Ik moet een beetje lachen.. je wilde gepamperd worden? Dat de wereld een boze plek is vol nare werkgevers en dat het heel normaal is om van baan naar baan te gaan? Ik vraag me af waarom je op deze baan bij de gemeente hebt gereageerd.. of dit dan een droombaan is of gewoon even leuk voor nu.. want die vraag komt, áls je al wordt uitgenodigd. Ik ben ook op zoek naar een collega en kijk naar of mensen langer willen blijven, waarom ze bij ons willen komen. Bij jou zie ik dat niet zo gebeuren. Dat geeft niet maar daar kan je wel aan werken... wat vind je nou echt leuk? Hoe ben je opgeleid? Je kunt zelf of met een coach nadenken over wat je echt graag wilt en hoe je dat kunt bereiken. En heel eerlijk.. behoor je tot de generatie die alles in de schoot geworpen wil krijgen, ben je iemand die wegrent als het moeilijk word, kan je reflecteren op je eigen gedrag?
Ik herken het wel hoor @Michelletb97. Het is niet raar. Er zijn heel veel mensen die werk doen wat ze misschien niet echt leuk vinden. En niet weten wat ze wel leuk vinden. Toevallig heb ik nu leuk werk, maar er zijn vast nog 100 banen die ik leuker vind. Maar je kan dat nu eenmaal niet allemaal proberen. Je bent jong en kiest een opleiding, waarvan je denkt dat je dat leuk lijkt. Dan al sluit je duizenden beroepen uit. Dan ga je werken in de branche waarin je gestudeerd hebt en dat is wel leuk, maar wil je dat de rest van je leven blijven doen? Dan ga je een nieuwe opleiding volgen omdat er kansen op je pad komen, en zit je zo weer in een nieuwe job. Maar nog steeds zijn er tig beroepen waarvan je nog nooit geproefd hebt. En waar eindig je als je 60 bent? Geen idee. Ik denk dat je moet blijven zoeken en proberen tot je iets leuks hebt gevonden. En als je daarna weer kriebels krijgt, ga je weer opnieuw op zoek. Maar dat valt niet mee als je er diploma's voor nodig moet hebben. Je bent in ieder geval niet de enige!
Ik ben na heeeel veel omzwerven in de IT terecht gekomen. Origineel opgeleid voor belastingrecht ik zou eigenlijk bij figuren als shell fiscale constructies moeten opzetten...nu maak ik wel constructies maar dan met database verwerkingen, beetje t idee van coronadashboard en dan bij voorkeur die achterkant ervan (het ophalen uit allerhanden systemen en bundelen in 1 database, maar dan wél snel en niet piepen over 45.000+ regels). Het is wel behoorlijk funest voor je salarisopbouw die omzwervingen, ik zit nu denk ik op de helft van wat ik had gehad als ik door was gegroeid in mn originele baan met 12 jaar extra ervaring op dat vakgebied. edit: er zit wel iets van mn opleiding in mn huidige werk van alle vakken was access degene die me t op t spoor zette . Achtergrond financiele administratie en verzekeringen helpt ook wel. Er is gewoon zoveel leuks, maar IT is wel een blijvertje (al doe ik nu ook weer wat anders dan waar ik origineel voor ben aangenomen maar dat heeft met de kinderen te maken, ik kan niet zwaar doorleren als ik 3-4 uur blokjes slaap op interval basis en we hebben in die hoek ook veel werk liggen dus dan maar ff een zijstapje, alweer)
Herkenbaar, mijn dochter is 23 en heeft exact hetzelfde. Zoveel interessante beroepen, ze kan gewoon niet kiezen. Ze werkt nu in de bezorging, leuk als bijbaantje maar niet bepaald een vetpot. Daarnaast is ze ook ondernemer maar kan ze niet van rondkomen. Ze heeft binnenkort een orienterend gesprek bij een uitvaartondernemer; hier heeft ze al lang interesse in. Ik denk het verder vooral veel zoeken en uitproberen is.
Ik ben het eens met eerdere reacties. Vind ze overigens totaal niet hard overkomen. Ik ben zelf werkgever. Vaak weten bepaalde personeelsleden inderdaad niet wat ze zoeken in het arbeidsveld. Helaas zijn de jobhoppers echt totaal niet aantrekkelijk om aan te nemen. Ook voor collega’s is het erg vervelend om steeds een nieuw iemand te moeten inwerken. Ik zou dus eerst jezelf afvragen waar jij jezelf over 5 jaar ziet en vooral waarom je toen steeds gekozen hebt om een nieuwe uitdaging aan te gaan.
