Balen weer zeg. Misschien beter om gewoon geen test meer te doen tussendoor de volgende keer. Gewoon pas als je paar dagen over tijd bent. En voor iedereen die symptomen kloppen van geen meter als je hormonen gebruikt. Ik had vaak symptomen en dan werd ik ongesteld. En de keer dat ik IUI gehad had voelde ik dat ik ongesteld moest worden, 100% overtuigd dat t mislukt was, daarom sushi gaan eten en toen 2 dagen over tijd en zwanger. Geen gevoelige borsten helemaal niks.
ja gek hoe je lichaam je zo voor de gek kan houden. Hoe gaat het nu met jou? Je hebt nogal wat meegemaakt… Wat het testen betreft.. ik test sowieso pas op m’n NOD. Ik snap al helemaal niet hoe zoveel vrouwen hier opt forum al veel eerder durven te testen.. Maar misschien is een paar dagen later nog wat veiliger.. het is meer dat ik door al die symptomen die ik voel dan heel onzeker word. Ik denk dan dat een test me kan helpen.. maar als het ook eerst positief kan worden en daarna negatief (dat scenario had ik nog niet eerder zo bedacht) dan heeft dat idd ook weinig zin. Dus volgende keer nog maar iets langer wachten! Ik ben vanmorgen ongesteld geworden. Ronde 3 IUI staat weer ingepland. Hopen dat 3 keer scheepsrecht is!
Het gaat nu na 5 weken al best goed met me. Het was wel vreselijk wat we hebben meegemaakt maar we willen ook door. De vorige keer is de 1e IUI gelukt dat houdt me nu positief. Weet alleen niet hoe ik me gaan voelen als t niet lukt en als het wel lukt ook niet. Dat laatste zal nog t angstige worden. Maar daar denk ik ook weer over...het gebeurd 2 op de 1000 keer dus het moet wel heel gek lopen als je zoiets 2 keer mee maakt. Dat testen voor de NOD zou ik zelf nooit doen. Daar maak je je alleen maar gek mee. De teleurstelling wordt alleen maar groter door steeds die negatieve of in jou geval nu positieve test wat niet doorzet. Ik wachte altijd tot ik ongesteld moest worden. Vond het al altijd rot als ik 3 dagen over tijd was, dan teste en daarna 3 dagen te laat ongesteld werd. Beter gewoon afwachten. Hoop dat je 3e poging raak gaat zijn. Misschien een tip. Ik merk dat veel dames de dag van de inseminatie gewoon hun ding doen. Mijn arts zei dat ik me rustig moest houden. Aangezien ik een druktemaker ben toen besloten om de hele middag in bed te gaan liggen van 13 uur tot 18 uur. Om 15:45 voelde ik de eisprong (2 plofjes in mijn buik) en 2 weken later positieve test.
dank je voor de tip. Ik kon dat de eerste ronde wel doen op de dag van de IUI. Maar de tweede ronde had ik een hele drukke dag. Dat voelde niet helemaal goed idd. Ik wil deze ronde sowieso wat rustiger aan doen en wat beter op mezelf passen. Ik hoop dat dat helpt. ik ben blij dat het weer wat beter met je gaat. Ik heb wel bewondering voor je doorzettingsvermogen. Hoop dat je ook jezelf ruimte gunt/ geeft om te rouwen. En laat het weten als jullie weer beginnen aan de IUI! Dan duimen we allemaal extra hard mee.
Dames, ik heb even een paniekmomentje… Zojuist de ovitrelle gezet en omdat er nog wat in de pen zat dacht ik dat ik het verkeerd had gedaan, dus dat heb ik ook nog ingespoten. Net las ik dat het normaal is dat er wat in de pen achterblijft, maar dat was me niet eerder opgevallen. Was denk ik wel een zesde extra (van 0 tot bovenkant zeg maar). Nu ben ik dus helemaal bang dat ik teveel heb gespoten en dat daardoor het eitje te vroeg gaat springen. Heeft iemand hier ervaring mee?
Hooi. Meestal moet je heel de pen spuiten. Ik denk dat je m moest opdraaien tot maximaal? En dan druk je de knop in tot je niet verder kan, dan is ie zo goed als leeg. Dan kun je er niet meer uitkrijgen
Vanmorgen weer met afvegen wat bloed en dan zakt de moed alweer in mijn schoenen Het meest lastige vind ik dan nog om dat (weer) tegen mijn vriend te vertellen, we doen het natuurlijk samen, maar ik moet hem voor mijn gevoel iedere keer dat ik bloed zie teleurstellen. Sowieso ga ik in de laatste paar dagen voor NOD met een rot gevoel naar de wc bang voor wat er komt. Hoe gaan jullie daar mee om?
He wat rot En zo herkenbaar, dat het zo moeilijk is om dan steeds dat nieuws te brengen! Ik zie daar dan ook enorm tegenop. Heel soms stel ik het ook uit, als ie bijvoorbeeld net een hele goeie dag heeft ofzo. Maar ja, hoe ga je ermee om? Ik heb het tegen hem gezegd, dat ik dat zo voel dat ik hem moet teleurstellen en dat ik daar dan extra verdrietig van ben. Hij zei dat het niet zo was voor hem en iets van “jij voelt dat fysieke allemaal in je lijf gebeuren en ik niet. Ik wacht iedere keer gewoon op een nieuwtje, wat het ook is.” En toen hebben we het gehad over wat ik dan fijn vind als reactie, als ik het vertel. Naja, dan ben je weer even een team zeg maar Maar het blijft iedere keer klote.
