Zeker mee eens. Alleen iedereen moet z’n steentje bijdragen in een pandemie. Hoef je het ergens niet mee eens te zijn. Dikke prima echt. Maar je verantwoordelijkheid niet nemen en zeggen ach wat maakt t uit als mijn jongste Iemand anders in de klas besmet dat vind ik dus niet kunnen.
Zoals gezegd (en meer dan dit heb ik ook niet gezegd); wat er nu gebeurt is een logisch gevolg van de maatregelen zoals die nu gelden. Als reizen mag, gaan mensen reizen.
Even uit interesse hoor, maar zijn jullie dan misschien allebei enigkind gebleven met ouders die al op leeftijd waren? Ik kan me namelijk echt niet voorstellen dat je gewoon niks geen familie hebt. Hoe dan?
Wij zijn zelf ook al wat ouder, en sommige familie is al overleden in de 40. Er is nog wel ergens wat verre familie maar daarmee is het contact verwaterd. De jongste mist opa wel erg maar goed, opa was 87 toen hij werd geboren dus we zijn allang blij dat ze nog 5 mooie jaren vol herinneringen hebben gehad. En meer kun je er niet van maken, wat er niet is is er niet....
Er moet helemaal niets ...... En ik zei dat het waarschijnlijk weinig uit xou maken omdat hij het dan ook in de klas opgepikt zou hebben. Maar hij houdt om andere redenen uit zichzelf ruim afstand va alle kinderen in zijn klas dus dat zal wel loslopen. Maar nogmaals, er is nooit iemand verkouden geweest hier in huis na hun peutertijd.
En vrienden? Buren? Sport, verenigingen oid? Iets van een stam? Of hebben jullie hier zelf geen behoefte aan? En wat geef je je kinderen hierover mee? ( dit is echt pure interesse geen enkele veroordeling)
Accepteer je wel zorg bijvoorbeeld? Want als je zelf 0 bijdraagt wat is dan je verwachting van anderen als jij eens iets nodig hebt?
Hoe bedoel je precies? Dat laatste ben ik het zeker mee eens, maar ging het daarover dan? Sorry ik heb het niet helemaal gevolgd hier. Alleen over en weer dat mensen benoemen wat een ander fout doet, daar reageerde ik op. Ik behrijp even niet wat het besmetten van kinderen daarmee te maken heeft.
Ik begrijp dat ouders kunnen overlijden. Maar jullie hebben ook geen vrienden geen contact met buren, collega's of een ander sociaal netwerk. Wellicht ook wel een keuze. Maar als je schrijft dat je oudste kind problemen heeft en oa niet meer naar school gaat en de jongste andere kinderen irritant vind en met niemand wil spelen is dat toch best zorgelijk? Ik bedoel het absoluut niet vervelend maar ik denk dat ouders ook een voorbeeld geven. Ook op het gebied van sociale contacten en omgaan met anderen. En andere mensen laten je vaak ook anders naar zaken kijken of kunnen je laten nadenken over jouw standpunt of die van hen.
Maar dit is een jaar geleden geboekt. Ik had niet kunnen voorzien dat we nu weer in lockdown zouden zitten.
Lekker van genieten hoor. Hadden ze het maar moeten verbieden toch? ( had van mij gemogen. Scholen sluiten maar wel ik vakantie mogen rijmt wmb niet)
Wat bedoel je met een stam? Er is 1 naast famililid maar zijn vrouw vindt haar familie die in de buurt woont heel belangrijk dus die hebben nooit tijd. Dus man heeft vooral veel online contact met hem. Ik heb al 12 jaar geen naaste familie meer. Ik zie normaal vrienden bij een vereniging maar die zijn bijna allemaal hoogbejaard en dat ligt al bijna 2 jaar stil uiteraard. En is buiten de meetings ook veel online want leden wonen door heel Nederland en ver daarbuiten. Buren prima contact mee maar zitten voor een half jaar in Spanje. Andere buren allemaal hoogbejaard er wonen hier ook geen kinderen op veilige zelfstandige afstand voor de jongste. Jongste zit idd wel sinds kort op scouting. Maar kinderen hebben autisme en worden niet blij van herrie en groepen onvoorspelbare kinderen. Dus wij zijn mede vanwege de kinderen gewoon veel thuis, waarbij de oudste van 15 zelf haar sociale agenda bepaalt uiteraard.
https://kiind.nl/stamgevoel/ vanuit mijn eigen gevoel krijg ik bijna medelijden met jullie. Maar als het jullie keuze is dan helemaal prima natuurlijk. Mis het? Een sociaal leven, familie, vrienden? Of vind je het prima zo? als je me te nieuwsgierig vindt gewoon zeggen hoor. Ik vind de manier van leven en denken van andere mensen altijd heel interessant en dan kan ik wel eens te ver doordraven.
Wij hebben best een sociaal leven maar niet zoals gemiddeld. En onze kinderen zouden er niet aan moeten denken zo'n stam. Jongste mist opa wel heel erg, dus is vorig jaar overleden, maar daar valt gewoon weinig aan te doen. Zo is het leven.
We waren al zeker een half jaar niet met ons kind uit eten geweest dus dat iedere week is aardig overdreven. En ja, ik ben toevallig in december een paar keer in Duitsland geweest. En ook 1x met de oudste naar een museum in Den Bosch. Jongste is dan fijn bij papa thuis.