Ik ben inmiddels 35 en laat me omscholen. Ik snap heel goed dat je op je 24e nog niet weet waar je staat, wie je bent, of waar je naartoe wil. Mooi dat er mensen zijn die direct voelen waarvoor ze in de wieg zijn gelegd. Maar in de praktijk werken maar weinig mensen uiteindelijk in het werkveld waarvoor ze zijn “opgeleid”. Dit zegt iets.. en maakt je niet vreemd. Wel is het vervelend voor jezelf. Het maakt je onzeker en ook niet een hele gemotiveerde werknemer. Mijn tip. Blijf even waar je nu zit. Ga met jezelf aan de slag. Neem een carrière coach, studieadviseur oid in de arm. En dan nog is het nooit de zekerheid voor de rest van je werkende leven. Een mensenleven veranderd, interesses kunnen veranderen. Maar ik denk wel dat het je een richting kan geven. In ieder geval om je talenten ontdekken. Succes! En zet je schouders eronder, dan komt het echt op je pad!
Ik ben ook een jobhopper geweest van mijn 19e tot mijn 25e. Heb o.a. bij een verzekeraar, notaris en importeur (van motoren) gewerkt. Toen in de logistiek terecht gekomen en daar werk ik nu nog steeds met veel plezier (nu 16 jaar hier in dienst).
Ik heb ergens in het begin gereageerd. Ik vind het jammer dat je je aangevallen voelt. Dat is in ieder geval niet mijn intentie geweest. Ik zal je mijn carrière geven: Vakantiebaan en na mbo doktersassistente nog een jaar in die winkel gewerkt. Mei 98 het leger in gegaan, 1,5 Jr opleiding daarna in het leger: 2 jaar doktersassistente op kazerne 1 jaar op militaire ziekenauto gezeten bij algemene militaire opleiding 1 jaar artillerie raketten 2 jaar artillerie kleine raketten, beide op de ziekenauto 2 jaar instructeur, daar mijn opleiding HBO voor docent zorg en welzijn afgerond 1 jaar ziekenauto bij grote geneeskundig peloton Toen kreeg ik MS. Dan nog twee jaar onstalgbescherming. 1 jaar stafberichtenkantoor, waar alle post en mail binnen kwam 1 jaar ondersteunend geweest voor militair verpleegkundigen, om ze gereed te maken voor Afghanistan Daarna kon ik kiezen, ww of huismeester, dus huismeester Dat 1,5 jaar gedaan en weggevlucht naar de servicebalie waar alle aanvragen van niet militaire aard binnen komen, zoals recepties en partijen, overnachting en kantoorbehoeften. Na 3 jaar kon ik brandpreventiedeskundige worden en dat doe ik nu. Binnen defensie. Ik heb 189 gebouwen welke ik jaarlijks moet inspecteren en verslag van schrijven. Ik merk nu na 4 jaar (zolang heb ik nog nooit bij 1 club gewerkt) dat ik wat nieuws wil, dus hopelijk komt snel de reorganisatie en dat ik naar een andere kazerne kan, dus weer nieuwe gebouwen En ondertussen me verder ontwikkelen, want dit werk vind ik leuk. Ik ben nu bijna 46 en ik weet dat ik dit werk lachend doe tot mijn pensioen, als ik maar regelmatig andere kazernes krijg. Elke 4 jaar ofzo. Dus jobhoppen, ja. Ik zou wel graag docent worden, maar niemand wil me, terwijl mijn echte passie wel in het onderwijs ligt. Maar helaas.. hun gemis. Ik ben een supergoede docent. Ik ga weer solliciteren als de jongens op het vo zitten, op dit moment kan ik mijn werk heel goed combineren met de opvang van de jongens en corona. Dat lukt in het onderwijs niet zo makkelijk
Ik snap jouw gevoel wel en vind de reacties hier echt niet hard. De dames proberen een spiegel voor te houden en zelfreflectie is lastig, maar wel heel nuttig. Op m’n 21e ben ik in de kinderopvang gerold, maar na een jaar was een contract verlenging niet mogelijk ivm terugloop, omdat er toch geld binnen moest komen heb ik gesolliciteerd bij een zorgverzekeraar op de klantenservice. Verschrikkelijk vond ik dat! De hele dag non-stop telefoontjes, toch heb ik er ruim 8 jaar gezeten (wel verschillende functies) De sfeer was wel echt top. Naar 8 jaar ben ik gestopt en iets anders gevonden. Ik rolde in de detacheringswereld, maar ook daar kon ik mijn draai niet vinden. Mega commercieel, dus na 2 jaar toch maar iets anders.. en inmiddels werk ik met zoveel plezier in de sector woningcorporatie. Vanaf dag 1 voelde dit als thuis komen (net zo’n fijne sfeer als de zorgverzekeraar). Ik zou wel echt proberen om niet te veel gaan jobhoppen, dit is echt niet altijd aantrekkelijk voor werkgevers. Toen ik werkzaam was in de detacheringswereld sloegen we bijvoorkeur jobhoppers over of ze moesten echt van goede huize komen! Geef het ook tijd, maak de werkzaamheden eigen, leer collega’s kennen en af en toe is het even doorzetten. Helaas is het leven niet altijd leuk