Hallo allemaal, Ik zal het een beetje kort proberen te houden.. Er is veel veranderd de laatste jaren in het leven van onze oudste. Ik ben ziek en kan lang niet zoveel meer als ik kon, corona, een verhuizing, een baby, nog een baby onderweg, en na 3 jaar (jena) naar een andere klas. Ze vindt verandering erg moeilijk, en het is allemaal niet zonder slag of stoot gegaan. We merken aan alles dat ze slecht in haar vel zit. Tot overmaat is de nieuwe klas niet leuk, en de juffen ook niet. Ik snap het helemaal, het is een hele andere sfeer ineens dan voorgaande jaren. We kijken dit nu al een half jaar aan, hebben het ook aangegeven op school, maar ze wil vaak niet naar school met smoesjes. Voorheen wou ze met 41 graden koorts en een dubbele oortontsteking nog naar school, ter vergelijking. Ze blijft t/m groep 8 in deze klas en bij deze juffen, zo werkt Jena. Ik zie het niet zitten. Ook zitten we een beetje met het speeldate dillema. We wonen best ver van school nu, maar hebben haar juist op deze school gehouden omdat ze het zo naar haar zin had en zodat er niet nog meer zou veranderen. Het is nu lastig plannen wbt speelafspraakjes omdat ik niet tig keer stad en land af kan fietsen. Ik kan haar momenteel uberhaupt niet ophalen, dus alles komt op de schouders van mijn man terecht. Ik doe mijn best om te revalideren, ik voel me er erg klote en schuldig over dus het is niet alsof ik het allemaal wel best vind. Ik zit hier nu ook super geisoleerd, kan geen kant op, en dat is best benauwend. Er zit hier op 4 minuten fietsen een school in een leuke wijk. Zo kan ze hier aansluiting vinden, ik kan haar halen en brengen en speelafspraakjes worden zo een stuk eenvoudiger. Ik denk dat dit beter voor haar zou zijn, m maar het blijft ergens ook een gok en ik heb het gevoel dat ik dan het laatste beetje grond onder haar voeten vandaan trek. Ik bel straks de huisarts om te kijken of er laagdrempelig wat hulp voor haar is, om wat beter met haar emoties om te kunnen gaan en te leren praten. Heeft iemand hier in een soortgelijke situatie gezeten? Wat zou jij doen? Ik heb het gevoel dat er geen echt goede oplossing is namelijk..
Ja, mijn zoon kwam echt in een vreselijke groep 6, 7, 8 terecht op Jenaplan. Daarvoor had hij wel een gezellige groep. En de groep 6 kinderen gingen ook wel, maar er zaten kinderen met enorme gedragsproblemen in groep 7 en 8. Er viel ook niet te praten met school. Helaas waren overal wachtlijsten enzo. We hebben het jaar uitgezeten en daarna is hij overgestapt naar een andere school. Totaal andere sfeer en leraren die ook veel beter met de kinderen omgingen. Genoeg aansluiting ook daar. Als die Jenaplanschool verder wel bevalt, is een parallelgroep misschien nog een optie? Edit. Al is de stap naar een andere school ook kleiner, nu ze het toch niet naar haar zin heeft daar. En het zal voor jullie ook makkelijker zijn. Misschien kent ze er al kinderen uit de buurt, van sport, Scouting of wat dan ook. Ik zou gewoon een gesprek vragen op die andere school om je te oriënteren. En meteen voorleggen dat ze best moeite kan hebben met wennen en vragen hoe ze dat aanpakken. Misschien kunnen ze haar aan een maatje koppelen om haar wegwijs te maken.
Hoi wat vervelend hè. ik zou zelf zeggen verander van school. Hier was dat beste keus ooit en zo spijt dat we niet eerder gedaan hebben. Zeker nu ze kunnen hier zelfstandig naar school en spelen bijna dagelijks met vriendjes in de wijk. Je zou kunnen kijken of bij jullie in buurt iets van speltherapie daar kan ze zich misschien vertellen hoe ze zich voelt. En wil zij naar andere school dat is ook wel belangrijk natuurlijk. Succes.
