Zoveel draadjes vast al over geweest, maar kom er nog ff niet uit. Is alleen buiten spelen bij die van ons verantwoord? December 5 geworden Nog geen zwemles gehad, wel veel sloten hier (staat nog steeds op de wachtlijst....) Kent geen vreemdelingenangst (vaak genoeg besproken) We zitten in een hofje, via de achtertuin kan ze de speeltuin wel in. Aangrenzend is wel een parkeerterrein en ze komen met nog behoorlijke vaart om de hoek zetten. Het is onze eerste en ze is zo krankzinnig goed van vertrouwen dat ik er de kriebels van krijg. Ook echt een figuur die elke winkelmedewerker verteld wie ze is, dat dr tand er uit is, dat ze een broertje heeft en hoe die heet...Hele fase gehad dat iedereen die hallo zei, uitgenodigd werd om te komen logeren... Maar ik kan moeilijk tot dr 18e dr handje vast houden lijkt me. Dus ik zit er aan te denken t hek open te laten, zelf dan maar in de tuin te gaan zitten en dat ze zelf naar de speeltuin mag en ik om de zoveel tijd ff kom spieken. Dat zou goed moeten gaan toch? Of toch nog maar erbij blijven zitten en herkansing als ze 6 is?
Wij hebben zelf als "regel" dat ze buiten de poort mogen spelen als ze hun diploma hebben. Mijn dochter is ook van december, en hoe goed ik haar ook vertrouw toch mag ze nog niet buiten de poort. Ik zou in jouw situatie er toch nog bij blijven zitten. Maar goed, ik zie hier genoeg in m'n omgeving kindjes die al alleen buiten mogen spelen. Zelfs met 3 jaar al. Ik vind het onverantwoord, maar goed wie ben ik . Als ik die kindjes zie, zomaar oversteken tussen de auto's door, op de straat spelen enz. Hier mogen ze wel achter in het pad spelen, en aan de voorkant hebben wij ook een soort hofje. Mogen ze ook alleen spelen, maar dan kan ik ze wel continue zien.
Het hangt per kind af vind ik. Onze oudste (nu 7,5) heeft sinds zomer 2021 pas diploma ivm Corona. Maar hij speelt al wel vanaf 6 echt alleen buiten. Toen hij 5,5 was mocht hij af en toe naar speeltuin op de hoek met bijv wat oudere buurmeisje of kind van vriendin. Maar dan ging ik om het kwartier kijken. Toen hij 6 was zei hij dat hij alleen iets wilde doen een keer en dat ging zo goed dat we hem los gingen laten. Nu doet hij alles in onze wijk alleen (gaat ook wel eens alleen naar school/naar huis, alleen naar huis van vriendjes, spelen en fietsen door de wijk) Het is een heel rustig en verantwoordelijk jongetje wat echt nooit of zelden dingen doet die niet mogen( hij raakt al in paniek als ik 4 meter rijdt zonder dat hij in zijn gordel zit ) en altijd keurig komt zeggen als hij bij vriendjes naar binnen gaat of de ouders een appje laat sturen. We willen hen steeds nog zo’n horloge geven maar eigenlijk heeft hij dat dus niet nodig omdat hij er echt goed mee omgaat. Gewoon horloge heeft hij wel. Wijk is wel rustig met heel veel kinderen. Wel veel water. De middelste is 4,5 en wil nu al alleen. Dat mag hij niet omdat hij nog te impulsief is en ik zijn broer niet de verantwoordelijkheid wil geven. Toevallig twee keer wel dat ze op de hoek in de speeltuin samen waren en dat ging heel goed (maar toen ging ik ook om de 10 min kijken) Bij hem vind ik het echt te eng nog omdat hij het tegenovergestelde van zijn broer is en ik denk zelfs dat ik bij hem nog langer met hem mee wil Maar ja, ook lastiger want het is nu vaak al drama dat zijn broer de wijk in gaat en hij niet mee mag.. Ik durf dus slecht antwoord te geven omdat ik het zo afhankelijk vindt van het kind. En jij kent je kind het beste. Ik zou gaan voor kleine stapjes met om de zoveel tijd kijken, een gps horloge etc en dan zo uitbreiden…
Ik lees eigenlijk uit je verhaal dat je het niet vertrouwt, dus ik zeg niet doen. en je hoeft idd niet tot 18 der handje vast te houden… maar ze is pas net 5…
Hier ben ik het mee eens. Ik hoor helaas nog te veel risico's ook. Hier mocht de jongste dat wel toen hij 5 was, maar de speeltuin is hier recht buiten onze poort, als ik die openzet kon ik hem vanuit de tuin dus letterlijk zien.
