Mijn kinderen hebben Duitse paspoorten en ik een Nederlandse. 9 van de 10 keer reis ik zonder man en iedere keer doen ze alsof ik mijn kinderen ontvoer..
Maar dan is het toch nationaliteit? Ik was een keer met m’n moeder en Ies naar Gran Canaria. Stonden we op Schiphol. Hadden de handbagage en dergelijke al van de band gehaald, vroeg er iemand: ‘is haar vader akkoord?’ Toen zei ik: ‘nee, ik neem haar mee naar India (m’n geboorteland) en ik kom niet terug. Ik denk niet dat ie dat goed vindt maar ja, wat doe je eraan hè’ Die man moest vreselijk lachen. Ik kon hem de formulieren en alles laten zien. Eerst zei hij nog: ‘maar dat kan toch niet?’ Toen vroeg ik: ‘maar dit is toch de rij naar India?’ Toen had ie door dat het een grapje was. Achteraf vond ik het nog best gewaagd maar ik was een beetje zenuwachtig en echt werkelijk alles wat mis kon gaan, ging mis die ochtend
Oh ja, nationaliteit klinkt oon beter. Vond het zelf al raar klinken maar na bijna 9 jaar Duitsland is Nederlands niet echt meer mijn dominante taal... Hahaha, dat vind ik idd wel heel gewaagd hoor. De eerste keer dat ik hiermee te maken kreeg was ik helemaal niet op de hoogte dat ik toestemming van m'n man moest hebben. Of nou ja, ik wist het wel maar wist dus niet dat ze actief controleren. Heb ik nog mn man moeten bellen en die moest dan, aan de telefoon een paar vragen beantwoorden. Sindsdien wel altijd de formulieren bij me.
hier ook zo Ik heb voor het gemak de achternaam van mijn man en dan mijn eigen achternaam gekozen. We hebben beide dezelfde voorletter. Als er dan post binnen komt weet ik niet voor wie het is.. nu er mijn eigen achternaam bij staat weten we het tenminste wel.
Ah joh. Maakt toch niks uit. Het was niet om betweterig te doen hoor. Het was alleen dat ik dus sinds gisteren, toen ik het las, de hele tijd ermee in m’n hoofd heb gezeten. Zo van: wat klopt er nou niet of snap ik het niet? C heeft ook een keer z’n ex moeten bellen toen hij met z’n oudste dochter naar Londen ging. En toen hadden ze zelfs papieren bij zich
Ik zeg wel gewoon mijn man ook al hebben we een samenlevingscontract. Trouwen vonden we teveel gedoe. Qua feest en wat dan en waar etc. En een geregistreerd partnerschap is niet internationaal erkend. Mijn vriend dekt de lading niet meer naar mijn gevoel. Tegen mensen die ik ken en die zijn naam kennen gewoon zijn naam. Wij zijn allebei regelmatig alleen met de kinderen gaan vliegen. En ik heb een andere achternaam en hij een andere nationaliteit dan de kinderen en we hebben nooit vragen of problemen gehad bij de douane.
Ik noem hem naar onbekenden mijn man, want dat is hij wettelijk gezien ook. Ik draag btw zijn achternaam-mijn achternaam. Ik gebruik meestal mijn meisjesnaam, vooral voor werk. Mijn man die heeft een achternaam die bijna gelijk staat als de vries in NL, maar dan dus een veel voorkomende naam waar wij wonen. Ik vind het fijn om mijn achternaam te gebruiken omdat die in de Engelse taal moeilijk te onthouden is. Wel zo fijn met de doelgroep, het kleine eiland icm social media. Kunnen ze mij niet zo makkelijk vinden.
Andersom! Hij heeft mijn naam aangenomen Hij heeft een top10 achternaam en mijn achternaam komt nog geen 200x voor in Nederland, zit een heel verleden aan vast die wij ook weten dus het is niet zomaar "gewoon onze achternaam". Dus onze dochter heeft onze naam
Tegenover anderen is hij mijn man of als ze hem “kennen” noem ik zijn voornaam. Onderling noemen we elkaar vooral bij de koosnaampjes die we voor elkaar hebben. Tenzij er anderen bij zijn dan elkaar bij de voornaam.
Ben niet getrouwd maar heb het wel over mijn man omdat ik vriend zo knullig vind staan nu op deze leeftijd. Zelf noem ik hem schat of de afkorting van zijn naam.
Getrouwd met vrouw. GP nooit heel serieus overwogen, we wilden het hele feestje. GP was ooit bedoeld voor homo's omdat die niet mochten trouwen, dus nu het wel mag wilden we dat ook wel doen . Mijn vrouw naar onbekenden. Soms wil ik niet meteen weggeven dat ik lesbisch ben en zeg ik partner maar voor mijn gevoel geeft dat het net zo hard weg. De rest eigenlijk gewoon haar voornaam naam. Ook bij collega's, maar daar zegt iedereen eigenlijk gewoon de voornaam van zijn/haar partner. Thuis meestal iets van knapperd of leukerd Beide eigen achternaam aangehouden want alleen voor de post vonden we onzin. Ook niet in paspoorten o.i.d laten zetten mochten we een keer door wat landen gaan die wat minder vriendelijk zijn... Voor eventuele kinderen zijn we er nog niet over uit wat we gaan doen met de achternaam.