Nee ik wil naar een situatie waarbij mensen zorg dragen voor elkaar. Vaak is er schrik omdat ze bijvoorbeeld geen geld hebben, geen ruimte, denken het niet aan te kunnen etc. Ik geloof dat we veel voor elkaar kunnen betekenen. Ook geloof ik dat een seksuele relatie voorbehouden is in het huwelijk. Juist door veel losse scharrels heb je eerder een probleem doordat je er alleen voorstaat. In die dingen kun je volgens mij al heel veel ongewenste zwangerschappen voorkomen. Bij mijzelf heb ik ook gemerkt dat je eerst kan schrikken van een zwangerschap en dat je het kindje dan toch in je hart kan sluiten. Ik ben mij ervan bewust dat er heel veel verdriet en zorgen bij kunnen komen, maar ik zie een zwangerschap vanaf het allereerste begin als leven en daardoor geloof ik dat ik het niet mag en kan weghalen.
Maar al die zaken zijn compleet jouw eigen ideeën en meningen. Ik heb heel andere ideeën en meningen, dan is het toch vreemd dat ik dan zou mogen bepalen dat jij langer over jouw keuzes zou moeten nadenken omdat ik ze onjuist vind? Ik ben zelf totaal geen fan van abortus, ik zou het liefst willen dat het nooit nodig is, maar ik ga er toch echt vanuit dat anderen voor zichzelf die keuze kunnen maken. Dat vrouwen die zwanger zijn,nog steeds prima rationeel kunnen nadenken over de gevolgen. Dat de bedenktijd die er sowieso al is ivm tijd tot eerste afspraak voldoende kan zijn en dat de betreffende vrouw dat zelf kan aangeven.
Nee vind ik niet, we hebben toch ook bedenktermijn bij het kopen van een huis, auto en andere belangrijke keuzes? Ik vind een levend wezen toch wel van meer waarde.
Fijn dat dit voor jou je leven wel fijn werkt. Ik vind dat diegene die daar komt zelf die beslissing moet kunnen maken zonder druk vanuit geloof, geld, huwelijksdruk . Na verkrachting een kind moeten houden, druk vanuit de maatschappij ect. En ik ben blij dat als ik morgen zwanger ben en dit niet wil ik overmorgen geholpen kan worden met mijn wens in een schone veilige omgeving. En dat binnen een gelukkig huwelijk. Edit, als diegene dan beslist de zwangerschap te laten doorgaan is die beslissing aan haar.
En dat mag ook zeker jouw gedachte erover zijn. Daar is iedereen vrij in. Maar vind het ook goed dat iedereen daarin een eigen keuze mag maken. Natuurlijk is een zwangerschap afbreking triest, maar in sommige gevallen misschien ook wel beter.. Ik vind dat soms ook best ergerlijk. Ik kom uit de biblebelt en ken heel wat mensen met een uitgesproken mening over abortus (ja ook familieleden) maar het zijn gewoon jouw zaken niet wat een ander daarin beslist. Dan zie ik statussen voorbij komen over mars voor het leven en dan denk ik; kijk ook eens verder dan de standaard redenen voor abortus zoals jij noemt het geval van 'losse scharrels'. Mensen die bijv. ondanks anticonceptie zwanger raken, ze hebben immers niet voor niets anticonceptie..Of mensen waarbij blijkt dat het kindje ernstige afwijkingen heeft en waarvan niet zeker is of het überhaupt wel blijft leven. Het is toch fijn dat mensen daarin een keuze hebben?
Veel abortussen komen niet van scharrels, maar van vrouwen met een gezin, waarbij de AC faalt of misschien andere redenen. Mijn schoonouders zijn gelovig. Wat ik dan niet snap, is dat een huisdier wel zonder problemen ingeslapen mag worden. Dat is ook ingrijpen in het proces. Als je de kans op mogelijk leven ver doorvoert, mogen sommige vormen van AC eigenlijk ook niet. Een eitje kan immers altijd bevrucht worden en is dan misschien altijd iets dat beschermd moet worden. Als dat mag, waarom dan niet ook een vorm van abortus.
