omdat ik mezelf verder wou ontwikkelen en hij niet meegroeide, ik heb geen moment spijt gehad dat ik wou scheiden en na 1,5 jaar kan ik weer oprecht zeggen dat ik gelukkig ben, ook al is het alleen.
Ja voor onze zoon is het moeilijk, nog steeds af en toe, maar ik ben nu een veel betere moeder dan toen ik nog getrouwd was.

 

Is de vraag op jezelf gericht?
Want ik snap de worsteling best; waar doe je goed aan...
Ik ben van mening, dat wanneer de wil er van beide kanten nog is, er nog het beste een poging gedaan kan worden om alles op alles te zetten om er samen uit te komen.. kijken hoe het komt, waar de frustraties en knelpunten liggen etc. Of dat het echt 'op' is.
In dat laatste geval kun je beter elk een eigen weg gaan. Ik denk dat je daar beiden uiteindelijk beter van wordt, ook al zal het begin moeilijk zijn.

 

Oh ons heeft het zoveel gebracht.
Financieel ben ik nooit iets tekort gekomen ook niet als alleenstaande moeder. Naast mijn baan zijn de voorzieningen in NL echt niet iets om over te klagen. En als het soms wat krapper was dan snapte mijn dochter van destijds 5 jaar dat niet altijd alles maar komt aanwaaien en dat het soms gewoon niet kan. Ze heeft waardevolle lessen geleerd hierdoor vind ik.
Psychisch mankeert ze ook echt helemaal niets.
Ze heeft een vader en een moeder die zoveel beter kunnen communiceren met elkaar sinds ze uit elkaar zijn.
Ze heeft nu 2 huizen die ze "thuis" kan noemen, een liefhebbende stiefvader die ze om haar vinger heeft gewonden en een ontzettende lieve stiefmoeder die voor haar door het vuur zou gaan.
Er is respect over en weer en alles wordt in goed overleg gedaan. Haar verjaardag en alle andere belangrijke momenten in haar leven worden samen gevierd. Haar belang staat bij alle partijen voorop.
Ze heeft nooit het gevoel gehad tussen 2 vuren te zitten of partij te moeten kiezen. Nooit een slecht woord over de ander ouder horen vallen. Ze is een vrolijk, gelukkig kind juìst omdat haar vader en ik ooit hebben besloten een punt achter onze relatie te zetten. Hadden we dat niet gedaan dan was er een grote kans geweest dat ze wél bij een psycholoog langs had moeten gaan gezien de ongezonde situatie waarin we destijds leefden.

 

Ik ben gelukkig hartstikke gescheiden. Nou ja nooit getrouwd maar zo blij dat ik bij hem weg ben.

Ik kan alles betalen voor mijn kids. Van kleding tot schoolspullen tot de Nintendo switch en de tablet die beide dames 1 hebben.
uitstapjes vakanties alles

Woon in een heerlijk ruime lichte woning met tuin aan de rand van de stad.

Ik ben afgehaakt na lezen van de gequote opmerking. Als je echt denkt dat het leven slecht is na een huwelijk dan heb je dat goed mis. Tja natuurlijk kan dat. Maar als je het type mens bent die hard wil werken om er iets van te maken. Dan lukt dat ook. Ook zonder partner.

Maar wat denk je dan van de gezinnen die dus niet voor hun kinderen kleding kunnen verzorgen. Die naar de voedselbank gaan omdat ze het financieel moeilijk hebben. Wel samen maar hebben het financieel dan toch echt minder dan ik als alleenstaande moeder.

 

Dit was de reactie die ik ook wilde typen. De openingspost is nogal ongelukkig geschreven en de reacties daarop dan ook wel begrijpelijk. Ik zou me ook geprovoceerd voelen als ik gescheiden was. Maar ik vroeg me meteen hetzelfde af als jij @Spectre.
Worstelt TS nou echt met waarom ánderen scheiden - of worstelt ze voor zichzelf met deze vraag? Verwoordt ze met al deze “aannames” niet gewoon haar eigen angsten en onzekerheden? Is ze werkelijk overtuigd dat alle gescheiden ouders geen geld hebben: of is dit in haar situatie een mogelijk hinder?

Voor mij voelde het zo TS - alsof je jezelf van iets probeert te overtuigen; en heel graag van ons andere argumenten en ervaringen hoort. Schrijf je dit werkelijk uit “nieuwsgierigheid” of is het eigenlijk stiekem op jezelf gericht?

