Zijn jullie ook weleens ontzettend jaloers? niet op spullen maar op andere mensen niet omdat ik ze het niet gun maar het gewoon zelf ook heel graag wil. Maar niet gedaan heb of doe. ben nu gewoon heel jaloers op mensen die zijn skiën. Ik zelf durf en doe het niet omdat mijn gegeneraliseerde angststoornis het tegen houdt en ik gewoon niet heel impulsief ben dus ook niet aan andere durf te zeggen oh zal ik ook meegaan. Baal dat mijn partner er niks aan vindt dus die kan me er ook niet mee helpen. maar hebe r gewoon buikpijn van….ik wil het ook lekker op de berg met die mooie blauwe lucht Ben benieuwd of jullie ook weleens jaloers zijn op dit soort dingen.
Ja hoor. Ben zelf een enorme chaoot en een uitsteller. Ben zo jaloers op mensen die structuur hebben en ook kunnen doorzetten. Bv schoonmaken: wat iemand anders mss op 2u kan doen, doe ik 3 dagen over. Max 10min en ik heb n pauze nodig, die makkelijk een uur duurt of zo . Ik ben als de dood voor onaangekondigd bezoek omdat mijn huis steeds een stort is. Als ik een bericht krijg dat iemand even wil langskomen is het alle hens aan dek. Vooral de week dat ik de kinderen heb. Anders “valt het nog mee”
Ik ben erg jaloers altijd op mooi zwangere vrouwen. Ik word een soort blowfish en diep ongelukkig en doodmoe, niets stralends aan, en dit begint al met 6 weken En op mensen die een spic en span huis hebben als je er onverwachts binnenkomt. Dit had ik vroeger altijd, maar het lukt me niet meer.
Ja ook ik ben wel eens jaloers ... maar vind dat niet erg dan weet ik weer wat dromen is en heb ik weer een doel. Vaak verdwijnt dat gevoel weer en heb ik weer een ander doel.
Het heeft mij 10 jaar gekost om niet meer jaloers te zijn op de mensen die gaan skiën. We hadden de financiële middelen niet, nu wel maar ik heb een slechte knie. Nu op wintersport is garantie op een bananenritje van de EHBO de piste af . Tevens concerten. Ik wilde dolgraag naar Phil Collins, hele goede herinneringen aan toen ik 20er was. Ik kon er echt buikpijn van krijgen en zelfs de muziek niet willen horen, omdat ik zo graag wilde. Ben er twee jaar geleden geweest, wat een deceptie. Wel genoten maar ik hoef niet naar Genesis in maart, omdat ik liever de goede herinneringen wil bewaren.
Ik ben wel eens jaloers op de toeristen die ik hier zie op het eiland. Het betekent dat hun snel weer naar huis gaan. Nu wij hebben besloten weer naar NL te gaan is dat gevoel minder. He het btw niet bij elke toerist die ik zie hoor, maar met vlagen! Ik probeer het ook wel eens om te draaien, misschien zijn de toeristen ook wel eens jaloers op mij. Dat ik op zo een mooi, relaxt eiland woon met een heerlijk klimaat. Haha.
Ja zeker weten! Op gezonde mensen, Dien maar 1 keer per jaar een dokter zien ipv 3 keer per week op zwangeren, of mensen met kindjes Op mensen die gewoon kunnen werken, en die jaloers zijn op mij omdat ik altijd thuis zit (wat echt zo leuk is NOT) Op mensen die op niks moeten letten qua eten en niet snappen dat 1 keertje zondigen voor mij meestal gewoon echt geen optie is Maar ik zal het wel nooit laten merken dat ik jaloers ben, en natuurlijk gun ik het iedereen ook om een of meerdere van bovenstaande dingen te hebben
Nee eerlijk gezegd niet, wel vind ik het vreselijk jammer dat ik ben afgekeurd en dat ik in die zin niet kan doen wat ik graag had willen doen. Ik heb jaren nodig gehad om dat te kunnen verwerken en het goed te vinden zoals het nu is. Mijn man maakt nu carrière, iets wat ik zelf graag had gewild maar jaloers ben ik alles behalve. Hij doet dit voor ons samen en ik geniet met hem mee. Bewonder hem daarin enorm en zoals hij zelf zegt zonder mij was hij nooit gekomen waar hij nu stond dus in die zin doen we allebei ons deel om een gezamenlijk doel te bereiken.
Nee eigenlijk niet. Ik ben gelukkig met mijn gezin, man, vrienden, carrière, mezelf. We zijn gezond en doen wat we willen en kunnen (vakanties en er op uit) Ik ben soms hoogstens jaloers als mensen nu snel een huis vinden (we willen ook graag een nieuw huis maar moeilijk) of wel eens op vrienden zonder kinderen die lekker in het weekend soms niks hoeven en kunnen gaan en staan waar ze willen
Ik ben de laatste tijd erg jaloers op vrouwen die met hun moeder winkelen, kletsen, appen, bellen en noem maar op.