Ja, dat is een mooie manier inderdaad, ik kreeg vanmorgen ook een dikke knuffel en we hebben elkaar even heel stevig vast gehouden in stilte toch voorbereiden op dat ik aankomende vrijdag gewoon echt ongesteld wordt.. en toch knaagt dan dat kleine beetje hoop altijd!
Hoeveel dpo ben je? Ja super herkenbaar! Maar geen tips hier haha. Ik vind t ook vreselijk om steeds dat nieuws te brengen! Nu toch al 20 keer gemoeten haha ik wacht zoals hierboven gezegd soms ook even op een goed moment ik wil gewoon niet dat hij verdrietig is. Maar als ik me te groot houd, om hem te troosten, dan lijkt t weer alsof het voor niet zo erg is. Vaak toon ik het niet zo erg, om me groot te houden en de positieve te zijn. En idd die aanloop er naartoe.. vaak word ik de dagen voor nod neerslachtig omdat ik dan voel wat ik iedere maand weer voel en denk dat t dan wss mislukt is. Maar zo ben ik er dus zelf meestal een beetje op voorbereid. Alleen dan ga ik de dag voor nod en nod zelf ineens weer tegen beter weten in enorm hopen dat het toch gelukt is.. zo achterlijk haha. Soms heb ik zelfs het idee dat ik m'n menstruatie mentaal uitstel. Sinds ik zwanger probeer te worden ben ik vaak een dag later ongesteld dan daarvoor
Ik vind dit echt zo herkenbaar.. zo fijn dat ik niet de enige ben. Ik heb ook telkens het gevoel dat ik het dan verpest heb ofzo.. alsof ik er iets aan kan doen..in het begin hield ik nog wel eens informatie voor me, omdat ik bang was m’n vriend teleur te stellen. Maar hij is juist heel open en vindt het fijn als ik hem meeneem in het proces. Ik merk ook dat het dan makkelijker delen is als het weer misgaat. Dan is zijn teleurstelling ook minder groot omdat hij het ook n beetje aanvoelt komen. ja en dat niet meer naar de wc durven. Dat had ik afgelopen week echt heel erg. Ik dacht achteraf ook dat ik daarmee m’n menstruatie had uitgesteld.. mentaal. Zo voelde het wel. Ik geef de moed ook altijd op als ik maar iets van rood/ bruinig zie. Al moet ik zeggen dat ik een jaar geleden ook ervan overtuigd was dat ik ongesteld zou worden. Ik had licht bloedverlies en krampen. Toen bleek ik zwanger (dus dat zou nog nog kunnen @WLKMBBY22 !) Maar dat werd uiteindelijk helaas n miskraam met 7 weken.. hoeveel dagen na de IUI zit je nu?
Knap dat jullie een goed moment zoeken om het slechte nieuws te brengen. Zelf herken ik het helemaal niet. Ik wordt paar dagen voor het ongesteld worden zo lastig dat we het dan al weten. Zodra ik het op het toilet ontdek roep ik alleen "yes het is zover". Vandaag was ik super blij dat ik weer normaal ongesteld ben geworden 5 weken na t gebeuren. 1e keer in 2 jaar dat het fijn is om ongesteld te worden. Tis alleen wat heftiger dan normaal maar dat blijkt normaal te zijn de 1e keer na een bevalling.
Ja dat gevoel herken ik ook wel! Maar omdat wij donorzaad hebben, van goede kwaliteit, is het nu ook wel duidelijk dat het daar niet aan ligt. Dus dat gevoel dat t aan mij ligt is dan wel een beetje waar.. maargoed niet dat ik daar iets aan kan doen natuurlijk. Ik leef gezond en heb een goede cyclus dusja. Maar het voelt wel als een soort van falen. Het voelt ook alsof dat bij het vrouw-zijn hoort, dat je kindjes kan maken.
Ik vind het sinds ik utro gebruik wel lastiger, meestal kon man aan mijn humeur door progesteron naar 0 al merken dat t niet gelukt was dus hoefde ik niet te testen eigenlijk. Vlak voor ik spotting kreeg, kwam migraine al opzetten,had ik t koud en bloed chagrijnig dus tja dan hoef je weinig te zeggen.... Nu zeg ik gewoon: ik kan stoppen met de k#t pillen, als de test wit is. En dan vloekt hij even stevig en is de hele dag ook wat ontdaan.
Ik weet ook dat t volledig aan mij ligt. Mijn man is super vruchtbaar. Belachelijk goed zaad. Al zou hij nog maar 25 procent ervan over hebben... zou t nog ruim voldoende zijn. Maar ik heb dat nooit vervelend gevonden, had t er ook over met de gyn. Denk dat t komt dat er meer taboe voor mannen en mannelijkheid om over slecht zaad te praten dan voor mij om tr zeggen: joh ik heb een menstruatiestoornis. Ik kwam nicht tegen in de lift toen ik van fertiliteit kwam en ze vroeg: wat doe jij hier nou???? Eh tja eh eh ik heb een menstruatiestoornis. Och meid wat lastig zeg! Mijn man zou echt niet zeggen: joh ik heb slecht zaad. Ik kan prima met mijn vriendinnen spreken hoe shit mijn menstruatie verloopt bv. Maar gesprek over zaad is toch anders denk ik... (Even los van dat ik dus al kinderen heb en zoals ze t zeggen 'bewezen vruchtbaar' ben)