Indien ‘onterft’ dan moet je er zelf achteraan. Indien je niet onterft bent hoort de notaris contact met je op te nemen. Echt onterven kan niet, hij houdt recht op zijn legitieme portie.
Zal er wel een testament moeten zijn. Mijn moeder heeft geen testament bijv, dus die notaris komt er niet aan te pas. Schoonouders hebben wel een testament, dus daar hebben we wel een notaris.
sorry maar hier raak je mij kwijt.. hoezo is hem de mogelijkheid tot afscheid nemen ontnomen? Hij wil toch geen contact? Of heeft in elk geval al jaren geen contact? Waarom zou er dan contact met hem moeten worden gezocht als ze op het punt van overlijden staat? Dat is toch het risico dat je neemt bij het verbreken van contact. Iedereen weet dat iedereen dood zal gaan en hij wist vast dat zijn moeder niet de jongste meer was. Ik snap het even niet meer.
Ik heb even terug gezocht, maar volgens mij heb ik nergens terug gelezen dat hij geen contact meer wilde en ook al is dat wel het geval, dan kan het overlijden van je moeder heel wat los maken. Wij weten niet wat er allemaal is gebeurd. @Noelle85 lastig verhaal, in jullie situatie lijkt mij het onderzoeken welke notaris betrokken is de meest handige aanpak. Niet om het geld, maar omdat hij/ zij verder van de situatie af staat.
Klopt, daarom zeg ik in de zin erna of heeft in elk geval geen contact. Bij geen contact moet je je altijd realiseren dat de dood heel plotseling kan komen waardoor het contact sowieso nooit meer hersteld kan worden. Als je dat niet wil, prima. Maar als je dat risico niet wil lopen dan zul je dus toch op een of andere manier contact moeten onderhouden. En natuurlijk verbreken mensen niet zomaar het contact met familieleden. Maar het leek alsof to verbolgen is over het feit dat haar man niets wist van het overlijden en de begrafenis terwijl dat mi logisch is bij geen contact.
Logisch, maar ook iets heel definitiefs als het zo ver komt en dan is het te laat. Je kan dan niet meer terug. Daarom vind ik het heel heftig om echt te breken met een familielid wat zo dichtbij staat. Je vader, moeder, broer, zus etc. Zodra de dood om de hoek komt kijken is er geen weg terug. Overigens zou ik in dit geval denk ik niks doe, behalve steun zoeken en praten met elkaar. Blijkbaar doet het hem tochheel veel en had hij dat zelf misschien ook niet verwacht.
@Boordevol soms zijn dingen niet zo zwart en wit, en in deze is de deur voor man dicht gegooid en niet andersom. Maar als familie dan wel drie weken na het overlijden een brief gaat sturen met daarin alleen 'je hebt je moeder veel verdriet bezorgd', dan vind ik dat ze ook de moeite hadden kunnen nemen om te bemiddelen en hem hadden kunnen informeren dat het slecht ging met zijn moeder. Dan hadden zowel moeder als man zelf de keuze kunnen maken of ze al dan niet afscheid hadden willen nemen. Maar bedankt voor alle info, we weten nu in ieder geval dat als we meer willen over haar overlijden en of ze begraven is, dat we daar zelf achteraan moeten.
Mijn beste vriendin heeft ook net in zo'n situatie gezeten. Familie is geen optie maar ze is naar hun oude buurt gegaan en heeft gesproken met buren en wat oude vrienden, en zo een beeld kunnen vormen van de laatste jaren. En dat helpt met de afsluiting en verwerking. Sterkte!
Jullie zullen vanzelf iets horen via een notaris afhankelijk van wat er in het testament staat. Dit kan best lang duren soms, tot wel een jaar na overlijden. De notaris vraagt dan of je de erfenis aanvaard of eventueel benificiair aanvaard, dus dat je alleen wat krijgt als er wat is en niet voor de schulden opdraait. Ik heb dit een tijdje terug ook gehad met een oom van mijn vader die overleden was waar ik het bestaan niet eens van wist. Omdat mijn vader helaas overleden is, waren mij zus, half zus en ik degene die het geld verdeeld zouden krijgen. Je zit dus niet zomaar aan schulden vast en ik kan me ook voorstellen dat je helemaal niks wilt ontvangen. Dit kan je allemaal aangeven bij de notaris. Hopelijk krijgen jullie duidelijkheid hierin!