Nee, eigenlijk niet. Zelfs niet op mensen die met 2 ogen kunnen kijken Het enige wat ik wel graag zou willen, is een keer een paar weken achter elkaar doorslapen. Dat breekt me wel op met die Luc van mij die in de 3,5 jaar dat hij er nu is nog nooit een nacht doorgeslapen heeft. En ik dus ook niet Jaloers ben ik echter niet op anderen. Het is gewoon zo. Maar daar staat veel tegenover. Ik mag áltijd uitslapen op zaterdag en zondag bijvoorbeeld. Ik heb een hele lieve moeder die ik elke dag bel en een fantastische zus die ik ook elke dag app en bel. Ik heb mijn C, mijn kindjes en een schitterend huis. Mijn beste vriendin is m’n collega en ik voer m’n droombaan uit waar ik ook erg goed mee verdien Ik mag niet klagen.
Ik word altijd jaloers als ik vakantiefoto's zie van mensen die lekker naar de zon zijn geweest. Dit jaar lukt dat voor ons nog niet, maar ik hoop heel erg dat dat volgend jaar wel gaat lukken.
Dat hoor ik van meerderen, maar heb dat zelf gelukkig totaaaaaaaal niet zo ervaren! Vond het juiste een fantastische ervaring rijker
Ik ben jaloers op de vrouwen die snel zwanger raken. Die geen hulp nodig hebben van t ziekenhuis. En tegelijkertijd soms ook jaloers op vrouwen die bewust geen kinderen hebben: op hun vrijheid. En ben dol op mijn bewust kinderloze vriendin, als je daar binnenkomt geen speelgoed, herrie en je kan gewoon ononderbroken praten en ik neem de kinderen met alle liefde dan ook NIET mee haha Ik ben wel eens jaloers op vrouwen die naar hun werk gaan. Ik ben afgekeurd, met een universitaire titel en zeker ambitie... maar het kan gewoon niet. Ik mis het werken.
Of het echt jaloezie is weet ik niet zo goed, maar ik heb altijd wel bewondering voor vooral jonge mensen (denk: tussen de 15 en 25) die al vroeg weten wat ze willen en daar dan ook in hebben doorgepakt en een eigen bedrijf in hebben opgezet. Vooral dat ''eigen bedrijf opgezet'' is wel een steeds terugkerend ding bij mij waarbij ik mezelf maar blijf vergelijken met anderen. Ik heb heel erg last van perfectionisme waardoor het er bij mij tot nu toe nog altijd niet van is gekomen...
Ja, op mensen die het financieel beter hebben dan wij. Waarvan hun huis af is of die kunnen investeren in duurzaamheid. Die niet achter de feiten aanlopen. Wij hebben vaak tweedehands dingen die stuk gaan enzo, altijd aan het sparen en sparen en dan is het weer op omdat we wat belangrijks hebben aangeschaft (dit jaar bv 2 kunststof kozijnen). Kinderen willen zo graag eens naar het buitenland. En als ik dan verhalen zie van mensen die dat elk jaar kunnen wil ik dat ook wel eens. Of gewoon eens een biosje pakken of een pizza bestellen zonder te hoeven rekenen. Maar, ik misgun het nooit iemand! En probeer de leuke en goede dingen eruit te halen en geef dit ook mee aan de kinderen.
Ik ben jaloers op mensen die licht in het leven staan, zich met volledige overgave kunnen weiden aan dingen en zich niet laten belemmeren door "wat andere mensen wel niet van ze kunnen denken". Gewoon zijn wie ze zijn en er durven te zijn. Ik ben zelf een hele erge perfectionist en ik zie echt alles, dus ik denk dat mensen dat ook bij mij zien (aan uiterlijkheden, mijn huis etc), waardoor ik altijd doordraaf. Daarnaast kom ik zelfverzekerd over omdat ik geleerd heb hoe dat moet, maar zo voel ik me totaal niet. Ik ben 9 van de 10 keer heel hard voor mezelf en totaal niet mijn eigen beste vriendin. Dus mensen die dat wel zijn, durven zijn wie ze zijn, echt genieten van dingen ook al zijn ze niet perfect, positief en licht in het leven staan.. daar ben ik echt jaloers op. But I'm working on it! Het gaat al veel en veel beter dan eerst!
Zolang wonen jullie nog niet op Sint Maarten toch? Een oud vriendinnetje van mij woont er bijna 5 jaar en komen dit jaar terug naar Nederland maar zouden het liefst blijven of op een ander Caribisch eiland gaan wonen. Maar ivm zijn werk mogen/kunnen ze niet blijven. Die zijn nog niet klaar daar en willen eigenlijk niet terug. Geen idee wat ze uiteindelijk zullen doen maar weet wel dat ze echt hun plek hadden gevonden daar.