Hoi allemaal! Uit het niets beginnen mijn eierstokken weer te rammelen… Heb jij kinderen met ook zo’n leeftijdsverschil? Zoja: hoe is dat gegaan? Wat zijn voor en nadelen. Zou je dingen achteraf anders hebben gedaan?
Ik ken wel een gezin met dit leeftijdsverschil. Hoewel de kinderen in een ander levensfase zitten en ze ook nog eens jongen en meisje zijn, zijn ze heel hecht met elkaar. Heel leuk om te zien. Ik denk zelf dat dit nog beter is dan 4 jaar leeftijdsverschil. Tenminste gezien onze fases met de jongste. Door de peuterpuberteit en nu de kleutertijd met emoties alle kanten op, wordt onze oudste vaak wel ondergesneeuwd. Het lijkt me minder erg wanneer hij 2/3 jaar ouder was geweest. Nu heeft hij ons ook nog zo hard nodig. En daarbij. Waarom niet? Ik ken genoeg gezinnen met kinderen binnen de ‘2 jaar ertussen’ waarbij ze juist helemaal niet met elkaar kunnen opschieten. Je weet het van tevoren toch niet hoe dat uitpakt, ongeacht de leeftijden.
Je weet het van te voren toch nooit. Het ligt nl echt aan de karakters of kinderen het met elkaar kunnen vinden of niet. Leeftijd heeft daar vrij weinig mee te maken. Ik scheel zelf 3 en 5 jaar met m’n broer en zus, had altijd ruzie met m’n broer en met m’n zus weinig contact. Nu hebben we allemaal een goede band. Mijn dochters schelen 6 jaar, ik zelf vond het heel fijn, oudste was al vrij zelfstandig toen de jongste geboren was, ze kon veel meehelpen (voor zover ze dat wilde uiteraard). Over het algemeen gaat het goed, jongste is wel echt dol op dr grote zus, andersom vaak wat minder tegenwoordig (pubertijd). Dagjes weg is soms lastiger, oudste wil toch wel andere dingen dan jongste, al vind ze het toch wel erg leuk om mee te gaan naar de bios of in een kinder attractie te gaan, dingen die ze zelf/met vriendinnen niet zou doen maar stiekem toch wel leuk vind.
Ik scheel 3 jaar met mijn zusje en we hebben niet echt een band. Mijn 2 meiden schelen 9 jaar. Hadden we liever anders gehad, maar helaas zijn ze niet in de winkel te koop. Ze hebben heus wel eens ruzie, maar zijn ook echt 2 handen op 1 buik. Voordeel is dat de oudste zelfstandig is en je daar dus bijna geen zorgtaken voor hoeft te doen. En nu de oudste in de 2e klas van de middelbare zit vindt ze het maar al te leuk om haar zusje uit school te halen, samen een ijsje te halen of een boodschapje te doen, uurtje op te passen. Ideaal!
Oudste is 7 word september 8 jongste word in juni 2. Als het aan ons gelegen had was het leeftijdsverschil kleiner geweest. Helaas had de natuur wat hulp nodig. En heeft dat een aantal jaar geduurd. Het is leuk, maar ze hebben niet echt veel aan elkaar. Ze zijn wel echt twee broertjes dus ondanks het verschil kunnen ze nu wel eens 'ruzie' maken. Al kan de oudste ondanks zijn ass echt geweldig lief zijn en grote broer 'spelen' vooral als we naar een speeltuin gaan of gaan wandelen. Het grote voordeel is echt alle tijd te hebben voor de kleinste. Ik en mijn zus schelen maar 13 maanden maar kunnen elkaar niet uit staan. Dus leeftijd verschil zegt vrij weinig.
Bij ons zit er 2.8 en 2 jaar tussen de kinderen en denk dat het voor-en nadelen heeft, welk verschil er ook tussen zit. Ja, ze vermaken elkaar hier ook veel en kunnen heerlijk met elkaar spelen. Tegelijkertijd ben ik vaak politieagentje, douwen de oudste 2 de jongste vaak erg lomp om omdat ze nog onvoldoende inzicht hebben in de kracht van een 2 jarige. Denk dat je met een leeftijdsverschil van 6 jaar weinig brandjes hoeft te blussen en daar tegenover weer dat ze, als ze jong zijn, weinig aan elkaar zullen hebben qua spelen. Maar dat trekt later vast weer helemaal bij dus zou me er niet door laten tegen houden!
