Net juffen van m’n oudste aangesproken of doortoetsen met rekenen nog een optie is. Ze waren in ieder geval al in overleg wat de mogelijkheden zijn. En zouden ons op de hoogte houden. Wel gaven ze aan dat sommige dingen gewoon moeten. Dus ben heel benieuwd wat eruit komt.
Ik zou in ieder geval een gesprek vragen met de ib-er @Fristi2012. Dat is een vaster aanspreekpunt dan de wisselende leerkrachten. Ik zat nog te denken aan het gesprek wat ik had voor de vakantie. De juf zei dat ze wil dat mijn zoon beter luistert naar de opdrachten. Waarbij het ging om een veel te makkelijke opdracht. Hij kon zijn hoofd niet bij de uitleg houden en dat werd zijn probleem gemaakt. Ik snap dat ze willen dat hij meewerkt. En in eerste instantie was ik het met haar eens. Maar ik vraag mij nu steeds meer af of dat niet één van de frustratiebronnen is.
Ja dus het is vooral het echte letterbegrip dus. En dat leren ze ook weer in groep 3 dus dat komt wel vanzelf.
2e deel van het ‘10 minuten’ gesprek gehad. Zoon is in principe groep 2 uit dus ze zetten in op voorbereiden op groep 3 straks. Dus concentratie, blijven zitten, werkjes afmaken en zo. Lezen en schrijven bieden ze al groep 3 aan, voor rekenen zijn ze bezig met juiste methodes aanleren. Ik heb ook aangegeven dat ik bang ben dat hij geen motivatie meer heeft als hij methodes in groep 3 of 4 moet leren terwijl hij de uitkomsten allang kent. Dat voorzien zij ook dus ze zijn al bezig met alles opnieuw langsgaan. Gelukkig vind zoon hoeveelheden tellen net zo leuk als vermenigvuldigen dus daar hebben we geluk mee. Sowieso gaan ze dit doen tot aan het einde van dit schooljaar en hopelijk kunnen ze hem volgend jaar ook nog genoeg bieden. We willen namelijk niet dat hij met 5 jaar al naar groep 3 gaat. Hij is daar cognitief aan toe, maar verder nog totaal niet. Er blij met het gesprek. We liggen erg op 1 lijn
Wat ontzettend frustrerend allemaal @Fristi2012 Zijn geen een fijne gesprekken geweest. Zou ook zeker doorpakken nu het gesprek nog niet lang geleden is. Vervelend dat er meerdere zijn van de klas die problemen met haar ervaren. Fijn in ieder geval dat de juffen van je zoon er achter de schermen toch al mee bezig waren. Hopelijk een stapje in de goede richting!
We Staten met mijn zoon nu een traject waarin school zijn iq wil onderzoeken en hulp van een kinderpsycholoog wil in schakelen, wij moeten alleen goed nadenken over wat onze hulp vraag wordt en dat vind ik best lastig! Er zijn best wat dingen die door mijn hoofd gaan... Ik wil graag weten of er "iets aan de hand" is of hij de juiste onderwijs krijgt of dat hij door faalangst bijvoorbeeld vast loopt... Maar is dat een goede hulpvraag of is dat te veel? Ook zou ik wel wat tips kunnen gebruiken over hoe om te gaan met faal angst, onze jongen heeft eigenlijk altijd alles makkelijk gevonden en als het wat lastiger werd, werd hij boos en gefrustreerd en gaf hij er al gauw de brui aan! Ik begreep vanmorgen dat ze met een andere reken methode zijn begonnen en hij dat toch wel wat lastiger vind en vraag me af of zijn dwarse gedrag wellicht ook voort komt uit het bang zijn te falen in deze nieuwe methode...
@bulakgirl: Mijn ervaring is dat je de hulpvraag altijd het best zo open mogelijk kunt formuleren, anders krijg je een ‘ja’ of een ‘nee’ antwoord en weet jr verder nog niets. Dus inderdaad bv. willen weten waar het gedrag (en dat gedrag dan zo specifiek mogelijk benoemen) vandaan komt en de vraag om handvatten om er mee om te gaan/je zoon te begeleiden.
Wij hebben onlangs onze dochter laten testen. Niet op hoogbegaafdheid overigens. Mijn dochters verhaal komt wat overeen met die van de zoon van Tupp. Scoort dus niet goed op school. De leerkracht denkt echter dat ze meer kan dan ze laat zien, maar weet ook niet hoe. Ze vindt school saai, steeds hetzelfde, moeilijk concentratie is slecht. Wij hebben dus de volgende hulpvragen gesteld: Wat is de oorzaak van haar desinteresse in school? Presteert ze onder of loopt ze op haar tenen? Wat zijn haar sterke en zwakke kanten? Wat kunnen wij en school van haar verwachten? Misschien heb je iets aan mijn reactie. Ik vond de vraagstelling bij één onderdeel vaag en vraag me af of ze hier wel los gekregen heeft wat dochter weet. De onderzoekster vroeg (volgens dochter) Hoe kan je een pop en een voetbal hetzelfde maken. Ze gaf als antwoord: 'Kop eraf hakken' (nee wij zijn thuis niet gewelddadig ingesteld ) Het goede antwoord gaf ze later ook, dat was het is beide speelgoed. Had de onderzoekster gevraagd 'welke overeenkomst is er tussen een pop en een voetbal?' Dan had ze het meteen geweten. Over een paar weken hebben we de bespreking, maar dit vond ik echt een foute vraagstelling. Ik begin dus nu al te twijfelen aan de betrouwbaarheid van het onderzoek
De officiele vraagstelling is volgens mij: wat is de overeenkomst tussen een pop en een voetbal, op welke manier zijn ze gelijk? Dus ik denk dat je niet hoeft te twijfelen aan de betrouwbaarheid als het gaat om dit punt.
