Mijn broer is een jaar ouder, maar was een keer blijven zitten. Daardoor zaten wij vanaf groep 5 samen in de klas op de basisschool. Ik heb VWO gedaan, hij VMBO. Mijn ouders deden alles om te voorkomen dat hij een minderwaardig gevoel kreeg, maar zijn daar wel een beetje in door geslagen. Ze prezen hem de hemel in als hij bijvoorbeeld een 6 haalde, maar over mijn 9 werd niks gezegd. Als kind (en later ook) heb ik hier best veel last van gehad. Voor mij voelde het alsof mijn ouders niet trots op mij waren. Verstandelijk weet ik dat ze dat wel waren, maar niet wilden laten blijken om mijn broer niet te kwetsen, maar pijn deed het wel. Onze ouders zijn jong overleden en ik heb helaas nooit dit gesprek met ze kunnen aangaan. Dus bij deze een tip…zorg dat iedereen zich gewaardeerd en gezien voelt, ongeacht niveau en schoolprestaties.
Dat is jammer dat dat zo is gegaan, lijkt me heel vervelend voor jou. Bij ons was er ook hetzelfde niveauverschil, maar mijn ouders hebben ons nooit anders benaderd. Misschien dat het bij jouw ouders ook wel juist getriggerd werd omdat je broer doordat hij bleef zitten bij jou in de klas terecht kwam op de basisschool en het verschil daardoor meer benadrukt werd? Het enige waar mijn ouders ons wel anders in benaderden overigens, was dat ze mijn broer altijd achter zijn broek moesten zitten om wat te doen voor school. Bij mij was dat niet nodig want ik deed en regelde alles uit mezelf. Mijn broer kreeg pas de urgentie om echt te gaan werken voor school toen hij naar een opleiding wilde waarvoor hij toegelaten moest worden en hij op basis van zijn schoolonderzoekcijfers afgewezen werd. Die cijfers heeft hij toen heel goed opgehaald bij zijn eindexamen, maar dat was te laat voor die opleiding. Dus heeft hij een jaar een andere opleiding moeten doen om daarna weer een kans te wagen bij de opleiding waar hij echt heen wilde. En toen werd hij wel toegelaten.
Hier vwo gedaan en broer vmbo. Uiteindelijk beiden uitgekomen op HBO en nu kun je met gemak stellen dat mijn broer het een stuk verder geschopt heeft dan ik, gok dat ie 3x met salaris verdient Het geeft enkel aan hoe goed je kunt leren maar zegt niks over je verdere carrière, daar komt zoveel meer bij kijken dan goed kunnen leren. Lekker iedereen laten kletsen en je kids steunen en begeleiden en met trots zien hoe ze zich ontwikkelen op hun eigen manier
Bij ons had het er inderdaad mee te maken dat we in dezelfde klas zaten. Je maakt dezelfde toets, 1 kind heeft een hoog cijfer, ander kind heeft een lager cijfer. Om diegene met het lager cijfer geen slecht gevoel te geven, werd die de hemel ingeprezen. Het kind met het hoge cijfer kreeg daarom weinig aandacht. Persoonlijk zou ik ook nooit 2 kinderen in dezelfde klas doen (in geval van een tweeling of zo). Het zijn twee individuen die ieder individuele aandacht verdienen, zonder dat er vergeleken wordt.