Ik zou gewoon eens beginnen met: loop er maar vast heen, ik kom er zo aan. En dan kijken hoe het gaat en of je het uit kunt breiden.
Ze is nog maar 5, als jij je er nog niet prettig bij voelt absoluut niet doen. Die van mij is 8 en mag nu pas soms alleen naar een vriendje een paar straten verderop. We wonen aan een drukke doorgaande weg en geen speeltuinen.
Tussen 5 en 18 zit nog erg veel, het is niet zo dat als ze dit net 5 jaar nog niet kan, het nooit meer goed gaat komen Ze klinkt voor mij nog te jong om alleen buiten te spelen. Mijn jongste is bijna 8 en mag alleen naar het pleintje, maar ze is ook eens gewoon gaan fietsen en verdwaald (thuis gebracht door 20 klasgenootjes van mijn oudste ) - dus helaas voor haar nu voorlopig ook niet naar het pleintje, want ze heeft zich niet aan de afspraak gehouden.
Misschien een heel suf idee, maar misschien kun je een keer proberen de regels uitleggen en haar dan laten gaan, en dan een buur vragen om van een afstandje op te letten en misschien zelfs te testen wat je kind doet als de buur vraagt of je kind met hem/haar mee te gaan? Wellicht niet heel etisch, maar vanuit een bezorgd moederhart vind ik het wel een actie die te verantwoorden is.
Ja dit! Maar die sloten zouden mij niet heel lekker zitten eerlijk gezegd. Ze mag uiteraard gewoon met mensen kletsen lijkt mij maar wel duidelijk afspreken dat ze niet met ze mee moet lopen en dan misschien in de vorm van; kom je het even vertellen/vragen oid. Die van mij is precies zo, kletst met iedereen en gaat gerust een vlinder achterna. Echt heel erg moeilijk hoor! Maar hij weet inmiddels de regels en dat gaat goed. Alleen die sloten bij jou zou ik heel lastig vinden.
Ik hoor zoveel twijfel en maar-en. Waarom zou je dit al willen? Wil zij het en is dat de reden dat je het vraagt. Hier mag het niet en ga ik gewoon gezellig mee tot ze wat groter zijn.
Je moet het pas doen als je het gevoel hebt dat ze er aan toe is! Ene kind is dat eerder dan het andere. Ben het met de anderen eens dat je te veel twijfels en maaren in je post hebt staan. Gewoon nog even uitstellen.
5 is echt nog super jong en zoals je haar omschrijft vind ik het niet verantwoord. Je hebt nog lang genoeg de tijd voor ze 18 wordt. Zonder diploma zou ik het sowieso niet doen, maar ook enigszins begrijpen dat niet iedereen even vriendelijk is ed, vind ik een vereiste. Hier waren ze 8/9 toen ze alleen buiten gingen spelen (oudste was ouder dan de jongste toen het mocht, twee totaal verschillende kinderen). Achter bij de tuinen ed wel wat eerder, maar dan waren ze erg in de buurt en kon ik ze vrij makkelijk horen/zien.
Mijn oudste zou op die leeftijd wel hebben gemogen, maar die wilde totdat ze 7 was niet alleen. Mijn jongste is net 5 en wil wel, maar dat vind ik toch te spannend. Ook een allemansvriend en een dare devil die van uitdagingen houdt. Ze mag wel samen met haar zus van bijna 9, maar ik zou de oudste nooit de verantwoordelijkheid over haar zusje geven. Ze mag bijvoorbeeld niet met haar zus mee de straat over. In jouw geval zou ik de sloten wel spannend vinden en de parkeerplaats (achteruit rijdende auto's zien een kleuter makkelijk over het hoofd). Ik denk dat ik zou beginnen met afspraken maken en regelmatig checken nog. Dus bijvoorbeeld afspreken dat ze naar de speeltuin mag, maar niet verder en dan elke 10min even kijken (en dat langzaamaan uitbreiden).
