Ik lees het vaker dat viscose verkozen wordt boven andere stoffen. Maar het blijft persoonlijk. Ik heb nu viscose treggings en dat vind ik heerlijk zitten. Daarvoor had ik het alleen in shirts/tunieken.
Heftige situatie waarin jullie zitten. Ik hoop dat jullie er uit komen. Mijn dochter is nog maar 6, heeft wel een paar overeenkomsten. Wij twijfelen nog of we een coach of iets dergelijks willen inzetten, zij gaat echt op en neer met haar emoties. De tips de hier gegeven worden zoek ik ook uit. Maar ik kan het het boek 'temperamentvolle kinderen van Eva Bronsveld ook alvast wel aanraden. Hier staan alvast wat tips maar ook gewoon inzichten over je kind, in die je misschien kan proberen.
Ik pak alleen dit er even uit, ondanks dat ik heel veel dingen herken van mijn oudste. Dit is namelijk een hele bekende voor ons. Het is namelijk bij onze oudste soms niet zo dat het betreffende kledingstuk écht niet lekker zit, maar vaak is haar emmertje dan al vol en kan ze ook maar een miniscule verandering/ervaring er niet bij hebben. Na heel veel met haar erover praten heeft ze dat nu zelf vaak ook wel door. Ze kan er op dat moment niks mee, maar we weten nu dat we een kledingstuk niet perse al hoeven af te schrijven in zo'n geval. Als ze op een ander moment beter in haar vel zit, dan blijken er vaak helemaal geen issues meer te zijn. Of het zit dan alsnog niet lekker en dan weten we dat het kledingstuk echt terug kan, want ze is ook echt heel erg gevoelig voor naadjes, labeltjes, kriebel, etc.
Dankjewel, ik ga morgen in mijn pauze bellen. Als ik bericht terug heb laat ik het hier nog even weten.
Ik denk dat hier beiden echt een rol speelt maar voornamelijk dat haar emmer vol zit en ze niets kan hebben. En dan elke dag, dag in dag uit. arm meisje. En ze wil ook niet getroost worden. Wel fijn dat jullie dochter het nu door krijgt, ondanks dat ze er op zo'n moment niets mee kan. Hier is het antwoord altijd weet ik niet, kan ik niet, ik doe mijn best maar het lukt niet.
Kan er altijd eens op letten wanneer ze nieuwe kleding krijgt, dankje voor je tip en voor iedereen trouwens die gereageerd heeft. Heb er veel aan
Wij zijn bij een 'gewoon' onderzoeksbureau geweest en een uitgebreide test laten doen. Iq, sociaal-emotionele test, schoolvaardigheden. We hebben pas een week de adviezen. Dus of het goed helpt weten we nog niet. Wel heeft het verslag dat ze kreeg al wat rust gegeven. Ze had zwart-op-wit dat ze niet dom is en dat maakte haar al gelukkiger. Gisteren zijn we begonnen met het boekje 'baas van de piekerfabriek'. Verder moeten wij zelf alle kleine positieve stappen benoemen naar dochter. Ook school heeft adviezen gekregen. Het kan zomaar zijn dat je dochter nog niet weet dat ze negatief reageert omdat haar hoofd vol zit. In het volle hoofdenboek staan verschillende gedragingen waarbij het kind kan aangeven hoeveel last ze daarvan heeft. Achterin staan allemaal tips om rust te krijgen. Wellicht begrijpt je dochter zo beter wat er in haar hoofd gebeurt. Daarmee kan ze dan ook beter bij de hulpverlening aangeven wat ze voelt of denkt. Wij zijn zelf nog niet in het boek begonnen. Eerst de piekerfabriek maar eens, zodat ze hopelijk beter inslaapt 's avonds.
