Hieruit begrijp ik dat je dat niet zelf hebt gedaan? Niet dat ik per se vind dat je dat had moeten doen hoor, maar ik denk dat ik zelf ook minder snel contact zou zoeken als ik niet van diegene zelf een berichtje had ontvangen met waarom diegene er niet is, tenzij het een bevriende collega is en/of het om mentale klachten gaat. Desalniettemin snap ik wel dat je je gekwetst voelt als er met de andere collega in dezelfde situatie anders wordt omgegaan, maar je weet de details niet. Misschien heeft A. ook wel persoonlijk contact met die collega's buiten de groepsapp om of in de tijd voor de ziekmelding al meer met hen gepraat over hoe het ging waardoor ze meer betrokken zijn. Ik zou wel wat sturen als het je dwars zit. Niet op een passief agressieve manier, maar gewoon over hoe je je voelt.
Heb je zelf geen updates gegeven in de groepsapp? Ik vond dat zelf veel fijner dan via via te horen hoe het met iemand ging Je moet zelf ook initiatief nemen en interesse tonen
Ik vraag me zo af of je zelf ook actief bent geweest in de app? Heb je verteld wat er was? Hoe actief ben je zelf met vragen stellen aan hen? Heb je interesse getoond in je collega’s? Hoe was jouw ‘rol’ in het team toen je er nog werkte? Heel veel vragen, ik weet het maar met zulke zaken kan het niet van één kant komen natuurlijk. Vaak is zoiets wel een beetje een wisselwerking. En wat afwachtend zijn of dingen van anderen verwachten geeft soms zo’n valse hoop.
Lastig in te schatten als een ander namens jou het team inlicht weet je nooit wat er gezegd is. Als je collega aangeeft dat hij heeeeeel graag contact heeft en opziet tegen de stilte thuis ondanks de fysieke kwalen bijv. en je leidinggevende heeft t wat meer verbloemd zou ik jou zoveel mogelijk met rust laten, om je niet te belasten/je herstel te dwarsbomen en hem zo nu en dan een appje sturen. April '21 was t merendeel wel weer open idd. Al werkten wij dan nog thuis en was t hatsjie snif beleid op school gaande en kneep iedereen zn billen samen of de kinderen de volgende dag nog wel naar school gingen of dat je elk moment gebeld kon worden.
Begrijp ik het goed dat collega A. pas ziek is geworden? Zo ja dan vind ik het niet zo gek dat collega's nu met beterschapswensen komen. Tenzij ze dat niet hebben gedaan toen jij net ziek werd, dan is het natuurlijk wel een beetje raar. Hoe actief ben je zelf tijdens je ziekte geweest? Heb je zelf weleens een apje gestuurd bijvoorbeeld?
Wat maken de omstandigheden nu uit. Als iemand ziek is, wens je diegene toch gewoon beterschap??? Niet meer dan normaal.
Dat kun je aan de BA vragen en HR weet dit ook. Verder geen tips/advies voor je. Wil je wel een goed herstel wensen en daarnaast hoop ik dat deze kopzorgen niet van al te grote invloed op je verdere herstel zullen zijn. Sterkte met alles.
Mwah, als iemand doelbewust zijn niet noodzakelijke operatie direct na zijn 3 weken zomervakantie inpland en zo de overige collega's in een lastige positie achterlaat (overwerken, extra werken, bijna geen vrij kunnen nemen) vind ik dat zeker wel iets anders als iemand die bv door een ongeluk thuis komt te zitten. Beiden ziek, maar wel degelijk de omstandigheden die de toon van de muziek maken.
Er zit toch wel verschil in als iemand net ziek is en iemand die al langere tijd ziek is. Ik blijf iemand niet continu beterschap wensen als ik hem of haar niet spreek hoor.
Ik heb een collega die is uitgevallen sinds vorige zomer. Ik app haar niet, want ik ben haar collega en wil haar niet lastig vallen met werk, want ook al praat ik niet over werk, ik ben er wel van en ik ben geen vriendin. Als iemand een gebroken been zou hebben zou ik dat anders vinden. Mijn vermoeden is dat ze niet wisten waar ze goed aan deden en daarom dan maar niets deden. Als het je toch bezig houdt, gewoon eens naar vragen.
Jouw teleurstelling is geheel begrijpelijk. Ik denk alleen niet dat het verstandig is om hier nu een gesprek over aan te gaan. Ik zou vooral je energie steken in je eigen terugkeer naar het werk en niet terugkijken. Wellicht over een tijdje als je merkt dat de sfeer (weer) goed is het eens ter sprake brengen op een luchtige manier zonder verwijten. Als je er dan nog negatief op terug kijkt. Er nu over beginnen zet denk ik vooral de verhoudingen op scherp. Je bent er een tijd uit geweest en dan terugkomen en meteen kritiek uiten zal je niet snel in dank worden afgenomen.
Oh ja herkenbaar, de selectieve interesse van collega's onderling. Heeft dan niks met ziekte te maken, maar bij ons op werk is het vergelijkbaar. Binnen komen na 3 wk vakantie en collega vraagt niet hoe je vakantie is geweest maar wel aan de volgende collega vragen die binnenkomt hoe het weekend is geweest. Dat voelt helemaal niet fijn. Zeker omdat ikzelf die interesse wel toon. Ik vind het niet meer dan normaal. Maar ik heb er uiteindelijk voor gekozen om me er niet meer druk om te maken. Mn gezin, familie & vrienden zijn het waard om over te piekeren. Andere mensen maken zich blijkbaar ook niet druk om mij, dus waarom ik wel om hen? Vanuit mezelf blijf ik de interesse tonen, want zo ben ik. Maar ik verwacht het niet meer terug. Als je er wel mee blijft zitten, moet je het bespreekbaar maken. Anders kropt je het op. Jij voelt je rot en dat is echt zonde van je energie. En je kunt gewoon vanuit jezelf aangeven wat het met je doet. Niemand die je dan voor de schenen schopt, je bent gewoon alleen maar open over wat je dwars zit. Dat kan zelfs gewaardeerd worden. En succes met opbouwen!
Niet lullig bedoeld, maar ik lees alleen maar dat er contact is gezocht van de kant van je werk. En dat jij dit steeds afslaat, om welke reden dan ook. Even op de koffie komen, zelf even bellen ipv appen maakt dat jij laat zien dat je super graag weer zou willen maar het gaat gewoon even niet! Collega's gaan gewoon door terwijl jouw loopbaan stil staat. Ze kunnen niet blijven trekken als jij zelf ook niets laat horen. En ik spreek uit ervaring, zelf bijna 2 jaar ziek geweest. Maar ik deed er zelf alles aan om contact te houden. De drempel wordt anders alleen maar hoger en hoger. En je raakt in de vergetelheid bij je collega's.
Bedankt voor alle reacties. Het geeft mij ook een ander, breder beeld op de situatie. Dank jullie wel. @suikerfee Helaas heb ik tot 6 weken terug al mijn energie nodig gehad voor mijn herstel/therapieën/medische onderzoeken en was er daarnaast geen ruimte meer voor andere zaken, zelfs niet voor mijn familie, vriendinnen en huishouden. Ik ben echt heel ziek geweest: appen, lezen, bellen, tv-kijken...al dat soort dingen lukte me niet meer. Zodra het wat beter ging, heb ik mijn werkgever geappt voor een kop koffie. Ik heb geen enkel contact afgeslagen; geen idee hoe je daar eigenlijk bijkomt. Jammer dat je meteen zo'n oordeel geeft.