Goed dat je hulp inschakelt om ervoor te zorgen dat je dochter wat lekkerder in haar vel zit. Verandering van school is niet gegarandeerd een voorwaarde dat ze het naar haar zin heeft op school, maar ik denk dat het voor jullie als gezin een verbetering zal zijn. Ze kan zelfstandig naar school, jij en je man hebben meer tijd over, je hebt meer ruime voor revalidatie. Het zou mooi zijn als je dochter het naar haar zin heeft op de nieuwe school en aansluiting vindt in haar klas. En dat ze (straks) zelf haar speelafspraakjes kan maken, zonder dat jullie haar moeten halen en brengen. Maar ik denk dat je het grote geheel moet zien, dat jullie als gezin het als een groot voordeel zullen ervaren. Aangezien ze het nu echt niet naar haar zin heeft op school, zou ik de gok wel wagen. Ik hoop dat de huisarts hulpverlening inschakelt. Die kan dan helpen met de verandering in haar leven en dat op de juiste manier begeleiden.
Ik denk dat ze zelf zal zeggen dat ze dat niet wil, omdat het weer verandering is. Dat het goede verandering is maakt niet eens uit geloof ik.
Dankjewel voor je fijne reactie! Je ziet het grote plaatje. Vind je dan ook dat ik die knoop door zou moeten hakken? In plaats van dochter te volgen?
Dan denk ik dat je daar je antwoord al hebt. Ik zou nu gaan inzetten op een goede overstap, met wat hulp, zodat ze wat zekerder in haar schoenen staat bij zo'n verandering.
Als ik dit zo lees dan krijg ik het gevoel dat je al weet wat je wil. Sorry als ik er naast zit. Aan alles denk ik dat je het gevoel hebt dat de andere school een deel van het probleem oplost. Het is praktisch. Het geeft rust en dat is voor jou beter. Stress en ziek zijn daar gaat het niet sneller mee weg. Je dochter is niet blij en geeft aan dat niks leuk is. Wat is het ergste wat er dan kan gebeuren. Dat ze in de klas komt wat niet leuk is. Voordeel als het geen leuke juf of meester is volgend jaar weer eens kans. Misschien komt ze in de klas met kinderen waar het klinkt of in ieder geval op een plek wat leren ook fijn is. Niet gelukkig op een school doet ook niet goed voor de leerprestaties. Het is een gok maar nu is het ook niks. Wij zijn dit jaar naar een andere school gegaan. Wel andere situatie ( juist verder weg, kinderen wonen in een ruime cirkel om de school) maar hij leert en is weer meer een blij kind. Misschien de school bellen en vragen of ze wachtlijsten hebben, of het mogelijk is om samen naar de school te kijken. Als het gevoel niks is dat heb je het in ieder geval geprobeerd.
Wij hebben toen tegen zoon gezegd dat wij zagen dat het niet lekker ging op school , dat hij het overduidelijk niet meer leuk vond op school en dat wij op zoek zouden gaan naar een oplossing en dat soms naar een andere school gaan , hoe moeilijk ook, de beste oplossing is. ( nu hadden wij geen keuze want de school had zich handels onbekwaam verklaard en moesten we op zoek naar speciaal onderwijs voor hem - beste keuze ooit-) Dit hebben we toen even laten bezinken, een week of 2. In die 2 weken zijn we op bezoek geweest bij 2 scholen waarvan 1 toch de voorkeur had. Pas toen alles geregeld was hebben we hem gezegd dat we een nieuwe school hadden gevonden voor hem en dat we daar gingen kijken met hem. Moet zeggen dat hij er zich snel in schikte (hij had zelf ook wel door dat het niet goed ging maar had schijnbaar onze bevestiging hierin echt nodig). Hij is midden in het jaar overgestapt (groep 5) maar wel met een duidelijke scheidingslijn. Tot de kerstvakantie zit ik op mijn oude school na de kerstvakantie ga ik naar mijn nieuwe school. Als ik jou verhaal zo lees en ik zie de voordelen voor je dochter (en jullie als gezin) als je zou overstappen naar de school dichterbij dan zou ik het zeker doen. Niet alleen haal je haar op die manier uit een "vervelende" klas maar ze gaat er sociaal gezien ook erg op vooruit wanneer ze zelf speel afspraken kan maken en er eventueel ook zelfstandig naar toe kan omdat klasgenoten nu dichterbij wonen.
Ze is op een leeftijd dat ze nog begeleiding nodig heeft. Veel beslissingen die wij maken, doen we op basis van ervaring en kennis. Als kind zijnde moet je dat nog leren. Dus ik denk dat jij die knoop door moet hakken. Ik vind dat je goed hebt gemotiveerd waarom het voor jullie als gezin beter is dat ze naar een andere school gaat (en ook omdat het op haar huidige school niet lekker loopt).