Hier ook van alles wat. Oudste dochter heeft VWO-TTO gedaan. Daarna de universiteit. Ze is is op dit moment met haar master bezig. Haar zus heeft mavo gedaan en daarna mbo en is nu al aan het werk. Dan een die begon op het VWO, afgezakt is naar havo, een keer is blijven zitten. Inmiddels zit hij op het HBO. Volgende kon waarschijnlijk wel havo, maar hij en huiswerk is als water en vuur Dus is hij naar het vmbo gegaan op G+ niveau. Hij was daar als een vis in het water. Inmiddels zit hij op het mbo en heeft het daar super naar zijn zin! Het advies wat kinderen krijgen is niet altijd wat daadwerkelijk ook lukt. Onze ene dochter begon op de havo. Wij hadden al onze twijfels of haar dat zou lukken, maar ze wilde zelf erg graag... Na het tweede jaar is zij een niveau teruggegaan. Op de mavo ging het gelukkig weer prima. Oudste zoon kreeg het advies vwo. Ook daar over getwijfelt, maar toch hem de kans gegeven. Helaas redde hij het ook niet. Ook hij is een niveau teruggezakt. Ik kan je vertellen dat het 2x een heel vervelend jaar was. En dat is heel kort en netjes gezegd. Want het geeft voor iedereen een hoop stress en ellende als het echt niet gaat en de ene na de andere onvoldoende gehaald wordt. Toen wij bij onze volgende zoon voor het adviesgesprek op school waren zei de meester doodleuk: hij kan makkelijk havo en als het niet lukt zakt jij toch gewoon een niveautje Hmm, dat advies heb ik zo vriendelijk mogelijk van de hand gewezen. Hij is naar het vmbo gegaan. Beste zet ever Dat is fijn zeg! Waar staat die school? Ik heb een kind dat best mee kan komen op school. Zit nu in groep 7. Wat zijn niveau advies zal worden weet ik nog niet, maar ik zal niet gek opkijken van havo. Maar huiswerk en hij is geen goede combi Waarschijnlijk zal hij dus naar het vmbo gaan en dan G of G+ niveau.
Er zijn ook scholen die minder nadruk leggen op huiswerk, maar meer op toepassing van het geleerde. Dan ga je echt aan de slag met de stof. Niet altijd vanachter je schoolbankje, maar ook in groepen of buiten. Leren door het te doen. Mijn zoon gaat waarschijnlijk naar zo'n school. Hij blij, ik blij
Dan zou ik voor twee verschillende scholen kiezen, Hebben kinderen nog meer de mogelijkheid om een eigen identiteit te ontwikkelen. (Uiteraard op voorwaarde dat dat logistiek mogelijk zou zijn m.b.t. brengen en halen)
Die hebben we niet in het dorp. Nee hier zouden ze gewoon bij elkaar moeten dan tot het vo. Ik ga niet 1 kind naar een andere school sturen zodat ze niet bij elkaar zitten. Dat lijkt mij helemaal niet wenselijk in een gezin met meer dan 2 kinderen, of je moet die kinderen ook gaan verdelen.
Wat vreselijk naar dat het nu nog speelt! Vroeger vond ik dit zelf al vreselijk! Mijn zus ging naar het vwo en wanneer ze mij vroegen vertelde ik vbo en ze willen blijkbaar alleen horen vwo. Dan roepen ze altijd wat goed (ik trots) dan heb je het zelfde als je zus....Nee het is met een B van VBO dan stonden ze met hun mond vol en zeiden ze meestal iets in trant van dat is ook goed hoor. Dus dat voelde niet echt zo. Mijn ouders waren even trots. Ze wisten dat ik keihard werkte. Mijn zus had het makkelijker en kwam met 9 en 10 thuis. Mijn ouders verdedigde mij altijd bij mijn oma. Ze was mega grote op mijn zus voor haar cijfers. Mijn ouders evrtelde dan gelijk dat ik nog vele malen harder werkten dat het super knap was. Waar je wel voor moet waken is dat beide zich goed moeten voelen. Ik leerde door kei hard onderuit te gaan vanaf de basisschool het leren leren. Ik gaf niet op en nikkel de rustig door. Had een groepje vriendinnen, een aantal klasgenoten waren vreselijk maar ook dit konden we wel aan. Mijn zus heeft nooit leren leren en liep langzaam vast. Zo vond dat ze 10 moest halen en als het een 10+ kon zijn moest dat het worden. Ze zat zich zelf enorm in de weg en school zag alleen een 10+leerling terwijl ze echt vast liep. Vriendinnen kwamen steeds minder. Dus ondanks mijn lager niveau denk ik dat ik het makkelijker had algemeen gezien dan mijn zus. De focus moet liggen op je talent en je dromen. Ligt dat bij auto's prima, zonnepanelen, landbouw, zorg, politie ergens waar je hart ligt. Dat zegt niks over het niveau en het zou eens tijd worden dat mensen in zien dat we mensen met 2 rechterhanden echt nodig hebben. Ik verwacht vaker een monteur, loodgieter, verpleger nodig te hebben dan een advocaat Beide is knap en iedereen heeft een leerpunt en pluspunt. Die van ons laten alleen op hele hele hele andere vlakken
Onze oudste doet kader, maar heeft een “scheve” intelligentie. Zijn talenknobbel zit op havo niveau maar zijn rekenen/wiskunde op praktijkonderwijs niveau. Dus nu doet hij een beetje het gemiddelde ervan. Wat heel moeilijk is want het is geen praktijk kind, maar moet nu wel veel praktijklessen volgen. Onze tweede zou volgens haar IQ testen en algemene kennis makkelijk havo aankunnen. Maar zij heeft zeer ernstige dyslexie en dyscalculie waardoor leren niet makkelijk gaat. Zij gaat straks naar praktijk onderwijs en wij staan daar helemaal achter want zij is echt een kind dat enorm goed uit de verf komt als ze iets met haar handen kan doen. het heeft me geleerd dat intelligentie niet iets zwart/wits is en er vele variaties zijn. Ieder kind volgt zijn eigen pad, en dat is gewoon allemaal prima! En we hebben in de samenleving ook al die mensen nodig. Die praktische mensen zijn net zo hard nodig als de hoogopgeleide mensen.
