Hoi allemaal, Mijn zoon van 5,5 jaar zit sinds 7 maanden op zwemles, daarvoor heeft hij 4 maanden peutersurvival gedaan. Het gaat allemaal heel traag en van de 5/6 kinderen in het groepje is mijn zoon degene die duidelijk achter ligt op de rest. Dit is ook gezegd door de badmeester. Op zich heb ik begrip voor het feit dat dat langzaam gaat en tijd nodig heeft en dat absoluut niet alle kinderen even snel gaan. Dat vind ik ook heel erg logisch maar het gaat me een beetje tegenstaan hoe de badmeester tegen mijn zoon doet. De badmeester is van de strengere aanpak, duidelijke taal en gewoon gaan. Op zich niks mis mee maar ik krijg het idee dat mijn zoon daardoor juist de grond in wordt geboord. Telkens krijgt hij te horen dat het niet goed gaat en dat hij dit moet doen en dat. En het klopt dat mijn zoon echt meer uitleg nodig heeft en snel afdwaalt met zijn gedachten. Maar hij heeft ook af en toe een compliment nodig en een positieve benadering. Dat zie ik bij deze badmeester niet gebeuren. Het breekt mijn hart telkens als ik zie dat mijn zoon weer wordt toegesproken, ik zie aan de lichaamshouding van de badmeester dat het een preek is en niet bemoedigende woorden. Ook valt me iets anders op de laatste keren. De badmeester verdeeld de groep in tweeën. De ene groep zwemt zelfstandig en de andere groep krijgt meer 1 op 1 aandacht. De ene groep is met de gevorderde zwemmers en de andere de langzamere. Die gevorderde groep krijgt gewoon letterlijk langer de aandacht. Ik heb dit de laatste keren getimed en dit scheelt soms gewoon bij elkaar 8-10 minuten. Dat vind ik nogal wat op een les va 45 min. Toen me dat ging opvallen + de harde aanpak heb ik besloten om mijn zoon ergens anders in te schrijven waar hij prive les krijgt. Omdat ik oprecht denk dat dat voor mijn zoon beter is. En toen gebeurde ook nog dit de laatste keer: ik zag mijn zoon tijdens de zwemles 2x huilen (dat heeft hij nog nooit eerder gedaan). Achteraf bleek (wat mijn zoon mij verteld heeft) dat hij in het water moest zonder zwemvestje en dat ie toen naar de bodem was gezonken. De badmeester heeft hem weer naar boven gehaald. Daar is hij heel erg van geschrokken en nu wil hij niet meer zwemmen en zeker niet zonder zwemvestje. Ik denk zelf dat mijn zoon misschien te vroeg het water in is gesprongen, zonder dat er op hem werd gelet, en daardoor te lang onder water is gebleven. Er is een wachtlijst bij die andere zwemschool, ik gok zeker een half jaar. Wat zouden jullie nu doen? Stoppen met zwemles bij de huidige zwemschool en een pauze inlassen. Of doorgaan met zwemmen tot die andere school plek heeft? Wat vinden jullie uberhaupt van het verhaal? Stel ik me aan? Sorry voor het lange verhaal..
Heb je al eens een gesprekje gehad met de badmeester of iemand van het zwembad? Daar zou ik mee beginnen. Je verhaal doen en je vragen stellen. Misschien heeft de badmeester een hele andere kijk op het geheel. Wordt je zoon toegesproken omdat hij niet goed luistert of omdat hij de opdrachten niet goed uitvoert? Daar zit nogal verschil in. Uit je verhaal begrijp ik dat je de kinderen wel kunt zien zwemmen maar niet kunt horen wat er gezegd wordt?
Je hebt best veel observaties gedaan. Hoe spreekt je zoon over de zwemles en leraar? Heeft hij zin in de zwemles? Heb je het met de zwemleraar besproken hetgeen je ziet? Hoe denken andere ouders over deze leraar? Herkennen zij dingen? Afhankelijk van bovenstaande zou ik de keuze maken om direct te stoppen en een pauze in lassen. Doet jouw zoon misschien ook goed. Ik zou hem wel bij deze beslissing betrekken.
Ik maak uit je verhaal op dat je zoontje zwemles echt niet meer leuk vindt en bang is, en daarvoor ook al te weinig vordering maakte wellicht omdat hij altijd al wat angstig, onzeker of wat dan ook is geweest qua zwemmen. Als dat zo is zou ik hem van zwemles halen en idd inschrijven bij speciale zwemlessen, en rustig wachten tot hij daar aan de beurt is. In de tussentijd zou ik werken aan z’n waterangst en hem het plezier in zwemmen weer terug laten krijgen door regelmatig (iedere week bijvoorbeeld, hoeft echt niet lang) lekker samen met hem te gaan vrijzwemmen en dan gewoon lol te maken met z’n tweeën.