Dankjulliewel! Jullie bevestigen wat ik al dacht, maar ik heb hier geen ervaring mee dus wou het graag even peilen. Ik zal het er vanmiddag eens goed met haar over hebben, en eens kijken of een dagje proefdraaien mogelijk is!
Ik zou in meerdere stappen denken. Eens bij die andere school kijken, meelopen en dan wellicht overstappen zodat ze weer met plezier naar school gaat. Wij zijn vorig jaar overgestapt, ze gingen huilend naar binnen en hand in hand met nieuwe vriendinnen eruit en willen nooit meer terug naar de oude school. Maar.. ik denk dat t thuis ook een beetje veel is. Voelt het nieuwe huis als thuis? Kan je haar kamer extra gezellig maken? En heb je genoeg aandacht voor haar? Heb je 1op1 momenten dat ze haar ei kwijt kan? Ik kan me voorstellen dat ziek en baby en zwanger heel lastig is en dat je gewoon heel moe bent. Mijn oudste dochter wil het liefst savonds even samen in bed kletsen, nou dat kan en mag altijd. Ik bedoel, het hoeft niet altijd iets moeilijks te zijn, gewoon even praten lachen huilen, samen een spelletje ofzo. Binnen wat mogelijk is.
Ja als één van de eerste dingen hebben we haar kamer gezellig gemaakt alles mooi en een lekker knus tentje! Aandacht moet ik goed op letten, maar dat probeer ik wel te doen. We doen in het weekend 1 op 1 wat leuks, ik zit altijd klaar met open armen, drinken en een koekje als ze thuis komt en ik probeer regelmatig met haar een spelletje te doen. Maar ik ben wat dat betreft helaas niet wie ik voorheen was (slik..), mijn energie is behoorlijk eindig.
Ik heb het net met haar gehad over de school en dat vond ze heel erg moeilijk maar ze ziet ook voordelen. Ze wil wel een keer gaan kijken, dat vind ik al erg knap van haar want haar natuurlijke reactie is dat ze er niets van wil weten. Ik heb ook een nieuw clubje gevonden waar ze in het weekend kan knutselen, en iemand om mee te praten die haar een beetje helpt met haar gevoelens dat zag ze ook wel zitten Nu gaan we koekjes eten en Mario Partyen!
Ja precies, even laten nu. We hebben wel een fijne middag en avond gehad. Lastige leeftijd dit vind ik, groot en klein tegelijk, vind het moeilijk haar goed in te schatten merk ik.
Dat is fijn! Goed gesprek en even samen zijn. Het is ook een lastige leeftijd maar ze kunnen het ook nog niet overzien. Wanneer je ze betrekken voelen ze zich in ieder geval gehoord. Onze zoon is HB en groot. Het is heel gemakkelijk om hem ouder in te schatten. Ook voor ons. Bij de wissel van de school hebben we het zelfde gesprek gehad. Afgesproken dat wij gingen kijken, mocht het niks zijn kijken we verder. Past het vertellen we er alles over, zijn we langs gereden om te kijken hoe het eruit zag. Zijn gevoel was verder goed. Niet dat dan alles soepel verloopt maar beter dan zijn oude school. Nu weer enthousiast over het leren en na schooltijd vaak nog aan het tekenen. Als ze er zelf niet over begint zou ik in het weekend nog eens over hebben. Misschien een wandeling door de wijk om te kijken. Maar dan is het handig om te weten of er wachtlijsten zijn anders kan het een teleurstelling zijn.
Ik heb al gebeld met de directrice van de eventuele nieuwe school om te vragen of er plek was en hoe dat dan allemaal gaat. Er is plek! En het zou ook vrij snel kunnen allemaal, dat is mooi, want hoe langer we er tegenaan gaan hikken hoe groter het probleem wordt. Even langs de school binnenkort met haar om te kijken is een goed idee ja!! Fijn dat de scholen wissel bij jullie is bevallen! Is echt niet fijn, als je kind het niet naar z'n zin heeft.
Wat goed nieuws! Het is waar als je gaat moet je ook gelijk. Wij kregen van zijn nieuwe school te horen dat hij nog 1 week zijn eigen school had waar van 1 dag meelopen en dan starten. Ze vonden het belangrijk omdat ze bang waren dat ze anders meer op moesten bouwen als hij langer bleef. ( Het was een leuke school die zijn best deed maar het was niet voldoende voor hem, hij deed werkelijk niks meer aan schoolwerk) Ben benieuwd of ze straks met andere ogen naar de wijk gaat kijken. Misschien dat ze zich daar wel ziet rondlopen. Duim, duim, duim