Wat mij betreft is iedereen die wil werken en zich inzet voor dat wat hij kan waardevol. Dat staat los van niveau. Hier thuis zeggen we altijd dat we willen dat ze hun best doen. Want met motivatie en doorzettingsvermogen kom je verder dan met alleen een hoog IQ. En op alle niveaus zijn sociale vaardigheden van groot belang. Ik heb mensen tijdens mijn studie en werk op hogere niveaus zien mislukken omdat ze absoluut de intelligentie wel hadden maar helaas niet de sociale vaardigheden (om bijvoorbeeld goed te kunnen samenwerken, zaken uit te leggen of om te kunnen gaan met feedback). Wel denk ik dat maatschappelijk nog veel meer waarde wordt gehecht aan een hogere opleiding. Dat komt natuurlijk ook omdat je daarmee vaker uitstroomt naar een hoger salaris. Vanaf de start tot doorgroeimogelijkheden. En omdat ik in mijn omgeving ook zie dat mensen die werken met de handen er (zeker lichamelijk) er veel harder voor moeten werken. Die krijgen veel vaker en ook eerder te maken met lichamelijke klachten. En zijn vaak richting hun pensioen ook op. Ze beginnen natuurlijk ook nog eens veel eerder met werken dan iemand die jaren gaat studeren. Daar zit best nog wat maatschappelijke ongelijkheid. Want de afgelopen periode hebben we wel gezien dat essentiële beroepen heel vaak het werken met de handen is. En dat er nu een schreeuwend tekort is aan (bijvoorbeeld) vakmensen in de bouw. Ik hoop dat deze groepen veel meer waardering krijgen (ook financieel).
Mijn oudste dochter heeft mavo gedaan en zit nu in het laatste jaar van haar mbo opleiding. Ze is geen studiebol. Vind het schoolse gewoon niet leuk. Maar haar mbo opleiding doet ze fantastisch. Ze loopt veel stage en dat past veel beter bij haar dan van havo/vwo en daarna doorstromen naar hbo/wo. Mijn middelste dochter doet vwo. Heel ander kind dan oudste. Behalve dat ze goed kan leren, werkt ze er ook voor. Plant ze vooruit en werkt serieus en gestructureerd. Jongste dochter heeft adhd en nog wat andere bagage. Zij kreeg mavo advies en wij waren het daar niet helemaal mee eens en hebben dat laten aanpassen naar een kader advies. We waren de eerste ouders in de 20 jaar dat die meester voor groep 8 stond die verzochten om het advies naar beneden aan te laten passen Maar dat pakt nu fantastisch uit. Het gaat heel goed op school. Ze werkt vooruit, heeft veel meer zelfvertrouwen omdat het zo goed gaat, en mag van een paar vakken het onderwijs nu toch op mavo niveau doen. Haar mentor had zelfs al bij haar geopperd dat ze tzt wel naar de mavo kon. Maar dat willen we echt niet en hebben we uitvoerig met haar besproken en wil ze zelf ook niet. Ze wil hierna ook niet naar de havo. Dus heeft een mavo diploma ook niet veel meerwaarde. Jongste zit net groep 2 dus valt weinig over te zeggen wat voor niveau hij gaat hebben. Dus hier wel ervaring met verschillende niveaus. Ik heb ook nooit rare of vervelende reacties erover gehad. Maar misschien heb ik dat gewoon nooit doorgehad. Het boeit mij namelijk echt niet wat voor niveau mijn kinderen doen als het maar bij ze past. En het boeit nog minder wat anderen daarvan vinden. Moet ook zeggen dat ik voornamelijk mensen in mijn omgeving heb, die er ook zo in staan. Dus dat zal ook schelen.
