Gevoel met een bepaald doel op aarde te zijn

Ehhhhhh. Nee eigenlijk ervaar ik dat niet zo. Maar ik geloof oprecht dat dit wel zo is. Ik moet er nog achter komen. Mijn doel momenteel bestaat uit ‘zorgen voor’

 

De laatste tijd ben ik ook hierover aan t nadenken. Bestaat ons leven echt maar uit +- 80 jaar leven en houdt t daarna op? Wat is er daarna? Terwijl de wereld nog zolang bestaat. Is het als een dromeloze droom. Teveel nadenken erover beangstigd me wel. Dus nu aan het nadenken wat mijn doel hier is.

Waarom leef ik hier en nu en wat is mijn doel…

 

Vroeger dacht ik dat wel, maar inmiddels is zo bewezen hoe leven ontstaat en weet ik dat we gewoon wat moleculen zijn die gewoon maar wat aanklooien op aarde. Als we dood gaan, zijn we er niet meer en worden we teruggegeven aan het heelal en kunnen anderen ons weer inademen . In de tussentijd kan je maar beter proberen een leuk leven te hebben, er het beste van maken.

Ik vind dood ook niet meer eng sinds ik besef dat we allemaal gewoon dood gaan, weg zijn. Dat is niet raar, dat overkomt iedereen. Soms wat vroeg, soms heel laat, soms door een stommiteit, soms maak je er zelf een eind aan. Het is wat het is. Je wordt geboren en gaat dood, zo gaat het al vele jaren met vele diersoorten. En ooit stopt de aarde met bestaan en wat er dan nog is, geen idee.

Een beetje alle emotie weggeslagen wat dit onderwerp betreft zeg maar bij mij. Ik zie het voor wat het is, rationeel, wetenschappelijk, bewezen, niet met allerlei emoties of hersenspinsels er omheen.

 

Ik werd geboren. En ik ga ooit dood. Net zoals geiten, koeien, apen en alle andere diersoorten. En in de tussentijd leef ik en doe ik mijn ding. Meer is het niet volgens mij. Alhoewel ik wel hoop, als het ooit mijn tijd is, dat ik dierbaren die ik ben verloren weer terug zie. En die hoop is er denk ik om het verlies van dierbaren draagbaar te maken.

 

Precies dit ja, hoop en geloof zijn er om bepaalde dingen draaglijk te maken. Maar het is natuurlijk een wassen neus, want het is onmogelijk om een stoffelijk overschot wat compleet vergaan is opnieuw tegen te komen als je zelf ook aan het vergaan bent

 

misschien heb je dat gevoel omdat het natuurlijk super raar is om je te bedenken dat het leven op aarde doelloos is. Dat is een lastige gedachte om te hebben en dan ga je er vanzelf invulling aan geven in je hoofd? Zoiets?

 

En vind het niet raar hoor, heb het zelf ook een tijd gehad en denk dat veel mensen het hebben.

 

Neuh niet raar, althans ik vind van niet maar allicht is dat geen best criteria.

Ik ben een helper, verder is t me ff duister. Heb me maar als doel voorgenomen iets beter achter te laten dan dat ik t aantrof. Alhoewel dat met de hele aarde an sich wat lastig wordt...

 

Ik ben christelijk opgevoed en in het christendom (en vast ook andere religies) heeft alles een doel, dus ook mensen.

Het gevoel dat je een hoger doel hebt, een missie, is mij met de paplepel ingegoten dus voelde ik dat ook heel sterk.

Nu ik niet meer geloof heb ik dat gevoel ook niet meer. Geeft behoorlijk rust moet ik zeggen. Ik ervaarde dat ‘doel’ als best een druk, en onrust.

Mijn ervaring is dat dat gevoel puur psychisch is. Het antwoord ligt imo dan ook daar. Als je rust ervaart in je leven valt dan is dat gevoel van je doel missen of moeten zoeken naar je doel van je af. Het is vaak wanneer we ons (onbewust) niet lekker voelen dat we opzoek gaan naar meer.

Het kan ook een vorm van bescherming zijn, bang dat ons leven betekenloos is. Wat in principe ook zo is als je kijkt naar al het leven, naar de natuur, onze planeet, ons planetenstelsel en verder. Hoe belangrijk is Jan Jansen? Niet zo.
Maar ik denk dat dat ook veel te groot is, dat is veel te ver kijken. Geluk vindt je in jezelf, in je kinderen, in je partner en je naasten. Die vindt je niet in een ‘hoger doel’.