Hier ook een dochter die enorme driftbuien thuis had, wel op wat jongere leeftijd. Dit kwam allemaal voort uit de combinatie school/HB/disharmonisch profiel. Ze is getest bij een daarin gespecialiseerd persoon (dus niet zomaar de orthopedagoog van school), zeer uitgebreid verslag gehad waar alles verduidelijkt werd. Ze zit inmiddels op voltijds HB onderwijs. Daar hoor ik van zoveel ouders dat jongens in het reguliere onderwijs op school de bom laten barsten en de meisjes precies andersom, op school aanpassen-aanpassen-aanpassen en dan barst thuis de bom. Sinds ze hier op school zit is ze echt veranderd, dat is natuurlijk niet in 1x gegaan, maar de jaren op deze school hebben haar echt geholpen! Zou het dus niet alleen op coaching inzetten, maar ook zeker in de intelligentie hoek en de daarbij horende problematiek zoeken!
Het is net of je de dochter van mijn vriendin beschrijft. Lijkt altijd ontevreden, is onzeker. Buiten huis aangepast gedrag en braaf en thuis veel boos en zo negatief. Zij zijn al jaren bezig met onderzoeken, coaches enz. Er is nu het vermoeden van adhd. Vaak uit dit zich bij meisjes anders dan bij jongens. Het hyperactieve zit meer in het hoofd. Dus zijn prikkels ook snel teveel. Bij dit meisje heeft een hond erg geholpen voor de drift buien. De hond voelt het aankomen en gaat haar dan helpen/troosten. Ze wordt dan weer rustig. Prachtig om te zien dat dit helpt. Veel sterkte met de zoektocht.
Wat ik ook mee wil geven als tip. Alles begint bij haar zelfbeeld. Pas als je van jezelf houdt kun je andere zaken aan gaan pakken. Dus hulp hierbij is goed om mee te beginnen. Of ze nou adhd, add, hoogsensitief, ass of wat dan ook wel of niet heeft.
Fijn dat jullie er zo mee aan de slag zijn. Ik gun je de rust en gezelligheid in het gezin! ik kan er nu wel goed mee omgaan. Ik weet dat mijn angsten niet reeel zijn en kan het ook goed koppelen aan vermoeidheid of hormonale schommelingen. Ik mag van mezelf af en toe even ‘dwangen’ en ook dat geeft me rust. Ik heb in het verleden therapie gehad wat erg gericht is op exposure. Voor mij helpt dit weinig omdat de angst steeds veranderd. Dan is het angst voor brand, dan voor besmetting en dan dat m’n kind wat overkomt. Mijn angst richt zich niet op zulke gebeurtenissen an sich, maar om dat ik het veroorzaak. Ik ben dus niet bang dat iemand vergiftigd wordt maar dat ik de veroorzaker ben. Bij mij heeft dit inzicht me geholpen en ook de oorzaak van het ontstaan hiervan. Het is vanuit mijn verleden heel duidelijk terug te leiden naar mijn jeugd icm met erfelijke aanleg. wat ik nog wil doen is ACT, dit is meer gericht op acceptatie dan op verhelpen van de gedachtes. Aangezien door de jaren heen mijn angsten steeds veranderen en ik inmiddels weet dat dit onderdeel is van mij lijkt me dit waardevol. Ik weet niet wat er qua opties zijn voor behandeling van kinderen. erg heftig en sneu te lezen dat je dochter op zo’n jonge leeftijd zulke angsten heeft. Als ik bedenk hoe vermoeiend en overheersend ze kunnen zijn als volwassene.
Een huisdier kan inderdaad veel steun geven. Wij hebben (nog) geen huisdieren, maar de buren wel en als ze spelen met die hond zijn ze daarna echt wel meer ontspannen.
Is er ook al onderzocht of ze hoog sensitief is? Of anders kan adhd/ass ook nog een rol spelen. Ik herken veel dingen wat je benoemd,van een van mn zusjes en van mijn nichtje.