Hier ook bijna 9 jaar, oudste meisje, jongste jongen, nu 15 en 6. De band onderling is best hecht, ze hebben elkaar qua gemeenschappelijke interesse nu het gamen gevonden, en het is geweldig hoe oudste haar broertje helpt en hoe jongste tegen grote zus opkijkt. Ik vind het zelf best heftig, het idee dat ik nog heel lang moet zorgen. Beide kinderen hebben een flinke gebruiksaanwijzing dus ik ben erg veel met hen bezig, kom nauwelijks aan mijzelf toe en ik verlang best naar vrijheid die ik nog lang niet ga krijgen. Alhoewel de jongste heel zelfstandig is, ze samen een avond alleen thuis kunnen blijven enzo, toch benauwt het me wel. Maar hij is wel een hele bijzondere rijke aanvulling in ons leven, ook zus wil hem voor geen goud missen.
Zelf scheel ik bijna 15 jaar met m'n jongste broertje. Daartussen zitten er nog 2 en boven mij nog 1. Allemaal van dezelfde vader en moeder. Hier contact met allemaal maar het maakt echt niet uit met wie ik een wat betere band heb. M'n jongste 2 broertjes schelen ook 6jaar en hebben ook best een leuke band met elkaar. M'n ma vond het volgens mij wel heerlijk dat iedereen verder al ouder was. Broertje had een hoop moeders enige wat m'n ma wel eens zei zwanger op je 21ste is toch anders dan op je 37/38ste. Doe wat goed voelt! Heb je een ander z'n mening niet voor nodig.
Och tis nooit goed hoor in de ogen van anderen. M'n oudste twee schelen bijna vier jaar. "Super zielig" want "zo hebben ze niks aan elkaar". En hoewel ze steeds beter kunnen ruziën, zijn ze dol op elkaar. Garanties heb je nooit. Leeftijdsverschil zegt niks..
Mijn vriend scheelt 7 jaar met zijn broertje. Geen andere kinderen ertussen. Ze zijn echt twee handen op één buik. Totaal geen competitie tussen die twee, zoals ik wel had met mijn 2 jaar jongere zus. Wel merk ik dat mijn vriend af en toe de vaderrol heeft gehad in het leven van zijn broertje. Is bijvoorbeeld mee geweest naar ouderavonden, toen zijn vader uitgeschakeld was door ziekte. Ik denk dat ieder leeftijdsverschil zijn voor en nadelen heeft.
Hier zijn ze 9 16 en 18 jaar en mijn jongste mag echt in haar handjes knijpen met zo’n broer en zus. De oudste twee vochten elkaar altijd de tent uit maar dat is gelukkig beter geworden de afgelopen jaren Maar je hebt het nooit voor het zeggen hoe ze liggen met karakters
Hier bijna 7 jaar verschil. Vind het heerlijk al is nu een kleuter en een die begint te puberen best een uitdaging haha. Ons beeld was 4 jaar verschil maar ging door burnout niet. Maar had het achteraf niet anders gewild
Mijn kinderen zijn 18, 16, 13 en 5 en ik kan een ‘nakomertje’ iedereen aanraden Het is heerlijk als je al grote kinderen hebt die redelijk zelfstandig zijn en goed kunnen helpen. Dat maakte dat ik veel meer aandacht had voor de kleinste, ook al was het de vierde. En het nieuwe of wennen wat je bij een eerste baby hebt, is er niet of nauwelijks. Hooguit even wennen aan het feit dat je weer helemaal terug bij af bent Mijn oudste dochter kon al vrij snel oppassen en middelste nu ook. Dus dat is ideaal. En zoon is dol op zijn grote zussen. Hij vindt het helemaal cool als hij een zus op de kamer mag handen en even mee mag gamen oid. Zijn oudste zus neemt hem weleens mee op pad bv McDonalds. Hij heeft het dus prima voor elkaar.