Mijn moeder heeft huishoudschool gedaan en daarna nog wel geleerd voor kraamverzorgster en gezinshulp. Mijn vader heeft geen diploma's. Mijn oudste 2 zussen hebben allebei praktijkonderwijs gedaan. Mijn broer wel het normale voortgezet onderwijs, niveau geen idee. Mijn 3e zus heeft ivbo gedaan (was toen nog wat lager dan het vbo). Ik heb VBO gedaan en ben daarna een mbo3 opleiding gaan volgen. Mijn zussen en broer hebben geen vervolgopleiding gevolgd. Mijn man heeft pas geleden zijn niveau 4 diploma gehaald. Ik hen nog geen idee wat onze kinderen gaan doen.
Bij ons lag er gelukkig geen druk op. Wel grappig, ik ben na de middelbare gelijk gaan werken, mijn zusje heeft 2 HBO opleidingen gedaan en nog wat rondgehopt hier en daar. En nu doen we vergelijkbaar werk, zij in een junior functie, ik in een medior (over paar maanden senior) functie. Iedereen komt er op zijn eigen manier!
Wellicht de reactie van de omgeving die het meest impact heeft. Jullie zijn als gezin al jaren bij elkaar en ik neem aan dat de kinderen ook al hun hele leven met elkaar omgaan. Ze kennen elkaar zoals ze nu zijn. Je kind veranderd echt niet ineens in een wildvreemde zodra hij op de middelbare zit. Mijn zus zat ook op MLK het enige was dat ze altijd wat in de luwte gehouden werd door mijn moeder en er vaat gezegd werd: Ze zit niet voor niets op MLK. Of ze kreeg eerder en meer complimenten als ze iets goed gedaan had dan ik zelf. Alsof het bij mij maar allemaal normaal was. Dit terwijl mijn zus juist gewoon bijdehand was en een leuk fris karakter heeft. Dit vind ik echt los staan van haar niveau. Elk kind doet op zijn of haar manier zijn best vind ik. Ook als iemand VWO heeft. Die mag ook gewoon horen dat die het goed doet. Is misschien een beetje vaag wat ik zeg maar denk dat de valkuil dat je het "mindere" niveau sneller nadruk legt op complimenten soms ook aanwezig is. Net als het vaak andersom is dat het hoge niveau meer lof krijgt (van de omgeving dan denk ik)
Mijn vader moest vroeger presteren van mijn opa, maar omdat mijn vader zelf liever met zijn handen werkte, kreeg hij het met veel moeite voor elkaar dat hij lts kon gaan doen. Uiteindelijk kreeg mij vader daar spijt van toen er 3 kinderen geboren waren en is hij mavo gaan doen in de avonduren. Hij wilde daardoor dat wij als kind niet die fout maakte en vond dat mijn opa toch gelijk had gehad. Daarom pushte hij ons enorm. Van de 8 kinderen bij ons thuis, deden er 6 havo of vwo. Mijn zus kreeg een vbo-advies, maar dat vonden mijn ouders dus te min. Met veel pijn en moeite heeft ze mavo gedaan, maar daar heeft ze erg onder geleden. Uiteindelijk zagen m'n ouders ook wel dat ze niet gelukkig werd op die manier en dat ze heel veel andere kwaliteiten heeft. Ik wist niet hoe ik mijn leerwerk moest aanpakken en voerde gewoon echt niets uit en ben afgestoomd naar vmbo t, tot groot ongenoegen van mijn ouders. Mij werd opgedragen om na het vmbo of havo of via het mbo naar het hbo te gaan. Gelukkig had ik dat plan zelf ook en heb ik nu twee hoor diploma's op zak, anders hadden we nog meer gedoe gehad. Maar m'n zus en ik hebben dus wel altijd het gevoel gehad dat dat je minimaal havo moest doen om mee te tellen. En dat draag je toch mee, ook al wil je dat niet.
