als je man een hypochonder is...

Ik zou in zijn bijzijn een uitvaartcentrum bellen en alvast vragen wanneer ze plek hebben voor hem.

Maar even serieus. Echt heel irritant. Mannen zijn sowieso echt aanstellers met verkouden en hoesten, maar dit gaat wel ver. Ik heb geen tips voor je, maar sterkte

 

Ik was al lang ontploft en zou gezegd hebben dat hij normaal moest doen. Maar ik ben dan ook niet de geduldigste. Dus heel veel sterkte ermee.
Oh en ik hoop dat je ook tegen hem verteld hebt, dat dit komt door zijn ongezonde levensstijl en dat hem nog veel erger te wachten staat als hij niet meer gaat bewegen en gezonder gaat eten.
Dat deed ik toen mijn man nog rookte. Zeer gedetailleerd zijn toekomst geschetst toen hij maar niet wilde stoppen. Heeft goed geholpen.

 

Ziek betekend in je bed en mij niet lastig vallen. Eten neeeee je bent ziek



Misschien dat hij dan stuk sneller beter is

 

Ik zou hem in zijn sop gaar laten koken. En hem wel de tip geven dat als het allemaal zo vreselijk ernstig is, dat hij zich ziek moet melden van zijn werk en in bed moet gaan liggen inderdaad. En vooral niet gaan zorgen en wat hij zou moeten doen vervangen ed, want dan houd je het enkel in stand. Dat pakt hij dan maar weer op als hij beter is.

 

Och mannengriep! Ja dat is ook erg heftig.

Zou hem naar z’n bed sturen met de mededeling dat ie beneden kan komen als hij bij is getrokken van zijn bijna doodervaring.

Ik ga slecht op aanstelleritis.

 

Ha ts,

Wat je man doet komt vrij veel voor bij het mannelijk geslacht. Dat even ter geruststelling. Wat je zelf kunt doen is hoe je erop reageert.

Je verteld dat je de dag na je bevalling zelf stond te koken. Waarom? Ik zou een driesterren restaurant hebben gebeld en hebben laten bezorgen. Uiteraard alleen voor jezelf!
Je verteld dat hij de kraamverzorgster heeft weggestuurd bij de tweede.
Ik zou het centrum gebeld hebben en haar terug gevraagd hebben en de situatie uitgelegd hebben. Kan hij zich lekker schamen voor zijn egoïsme.
Je verteld dat jullie beiden ziek zijn en hij wel zijn werk kan doen, maar verder niets.
Ik zou hetzelfde doen. Wel voor jou en de peuter zorgen, maar verder niets. Bestel eten. Bel huilend zn moeder op dat je vreest voor zijn leven, of je alsjeblieft hulp kunt krijgen in de zorg voor hem. M.a.w: pas je reactie aan!
Hij komt ermee weg door JOUW houding. Als jij dit pikt is dat voor hem natuurlijk ideaal. Maak zelf een afspraak bij de huisarts en kom terug met een ziektebeeld waarbij je volledig bedrust moet houden, maar doe wat!
Zo'n aansteller versla je alleen door de overtreffende trap! Veel plezier (bewaar je humor)

 

Dit is geen hypochonder gedrag hoor, maar kan me voorstellen dat je het vervelend vindt. Echter weet je niet hoe hij zich voelt, misschien is hij wel echt heel beroerd.

 

Dan zou hij niet werken toch. Als je kunt werken, kun je ook je (ook zieke) vrouw steunen.

 

Geen idee, ik ben er niet bij. Mijn man zou nagenoeg altijd gaan werken, maar kan me voorstellen dat wanneer je niet fit bent, je daarna wel instort. Neemt niet weg dat wanneer zij ook niet fit is, ze het wel samen moeten doen

 

Dit is idd niet hypochonderen. Dit is gewoon echt egoïstisch gedrag en niet helpen in het huishouden.

Dat ziek zijn heeft elke man. Als de mijne verkouden is zegt hij voor het slapengaan al zelf ' als ik er morgen niet meer ben, zeg aan de kleine dat ik hem graag zie'.

Ja hoor jongen.

 

Nou dit. Ziek is ziek en dan behoor je in bed te liggen mede om er voor te zorgen dat andere niet aangestoken worden. Ik zou na dat dit over is (als dat al gebeurd ) eens rond de tafel gaan zitten en bespreken hoe jij je voelt. Ik zelf moet dat ook meer doen maar je moet zelf zeggen tot hier en niet verder.