Zelfs al zou het contact door de partner van TO verbroken zijn (wat niet zo is begrijp ik), dan nog kan het een gevalletje 'iets weten met je verstand' versus 'iets anders voelen' zijn. Overigens moeten er nog altijd twéé partijen zijn om contact te kunnen onderhouden.
Mijn schoonvader is paar jaar geleden overleden. Mijn man is enig kind en had geen contact meer met zijn vader.. Ik heb zijn vader nooit gekend.. nou hadden wij het geluk dat zijn familie wel contact heeft opgenomen toen zijn vader overleed en is mijn man wel naar de uitvaart geweest.. wij dachten ook dat we eea zouden moeten regelen omdat een ander dat niet mocht doen.. (rekeningen stopzetten, etc) maar een oom van mijn man heeft alles geregeld. wel hebben wij nog een rekening ontvangen destijds en die hebben wij aan de oom van mijn man gegeven.. Die heeft de hele afwikkeling gedaan, geen idee wat er over is gebleven of tekort kwam.. We hebben er niet voor getekend bij een notaris, maar hebben zo in overleg met hen aangegeven dat we niks hoefde te hebben.. ik snap dat dit in jullie situatie anders is.. was je man ook enig kind? Ik snap dat hij misschien antwoorden wil, anderzijds als er geen contact is is dat ook een beetje het risico wat erbij hoort..
Ik zou er helemaal niks mee doen Jullie hebben geen contact meer dus waarom nu wel actie ondernemen ? Dat er nog vragen zijn ja dat is lastig maar die zou ik niet bij haar naasten neerleggen
Mijn schoonouders hebben geen contact met met één van hun zonen. Toen mijn schoonmoeder op sterven lag is mijn zwager gebeld of hij afscheid wilde nemen, hij wilde dat niet. Toen ze is overleden is er ook ook gebeld of hij nog afscheid wilde nemen en toen wilde hij het ook niet. Er is toen besloten dat hij niet vermeld werd op de rouwkaart en dat als het zo blijft hij ook niet opgebeld wordt als schoonvader zo ver is. Maar hier is het zo dat beide partijen fouten hebben gemaakt en niet willen bij leggen.
Ben ik niet met je eens. Ik heb geen contact meer met mijn vader maar wil wel weten of hij overleden is zodat ik niet voor verassingen kom te staan en overal afstand van kan doen.
dat snap ik. Maar zij heeft het over dat het haar man zwaar valt vanwege geen bericht voor de begrafenis enz. Dat is echt een risico dat je moet incalculeren. Al begrijp ik nu van to dat hij niet degene is die geen contact wilde en dan lijkt het me heel naar dat het door de dood ook definitief niet meer kan.
Zou het kunnen zijn dat moeder zelf aangegeven heeft dat ze ook op dat moment geen contact wilde? Dus misschien heeft moeder dit zelf wel besloten. Sterkte! Als het niet zijn eigen keuze geweest is om geen contact te hebben kan dit toch wel heel definitief zijn
Klopt dat wel? Want mijn moeder heeft dit pas aan de hand gehad met mijn oma en de notaris heeft volledig onderzoek gedaan naar erfgenamen en alle erfgenamen op de hoogte gesteld omdat zij recht hadden op een stukje.
De leuk is voor de duidelijke uitleg. Wij kregen spontaan een brief op de mat van een notaris. Bleek de nicht van mijn vader te zijn overleden en de notaris heeft iedereen opgezocht. Mijn schoonouders kregen juist niks te horen dus we waren al benieuwd hoe dat zat. Nu weten dus als ze het kindsdeel willen er zelf achteraan moeten zitten. Geen idee of ze dat willen. Maar dan hebben ze nu in ieder geval alle informatie.
Vind ik toch wat kort door de bocht. Om afscheid te kunnen nemen van iemand hoef je diegene niet lief (meer) te vinden of er een goede band mee hebben gehad. Soms zorgt afscheid nemen ook voor een stukje afsluiting, hoe naar je contact met de overledene ook is geweest. Ik denk dat hulpverleners (psychiater/psycholoog/artsen/e.d.), niet voor niks aanraden om afscheid van iemand te nemen. Soms kun je dan verder rijden met de trein die ‘het leven’ heet. Soms kun je dan, als je bij een graf staat, eindelijk eens boos worden of huilen tot er geen tranen meer over zijn of juist lachen, zodat je weer door kunt. Zonder afscheid kan het zo onaf voelen. Ook als de band of relatie afschuwelijk was; in wiens beleving dan ook.