Morgen mag ik al voor de guo. Had eigenlijk pas 16 mei een afspraak, maar ze belden op dat er een afspraak was uitgevallen en dat ik morgen al mag. Super fijn, scheelt een week in de stress zitten!
Wat een emoties zijn er de afgelopen dagen gepasseerd . Boos,verdriet,teleurstelling( niet in me meisje ) maar algemeen, zorgen. Het ene moment dit kunnen wij, volgend moment waarom wij . Ja ik weet het is niet het ergste van de wereld maar er komt zoveel meer bij kijken dan alleen een spleet in lip/kaak. Maar ook dit kunnen wij we hebben al zoveel meegemaakt, volgende moment kunnen wij dit wel?. En vooral ( schaam me dat ik zo denk) daar gaat een onbezorgde kraamweek , waar ik na 8 jaar zo naar uit gekeken heb om dat gelukkig toch nog een keer mee te mogen maken. Maar boven al , hoop ik nog wat weken te kunnen genieten ook al merk ik dat het me even teveel is, buiten dit om ook nog vaak galsteen/darm aanvallen, niet kunnen slapen. En ook schuldgevoel naar mijn zoon toe. Gelukkig alle steun om ons heen maar het voelt even te groot om te dragen ( nogmaals ik weet dat er ergere afwijkingen bestaan)
Ahh meis dikke knuffel!! Natuurlijk maak je je zorgen!! Het is ook spannend en eng en onbekend, en van je kraakweek hoef je je écht niet voor te schamen! Ondertussen gieren de hormonen door je lijf + pijn.. het is echt logisch dat je je zo voelt. Veel over praten, en lief zijn voor jezelf ♥️
He He meis, dat lijkt me helemaal niet abnormaal, hoor!! Het is misschien niet het ergste van de wereld, maar het is ook niet gewoon niks. Je weet dat er heel wat extra zorgen zullen volgen en je niet ongestoord zal kunnen genieten. En dat is best wel heftig. Ik kijk óók echt uit naar een fijne kraamperiode, hoor, doen we dat niet allemaal? Ik zou zo'n nieuws zelf echt heel erg vinden omdat ik borstvoeding geven bijvoorbeeld wel echt superbelangrijk vind, maar dat allemaal heel wat minder evident wordt dan. Het maakt ook niet uit dat er ergere dingen zijn. Natuurlijk zijn er die, die zullen er altijd zijn. Want ja, wanneer maak je nu het ergste van het ergste mee? Het kan altijd nog erger waarschijnlijk. Maar dat neemt niet weg dat dit jouw pijn en jouw verdriet en jouw gevoel is, en dat mag er absoluut zijn. Laat het ook gewoon toe. Ja, jullie kunnen dit, en je gaat alles doen wat nodig is voor jullie kindje. Maar het is wel echt gewoon dik dik dik balen. En daar mag je verdrietig en boos om zijn.
Dat gevoel mag er zijn hoor! Tuurlijk er zijn ergere dingen maar dit heeft wel impact op het beeld wat je in je hoofd had met/voor de baby. Het is waarschijnlijk een proces waar je doorheen moet, door meer informatie zal je weer een beeld krijgen van hoe de toekomst er mogelijk uit gaat zien. Dikke knuffel en succes met de GUO!