Over het inslapen de reden hiervan een is dat we geloven dat een mens een ziel heeft (en dus doorleeft na dit leven in hemel of hel) en een dier niet. Daarom grijp je in het leven van een mens niet in. Dat maakt het leven van een beest niet waardeloos trouwens, maar kun je bij zulke dingen wel makkelijker ingrijpen. Over anticonceptie. Dat klopt veel reformatorische mensen zijn tegen anticonceptie überhaupt of sowieso tegen de pil. Meer geaccepteerd is family planning of condoom, dus wat je zegt os niet gek
Maar wij vinden dat het gelijk staat aan moord, aangezien wij het als leven vanaf het begin zien. Heb jij ook geen mening over bepaalde zaken? Nu snap ik dat het heel heftig over komt als ik hier de vergelijking ga trekken met een volwassen persoon gaat trekken die iemand vermoord heeft. Ik snap dat de situatie anders is.. Maar als iemand een inbraak pleegt vinden we dat stelen en hebben we daar een mening over, maar als jouw kind een snoepje pikt in de winkel zeg je daar wat van toch neem ik aan? Of heb je daar dan geen mening over? En ik begrijp echt dat redenen heel divers en gevoelig kunnen liggen, maar toch geloof ik dat leven zo kostbaar is dat we hier echt voor op moeten komen en dit beschermen. Ik geloof ook dat er bij veel mensen zon angst en paniek is dat er soms oplossingen veel dichterbij liggen dan ze zelf zien. Zo hebben wij bijvoorbeeld onze babykamer weggegeven aan een gezin die het allemaal niet voor elkaar kreeg financieel. Ik geloof dat je elkaar op die manier tot hand en voet mag en moet zijn.
Ik weet het niet, ik weet het echt niet. Ik denk dat er überhaupt een hoop gebrokenheid is in de wereld.
Precies dit. Wat mij stoort is dat mensen die een mening hierover hebben vaak erg opleggend zijn, zelfs bij klinieken komen intimideren etc. Ik dacht altijd dat het bij christenen zo was dat je vooral empathisch naar de medemens moest zijn, ongeacht hun keuzes/levensstijl, maar in het geval van abortus werkt dat kennelijk niet altijd zo. Van mijn (reformatorische) kraamverzorgster kreeg ik ook een heel nare opmerking over het verbreken van mijn eerste zwangerschap, terwijl ze totaal niks van de reden daarachter wist. Maarja, kennelijk is verkrachting bij hen sowieso geen reden om tot abortus over te mogen gaan. Het lijkt mij vrij simpel: als je tegen abortus bent, dan doe je het toch niet? Eigenlijk net zoals met veganisme; je bent ertegen dus weerhoud je van datgene waar je tegen bent... Maar kennelijk werkt dat niet zo, en worden veel mensen die zo'n visie hebben snel opleggend wanneer het over een ander gaat. Hier zie ik trouwens ook veel vrouwen vanuit andere landen komen voor een abortus. Dat zijn dan vooral christelijke landen als Malta en Nigeria waar het nog steeds illegaal is. Maar liever dat dan iets illegaals (en onveilig!) in eigen land.
Wij waren blij met de optie in elk geval, al is t een keuze die je niet WILT HOEVEN maken. M wordt nog steeds gemist, mja met t21 en zware orgaanschade zou die de zwangerschap vermoedelijk niet eens doorkomen, de bevalling (als hij het zou halen) een keizersnede waarbij hij gelijktijdig geopereerd moest worden en intussen de placenta maar moest blijven werken anders kon hij niet beademd worden, diverse operaties daarna nog en elke verkoudheid super tricky. Dat leven wilde wij hem niet aandoen, onze dochter ook niet (een keer overlijden wij ook, dan ligt de evt zorg bij haar gezien de huidige maatschappij) en heel eerlijk onszelf ook niet. Die kleine buitelde al wel voelbaar in de rondte...nacht voor de intake bij t ziekenhuis voelde ik m niet meer terwijl we altijd om half 5 in de nacht samen wakker waren en ik maar verhalen zat te kletsen over ons en zn zus, liedjes zat te zingen die zn zus ook kreeg etc wetende dat t gewoon echt NIET goed kon zijn. Waar we bij de echo in t emc al voor waren gewaarschuwd werd waarheid al wisten we dat pas na de bevalling, eerder wilde ik t niet weten. "zn hart kan er elk moment mee stoppen, hij is er zo slecht aan toe dat t me verbaasd dat hij tot hier is gekomen". Fotoboek van albelli is paar dagen geleden binnengekomen, kwam er telkens maar niet aan toe om t te bestellen maar het is nu klaar. Dochter weet t nog steeds niet dat ze allang grote zus was, dat ging langs haar heen voor een groot deel maar als ze ouder is zal ik t haar wel vertellen (en zoon ook). M. staat ook in ons trouwboekje, akte levenloos geboren hebben we ook. Hij hoort erbij maar het mocht helaas niet zo wezen, al ben ik enorm dankbaar voor t feit dat zijn hart er eerder mee stopte dan wij de lijnen konden starten. Je doet t niet voor je lol, gewenst of niet het is enorm heftig om te ondergaan. Boven de 11 weken beval je gewoon van een klein humpie. Vanaf 15 weken (wat wij hadden) is t gewoon een mini mensje, knokkeltjes, haarvaten in de handjes alles is er op en er aan maar super super klein dat t gewoon wonderlijk is hoe klein dat kan wezen en al zo compleet. T gezwel in zn nek was alleen zodanig groot dat heel zn gezicht aangetast was, kan ook echt geen foto neerzetten van m jammer genoeg. Heb zn vlindertje met geboortedatum en namen in de woonkamer. edit: bedenktijd werd bij ons ook al geschrapt, na 3 weken wachten op de echo bij t emc (en vlokkentest) was ik inmiddels al zo ver in alle onderzoeksverslagen over hygroma colli dat we ongeacht welke uitslag t werd al een keuze hadden gemaakt. Dus dat konden we TOEN al aangeven, toen uiteindelijk t telefoontje kwam met de uitslag telde hij dat, in overleg met ons, maar als de bedenkperiode en niet nog eens 5 dagen extra. Klinisch geneticus konden we ook wel overslaan al konden we daar als we wilden uiteraard gewoon heen.