Niet als het zo gevraagd is zoals jij aangeeft inderdaad. Ik heb expliciet gevraagd of de vraag zo gesteld is en ze zei dat dit zo was. Ik ga het bij de bespreking nog eens navragen.
Aankomende week gesprek op school voor dochter (4,5j). Rapport wel gehad. Heel mooi uitgebreid verslag met wat al goed gaat en waar ze nog aan mag werken. Lang verhaal kort; ze loopt cognitief zo’n 1,5 jaar voor (en obv het verslag denk ik eigenlijk niet dat ze alles laat zien) en op sociaal vlak zien ze een meisje dat heel ver is in het begrijpen van sociale normen en omgangsvormen maar heel erg verlegen is en erg gevoelig. Stapt niet snel op andere kids af maar vindt het wel leuk om samen te spelen als ze uitgenodigd wordt. Ze is verder serieus in haar werkjes en doet die het liefst alleen, vindt hulpvragen moeilijk (lijkt het een zwaktebod te vinden) maar komt wel steeds meer los en durft steeds meer. Doel is om haar wel in groep 2 te laten komend jaar en cognitief zie ik genoeg mogelijkheden voor uitdaging en heb het volste vertrouwen in de juffen. Maar dan de aansluiting… al haar vriendjes gaan naar de middenbouw en zij blijft achter. Ze past zich snel aan aan jongere kids dus of dat haar goed gaat doen weet ik niet. Tegelijkertijd klopt het beeld van een introvert gevoelig meisje dus ik zie haar ook niet tussen de grote kids van groep 3,4 en 5 (montessori). Verbreden, verdiepen en verrijken wordt al volop gedaan. hebben jullie nog tips, ervaringen, vragen of ideeën om mee te nemen naar het gesprek komende week?
Het gaat niet alleen om het cognitieve stuk hè. Ik heb Q niet laten versnellen, ondanks dat ze behoorlijk ver voor liep. Nu zit ze in groep 8 en is ze erg blij dat ze nu pas een middelbare school hoeft te kiezen. Ook met andere sociale activiteiten kunnen versnelde kinderen door de leeftijd vaak niet aansluiten. Ik zie dit ook bij mijn neefje die van januari is en wel versneld is gebeuren. Zo lang het niet écht nodig is zou in er alles aan doen dat ze niet hoeven te versnellen.
Dit speelt bij mijn dochter in de klas ook. Ze is daar echt ongelukkig door op school de laatste tijd en gaat o.a om deze reden zeer waarschijnlijk weer terug naar een ‘reguliere’ school. Wel een school met een heel alternatief onderwijsconcept en waar meerdere hoogbegaafde kinderen zitten.
Wat hier helpt om gesprekken productief te houden is om open en eerlijk te zijn. Niet hinten of proberen te peilen maar gewoon vragen wat je wil weten en zeggen waar je bang/blij/trots/zorgen over bent/hebt. Ik had bijvoorbeeld zorgen over methodes aanleren. Mijn zoon heeft zijn eigen methodes aangeleerd voor rekenen en ik ben bang dat als ze niet nu ‘ingrijpen’ dat hij geen motivatie zal hebben om de juiste methodes aanleren over een paar jaar. Dat namen ze erg serieus en ze hebben daar nu een plan voor. Ik vond dat wel spannend om te zeggen hoor, maar tussen neus en lippen hinten dat hij thuis wel verder kan tellen dan 20 en dan hopen dat ze dat gaan oppakken is gewoon niet de manier. (Vind ik dan) Ik zou daarom direct zijn over dat je je zorgen maakt dat ze zich gaat aanpassen naar de jongere kinderen nu de oudere kinderen door zijn. Dat het - bijv - op eerste gezicht lijkt dat het prima gaat maar dat ze zich uiteindelijk ongelukkig gaat voelen.
Goed punt. Gelukkig ziet school wel hoe ver ze is dus hoop (maar verwacht wel) dat dat makkelijk bespreekbaar is. Ben denk ik wel wat bang dat ze mijn zorgen voor komend jaar niet delen. Als in; ze denken dat ik teveel naar de toekomst kijk terwijl het nu eigenlijk oké gaat. Maar goed, neemt natuurlijk niet weg dat ik t bespreekbaar moet/kan maken. oh ja, die methodes… dochter doet soms maar wat hahaha. Ga ik meenemen. iemand ervaring met het contrast cognitief ver maar emotioneel nog kleuter? (Ff kort door de bocht dan). En hoe hebben jullie dat aangepakt?
Hier hetzelfde. Dochter is nog geen 4,5 jaar en leest avi start/m3, rekent tot 10, telt tot 40 foutloos, schrijft woorden uit haar hoofd, kent het hele alfabet qua klanken. Maar is verder echt een 4 jarige, concentreert zolang zij wil, kan niet stil zitten, haar uitspraak is nog niet perfect en ze is maar 97 cm. Cognitief zou ze naar groep 3 kunnen maar sociaal is een groep 2 jaar nodig. Ze is net van school gewisseld (moest mee omdat haar broer wisselde) dus heeft op haar nieuwe school nog niks van dit kunnen laten zien. De oude school zou het wel in de overdracht zetten. Ik hoop dat ze wat ze kan de komende weken wel weer gaat laten zien. Op de nieuwe school wordt er wel veel meer letters etc. Aangeboden dan op de oude school en ze vindt knutselen leuk. Dus ik hoop dat ze haar voldoende kunnen uitdagen komend jaar. Maar voor nu is ze dus even druk met nieuwe vriendinnetjes maken door de switch.