Mijn jongste zoon (volgende week 2 jaar) gaat sinds december 2x per week naar de crèche. Na een paar weken wennen lijkt hij het geaccepteerd te hebben als noodzakelijk kwaad, maar echt blij is hij (nog) niet. Hij huilt alleen bij afscheid, niet gedurende de dag zelf. Volgens de leidsters speelt hij niet met andere kindjes, is veel op zichzelf en reageert niet als de leidsters hem roepen. Hij doet vaker niet dan wel mee met de activiteiten. Hij slaapt wel goed daar (ruim 2 uur), eet matig. Thuis ervaren wij geen problemen behalve dat hij zeker wel eens oost Indisch doof kan zijn. Toen mijn vriend hem vandaag ophaalde schoot de directrice hem aan. Morgen komt er een kinderarts een ander kindje observeren, ze vroeg of het goed is als hij ook een kijkje neemt bij onze zoon. Mijn vriend vond dit geen probleem dus gaf akkoord. ik weet niet precies waar de arts naar gaat kijken. Bij mijn weten is een arts enkel lichamelijk en weten ze in principe niets af van psychische ontwikkeling van een peutertje? Maar goed, ze gaan hun gang maar, wie weet ziet hij iets waar we iets mee kunnen. Maar de situatie zet me wel aan het denken.. is het gewoon nog steeds wennen? Is hij slechthorend? Is hij gewoon wat traag in de sociale ontwikkeling doordat hij meertalig wordt opgevoed en een broer met autisme heeft? Verveelt hij zich? Wie heeft er ervaring met een kindje dat zich lijkt af te sluiten van de groep?
Jeminee. Wat een eisen voor zo’n knulletje die zo kort er pas is. Ik week op een kdv en het zou geen moment in mij opkomen om nota bene een arts te laten observeren. Waarschijnlijk gaat hij op deze manier met de prikkels om, hij sluit zich wat af en zoekt zijn eigen bubbeltje op. Lijkt me helemaal prima, hij is nog geeneens 2.
Hij was lang thuis en gaat maar 2 dagen per week en dit nog maar een paar weken dus het is wel heel snel dat ze iemand willen laten meekijken.
Ik zie niets geks. Mijn jongste dochter is 4 en begint nu pas (ze zit nog geen half jaar op school) met andere kinderen te spelen en zich minder af te sluiten. De juffen hier zien ook helemaal niets geks. Jouw zoontje zit net op een andere groep. Laat hem lekker zijn gang gaan, hij is nog zo jong. En op deze leeftijd spelen ze ook nog niet veel met andere kinderen. Dat zouden ze ook op het kinderdagverblijf moeten weten. Laat je niet gek maken hoor.
Blij met jullie antwoorden. Mijn gevoel zegt ook dat hij gewoon nog aan het wennen is, en gewoon nog aan het ontwikkelen is hierin. Hij gaat inderdaad pas sinds december en hij is de helft van de tijd thuis geweest door vakantie of ziekte. Ze laten de arts trouwens niet speciaal voor hem komen hoor, het is meer dat de arts er toevallig is voor een ander kindje en ze kunnen die van ons dan gewoon even meenemen. Dat is de indruk die ik kreeg. Ik heb geen problemen met observaties, maar het is ook niet de bedoeling dat ze/we allemaal dingen gaan zoeken of zo. Ik zie wel dat hij iets wat anders is dan zijn leeftijdgenootjes. Hij is minder sociaal en heeft bepaalde interesses die leeftijdgenootjes niet hebben. En of dat komt door zijn omgeving (autistische broer, meertalige ouders) of dat het persoonlijkheid is weet ik niet, maar het is totaal niet iets waar ik me zorgen over maak. Ik heb echt het gevoel dat hij zijn weg wel vindt. dankjulliwel!
Ik zou er juist vanuit gaan dat ze blijkbaar iets anders zien dan ze doorgaans gewend zijn. Dat hoeft absoluut geen probleem te zijn, dat hij wat meer tijd nodig heeft. Toch kan het natuurlijk wel iets betekenen, zeker toen je zei dat hij een broer met autisme heeft. Ik zou observeren dus niet erg vinden, wanneer er wel iets is, kan dat heel prettig zijn om vroeg te weten. Hij kan ook niets bijzonders opmerken, of wel iets maar dat dit gewoon nog bijtrekt.