Mijn eerste vraag is krijgt ze voldoende uitdaging? Je geeft aan dat ze in een plusklas zit. Hoeveel uur is dat in de week? Ik herken een deel van je verhaal. De kleding is hier geen probleem. Het opstandige, niks is goed , ruzie zoeken etc is zeer herkenbaar. Bij ons is het heel duidelijk als het thuis niet loopt dan hebben we een probleem op school. Bieden ze meer uitdaging, ander soort werk en op niveau hebben we een blijer kind. Momenteel is school zoekende en zijn de buien wisselend Het heeft ons geholpen om begeleiding te krijgen van speltherapie. Dat gaf hem inzicht over wat er nu was en hoe mee om te gaan. De verandering naar een HB school voelde als een mega stap maar hij krijgt nu wel de uitdaging die hij nodig heeft. Ze geven naast het reguliere ook hele andere opdrachten en projecten en dat maakt school weer leuk. Je geeft aan dat ze last heeft van de smakgeluiden van haar broertje. Als je dochter net zoals onze zoon alles ziet en hoort is haar emmer dus al helemaal vol tijdens het eten. Heeft ze voor het eten de mogelijkheid om tot rust te komen? (Tekenen, lezen, verhaal luisteren etc) misschien dat ze dan minder heftig gaat reageren en het net wat beter trekt. De smakgeluiden waar ze zich aan ergert zou ik wel serieus nemen. Er zijn genoeg mensen die werkelijk beroerd worden van dat geluid. Als mijn emmer vol zit hoeft er aan tafel ook niemand te smakken Het is wel duidelijk dat je dochter hulp kan gebruiken. Via de gemeente, huisarts etc. Een plek voor rust. Heeft ze die op haar kamer, staat het te vol? Is er anders een plek waar een kussen ligt waar je even terug kan trekken. Tijd voor 1 op 1 met de kinderen. Wij zijn er overigens ook nog niet hoor. Maar weet wel hoe zwaar het is! Ben elke dag op. Ga moe naar bed en sta moe op. Je bent in ieder geval niet de enige mocht dat een troost zijn
Wow, heeft mijn dochter een tweelingzus?! Hier ook een dochter die deze zomer 10 wordt en zo hetzelfde in elkaar lijkt te zitten en ook op precies dezelfde dingen triggert. Echt bizar veel herkenning! Tips die ik voor je heb die hier meestal redelijk helpen zijn: Oorkappen, om af en toe de geluiden wat te dempen. Meestal gebruikt ze die op school, maar soms ook thuis of tijdens weekenduitstapjes naar wat drukkere omgevingen. Iets te friemelen meegeven om te ontprikkelen, of juist wat minder gericht te zijn op geluiden/prikkels van buitenaf. Dit is ook met de leerkrachten overlegd, dus op school mag ze ook een pop-it, Rubik's kubus oid in haar handen hebben tijdens de lessen. We hebben op haar kamer een relaxplekje gemaakt, met veel dekens, kussens en boeken. Daar gaat ze vaak even zitten lezen of zet ze lekker een muziekje op. 's Avonds samen de dag afsluiten, even reflecteren, wat waren de fijne dingen van de dag (om niet steeds de aandacht te richten op het negatieve) Als ik de irritatie bij haar voel toenemen dan probeer ik haar even uit de situatie te halen en hou ik haar even stevig vast met een fijne knuffel. Dit helpt haar om even te ontladen. Soms voelt ze dit zelf ook al aan en komt ze even naar me toe. Ze leert steeds vaker dit te herkennen en dan te benoemen, al vindt ze hulp vragen heel erg moeilijk. Qua kleding draagt ze soms liever tweedehands dingen van haar oudere nicht dan nieuwe dingen uit de winkel en idd wat iemand hierboven ook al schreef; vaak ligt het niet per sé aan de kleding, maar meer aan té veel andere dingen die haar