Ja precies en dit is natuurlijk al heel verdrietig om mee te maken. Laat staan dat er dan ook nog mensen komen die zeggen dat het moord is. Alsof je deze keuze voor je plezier maakt... ik denk dat er maar weinig vrouwen 'voor hun plezier' voor abortus kiezen. Maar vaak is het wel de keuze die het minste verdriet zal geven, het gevoel van kiezen tussen 2 kwaden. Zo heb ik dat ook meegemaakt met mijn vriendin. In blijde verwachting, totdat die roze wolk uiteen spatte omdat het kindje een ernstige chromosoom afwijking bleek te hebben en naar verwachting niet levensvatbaar zou zijn en indien het kindje wel zou blijven leven het ernstig gehandicapt zou zijn. Ik kan het niet begrijpen dat mensen dan vinden dat je zo'n (onzekere) zwangerschap moet uitdragen, een kindje wat je maanden lang hebt voelen bewegen in je buik, ernstig gehandicapt zal zijn, een hele grote impact zal hebben op je leven en het dan alsnog moet zien overlijden. Nee kan er echt niet bij dat er dan mensen zijn die zeggen dat het moord is wanneer je zo'n zwangerschap laat afbreken. En ook al heb je heel andere redenen, het zijn andermans zaken niet.
Maar dat wordt hier toch helemaal niet gezegd. Althans zo lees ik het niet. Dit zijn toch hele andere situaties. Ik ben absoluut niet tegen abortus en ben al helemaal niet gelovig. Ik ben er wel tegen dat nu de bedenktijd eraf is voor een “reguliere” abortus ( oké dit staat er heel erg vreemd en niet zoals ik het bedoel maar weet niet hoe het anders te noemen ) In gevallen zoals jouw vriendin en @Vero0504 moet de bedenktijd eraf, zeker weten. Mijns inzien zou het moeten zijn; bedenktijd 48-72 uur met daarnaast maatwerk in gevallen zoals bovengenoemde en zoals het bij Vero ook was, de bedenktijd eraf gehaald. Ik lees zoveel verhalen over vrouwen die zich hebben bedacht in de bedenktermijn. Daarnaast heb ik het gevoel dat de vrouwen die een abortus onder druk moeten onder gaan, vergeten worden in dit topic. Is de bedenktermijn eraf, dan hebben die vrouwen helemaal geen kans meer want dan worden ze direct geholpen. Zit er nog enigszins ruimte, is er nog een mogelijkheid hulp in te schakelen. En dan kun je zeggen. Maatwerk voor dat soort vrouwen, maar hoe ga je dat doen en meten?
Klopt hoor, daar ging het in dit topic ook over. Het dwaalt zo een beetje af, wilde alleen nog even reageren op de abortus=moord opmerking.
Maar ik ben vooral benieuwd naar mensen die dit zo zien of dit ook het geval is in die situaties al wat jullie noemde.
Ik denk dat de verplichte bedenktermijn juist ook tegen vrouwen kan werken die druk ervaren. Verplicht 5 dagen langer de tijd om druk te ervaren, zal toch op zijn minst net zo onprettig kunnen zijn. Daarbij zal je maar in de situatie zitten dat je je zwangerschap geheim wil houden (bv vanwege te verwachten druk vanuit omgeving, geloof, e.d.), maar je voelt je beroerd, bent misselijk, doodmoe, moet honderd keer per dag naar het toilet. En dan moet je dat nog 5 extra dagen doormaken. Of je zal maar verkracht zijn, en je bovenop alles wat je doormaakt ook nog zwanger voelen. Want laten we wel wezen, zat vrouwen hebben snel zat zwangerschapsymptomen. Ik spreek in dit geval uit ervaring dat ik geen van mijn zwangerschappen verborgen kon houden tot bv de 12 wkn termijn vanwege de welbekende zwangerschapskwalen. Hoe stressvol zal dat zijn en hoeveel druk zet dat op een vrouw in bepaalde situaties. Met maatwerk is vast niet alles te ondervangen, maar toch wel een stuk meer dan met die verplichte bedenktermijn. En hoe meer tegenargumenten ik hier lees, hoe meer ik juist daarvan overtuigd ben.