Vijf Rouw is een monster Dat stormt en dat brult Dat wrikt en dat steekt en zich met leegte omhult Het grijpt naar je strot Klauwt zich vast aan je been Turft streepjes in je hart Voor elke herinnering een Maar hij die monsters de ruimte geeft, die niet meer schuilt, zijn nukken overleeft Weet zijn gebrul te verstommen tot gefluister En kracht te putten uit zijn woeste razernij Ja, hij die verlangt, zo ‘s nachts in het duister Weet dat ook monsters echte vrienden kunnen zijn. ❤️ L ❤️ 17-03-2017 ~ 17-03-2022
Wat een emoties in je gedicht. Het zal ieder jaar rond deze tijd extra moeilijk zijn, maar zoiets als 5 jaar geeft het weer extra lading. Maar jeetje, dat het alweer 5 jaar geleden is... Veel sterkte