die ochtend al geirriteerd hebben, of omdat de planning anders loopt dan anders (bijv. studiedag of invaljuf), of omdat ze loopt te piekeren. Hier doen we dan meestal (als het nog voor het ontbijt is), dat ik rustig benoem dat ik zie dat ze overprikkelt is en dat die onderbroek/broek oid nu even te veel lijkt, laat haar even tot rust komen met een stevige knuffel en vraag dan of ze het wil proberen tot na het ontbijt. Soms, als het dan gezellig gaat en ze afleiding heeft, dan wil ze daarna gewoon de kleding aanhouden. Maar de afspraak is ook dat als het daarna nog vervelend zit, dan ze dan ook zelf iets anders aan mag trekken. Ik maak me er niet meer zo druk om in welke combinaties ze naar school gaat, als het zo'n dag is, dan vind ik het belangrijker dat ze iets aan trekt waar ze zich in ieder geval comfortabel in voelt. Hier hebben we afgelopen jaar een traject bij een kindercoach gedaan, daar veel tips aan overgehouden, maar voor mijn dochter ook vooral het gevoel dat ze niet raar is, maar alleen anders denkt en voelt dan veel andere kinderen. Deze coach heeft met mijn man en mij ook familieopstellingen gedaan, dat vond ik zelf ook heel erg waardevol! Ik blijf zelf ook mee lezen met dit topic, want hier gaat het nog erg met ups en downs. Tot nu toe hebben wij onze dochter niet willen laten testen, omdat ik nog niet echt de meerwaarde zie van een labeltje (voor school en plusklas is het nu niet nodig). Maar soms twijfel wel wat voor haar het beste zou zijn. Sterkte, ik weet hoe rot het voelt om je dochter zo ongelukkig te zien! Mocht je in pb nog eens verder willen kletsen, dan ben je welkom!
Wat een reacties, bedankt allemaal. Ik ben aan het werk dus reageer later even op iedereen. Ik wou wel even laten weten dat de huisarts 2 doorverwijzingen maakt. 1 voor de SI therapie en 1 voor accare. GGZ kon ook maar de huisarts had een beter gevoel bij accare en ook dat de nazorg vaak beter is. Dus ik zei tegen hem ik vertrouw je daar in en verwijs maar door voor wat jou de beste aanpak lijkt. Hij probeert er urgentie achter te zetten, en ik zal binnen nu en 2 weken iets moeten horen wanneer we terecht kunnen. Duurt het mij te lang, dan mag ik bellen en zet hij er een spoedaanvraag bij. Erg fijn, voel me zeker gesteund door de huisarts en hoop nu ergens te komen met dochter waar we op de juiste plek zijn.
Ah oké, vrij recent dus! Fijn dat alleen al het verslag wat rust heeft gegeven voor haar. De boeken die je benoemde klinken wel heel waardevol, dus die staan op mijn lijstje. Alle boeken die hier in het topic benoemd werden trouwens, en dan even filteren waarvan wij denken dat we daar nu het meest aan hebben. Ik hoop dat het bij jullie ook gauw beter gaat en de gegeven adviezen helpen.
Wat fijn dat je er nu wel goed mee om kunt gaan, wat zal je dat een rust brengen. Dat geeft mij ook een stukje vertrouwen dat het hier ook goed kan komen. Al zal het ongetwijfeld iets zijn wat ze haar leven lang bij zich draagt, als ze maar weet hoe ze er mee om moet gaan. En wij als ouder natuurlijk ook.
Nee is ze niet op onderzocht maar veel dingen herken ik daar wel in. De coach waar we nu lopen is ook gespecialiseerd in hoogsensitieve kinderen. Daarom had ik er ook veel vertrouwen in. @Mop81 en @bonnie1 wij hebben een kat. al schenkt ze daar weinig aandacht aan. Goed om te lezen dat de dochter van je vriendin baat heeft bij de hulphond @Mop81 na een jaren lange zoektocht