Dit -ik vind dit soort dingen alleen maar fijn - dat ze even iemand hebben die misschien wel gewoon meedenkt. En of er nu wel of niet iets is, misschien komt er iets uit waar je kindje alleen maar beter van wordt. Een extra paar ogen eventjes kan geen kwaad. Juist omdat diegene er toch is...
Zeker waar. Ik zie ook wat zij zien, het komt niet uit de lucht vallen in die zin. Maar ik zie zeker geen autisme kenmerken (de crèche ook niet hoor!) of ander zorgwekkend gedrag. Ik vind een observatie prima, daar kan je alleen maar van leren zoals je zegt en doet een kind geen kwaad
Of het is ook zo’n slim ventje. En mist daardoor de aansluiting met de rest. Hoe is z’n cognitieve ontwikkeling thuis?
Ik vind 2 jarigen altijd nog van die heerlijke ( en eigenwijze) dromers die vaak naast elkaar spelen ipv met elkaar. Ik zie er dus geen kwaad in. Maar het is wel fijn dat de leidsters observeren en signaleren. Dat is ook 1 van hun taken. En als de kinderarts toch toevallig daar is, dan kan hij/zij het even checken of het iets met gehoor/gedrag te maken heeft of dat jullie kindje gewoon een rustig karakter heeft. De peuterspeelzaal heeft ons ook weleens doorgeschakeld naar een fysio en naar Auris omdat ze bijzonderheden signaleerde. En tuurlijk heb ik daar stiekem meerdere traantjes voor gelaten, want je hoopt dat het niet nodig is voor je kindje. Maar ik ben ze er heel dankbaar voor.
Ik heb hem vanmorgen gebracht. Het was jammeren maar hij hielp wel mee met zijn jasje open doen, uit doen en ophangen. Daarna liep hij al jammerend naar het hek. Ik bleef even kijken wat hij zou gaan doen. Maar hij ging al meteen naar een groepje peutertjes toe, al jammerend, maakte het gebaar voor speen en zei tegen een kindje ‘tietien!’ (Tétine = Frans woord voor speen) hij jammert dus wel (wat ik wel vervelend vindt maar wel begrijp) maar hij ziet er niet verloren uit. Hij komt ook niet overprikkelt thuis, en ik krijg ook geen signalen dat hij moeite heeft met de drukte. Nee ik maak me geen zorgen hoor. Ik zie een heel typisch (bijna-)peutertje Nou hij heeft wel bepaalde interesses die andere kindjes nog niet zo hebben. Cijfers bijv (hij telt heel veel, de hele dag, kan tot 10 tellen en herkent tot 12) , dat is echt een hobby van hem en op de crèche hebben ze daar geen speelgoed in natuurlijk. Maar hij vindt ook andere dingen heel leuk hoor: bouwen en puzzelen en met de autootjes. En dat hebben ze daar wel. Niet zoals thuis misschien. Thuis hoeft hij niet te delen, niemand pakt zijn spulletjes af en hebben we net ander spul natuurlijk. Ik denk dat hij dat ook wel moeilijk vindt. Mja.. dat moet hij leren, daarom juist zit hij daar, haha
En onderschat de impact van een gezinslid met autisme ook niet Mijn vader had Asperger en dit heeft tijdens mijn jeugd best veel impact gehad op mijn eigen karakter en doen en laten in groepsverband. Zowel (heel) positief als negatief. Hij is nog heel jong en wordt opeens in een volledig neurotypische situatie gegooid, terwijl hij thuis wellicht anders gewend is. Kan me best voorstellen dat het dan even bijstellen, aanpassen en wennen is
Hij is ook nog erg jong hè. Samen spelen en delen is op deze leeftijd nog helemaal niet aan de orde. Naast elkaar spelen wel. Tot 10 tellen is niet echt normaal op deze leeftijd natuurlijk. Cijfers herkennen al helemaal niet. Dat is normaal rond de 4 jaar. Waarschijnlijk zijn de puzzels ook niet echt uitdagend. Wat ik hier op de psz zag, maakte m’n dochter allang voordat ze er startte. Je oudste ontwikkelt zich natuurlijk ook niet volgens normale sprongen, dus herkennen wat gemiddeld is, is dan wat lastig. Ik zou je nu nog geen zorgen maken, iedereen ontwikkelt zich op eigen tempo. maar hou het gewoon in de gaten en blijf in gesprek.