 

Ik ervaar dat juist andersom. Moet er wel bij zeggen: geluk vinden in een hoger doel én in je kinderen, gezin etc. vind ik gewoon samen kunnen gaan.

 

Ik weet niet of dit helemaal is wat je bedoelt, maar ik heb met mijn keuze voor het beroep verloskundige wel het idee dat dit is wat ik wil in het leven: vrouwen bijstaan tijdens hun zwangerschap, bevalling en kraamtijd en er mijn best voor doen dat ze hier met een goed gevoel op terug kijken.

Ik ben begonnen met een culturele studie, daarin ook stage gelopen, en toen had ik heel sterk het gevoel: "voor wie doe ik dit eigenlijk?" Ik miste een hoger doel, een soort noodzaak. (Niets ten nadele van mensen die werken in de culturele sector hè. Ik geniet van kunst en cultuur en dat heeft naar mijn idee ook belangrijke rol in de samenleving.)

Maar voor mezelf was het niet mijn roeping. En verloskunde is dat wel. Nu dan een zijtak als lactatiekundige, in de toekomst hopelijk beiden.

Ik vind zwangerschap, geboorte en de tijd daaromheen zoiets bijzonders in een mensenleven. En ik vind het enorm schrijnend als vrouwen zich in die periode niet veilig of alleen voelen. Het hoeft niet allemaal heppy de peppy te zijn of een grote roze wolk. Het is een heftig life-event, en voor de één verloopt het relatief soepel terwijl de ander met complicaties te maken krijgt. Maar het is sowieso belangrijk dat je je gehoord en gesteund voelt. Dat je niet alleen bent en dat mensen (zorgverleners) je helpen als dat nodig is. Dát wil ik bereiken. Dat is mijn doel in het leven. (Naast mijn meer persoonlijke doel dat ik mijn kinderen graag gelukkig en gezond zou zien opgroeien.)

 

Natuurlijk! Ik zou het heel raar vinden als een gelovige niet gelooft in een hoger doel haha

 

Kijk op lichtwerkers/lightworkers
https://www.inspirerendleven.nl/lichtwerker/

indigo kinderen

https://holistik.nl/indigokind/#:~:text=Indigokinderen%20worden%20ook%20wel%20nieuwetijdskinderen,in%20om%20anderen%20te%20helpen.

Ik snap je gevoel en heb dat gevoel ook heel sterk. Maar ik verbind het aan de bovenste 2.

Zelf doe ik veel op gevoel/intuïtie en help ik een ieder waar ik kan. Of dat spiritueel is of gewoon in de supermarkt bij het pakken van iets van de bovenste plank. Er moet gewoon meer zijn, een doel. Helaas zitten veel mensen vast in hun eigen stramien en kijken nietvmeer verder (no offense).

 

Er schijnen ook bepaalde religies te zijn die beweren dat het doel is om onafgemaakte zaken uit een vorige leven in je huidige leven te voltooien. Heb daar verder geen mening over dacht ik gooit het er ff in

 

Dat wist ik niet. Voor mij is het meer holistisch en wat natuurlijk voelt. Gaat ook niet over onafgerichte zaken maar meer om mensen te helpen en te begeleiden op een bepaalde manier. Vind het moeilijk uit te leggen.

 

Ik geloof wel dat iedereen levenslessen heeft.

Voel mij soms net een alien op deze aardse wereld waar een hoop draait om aanzien/status, geld, macht, materialisme.

Denk dat het al bijzonder is als je überhaupt mag zijn wie je bent.

 

Werkt 2 kanten op denk ik. Als je alles plat slaat kan je daar evengoed rust in vinden. Dus als niks zin heeft, heeft ineens alles ‘zin’.En zo ook wanneer je wel ‘voelt’ ‘gelooft’ dat er meer is dan een ‘zinloos’ bestaan. Want wat is zinloos? Ik vind het dapper dat je het bespreekbaar maakt hier. Ik vind het in ieder geval helemaal niet raar dat je dit gevoel hebt. En als het gevoel er is, is het mooi dat te gaan volgen. Wie weet wat of waar het je brengt.