 

Ligt er maar net aan wat voor werk je doet. Als je bv medewerker bijzondere bijstand bent (of iets soortgelijks) dan is het nogal wiedes dat je daar iets vaker alleenstaande moeders (of vaders) treft die het financieel niet zo heel breed hebben.

 

Het is niet mijn werk, maar het beeld wat jij schetst herken ik helemaal niet in mijn eigen omgeving. Nu is mijn omgeving vast totaal niet representatief, maar jouw beeld door jouw werk waarschijnlijk ook niet?

 

Als het over jezelf en dan ook je eigen relatie gaat, heb ik echt meer begrip voor je openingspost. Want meteen persoonlijk schrijven “ik weet niet of ik wil scheiden en ik zie vanuit mn werk zoveel misère waardoor mijn beeld is dat.. kinderen problemen krijgen/mensen arm zijn/etc” is ook zeker niet makkelijk. Zeker niet als je er middenin zit en er echt mee worstelt.

Ikzelf heb geen persoonlijke schedings-ervaringen die je kunnen helpen. Maar ik wilde wel het volgende nog zeggen:
Ik weet niet wat voor een werk jij doet, dat je dit beeld hebt gekregen over kinderen van gescheiden ouders. Maar als ik vanuit mezelf en mijn eigen werk praat, weet ik dat er een bias is. De gelukkige kinderen (met al dan niet gescheiden ouders) waarmee alles soepel verloopt, worden niet op mijn spreekuur ingeboekt. Ik concludeer daaruit niet dat alle kinderen het slecht hebben - maar het is ook niet moeilijk om een scheef beeld te krijgen. Kan dit bij jou ook het geval zijn? Dat je vooral geconfronteerd wordt met het negatieve en het positieve dan aan je voorbij gaat?
Veel sterkte in ieder geval.

 

Maar wat vraag je dan eigenlijk? En als je het niet hebt bedoeld om ruzie te maken, vind ik het vrij bijzonder hoe je dingen stelt en vrij grove aannames doet. Begrijp me goed: ik voel me totaal niet aangesproken want zo zou ik me alleen voelen als iemand me met werkelijke interesse op bepaalde ‘feiten’ wijst waardoor ik de negatieve kanten van mezelf kan zien en voelen.
Wat zijn jouw feiten? Wat doe je voor werk? In mijn gebied zou je niet niet ver komen met je tekst uit je eerste post
O en iets anders: ik ben vreemdgegaan, gescheiden en werk ook nog eens met jongeren; om preciezer te zijn, in de jeugdzorg. O my, hoe erg kun je het hebben? Wat wil je van me weten?

 

Je vraag welk voordeel heeft scheiden,


Zelf niet gescheiden maar wel gelukkig samen.


Maar wat mij verbaasd van collega's om mij heen die wel gescheiden zijn.

Tijd voor zichzelf(moet er niet aan denken om m'n kids een weekend te moeten missen maar zij hebben die tijd wel alleen, soms lijkt het mij heel even heerlijk)

En wat mij vooral verbaasd hoeveel mensen uit elkaar gaan minder gaan werken want dan houden zij alle toeslagen of krijgen zij meer inkomen uiteindelijk dan dat zij werken.
Ook dat sommige een nieuwe relatie krijgen maar dan schijnbaar niet samen wonen en zo wel alle toeslagen nog krijgen.

Zelf ben ik totaal niet materialistisch ingesteld en status gaat bij mij langs mij heen. Maakt mij niet uit of je in een flat kasteel of in een caravan woont.
Maar vind wel dat NL er op sommige makkelijk mee omgaat.
Als je beide werkt heb je op weinig recht en mag je alle belastingen enz betalen als je alleenstaand bent krijg je regelmatig vrijstelling en alle toeslagen.

Wil verder mensen niet kwetsen of discussies aangaan. Ben soms gewoon verbaasd van wat ik om mij heen hoor.


Gun BTW iedereen een happy gelukkig leven en vooral gelukkige kindjes die zonder zorgen opgroeien!
Bij elkaar blijven zonder dat je dat eigenlijk wil voelen je kids ook.

 

Jij hebt het nu voornamelijk over fraude en dat staat echt los van iemands zijn burgerlijke staat. Dat komt overal voor, in alle vormen, in alle sociale klassen, of iemand nou getrouwd is, gescheiden of vrijgezel. Maar gelukkig is de groep die gewoon een eerlijk leven leidt nog steeds het grootst hoor.

 

Met je eens, maar ze heeft wel een punt dat een alleenstaande die niet veel werkt, best veel krijgt aan toeslagen en kgb bv. Dat stimuleert natuurlijk niet om dan meer te blijven werken.