Zijn er niet meerdere badmeesters / juffen? Misschien dat iemand anders al een groot verschil maakt. Of een ander tijdstip. Daarnaast, welk signaal geef je zelf naar je zoon? Als je zelf niks negatiefs zegt dan is de kans aanwezig dat je zoon het vanzelf beter gaat doen. Bij onze zwemschool kijken ze echt naar het kind, wat past bij wie. M heeft juist die duidelijke / harde aanpak nodig. Ze heeft een tijdje een hele lieve zachte badmeester gehad, dat schoot voor geen meter op. Daarna is ze naar een andere juf gegaan en dat gaat prima. Ook heeft ze een aantal privé lessen gehad (van het zwembad aangeboden, lang verhaal). Voor mij leek het alsof ze alleen maar baantjes aan het zwemmen was en aan haar lot werd overgelaten. Toen ik haar op ging halen zei ik tegen haar dat het vast fijn was dat ze zo veel lange banen had mogen zwemmen. M was mega enthousiast en wilde dit wel elke keer. Als ik mijn mening had gegeven of had laten merken was het vast anders geweest… Helemaal stoppen met zwemles zou ik persoonlijk niet doen. Ik zou wel zelf ook elke week met hem gaan zwemmen.
Ik zou wel stoppen totdat je bij de andere zwemles kan beginnen. Dat komt door onze eigen ervaring waarbij de angst van onze zoon zo groot werd dat hij helemaal het water niet meer in durfde. Dit kwam omdat hij voor de 1e keer van de kant moest duiken door het gat en toen hij twijfelde om te gaan zo door de badmeester werd geduwd het water in en het gat door. Ook bij een ander zwembad durfde hij er niet meer in. Pas na een pauze van een half jaar zijn we opnieuw begonnen en ging het gelukkig goed. Als je nu doorgaat heb je kans dat het alleen maar erger wordt en hij straks misschien ook helemaal niet meer wil zwemmen.
Ik zou stoppen en over een half jaar verdergaan bij die andere zwemschool. Hij is nog jong en als hij het bij een andere zwemschool wel naar zijn zin heeft dan lijkt me dat het beter gaat. Straks krijg je nog dat je hem gillend en krijsend naar de zwemles moet doen. Mijn zoon was ook langzaam, maar de ze zijn altijd geduldig met hem geweest en bij de invaller ( badmeester die met pensioen was en wat strenger) was het soms wat minder maar dat had hij ook wel een keer nodig en later was die zijn favoriet.
Hier hebben we bewust de keuze gemaakt door op een zwemschool te gaan waar de groepjes klein zijn 1:4 draaien ze daar. Dochter is een enorme dwarrel met dr hoofd en als ze iets een beetje kan overmoedig wat ik met een hele bak met water nou niet zo gaaf vindt. Plus als t niet goed gaat stopt ze accuut, verschrikkelijk perfectionistisch al vanaf t moment dat ze oefende met lopen. Alles moet direct goed gaan in haar straatje, dat is best lastig. Gevolg is wel dat ze nu nog steeds op de wachtlijst staat, dec. Is ze 5 geworden. Als het er zo aan toe gaat als bij jullie zou ik een pauze inlassen, zelf gaan zwemmen met hem in de tussentijd omdat hij de basis al wel heeft en watervrij is. Andere zwemschool zoeken ookal is de wachtlijst niet denderend. Allicht turbocursus? Gaat ook niet met heel veel kindjes.
Ik zou als eerste in gesprek gaan met de zwemschool en het dan vooralsnog echt bij jezelf (of nahja, je zoontje) te houden. Wat je ziet gebeuren bij hem mbt de angst en hoe daar samen tot een oplossing te komen is. Mijn daredevil is met zo'n zwemgordel om de eerste keer in het diepe in paniek geraakt en is kopje onder gegaan. Ze durfde echt niet meer en dat is zo niks voor haar. Ik heb gelijk die avond de zwemschool op de hoogte gebracht van de schrik die ontstaan is en de vraag of we misschien even kunnen praten over hoe we haar het vertrouwen weer kunnen geven. De zwemschool is samen met mij gaan kijken wat er gebeurt waardoor ze met zwemgordel om kopje onder gaat en is haar nu intensief aan het begeleiden om haar angst te overwinnen. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat ze het zo goed zouden oppakken, vandaar dat ik jou ook als eerste zou adviseren om het te bespreken met ze. Als er niks verandert zou ik zeker voorlopig hier stoppen en het bij een nieuwe zwemschool opnieuw proberen.
