Galblaasoperatie

Die van mij is nu 3 of 4 jaar geleden verwijderd. De napijn was even heftig. Ze blazen je op om ruimte te creeeren en daardoor had ik echt wel een dag of 4 flink pijn aan mijn rechterschouder en arm (net zoiets als bij een galsteen aanval maar dan heftiger). Ik kon die dagen echt niet op mijn rechterzijde liggen. Ook mijn buikspieren deden de eerste week flink pijn. Alsof ik 1000 push ups had gedaan. De wondjes stelden niets voor en binnen 2 weken waren de hechtingen opgelost. Ik vond het pijnlijk maar minder heftig dan telkens die galsteen aanvallen. De narcose vond ik heerlijk, maar ik slaap slecht altijd al dus ik geniet van narcose. Snap dat Michael Jackson er verslaafd aan was. Ik kreeg voor de eerste dagen zware pijnstilling mee maar kon het af met paracetamol. Enige wat ik slecht heb ervaren is dat ik na de ingreep op de uitslaapkamer via het infuus fentanyl tegen de pijn kreeg en hier reageerde ik soort van allergisch op. Ik kreeg direct galbulten, echt binnen 1 minuut op die arm, en na het tegenmiddel stopte dat snel. Maar mijn hand en arm zijn daarna nog een aantal dagen heel dik en opgezet geweest. Ik kon na 4 dagen alles weer zelf doen. Dat tillen is ivm de hechtingen dat de wondjes niet open gaan. Maar kinderen naar school en lichte boodschappen en het huishouden deed ik dag 5 gewoon weer zelf. Denk dat je met 2 weken je man om je heen zat tijd hebt om te herstellen. Nogmaals een galblaas aanval doet meer pijn.

Ik werd in de ochtend vroeg geholpen en mocht begin van de avond naar huis. Mijn kamergenote moest wel een nachtje blijven die had namelijk meer pijn als ik had. Ze vragen om een cijfer en ad hand daarvan mocht ik wel of niet naar huis. Ik gaf dacht ik een 4 en die mevrouw een 7 of 8. Ik dacht dat lopen naar huis wel kon maar liep zo krom van de spierpijn in mijn buikspieren dat we op de helft van het ziekenhuis toch een rolstoel gepakt hebben. En gewoon aangeven dat je zenuwachtig bent dan krijg je van te voren iets om rustig te worden. Des te rustiger je de narcose in gaat des te rustiger je eruit komt ook namelijk. Succes alvast! Hoop dat mijn verhaal je een beetje gerust stelt.

 

Bij mij nu bijna 2j geleden en het is me zo meegevallen! Zeker na al die aanvallen... ik ben wel 2 naxhtjes in het zkh gebleven o.a. vanwege koorts. En we waren op vakantie dus moesten 2,5u rijden naar huis en zoon was nog maar 3mnd. Na 2weken was ik al weer volledig aan t werk.
Nu helaas aan t einde van mn zwangerschap waarschijnlijk toch weer galstenen.. of alsnog....

 

Bij mij is het alweer 16 jaar geleden en ik heb dezelfde ervaring als je moeder. Viel me enorm mee. Amper tot geen pijn gehad. De schouderpijn viel me ook enorm mee. Ik moest toen wel een nachtje blijven.

Ik ben op een maandag of dinsdag geopereerd en vrijdag ging ik alweer de stad in om te shoppen. Zo goed voelde ik me. Ook was ik gelijk verlost van die verschrikkelijke pijnaanvallen.

De narcose daarentegen vind ik verschrikkelijk. Ik was destijds in mijn leven 2 x eerder geopereerd en ik werd enorm misselijk van die narcose.

Sterkte alvast en een goed herstel gewenst!.

 

Laat je man in ieder geval helpen om voorzichtig je benen in bed te krijgen haha. Dat was hier een dingetje!

Ik ben om een uur of 13.00 geopereerd, en mocht rond een uur of 19.00 uur ofzo alweer naar huis.

Ik voelde me helemaal prima, maar ik was natuurlijk nog verdoofd wat wel scheelde voor de autorit en trappen omhoog lopen.

Vond het opzich wel te doen, was blij dat ik van die rot galblaas af was.

 

Ik ben 5 jaar geleden geholpen.
Ik werd om 8:00 de operatie kamer opgereden en moest om 12:00 uur weer het ziekenhuis verlaten voor de volgende lichting.

ik heb echt nergens last van gehad. Werd met een kijkoperatie gedaan. Ik ben denk ik 3 weken thuis geweest maar volgens mij was ik echt al wel naar 1 week helemaal hersteld

 

kun je nog galstenen aanmaken zonder galblaas? Of zijn dat dan nog oude steentjes die nog in de galwegen zaten?

wat ik er trouwens wel aan over heb gehouden is een wat zwakkere maag. Bij vet of pittig eten en bijvoorbeeld satesaus ga ik tegenwoordig braken. En als ik veel pijn heb en veel medicatie slik dan ga ik ook braken en soms komen 4 uur later de medicijnen helemaal nog in tact weer eruit (bijvoorbeeld 2 hele paracetamol nog helemaal mooi rond). Mijn vertering in de maag is er door uit balans geraakt.