Geen idee wat een typische ontwikkeling is nee haha. Maar als ik zijn leeftijdgenootjes zie dan zie ik wel heel veel hetzelfde. De ‘afwijkende’ dingetjes zijn best verklaarbaar en hij is nog zo jong idd. We houden het gewoon allemaal een beetje in de gaten maar ik denk dat het wel los loopt. Dankjewel
Mijn zoontje is ook in december begonnen en die is al helemaal gewend en doet met alles mee. Daar stond ik echt van te kijken, want mijn dochter heeft de eerste 3 weken gehuild tot spugen toe en daarna duurde het nog maanden voor ze überhaupt iets zei tegen de juf (deed alles met gebaren). Ik denk dus dat elk kindje anders is en het helemaal niet gek is dat je zoontje nog niet gewend is. Maar laten observeren kan nooit kwaad natuurlijk.
Mijn zoontje was ook dik 1 toen hij naar het KDV ging. Heeft het eigenlijk bijna altijd vreselijk gevonden; weinig aansluiting met de andere kinderen, was vooral op de leidsters gericht. Alleen het laatste half jaar leek hij was los te komen. Nu op school heeft hij het enorm naar z’n zin en speelt veel met andere kinderen. Ik heb achteraf het gevoel dat er meerdere dingen speelden: nog niet toe aan samenspelen qua ontwikkeling, qua taal voor op de andere kindjes, verveelde zich er en wellicht te laat gestart met gaan. Hoe dan ook, helemaal blij dat hij nu op school zo is opgebloeid. Het hoeft dus niet veel te zeggen voor de toekomst!
Ik werk zelf in de kinderopvang, kinderen van die leeftijd spelen ook nog helemaal niet samen. Dat is vooral naast elkaar maar gewoon volop met hun eigen ding bezig zijn. Wij hebben ook wel een pedagoog die bij ons komt om kindjes waar wij zorgen om hebben te observeren en stellen ook weleens vragen over andere kindjes. Maar een arts weet ik ook niwt wat die er zou moeten doen.. Tis dubbel want ik heb bijv een situatie met een kindje op me werk waarbij daadwerkelijk zorgen zijn om de ontwikkeling, denken dat hij erg gebaat is bij speciaal onderwijs en klein klasje etc en dat dat voor hem heel fijn en goed is. Anderzijds heb ik een vriendin waarbij school ook een advies geeft voor speciaal onderwijs voor haar kind maar zij liever om veel redenen gewoon blijft en als ze me dat allemaal uitlegd heb ik daar begrip voor maar ik snap het vanuit de lerarenkant ook zeker. Maar als een kindje net begonnen is moet je het wel even aankijken zeker idd als je thuis een kind hebt met autisme waardoor het kind misschien ook gedrag kopieert etc maar anderzijds zijn ze ook professioneel genoeg om dingen te kunnen zien. Blijf gewoon open en eerlijk naar de leiding toe, vraag desnoods een gesprekje aan zodat je wat zaken kan bespreken, kan voor beide partijen erg fijn zijn en opheldering geven
Mijn dochter zondert zich ook graag af wanneer het haar te druk wordt (lees; te veel kinderen ineens om haar heen). Herken ik van mezelf want ben introvert en prikkelgevoelig.. Zij heeft ook lange tijd nodig gehad om echt haar plekje in de groep te vinden zeg maar.. hebben dan 1x kijk registratie gehad met de leidster (is volgens mij standaard hier in NL) maar observatie door een arts zou niet in mij opkomen in dit geval.
Ik zal nog even een update geven. Door de drukte vergeten. De arts zag hetzelfde als wat de creche ziet en wat wij tot op zekere hoogte ook zien. Ze adviseert een gehoortest om mee te beginnen (deze krijgen we morgen), en toch ook om alvast in te schrijven voor vroeghulp. Dat eerste ben ik het mee eens, het tweede niet. Na een gesprekje met hebben we afgesproken het gewoon nog even aan te kijken. Ze komt elke maand sowieso langs (niet speciaal voor onze zoon hoor, ze rouleert gewoon tussen verschillende crèches en ziet meerdere kindjes om verschillende redenen tijdens haar visites). Over een maand kijken we verder.