Ik heb beide meiden zo'n 4/5 weken borstvoeding gegeven. Het was bij beide keren een en al ellende, in de zin van; heel veel overproductie, veel stuwing, hele sterke toeschietreflex. Hierdoor konden ze niet goed aanhappen, en eenmaal aangehapt verslikten ze zich direct in de hoeveelheid melk, waardoor weer opnieuw aanhappen etc etc. Daarnaast als ik aan de ene kant voedde, lekte de andere borst gerust 150-200 cc mee (ik zette er op een gegeven moment maar een kolf op; uiteraard uit, omdat alles steeds zeiknat was). Ik heb begeleiding gehad toen van een lactatiekundige, blokvoeden, leeg kolven, diverse houdingen, vooral liggend.. Maar eigenlijk hielp t allemaal vrij weinig. Met als gevolg 2 x een borstontsteking. Dusss, nu had ik me vanaf t begin van de zwangerschap voorgenomen; ik begin er niet meer aan. Maar nu, kriebelt t dus toch weer, zal ik het dan toch nog eens proberen? Enerzijds denk ik; waarom? Ik wil mezelf en de rest van het gezin alle ellende besparen. Maar anderzijds; stel dat het nu als een tiet loopt en er niks aan de hand is (iets te ambitieus gok ik, haha...) + partner is straks 6 weken thuis, andere kids op school, ik heb er meer tijd voor.... Sorry heel verhaal. Maaar hebben jullie nog DE tip of een goed advies... Ik dacht ik kan ook nog 50/50 doen.. Ik vind BV geven daarnaast zoiets moois en natuurlijk is het ook hartstikke goed voor haar. Maar het moet wel leuk blijven.
Mijn kinderen zijn al wekenlang af en aan ziek. En nu doe ik mee Gisterenavond voelde ik me al onwel, maar dan vroeg gaan slapen in de hoop dat het vandaag beter zou zijn. Maar midden in de nacht wakker geworden met erge maagpijn en paar keer moeten braken. Het braken is nu wel gestopt maar voel me maar ellendig... Dus lig ik in de zetel samen met mijn zieke zoontje, gezellig ik had vanochtend vroeg mijn werk verwittigd dat ik ziek ben en krijg ik zo'n k*treactie "jammer dat het zo moet lopen". Ja hallooo, dat vind ik zelf meer dan wie dan ook, hoor... was liever gewoon fris en gezond gaan werken...
Ja, misschien is 50/50 dan een goede optie? Of er voor gaan en kijken waar het schip strandt, zonder druk of verwachting.. kunnen wij niet onszelf samenvoegen, ik heb een borstverkleining gehad en had ontzettend gekloot met een tsr krijgen en moest hard werken op productie goed genoeg te krijgen. Ik ga er toch vol voor en er alles aan doen, maar ik doe niet moeilijk over een flesje bijvoeding her en der. Misschien is het vooral goed om er zo relaxed mogelijk in te gaan als je er wel voor kiest. En het colostrum is natuurlijk sowieso mooi meegenomen
Een borstvoedingsverhaal dat als vanzelf loopt, zal idd te ambitieus zijn dat doet het ook zelden. Bv geven is idd iets heel natuurlijk, maar wel iets dat je moet leren. En de eerste weken is de productie nog volop bezig met zich af te stemmen op de behoeften van je kindje. Dat is een periode waar je helaas ff door moet. En best niet gaan kolven want dat verstoort het afstemmen Een lactatiekundige is absoluut een goed idee. Maar als die vorige keren het kolven heeft aangeraden, misschien een andere overwegen Bij LLL kan je ontzettend goede info vinden. Ik ben zelf van Vlaanderen en werd tijdens mijn eerste zwangerschap lid van die fb-groep (maar NL heeft ook een ) waardoor ik al heel veel leerde en wist op voorhand. Dat heeft zeker geholpen, maar bij de oudste is de start ook wel enorm tumultueus geweest... Gelukkig had ik een heel goeie lactatiekundige en was ik zo ontzettend vastberaden dat opgeven gewoon geen optie was. En das gelukkig dan wel helemaal goed gekomen. Bij de volgende twee was de start ook weer telkens ff zoeken en aanpassen maar niet meer zo ontzettend moeilijk als bij de oudste.
Je kan ook prenataal al een consult krijgen bij de lactatie kundige, proberen die borst ontsteking tegen te gaan? Overigens na de bevalling van onze dochters (met 20 weken) moest ik ook verplicht kolven omdat ik een ontsteking kreeg. Terwijl ik er niet aan zag en 24/7 een strakke sport bh droeg... dus ook zonder borstvoeding kan je ellende hebben van ontstekingen.
Wij hebben de Guo gehad. Kindje is klein, maar wel in verhouding. Alles zo rond de P7-8. Verder zag alles er goed uit! Over 3 weken opnieuw een echo bij de gyn. Maar voor nu gerustgesteld!