Hier een vergelijkbare ervaring. Ik ben de enige van mijn hele familie ( ook ooms , neven, nichten etc.) die vbo advies kreeg terwijl iedereen vwo deed of promoveerde etc. Dit had waarschijnlijk ook met hun opvoeding te maken, want mijn opa was erg presentatie gericht en als je niet goed presteerde hoor je er niet bij. Mijn andere grootouders schenen ook hoge verwachtingen te hebben. Hoewel mijn ouders nooit iets negatiefs gezegd hebben heb ik altijd het gevoel gehad dat ik dom was en mindere ben in vergelijking met mijn zus die inderdaad beter presteert op veel gebieden dan ik. Zij deed Havo. Ik ben uiteindelijk met Mavo begonnen en heb toen met keihard werken toch een universitaire studie kunnen doen uiteindelijk. Ondanks dat voelt het nog steeds zo alsof ik voor hen niet gelijk ben in vergelijking met mijn zus. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ze trots op me waren. Ik kan nu gelukkig zelf wel trots op mezelf zijn, dat maakt het dan een beetje goed. Maar of ik nu goed op mijn plek zit weet ik eigenlijk niet. Veel collega’s in mijn werk gaat het makkelijker af dan ik merk ik en ik heb de neiging om me daarvoor te schamen. Dan voel ik me toch weer een mindere. Ik blijf ook een vreemde eend in de bijt in mijn omgeving met bijna alleen maar hoog opgeleide mensen. Zo neem je van alles over van je familie generaties lang. Hopelijk kan ik het een beetje los laten tegen de tijd dat mijn eigen kinderen naar de middelbare school gaan, want ik wil dit negatieve beeld niet doorgeven.
Ik was de eerste thuis met hbo. Wel later gehaald toen ik getrouwd was. Helaas kan ik geen werk vinden. Ik wacht nu tot de kinderen naar vo gaan, dan ga ik weer rond kijken voor les geven Ik heb 1 zus met 2 neven. Zij dmheeft net HBO afgerond, docent Nederlands. Oudste zoon deed havo, nu hbo iets met computerspellen programeren. De jongste met veel leren gymnasium en nu universiteit. Mijn brief heeft havo en 1 Jr hts. Nu sportcoach. 3 zoons. Oudste dmheeft fluitend het gym gedaan, vind boeken van erasmus interessant.. . Ik wist niet dat die mensen bestonden. Hahahahaha Nu doet hij iets met economie op de universiteit Middelste doet het gym, moet er welnwat voor doen. Nu klas 5 Jongste doet Havo, sport. Mijn broer vind dat hij niet genoeg zijn best doet, had minstens VWO moeten zijn.... Dit jochie gaat daar onder lijden. zit nu in de brugklas. De Mijne zijn 5 en 6... DE oudste wordt nu op minimaal havo VWO geschat. Maar hij wil ijscoman worden. Helemaal prima!!!! Toen hij 4 was wilde hij brillenpoetsen bijd e Hans Anders worden . Vinden we ook goed!
Niet leuk voor jou dat je dat gevoel hebt, maar wel blij dat iemand dit gevoel herkend. Voor mij is het prima wat mijn jongens later gaat doen, als ze maar lekker in hun vel zitten. Maar wanneer dat vmbo is, weet ik dat mij ouders dat dus eigenlijk te min vinden en dat wil he dus niet dat ze dat van mijn kinderen denken. Dus eigenlijk hoop ik dan dat ze toch maar havo kunnen, omdat ik hen dat gevoel van te min zijn, wil besparen. Erg hè dat je zo kunt denken. Daar baal ik dus zelf behoorlijk van. Ik hoop dat wanneer ze aan de middelbare school toe zijn, wat gelukkig nog heel lang duurt, ik dat gevoel kwijt ben. Want ik hou van mijn kinderen om wie ze zijn en niet om wat ze kunnen.