Sterkte, denk ook vooral aan jezelf!

 

Is de irritatie echt dat hij -doet alsof- hij ziek is of is het het verdriet wat hij jouw in het verleden heeft gegeven door de manier waarop hij met jou is omgegaan?
Ik vind het namelijk ontzettend rot om te lezen hoe hij met bepaalde situaties omgaat richting jou en ik kan mij zo goed voorstellen dat het steekt als hij dan na zijn werk op de bank ploft en als een standbeeld blijft zitten en niks doet. Terwijl jij de gene bent die altijd door moet gaan omdat hij dat op een bepaalde manier van je verwacht(te). Ook nu.
Ik denk niet dat de vraag moet zijn of hij echt ziek is ja of nee maar of jullie wel gelijkwaardig aan elkaar zijn als het om dit soort zaken gaat en als dat niet zo is hoe jullie dat dan samen kunnen oplossen zodat jij je ook gezien, gehoord, gesteund en geliefd voelt.

 

Hier (helaas) ook herkenbaar... wat mij helpt, is spiegelen en vertellen wat hij doet en hoe dat overkomt.

En idd, als vriend hier zwaar zuchtend/ steunend en kreunend op de bank gaat liggen verzoek ik hem ook (niet...) vriendelijk om naar boven te gaan, dat gedrag kost mij teveel energie.
Hier helaas ook de ervaring dat ik ook niet altijd de steun/ begrip krijg als ik iets mankeer maar hij andersom dan beledigd is, dat ik niet direct in de zorg modus voor hem schiet...

Ooh en dit nr... kon hij zowaar vanmorgen ook hard om lachen en zich stiekem wel in herkennen

 

Dit is geen hypochonder, maar als je het mij vraagt een zielige egoïst.

Ik had dit echt met een enorme overdreven “humor” de deur uitgeveegd, dit gedrag.
Als hij opstaat, naast hem staan en hem ondersteunen.
Als hij gaat eten hem voeren.
Als hij gaat liggen op de bank een nat washandje op zijn hoofd en een dekentje.
Als hij hoest over zijn rug wrijven.

Pfoi. Jouw man zou het met mij vreselijk zwaar krijgen. Wat een mietje.

 

Oh echt geweldig hè die speel ik nog weleens af voor m’n pubers als ze weer eens ellendig op de bank liggen en ik heb hun hulp nodig

Verder herkenbaar qua man, die heeft altijd een keelontsteking als ie keelpijn heeft en een longontsteking als hoest enzo, pfff ga in je bed liggen dan vent en val mij niet lastig

 

Oh hel de mannengriep. Waar man en ik ruzie van krijgen is dus dit We hebben nooit ruzie maar ik kan er ZO niet tegen. Als hij verkouden is dan moet ik bijna een ambulance bellen en kan hij niks. En als ik dan zeg neem een paracetamol dan is het “nee daar houd ik niet van” Ja of je lost het op of je kapt met zeuren aan m’n hoofd Terwijl voor mij de wereld van zorgen en huis nooit stopt. Zelfs niet toen ik spit had en bijna niet kon bewegen kroop ik nog naar de keuken om ontbijt voor de kinderen te maken. Dat laatste is overigens direct ook mijn fout: ik ga altijd maar door en sta mezelf ziek zijn niet toe en om die reden sta ik het denk ik bij mijn man ook niet zo toe Dus bij ons is het er een wisselwerking van hij die direct de stervende zwaan doet en ik die nogal is van hoppa schouders eronder en gaan.

Mijn enige tip is dus het uitspreken. Wij weten dit van elkaar. Als hij ziek is gaat hij dus in bed liggen en helpt waar nodig alleen met het hoogst noodzakelijke (we hebben 3 kinderen soms heb ik echt even wat handen tekort) en als ik weer kruipend met spit in m’n rug boterhammen sta te smeren sommeert hij me nu dat ik op de bank moet gaan liggen.

overigens; ik heb ooit eens gelezen dat mannen ook daadwerkelijk meer pijn ervaren dan vrouwen

 

Die heeft duidelijk last van aanstelleritis. Paar schoppen onder de kont en je zou snel verbetering moeten zien. Kuurtje wel afmaken.