Ik zou stoppen en wachten op privé les. Mijn zoon heeft ook privé les en is een enorme dwarrel. Heel ongeconcentreerd en had veel waterangst. Hij is begonnen toen hij bijna 6 was en is nu nog bezig. Ook stops gehad ivm corona. Achteraf bekeken had ik beter later met hem kunnen starten. Hij heeft en had totaal niet het idee dat hij wat moet doen. Op school overigens ook niet. Hij ziet het nut er niet van in terwijl ik het jammer vind van de dure zwemles. Maar goed ik zie wel, ook of gaat het langzaam dat het voor hem zeker goed is om privé les te hebben. En ik hoop dat hij door de lange tijd op zwemles dat hij ook goed blijft zwemmen en dat de instructies goed blijven hangen. Ik vind juist dat er enorme druk op de kinderen gelegd wordt door vaak al heel vroeg op zwemles te gaan. Sommige kinderen zijn daar inderdaad klaar voor, maar sommigen totaal niet. Ze moeten al zoveel, gaan vaak net naar school. Het is dus echt niet gek om nog te wachten. Zeker als je merkt dat je kind er niet klaar voor is. En kijk ook naar de bouw van je kindje. Onze kinderen zijn klein en dun, waardoor ze soms ook de kracht in het water niet hebben. En als jij je niet meer oké voelt met de zwemles daar gewoon direct stoppen! Het belang van je kind gaat voor alles!!
Bedankt voor al jullie eerlijke reacties! Ik ga even goed nadenken.... Het is in ieder geval niet zo dat ik zelf negatief ben naar mijn zoon toe. Juist niet want ik weet dat dat idd juist averechts kan werken. Thnx!
Ik schrik best wel van de actie dat hij naar de bodem zonk… een zwemles moet een veilige omgeving zijn, dat is het nu niet. Ik zou hem direct eraf halen en wachten op de andere zwemles.
Ik denk eigenlijk niet dat doorgaan op deze zwemschool heel bevordelijk is voor het zwemplezier van je zoontje. Dus ik zou ook neigen naar een andere zwemschool. Ik weet niet hoeveel keuze je hebt in zwemscholen, maar ik zou zoeken naar een zwemschool met kleine groepjes (max 4/5 kinderen) en waar ze niet met het hele groepje alles tegelijk hoeven. De zwemschool waar mijn kinderen gezwommen hebben waren maximaal 4 kinderen en ze zwommen allemaal op een eigen tempo. Er waren beginners, kinderen die al bijna voor A afzwommen en ook die voor B of C zwommen. Allemaal in hetzelfde groepje en dus individuele aanpak.
Ik zou zeker het gesprek aan gaan en verder stoppen met les en tussentijds zelf veel met hem gaan zwemmen, zodat het vertrouwen weer kan groeien. En daarna hopelijk een goede start bij de nieuwe zwemschool (die ik wel zou inlichten over het incident als je zoontje er dan nog last van heeft).
Heb je dit ook allemaal met de meester besproken? Als mijn kind zegt bijna te zijn verdronken dan ga ik verhaal halen en als het waar is krijgt ie ook een klacht aan z’n broek dat ie dat niet zelf heeft gemeld Ik zou in alle staten zijn…
Wij hebben het destijds met onze zoon (nu 8 jaar) gehad. Hij voelde zich uiteindelijk niet heel fijn in de groep. De andere kinderen hadden al voorbereidende zwemlessen gehad (ik was toen nog niet op de hoogte dat het bestond haha) en ze waren dus vanaf moment 1 verder, wat hem onzeker maakte.. Uiteindelijk een nieuwe start in een nieuwe groep en andere badmeester en juf, en hij vloog er doorheen. Uiteindelijk door corona nog eeuwen bezig geweest haha, maar goed hij zelf ging met sprongen vooruit.
Dit dus. Naar wat ik gelezen heb, zou ik geen seconde twijfelen om kind van zwemles te halen om hem nog meer angst te besparen. Lekker een pauze inlassen en regelmatig eens samen gaan zwemmen, om hem dat vertrouwen weer op te laten bouwen.
net als op school, kan een andere juf/meester al een wereld van verschil maken. Dus ik zou dat eerst eens proberen. Kan hij niet naar een andere groep? Je kan een fantastische (zwem)school hebben, of juist een hele slechte, maar alles valt en staat met de juf/meester die er voorstaat én de klik op dat moment met je kind...
Gesprek aangaan en dan beslissen of hij meer baad heeft bij privé-les of een andere zwemschool. Daarnaast zou ik heel snel een keer samen met hem gaan zwemmen, want nu heeft hij die angstige ervaring, daar zou ik hem niet mee laten ‘eindigen om het pas over een half jaar weer op te pakken.
Wat zei de badmeester toen je vroeg of hij werkelijk naar de bodem zonk? Misschien was hij een stukje onder water en was de badmeester er naast. Dat maakt zijn angst niet minder maar is wel wat anders dan dat de badmeester het niet goed heeft gedaan. Zijn gevoel is heel belangrijk en misschien is de klik er niet en heeft hij meer tijd nodig. Ik zou als eerste om gesprek gaan en ze de kans geven om te vertellen hoe ze het zien. Op basis daar van zou ik wel of niet overstappen. Alleen zou ik als je overstapt blijven zwemmen anders kan hij het zijn angst groter maken.