 

Mijne is weggehaald icm een gastric bypass en heb achteraf 0,0% pijn gehad. Niets nodig gehad van pijnstilling, geen pijn van het "opblazen" echt niets!
Kon ook meteen bed uit. Dit moest zelfs van de dokter in het ziekenhuis, hebben daar samen met mij een rondje door de gang gedaan. Ben maandagmiddag geopereerd, dinsdagmiddag naar huis.
De 3 weken erna mocht ik niets tillen, maar het "dagdagelijkse" leven kon ik meteen hervatten (wetende dus dat het ook om een GB ging).

Ik heb de grootste stenen hier nog steeds in een potje staan : perfect gave knikkers van ruim 1cm doorsnede .

Wat ik wel had was de naweeën van de narcose. Eerste 2 weken was mijn slaapritme wat in de war en na een maand of 3 had ik plots enorm last van haarverlies door de shock van de narcose.

 

Ja blijkbaar in uitzonderlijke gevallen en waarschijnlijk icm de zwangerschap.
Braken gaat hier ook een stuk makkelijker dan voor de operatie helaas. En idd iets gevoeligere maag maar niet xo erg als jou

 

Ik heb een spoed operatie gehad 7 dagen na de geboorte van mijn dochter.
Het opblazen geen last van gehad omdat ik nog een flabberbuik had

Ik kon voor de operatie (na de bevalling) meer dan erna dus dat viel me tegen..
Ik denk dat ik na 2 weken alles weer volledig kon. Heb ook continue wel dochter getild en borstvoeding gegeven enz.. die tijd kon ik niet meer inhalen dus liet me niet remmen in tillen/zorgen voor haar..

eerste dag erna kwam consultatiebureau langs en die keek wel een beetje vreemd dat dochter op een kussen op de tafel dag aan mijn borst, kreeg meteen opmerking dat ze beter tegen mijn buik aan kon liggen tuurlijk vrouwtje, ik heb 3 wondjes en ben gister geopereerd...

 

Het ligt eraan hoe groot de stenen zijn etc. Ze dachten bij mij een kijk operatie te doen maar uiteindelijk was me galblaas vreselijk ontstoken en net op tijd eruit gehaald, ik heb dus een litteken van bijna 10 cm, en een drain gehad erna, ik had zoveel pijn, maar ook aan mijn schouders ws door het opblazen van je buik wat ze tijdens de operatie doen. Maar ik moet zeggen ik vond het tegen vallen.
En na de operatie en nu nog steeds kan ik niet alles eten zoals paprika, uien, vet dan krijg ik direct diarree.
Veel succes en fijn dat je man daarna thuis is

 

Ik ben hem ook kwijt, eerste dagen waren knap waardeloos, behoorlijk pijn nog (ook bij de schouder door de lucht zoals hierboven al genoemd) en ontzettend misselijk.
Daarna vooral moe door de narcose en conditie was weg.
Duurde wel weeeeken voor ik weer volledig aan het werk was.

14 dagen vrij heeft mijn man niet gehad, dat was ook echt niet nodig. Lag in het begin vooral op bed/bank maar kon verder alles wel zelf (wel op een langzaam tempo, haha). Dus die heeft wel wat uren vrij genomen rond de operatie (bij mij was het overigens een spoed)
Kinderen ook uitbesteed na schooltijd bij vriendinnetjes, daar hoefde hij dan geen vrij voor te nemen.

 

De aanvallen zijn 20x erger dan de operatie. Toen dacht ik echt ik ga dood.

Ik moest om 8.00 in het ziekenhuis zijn. Wel ellende om me te prikken maar door een ervaren arts en iemand die gewoon naar mij luisterde lukte het wel.

Ik heb kwa napijn weinig last gehad. Opstaan en gaan liggen deed wat pijn. Ik mocht wel pas na 24 uur weg. Dus nachtje ziekenhuis. Eenmaal thuis deed ik mijn eigen huishouden op mijn gemak. Mijn ex was na 2 dagen weer aan het werk. Had toen een kleine van een maandje of 8.

 

eind 2018 is die van mij verwijderd. Direct na de operatie had ik wel pijn. Maar het werd al heel snel beter. Echt pijn heb ik daarna niet meer gehad. Meer irritatie van de wondjes. Na 14 dagen ben ik weer volledig aan het werk gegaan.