Mijn kinderen zijn 12, 10 en 3. Ze zijn heel hecht met elkaar, maar de oudste twee vinden het soms ook wel lastig dat we ons soms allemaal moeten aanpassen aan de jongste. Ook met vakantie of dagjes uit. Nu wordt dat minder maar de afgelopen jaren was dat wel meer zo. We lossen dat op door heel bewust ook met de oudste 2 dingen apart te doen. Maar het is ook heel mooi hoor. Wat heb ik genoten van de babytijd! En de oudste twee hebben ook veel geleerd en zijn gek op hun broertje. Al hun vrienden ook trouwens. Maar ze zijn hem ook wel eens zat, en dat mag ook natuurlijk. Ik zal eerlijk gezegd wel blij zijn als de jongste op school zit en ook wat zelfstandiger zal worden. Ik zou er persoonlijk niet nogmaals aan beginnen maar ik ben natuurlijk ontzettend dankbaar voor mijn 3 jongens.
Bedankt allemaal voor het delen van jullie ervaringen en jullie eerlijkheid! Zoals @esklessebes al zegt: ik moet mijn eigen gevoel volgen. En mijn gevoel zegt eigenlijk genoeg
Ach het is zoooo leuk! Hier 10, bijna 7 en 1,5. Echt te leuk! Wat een cadeautje die kleinste. Een soort cadeautje voor ons allemaal haha! Super grappig ook dat kleine wijze ding die overal achteraan stapt. En die maar met zijn vinger hoeft te knippen! Soms is het wel schakelen tussen mijn pré puber die rare woorden zegt, en de bumbaliedjes. Maar och och wat smelt ik als ze met zijn 3en op de bank tegen elkaar aan zitten!
Ik heb 2 dochters van 7 en 5 jaar. We proberen al 1.5 jaar voor een 3e. Helaas nog niet gelukt. Gaan nu de mmm in. Had graag korter er tussen gehad nu wordt het minimaal 8 en 6 jaar. Tja het valt niet te plannen. Al hadden we er nu wel bewust voor gekozen wat meer tijd ertussen. Alleen was zoveel nog ook weer niet de bedoeling het lijkt me echt heel fijn. 2 grote meiden en lekker die kleine erbij. Dit gaat echt een gezinszwangerschap worden.
Ik ben nu zwanger van de 3e. De oudste is 8 en de jongste zal 5 zijn als de 3e geboren wordt. Ik vind het nu al genieten. De meiden krijgen zoveel mee van mijn zwangerschap. Volgende week mogen ze mee naar de pretecho, vooral mijn oudste is er heel veel mee bezig. Tussen de 1e 2 zit 3,5 jaar, ik had liever minder gewild maar ik werd ziek en moest mijn kinderwens even uitstellen. Achteraf was ik wel blij met die 3,5 jaar. Ik kon al veel dingen uitleggen en hoefde de oudste niet veel te tillen. Nu zit er dus meer tussen en ik kijk er echt naar uit. Hoe de meiden reageren, alle tijd voor de jongste als de andere 2 op school zitten... Ja hoor, ik zie voordelen
Zelf scheel ik 8 en 10 jaar met de anderen. De jongste en ik waren altijd dikke mik vroeger. Met de oudste heb ik eigenlijk pas een band gekregen vanaf m'n dertigste, toen we beiden vrijwel tegelijkertijd een kind kregen.
Mijn jongens schelen ruim 8 jaar. Ik wilde heel lang geen 2e, omdat we bij de 1e in de medische molen zijn beland, zwanger zijn echt niet m’n ding is en ook de bevalling vond ik niet zo geslaagd, maar rond m’n 30e begon het toch te kriebelen. We hebben het op z’n beloop laten gaan en binnen 3 maand was ik al zwanger, bizar als je je bedenkt dat we met de oudste 3(!!) jaar bezig zijn geweest. De baby periode vond ik heerlijk vanwege het leeftijdsverschil. De oudste begreep prima dat mama even bezig was en hij even moest wachten of kon helpen met kleine dingen. Voor hemzelf viel het tegen. Hij dacht: oh een broertje en kan er mee spelen, maar aan een baby heb je helemaal niets natuurlijk Inmiddels is de chemie tussen de twee volop aanwezig en zijn ze dol op elkaar. De oudste geniet er met de dag steeds meer van. En de jongste is echt dol op z’n oudere broer. Ik zie alleen maar voordelen, behalve dat je wel weer “opnieuw” moet beginnen en de vrijheid weer moet inleveren vanwege gebroken nachten, ritme/andere dag indeling etc.. maar ook die periode gaat snel weer voorbij.