Hier in een flat, helaas maar hier spelen ze met z’n 3en buiten, die van 4 is bijna 5 en als zij erbij is mogen ze alleen hier beneden op het veld. Alleen gaat ze nergens heen De oudste 2 mogen wel samen de hort op, maar wel ‘in de wijk’ dat is ongeveer een km
Mijn jongste ging toen hij eind 5 was, afgelopen zomer soms alleen naar de speeltuin. Dat was vaak maar kort, en dan ging hij en kwam ik na 10-15 minuten even kijken. Mijn oudste rond 6 a 6.5 jaar. Dan ging ik ook vaak nog wel kijken hoor. Eigenlijk kwam dit zo’n beetje vanaf groep 3. En met duidelijke afspraken, waarheen, hoe lang, etc. Nog steeds maken we afspraken. Waar ga je spelen. Ga je een vriendje ophalen of niet? En wanneer kom je weer naar huis. Zodat ik niet hoef te zoeken. En enigszins weet wat ze gaan doen. Ik moet zeggen dat het erg lastig is wanneer en hoe je hiermee kunt beginnen. Alle kinderen zijn anders.
Ik hoor te veel twijfel in je verhaal. Je zou kunnen kijken of ze naar de dichtbijgelegen speeltuin alleen kan door er zonder dat ze het door heeft achteraan te lopen. Dan zie je snel genoeg hoe ze zich gedraagt zonder jou er bij. Mijn oudste ging toen alleen naar de speeltuin maar die waagt het niet om dingen te doen die niet mogen. Veel te bang dat ze dan niet meer alleen mag. Ze is nu 6 en gaat de hele wijk door. Heeft geen zwemdiploma (nog steeds bezig) maar komt niet in de buurt van sloten, want als ze dat doet mag ze niet meer de poort uit. zoon mag mee naar de speeltuin en naar het schoolplein. Alleen mag die niet want die kijkt niet bij het oversteken naar maar luistert goed naar zijn zus. C heeft wel een gps horloge. Als ik die moet gaan zoeken om 17:00 uur ben ik gerust een half uur bezig.. bellen gaat sneller
Bij twijfel, wachten Hier was zoon 4,5 toen hij in de straat mocht spelen maar alleen met oudere buurtkinderen. Buurjongen was toen 8. Moet wel Wij hebben een vierkantlopende straat dus alleen bestemmingsverkeer. Hij mocht alleen van hoek 1 naar hoek 2. Met 5,5 mocht hij de hele ronde doen incl beide speeltuinen. Hij is nu 6 en zijn vriendjes zijn 8 en 10. En ik heb gewoon een schijterd als kind. Die pas nu meer durft en hij is qua gedrag ook heel erg van risico analyses doen al vanaf piepjong. Trial and error bestond bij hem uit: ik doe pas de trial als ik 100 procent zeker weet dat ik het kan zodat ik geen error hoef te ervaren De jongste is heel anders. Springt wel in 7 sloten tegelijkertijd, probeert van boven naar beneden te lopen op een glijbaan en valt dan hard en probeerty t nog een keer en valt weer naar beneden, klimt op vijverranden en rent zo de weg over. Ik denk dat hij met 5 ook niet buiten speelt alleen of onder toezicht van grote broer als hij daar zin in heeft dan.
Ik zou uitkijken met de verantwoordelijkheid geven aan een ouder kind. Zelf buiten kunnen spelen is wat anders dan verantwoording kunnen dragen voor een ander kind. Dat is opletten voor een ander. Inschatten dat een jonger kind misschien niet alles net zo kan als jij. Is nogal wat....
Hier zou ik het niet doen - hier gebeurde het dus ook niet. In het paadje - naar de andere kindjes in de straat (achterlangs, dus zonder verkeer) en dan nog ging ik regelmatig kijken en wist ik dat de ouders dan meekeken. Maar ik wilde hen niet het gevoel geven dat ze op mijn kind móésten letten - dus spiekte ik ook dan nog regelmatig. Ze speelde dan bij hen op de plaats. Aan of bij straat was ik er tm 6 jaar eigenlijk altijd wel bij. Ook al had ze met 5 jaar haar ABC . Ik vertrouwde gewoon andere mensen niet wat dat betreft. Met een jaar of 7 mocht ze met andere wel buiten spelen, maar zelfs dan ging ik regelmatig kijken. Niet dat ze dat altijd merkte - maar ik wilde wel dat ze -als ze bijvoorbeeld aan de andere kant van de sloot ging spelen - dat ik haar in het speeltuintje daar wél kon zien.