 

Begin maart geopereerd, 2 maanden geleden dus. En echt.....het valt 100% mee. Bij mij althans. Kreeg vorige week de vraag van iemand hoe het nu met mijn buik was en ik moest echt even schakelen.....dacht vooral, huh waarom vraag je naar mijn buik? Heb 2 dagen wat last gehad in de zin van het gevoel 100 sit ups te hebben gedaan (die doe ik nooit, voor een ander misschien wekelijkse kost). Mijn man had vrij op de dag van de operatie maar moest van mij echt de dag erna gaan werken. Kan echt niet tegen dat gedraai om me heen en iemand die me de hele dag de kont achterna loopt en thee voor me zet. Lief bedoeld maar daar word ik dus kriegel van. Ik ben op woensdag geopereerd en op maandag begonnen met werk. Heb lichamelijk licht werk. De dreumes heb ik een week niet getild en sporten (kickboksen) ben ik 15 dagen later weer mee begonnen. Heb 2 dagen de tramadol gepakt in de nacht. Eigenlijk ook een beetje om lekker door te kunnen slapen ipv wakker te worden van een geïrriteerde buik, dus niet zozeer voor de hoeveelheid pijn. Heb in het verleden een hernia operatie gehad en reageerde toen slecht op de narcose. Verward, misselijk. Maar daar was nu 0 sprake van. Om 7.30 geopereerd, om 13 uur zat ik thuis aan een broodje chocopasta en een kop koffie, zonder problemen. Al is een theetje en een droge cracker misschien meer verantwoord maar hey, living on the edge he.

 

Inmiddels ook al een aantal jaren mijn galblaas kwijt. De narcose ging heel vlot. De dokter zei denk maar aan wat leuks en daarna gelijk weg.

Tijdens het bij komen had ik wel pijn. In eerste instantie zag ik alles 4 keer. Net zo nu lang moeten wachten/slapen tot ik de verpleegster enkel zag.

Het gas is onprettig, ik voelde het inderdaad in mijn schouder.
Ik ben 1 nacht gebleven. was ook pas laat terug. De lijn was te overzien. kon alleen niet recht staan. Uiteindelijk bleken de hechtingen te strak te zijn gezet.

Zelf reageerde ik niet al te best op de narcose. Was in de dagen er na extreem moe. Kon nog net op open van mijn bed naar de bank. Daarna sliep ik weer.

Als ze de hechtingen niet zo strak hadden gezet had ik er veel minder last van.

Mijn man was dezelfde dag weer thuis. Binnen 1 maand zat hij weer op zijn racefiets

Tip als je geen electrisch bed hebt is het praktisch om een extra kussen te hebben om onder je knieën te leggen. Dan heb je minder spanning op je buik.

 

Mijn galblaas is ongeveer 5 jaar geleden verwijderd. Het viel me meer tegen dan ik van tevoren had ingeschat, maar ook weer niet zo dat ik het super heftig vond. Ik mocht eigenlijk dezelfde dag naar huis maar moest toch een nacht blijven ivm lage bloeddruk. Ik had de avond van de operatie wel last van mijn schouder door het gas wat ze in je buik doen.

 

Bij mij is die een jaar of 6 geleden verwijderd. Liep 2 uur na de operatie al over de afdeling omdat ik me in bed verveelde, maar moest nachtje blijven ivm protocol. Achteraf had ik prima dezelfde middag naar huis gekund. Week na de operatie stond ik weer voor de klas. Verder eigenlijk geen centje pijn gehad. Hooguit een beurs gevoel een week of 2. Ook van gas geen last gehad. Nu na jaren heb ik nog steeds vaak last van mijn darmen, niet specifiek door bepaalde voedingsmiddelen voor zover ik weet.

Tegenover mij op de kamer lag een man die dezelfde operatie had gehad, half uurtje voor of na mij. Die was echt doodziek na de operatie, overgeven en enorm veel pijn. Die zat dus met verbazing te kijken naar hoe ik alles al weer deed direct.

Het verschilt dus echt per persoon hoe je er op reageert. Ik was dolgelukkig dat ie er uit was, want na een koliek aanval van 12 uur lang, kreeg ik overal aanvallen door. Bakje havermout en een half uur later was het weer pijn lijden.. dat is gelukkig daarna nooit weer gebeurd!

 

Is mij reuze meegevallen!

Mijn galblaas was enorm ontstoken, veel te lang mee rondgelopen, ik heb 5 littekens van 2 cm op mijn buik. Ze hebben de galblaas leeg moeten schrapen anders paste die niet door een gaatje, was helemaal hard.

Zowel de operatie, narcose en herstel gingen prima en heb daarna geen problemen ervaren. Ik kan gewoon alles eten, helaas